Een zeer winterharde, knolvormende Lathyrus! Het is zelfs een van de weinige meerjarigen van dit geslacht wiens lila bloemen nog lekker geuren ook!
In heel Europa een inheemse plant.
Aan het draadvormige wortelgestel komen knolvormige, langwerpige verdikkingen voor die al eeuwen lang bekend zijn als voedsel.
De plant wordt 30-100cm lang/hoog: een prima eetbare sierplant! De Franse noemen deze vergeten groenten “Hollandse Muisjes” (!) omdat sinds ± 1783 deze knolletjes vanuit het koele Nederland werden geëxporteerd naar Frankrijk.
Een oud recept: knolletjes 1uur koken, pureren en met melk en kruiden opdienen.
De bloemen, jonge scheuten en zaadpeultjes zijn ook eetbaar.

Gewoon uit het “wild” eten wordt gelukkig steeds bekender! Deze inheemse, eetbare plant houdt van een zonnige tot licht beschaduwde plaats. Het jonge, malse blad wordt gegeten in salade of kort in de roerbak of pan als spinazie. De smaak is pittig als radijs met een aromatisch bittertje. Lapsane (de geslachtsnaam) betekent “eetbaar kruid” en werd al beschreven door Marcus Terentius Varro, een Romein die leefde van 116-27 v.Chr. De plant zaait uiteraard gemakkelijk uit, om dit te voorkomen kunnen “doorgeschoten” planten worden verwijderd.

Een fraaie distelplant met verrassende toepassingen: eetbaar en genezend. Dat laatste zit al in de (Oudgriekse) naam verstopt, Eryngium betekent: genezing van indigestie en winderigheid!
Allereerst kan je in het voorjaar een donkere emmer boven de plant plaatsen, de jonge scheuten, die gaan groeien zijn heerlijk mals en eetbaar als asperge!
De bleekgroene plant wordt 15-60 cm hoog en vormt diepgaande en eetbare (!) wortelstokken. Ze worden gekookt of gekonfijt. De plant bloeit in juli en augustus met witte of lichtblauwe bloemen in tien tot twintig hoofdjes. Deze hoofdjes zijn ook eetbaar, 1-1,5 cm groot en omgeven door stekelige schutbladen (omwindselbladen).
Binnen de traditionele kruidengeneeskunde is een medicinale werking bekend tegen galstenen, infecties van de urinewegen, huidaandoeningen, hoesten en verstopping.
Deze meerjarige plant groeit het beste op kalkhoudende grond, in de zon.

Leuk verhaal, dat ik las op de website van onze collega Cruydt Hoeck: Op Voorne en Beierland heeft deze plant een bijzondere naam: Onrust. De naam is ontstaan uit een oud gebruik om de plant met een draadje aan de zolder te hangen. Door de opstijgende (warme) lucht gaat de plant draaien of bewegen. Zo lang de plant blijft draaien is er niets aan de hand. Houd de plant echter op met draaien of ging deze stil hangen dan was er een heks in huis. Nee dan liever een beetje Onrust in het huis.

Wat zijn dat toch voor leuke vruchten (vooral in december) bij de bloemist: net mini vleestomaatjes of mini-mini pompoenen aan een stevige stengel. Het is een eetbare, maar ook sierlijke Afrikaanse Aubergine met een milde smaak. Laat ze tot december in de kas en zet een paar takken in een vaas: super!

LEKKERNIJ EN GENEESKRACHT UIT AFRIKA!
Er is nog veel te ontdekken over eetbare planten in veel werelddelen, maar zeker in Afrika. Op dit soort werd ik gewezen door een klant en verdere studie in mijn boek “Prota Vegetables” bracht me tot deze samenvatting:
De plant groeit in Midden-Afrika en wordt volop gegeten uit het wild of thuis van enkele planten, die uit het wild gestekt zijn. Het blad is min of meer bitter en (mede daardoor) zeer gezond. Je kan na het zaaien een selectie maken van meer en minder bittere planten, dat doet men in Afrika ook, de minder bittere zijn voor de kinderen om eraan te wennen. In veel landen wordt Bitterblad als groente gegeten, meestal na kort roerbakken als spinazie. In Kameroen is dit bijvoorbeeld een populair gerecht met vlees en/of garnalen, knoflook, uien en pinda’s: het gerecht heet NDOLÉ. Soms worden de bladeren ook rauw gegeten met palmolie en zout gemengd. De jonge twijgen van de plant worden als tandenstoker gebruikt. Heel bekend is het gebruik in traditionele geneeskunst. Allerlei ontstekingen en infecties worden geremd door de werkzame stoffen. Chimpansees gebruiken ze zelfs omdat ze kennelijk beseffen dat dit helend werkt. Genoeg reden om eens aan de slag te gaan met deze bijzondere plant, die je overigens in de winter ruim vorstvrij moet zetten.

Eetbare chrysantensoort met zeer aromatisch blad. Deze variëteit heeft diep ingesneden blad. In Azië al eeuwen zeer populair verovert deze gezonde groente ook Europa! Zowel stengel als blad zijn eetbaar. Met een dressing op basis van sesamolie een aanrader in de salade. Ook na kort roerbakken behoudt de groente voldoende smaak! Meestal wordt geoogst als de plant 30 cm hoog is: de toppen worden gesneden of blad geplukt. Tegenwoordig is ook de teelt als microgroente populair: de planten worden zeer dicht bij elkaar gezaaid en geoogst als ze nauwelijks 10 cm hoog zijn. Laat ook eens wat plantjes doorgroeien voor de rijkbloeiende, geel-witte (en uiteraard eetbare!) ganzenbloemen!

Eetbare chrysantensoort met zeer aromatisch blad. Deze variëteit heeft breed, iets gelobd blad. In Azië al eeuwen zeer populair verovert deze gezonde groente ook Europa! Zowel stengel als blad zijn eetbaar. Met een dressing op basis van sesamolie een aanrader in de salade. Ook na kort roerbakken behoudt de groente voldoende smaak! Meestal wordt geoogst als de plant 30 cm hoog is: de toppen worden gesneden of blad geplukt. Tegenwoordig is ook de teelt als microgroente populair: de planten worden zeer dicht bij elkaar gezaaid en geoogst als ze nauwelijks 10 cm hoog zijn.
Laat ook eens wat plantjes doorgroeien voor de rijkbloeiende, geel-witte (en uiteraard eetbare!) ganzenbloemen!

Deze courgette is in Engeland gekweekt, met oog op uiterlijk, smaak en groei. De ovaalvormige vruchten zijn donkergroen met fraaie geelwitte strepen van “kop naar kont”, de smaak is heel goed en de planten dragen vroeg aan compacte planten. Goed te telen op een iets kleinere kweekplek of in grote potten. Courgette oogst je in een jong stadium, rijp geoogst doet deze courgette prima dienst als siervrucht of als eetbare pompoen.

Dat belooft wat: erwten oogsten van een winterharde struik! De struik heeft fraai geveerd blad en vrolijke gele bloemen, waarna de eetbare peultjes en daarin de kleine zaden ontstaan. Zowel de jonge peultjes (kort koken) als het rijpe zaad (tot gaarheid koken) kunnen worden gegeten en doen qua smaak sterk aan erwten denken. De hele plant wordt in de Chinese geneeskunst gebruikt als behandeling tegen borstkanker e.a. toepassingen. Uiteraard is de toepassing geheel voor eigen verantwoordelijkheid! De struik houdt van goed gedraineerde grond en absoluut volle zon. Zonder snoeien groeit de struik flink uit tot een kleine boom van 6 m, snoeien of oppotten kan deze groei goed beperken.

Het leuke (en mooie!) trosje met witroze bloemetje met het iets driehoekige zachte blad wekt al nieuwsgierigheid. De jonge vruchten zijn eetbaar als okra: fijn snijden en in de soep als gezond bindmiddel, zeer jong bij de augurkjes als zuurtje; de rijpe vruchten bevatten eetbare zaden, die je rauw of gekookt kan eten en waar ook een fijne olie uit geperst wordt. Tenslotte kan een zwarte kleurstof gewonnen worden uit de zaadlijsten.
Als dit Mexicaanse kruipplantje zijn rijper wordende, grillige en gespleten vruchtjes laat zien, dan slaat de verbazing toe! Rank en krom als een gemzenhoorn en gedroogd nog griezeliger! De plant doet het ook in een flinke pot, geef ze een warm en vochtig plekje.

Dit winterbestendige familielid van onze worteltjes bloeit fraai met gele schermbloemen vergelijkbaar met Dille en Venkel. De eetbare bloemen zijn sterk op de vaas! Meng de bloemen (zonder de hoofdstengel) door salade of roerbak ze kort zoals broccoli. De totale hoogte van de (bloeiende) plant is 50-100 cm, de bloei valt in mei-juni. Geef ze een zonnige tot halfbeschaduwde, vochtige plaats. De planten zijn meestal vrij van enige aantasting, de vlinders zijn er dol op. De wortel wordt voor geneeskrachtige werking aangewend, zie internet.

Een bijzondere vrucht uit Vietnam, in de tropen meerjarig, al meteen opvallend door de prachtige bloei, daarna gevolgd door heldere, oranjerode vruchten. Die kleur ontstaat als gevolg van het rijke gehalte aan bètacaroteen en lycopeen. Doordat er vrouwelijke en mannelijke planten ontstaan, kan je het beste 4 of 5 planten door elkaar laten groeien om zeker te zijn van vruchtzetting.
Meestal zijn de vruchten rond of langwerpig, ongeveer 13x10 cm, bedekt met kleine stekels. Bij het rijpen veranderen ze geleidelijk van kleur, van groen naar geel, oranje en uiteindelijk rood. Wacht tot de vruchtjes lekker zacht worden, ze zijn dan op zijn lekkerst, hoewel ze in India juist ook onrijp als groente worden gekookt of geroerbakt.
De smaak is mild van smaak met een bittertje en stevig, geel vruchtvlees, binnenin zitten de eetbare zaadjes in een felrood (eetbaar) zaadmembraan. Dit rode zaadmembraan wordt traditioneel gebruikt om kleefrijst rood te kleuren (meekoken).
Het jonge blad wordt geblancheerd en met chilisaus als snack gegeten, of gewoon in de soep meegekookt. Omdat de plant meerjarig is, kan je ze in grote potten vorstvrij overwinteren of een flink winterdek in de tuin geven.
Het is niet verwonderlijk dat de vrucht veel gebruikt wordt in traditionele geneeskunst, want de vrucht bevat veel gezonde onderdelen, naaste de bètacaroteen en lycopeen noemen we: een hoge concentratie linolzuur (omega-6) en omega-3-vetzuren.
We kunnen nog veel meer toepassingen noemen speur maar eens op internet!

Een onbekend plantje met eetbare blaadjes en vruchtjes!
De hottentotvijg is een plant uit de ijskruidfamilie (Aizoaceae). De plant is ingevoerd vanuit Zuid-Afrika en is nu in veel Europese landen te vinden, vooral aan de kust. Verschillende verwante soorten komen ook in Europese kustgebieden voor.
Het is een kruipende plant die zich flink kan uitspreiden. Zo worden kussens gevormd van 25-30 cm hoog. Ze komen voor op rotsen, kliffen en zandgrond en voorkomen erosie! Het 10 cm lange blad is heldergroen, succulent en driekantig.
De fraaie roze (soms gele) bloemen rijpen af tot vlezige doosvruchtjes, die (mits geheel rijp) een lekkernij zijn: spannend slijmerig (als een oester) en zoetzuur. Je kan de vruchtjes ook drogen, meer info vind je hier: www.greenidiom.com
Medicinaal wordt de plant aangewend tegen bacterieziekten en (wellicht) preventief tegen kanker.

Leuk om de plant te leren kennen van deze fraaie vrucht! De groen tot lichtpaarse schil licht zit als ovalen schubben rondom de vrucht. Het vruchtvlees is wit en romig met veel (oneetbare) zaden. De smaak is uniek, maar doet denken aan ananas en aardbeien. De oorsprong ligt in Zuid-Amerika (Peru, Ecuador, Colombia, Bolivia en Chili) en groeit daar op 1000-2000 m hoogte. De teelt in potten is in Nederland experimenteel, ruim vorstvrij overwinteren.

De knoflookmosterd is zoals de naam al aangeeft een mosterdsoort (uit de koolfamilie) dat zich kenmerkt door de pittige smaak van het blad. In dit geval proef je duidelijk knoflook en mosterd aan deze unieke blaadjes.
Deze wintergroene en vorstbestendige plant komt van origine in Oost-Europa voor en wordt tot 30 cm hoog, bloeiend met (eetbare!) witte bloemetjes.
Geef ze planten ietwat vochtige grond, ze groeien zowel in de halfschaduw als in de volle zon.
De bladeren kunnen rauw en gekookt worden gegeten en bijna het hele jaar geoogst worden. Ze vormen een pittige aanvulling op een salade. In de winter smaken de bladeren wat milder.
In de vroege zomer als de plant met de bloei begint, verliezen de planten het blad voor ongeveer twee maanden. Het wegknippen van de bloeistengels stimuleert het groeien van nieuw blad.

Dikke ovale vruchten met stekels aan de buitenschil, in eetbare toestand geelgroen van kleur (10x15cm). Het zeer sappige vruchtvlees smaakt naar komkommer. U eet ze zo: in tweeën snijden, vruchtvlees uitlepelen, beetje zout en citroensap erbij, tomatenschijfjes.. heerlijk! Het klimmende of kruipende gewas is zowel in de kas, als beschut buiten te telen. Vruchten blijven maanden goed.
Bittervrij, lang, groen, vruchtbaar. Verdraagt goed nachtelijke afkoeling. De echte professioneel geteelde komkommer.

Amsoi of Bladmosterd ‘Golden Frills' heeft fijn ingesneden blaadjes met een frisse lichtgroene kleur en een pittige smaak. De blaadjes kunnen zowel in jong als volwassen stadium gegeten worden.
In de Himalaya regio wordt amsoi of bladmosterd al meer dan 5000 jaar geteeld en gegeten. Ook in vele andere landen vormt deze bladkool onderdeel van het dagelijkse maal en kan het net als spinazie en andere bladgroenten worden bereid.
Deze groenten is goed winterhard. Zaaien in de (na)zomer maakt dat je deze in de herfst en winter kunt eten. In de voorzomer gezaaid schieten de planten makkelijk door, maar geven dan mooie, eetbare gele bloemen.

Amsoi of Bladmosterd ‘Purple Frills’ heeft fijn ingesneden blaadjes met een mooie dieppaarse kleur en een pittige smaak. De blaadjes kunnen zowel in jong als volwassen stadium gegeten worden.
In de Himalaya regio wordt amsoi of bladmosterd al meer dan 5000 jaar geteeld en gegeten. Ook in vele andere landen vormt deze bladkool onderdeel van het dagelijkse maal en kan het net als spinazie en andere bladgroenten worden bereid.
Deze groenten is goed winterhard. Zaaien in de (na)zomer maakt dat je deze in de herfst en winter kunt eten. In de voorzomer gezaaid schieten de planten makkelijk door, maar geven dan mooie, eetbare gele bloemen.

Wat een kleur!! Diepgroen met in de herfst een blauwgroene glans, sterk gekrulde bladeren. Deze eetbare decoratie staat mooi in de tuin en is geoogst geschikt voor decoratieve creaties in bloemwerk, pompoenshows etc.

Een bewust onzuiver gehouden "ras" ontstaan in 1859. Eigenlijk een mengsel van de voorlopers van onze boerenkool. Aan de 60-100 cm hoge stengels groeien gladde of gekrulde, groene of purpergroene bladeren. De winterharde planten geven in en na de winter een overvloed aan eetbare scheuten. Haal de bloeistengels weg en laat de plant een extra jaar doorgroeien: er ontstaat een echt koolboompje!

Deze zilte plant komt in ons land in het wild voor op kwelders, waar het zoute water af en toe overheen gaat. Het is niet de echte Lamsoor (Limonium vulgare) maar wel de enige eetbare “Lamsoor”! Het jonge blad is eetbaar in de salade of kort geroerbakt. Teel ze bij voorkeur op brakke grond of maak je eigen zoute plantenbak. Het 2e jaar gaat de plant rijk bloeien met witte of lichtblauwe asterbloemetjes, de bijen zijn er gek op!

Dit familielid van de Ganzenvoet kent zijn oorsprong in de grazige steppen van Zuid-Rusland en is vandaar door immigratie in de prairies van Midden-Amerika terecht gekomen. De sierlijkheid en eetbaarheid strijden om voorrang bij deze fijnbladige, knuffelbare, kegelvormige plant (60-90 cm hoog). Het blad en de jonge scheuten zijn zeer smakelijk en worden kort gekookt of geroerbakt. De naam “Landkaviaar” dankt de plant aan de eetbare zaden, die op kaviaar lijken qua uiterlijk en textuur, in Japan is het een delicatesse en wordt “Tonburi” genoemd. De zaden worden gedroogd, gekookt en dan voor een dag in koud water geweekt. Daarna worden ze door de handen gewreven om de buitenste huid te verwijderen, wat er overblijft zijn de glanzend groene zaden. Het kruid bevat enige Saponine (minder dan in bonen), dus geen borden vol ervan eten. Native Americans gebruikten deze eigenschap om vissen tijdelijk te verdoven, deze dieren zijn namelijk gevoelig voor Saponine. In de herfst worden de lichtgroene planten prachtig herfstrood en in de winderige prairie ontstaat het bekende Tumbleweed, dorre pruiken, die door stoffige straten rollen...: de zaden worden verspreid door dit tuimelen van de plant. Schapen zijn o.a. gek op deze plant en andere groen-eters zullen er ook van smullen. Tenslotte: het blad en de zaden hebben veel geneeskrachtige eigenschappen: anti-bacterieel en anti-schimmel.

Dit familielid van de bekende Fluweelboom geeft in september-oktober eetbare, rozerode vruchten, die vers of gedroogd kunnen worden gegeten. Een leuke toepassing voor een gezond en smakelijk drankje: laat bessen enkele uren in koud water trekken, heerlijk!
De winterharde struik wordt ongeveer 0,5-1 m hoog en wil een zonnig plekje, die goed afwatert . Na de oogst (in de herfst) gaat het blad prachtig rood kleuren. Kweek altijd enkele struiken tegelijk voor een optimale bestuiving. Vruchtjes die in de winter blijven hangen zijn een dankbare voedselbron voor vogels en kleine zoogdieren.

Melde geeft eetbare blaadjes, die als spinazie of in de wok kan worden bereid, verliest niet zijn kleur. De sierwaarde wordt steeds meer ontdekt door tuinliefhebbers en bloemisten. Dit mengsel geeft groen, geel en rood blad met in dezelfde kleurencombinatie de sierlijke bloeipluimen.

Deze fraaie, wilde plant heeft belangrijke eetbare en medicinale eigenschappen. De planten kunnen tot 1m hoog worden en bloeit in zomer tot vroege herfst met helder lilaroze bloemtrosjes met fraai getekende lipbloempjes. Eetbaar zijn de jonge uitlopers: kook ze als vervanger voor asperge; tip: donker laten groeien om gebleekte scheuten te krijgen. Hoewel de geur niet altijd als prettig wordt ervaren, is de smaak dat zeker wel!
De knollen, die in de herfst worden gevormd, zijn zowel rauw als gekookt een voedzame en aangename lekkernij: mild notig van smaak, vergelijkbaar met het familielid de Crosne. Vermalen, gedroogde knollen kunnen aan broodmeel worden toegevoegd.
Voor gebruik als geneeskrachtig kruid (wondheling, krampstillend en nog veel meer) raden we aan om eerst je goed in te lezen.

Vroeger werd in de lente in molshopen gezocht naar gebleekte paardenbloembladeren, daarom de naam Molsla. Door selectie is dit bladrijke type verkregen, die ook iets minder bitter is dan de wilde paardebloem. Het 1e jaar groeit de plant, na de winter lopen de penwortels weer uit, voor het oogsten van gebleekt blad: bedek de plant in het voorjaar met een rugje grond of met een bleekpot of omgekeerde zwarte emmer, na enkele maanden kan je oogsten. Daarna de plant in het licht laten uitgroeien, de groene (ongebleekte) bladeren zijn ook eetbaar en rond de Middellandse Zee populair in salades (Insalata di Tarassaco), de smaak is wel wat bitterder, maar ze bevatten dan wel meer mineralen en vitaminen, zie de site van Plants For A Future.
De wortel kan je rauw of gekookt eten, deze is stevig en bitter van smaak en doet wat denken aan rapen. De bloemen zijn ook eetbaar, smaken wat bitter, maar met de juiste dressing is dat goed te doen, je kan ze ook toevoegen aan een kruidenthee (eventueel aangevuld met blad en wortel). De bloemknoppen kunnen in het zuur als een soort (grote) kappertjes worden bewaard en later lekker door de sla of over gerechten. Blad en wortel worden overigens ook gebruikt om bier een speciale smaak te geven, bitter bij bitter, dat moet goed gaan! De oudere wortels worden (net als Cichorei 338400) geroosterd als “surrogaat”-koffie.

Er zijn veel medische toepassingen bekend van de paardenbloem, voor wie Engels kan lezen, even een opsomming:
The dandelion is a commonly used herbal remedy. It is especially effective and valuable as a diuretic because it contains high levels of potassium salts and therefore can replace the potassium that is lost from the body when diuretics are used. All parts of the plant, but especially the root, are slightly aperient, cholagogue, depurative, strongly diuretic, hepatic, laxative, stomachic and tonic. The root is also experimentally cholagogue, hypoglycaemic and a weak antibiotic against yeast infections. The dried root has a weaker action. The roots can be used fresh or dried and should be harvested in the autumn when 2 years old. The leaves are harvested in the spring when the plant is in flower and can be dried for later use. A tea can be made from the leaves or, more commonly, from the roots. The plant is used internally in the treatment of gall bladder and urinary disorders, gallstones, jaundice, cirrhosis, dyspepsia with constipation, oedema associated with high blood pressure and heart weakness, chronic joint and skin complaints, gout, eczema and acne. The plant has an antibacterial action, inhibiting the growth of Staphylococcus aureus, Pneumococci, Meningococci, Bacillus dysenteriae, B. typhi, C. diphtheriae, Proteus etc. The latex contained in the plant sap can be used to remove corns, warts and verrucae. The latex has a specific action on inflammations of the gall bladder and is also believed to remove stones in the liver. A tea made from the leaves is laxative. The German Commission E Monographs, a therapeutic guide to herbal medicine, approve Taraxacum officinale for dyspepsia, urnary tract infections, liver and gallbladder complaints, appetite loss. (Bron: www.pfaf.org)

Dit is een sierlijke, meerjarige plant, afkomstig uit Zuid-Amerika en af en toe commercieel gekweekt voor zijn bijzondere eetbare vruchten.
De plant vormt grote, behaarde bladeren (groen met paarse zweem) met stekeltjes aan de bladstelen. De flinke groeikracht valt op, zet de plant in de zomer lekker buiten, af en toe snoeien mag wel. Als de plant zijn 2e jaar ingaat (‘s winters binnen houden) dan komen de blauwwitte bloemen met smakelijke (en behaarde) oranje vruchtjes. Smakelijk en exotisch, je maakt er een heerlijke sap van! Deze vrijwel ziektevrije vruchtplant is nauw verwant aan de andere Lulo (190810)

Een flinke boom, ideaal voor een voedselbos of een grote tuin en geschikt voor alle grondsoorten, maar ze houden wel erg van vocht! Dit familielid van de Okkernoot doet het ook heel goed in een grote pot en kan dan als maxi-bonsai gekweekt worden. De heerlijke, eetbare noten lijken qua vorm en groeiwijze veel op pecannoten en zijn heerlijk zoet van smaak! De noten verschijnen in trossen aan de boom, de schil is bruinrood gekleurd. Zodra de schil openbarst zijn de noten zichtbaar en rijp om geplukt te worden, je kan ze rauw of geroosterd eten. Koningsnoten doen hun naam eer aan, het zijn de grootste noten van het Carya-geslacht. Geniet ook van de goudgele herfstkleur voordat de bladeren vallen... Van het hout van deze boom wordt het taaie hickory-hout gemaakt, veel gebruikt voor gereedschap zoals bijlen, hamers etc.

Een flinke boom, ideaal voor een voedselbos of een grote tuin en geschikt voor alle grondsoorten, maar ze houden wel erg van vocht! Dit familielid van de Okkernoot doet het ook heel goed in een grote pot en kan dan als maxi-bonsai gekweekt worden. De heerlijke, eetbare noten lijken qua vorm en groeiwijze veel op pecannoten en zijn heerlijk zoet van smaak! De noten verschijnen in trossen aan de boom, de schil is bruinrood gekleurd. Zodra de schil openbarst zijn de noten zichtbaar en rijp om geplukt te worden, je kan ze rauw of geroosterd eten. Ondanks de naam, zijn de noten absoluut niet bitter, ze zijn wat kleiner dan de Koningsnoot. Geniet ook van de goudgele herfstkleur voordat de bladeren vallen... Van het hout van deze boom wordt het taaie hickory-hout gemaakt, veel gebruikt voor gereedschap zoals bijlen, hamers etc.

Dit familielid van de komkommerkruid is in de zoektocht naar eetbare planten “boven komen drijven” hoewel de Schotten, IJslanders en Groenlanders deze plant al eeuwen langs de kusten vinden en eten. Koppert Cress heeft in ons land het “laatste duwtje” gegeven voor de huidige populariteit in de culinaire wereld. De knapperige, ziltige smaak komt natuurlijk het best tot stand langs de kust op zilte grond, maar landinwaarts blijft de smaak heerlijk zacht: als oesters, ansjovis of champignons... De plant, die kruipend slechts 20 cm hoog wordt, is zeer winterhard en bloeit prachtig (VI-VIII) met blauwe bloemetjes, die ook eetbaar zijn. Het matgrijze blad is een sieraad op uw bord. Zelfs de wortel is (ws gekookt of geroerbakt) eetbaar, volgens traditie bij de Inuit (Groenlandse Eskimo’s). Geef de plant een zonnige, goed gedraineerde plek en houd de slakken in de gaten.

Een ideale Okra voor de teelt in potten, de planten worden ongeveer 75-100 cm hoog! De malse, smakelijke vruchten worden 7-9 cm lang, je kan een grote en vroege oogst verwachten. Bij milde, minder warme zomers is het helpend om de plant in de kas te kweken of de plant met koudere dagen even binnen zetten. Okra is een koukleum en kan flinke hitte goed aan.

Vooral eetbaar zijn de groene, vrij korte, iets langwerpige vruchten. De sierlijke gele bloemen en het blad zijn overigens ook eetbaar. De plant is erg decoratief! Teel ze bij voorkeur in de kas, maar als ze in een grote pot staan mogen ze in de hoogzomer lekker naar buiten. Planten worden tot 1-1,5m hoog. Oogst de vruchten onrijp, het puntje moet met een knakje afbreken. Heel of gesneden kort koken. Op internet zijn talloze, exotische gerechten beschikbaar. Vergeten op tijd te oogsten? (Over)rijpe vruchten geven eetbare zaden.

Deze prachtige, roodgenerfde plant geeft middelgrote, rode vruchten. De planten geven een grote oogst, dit is een extra goed en professioneel ras. Een mooie kleurafwisseling voor dezelfde malse smaak. Jong oogsten geeft de lekkerste vruchten. De sierlijke wit met roze bloemen en het rood-groene blad zijn overigens ook eetbaar. (Over)rijpe vruchten geven eetbare zaden.

Het standaard-ras, van waaruit veel andere rassen zijn ontstaan. De groeikrachtige planten worden ongeveer 1,5-2 m hoog en na de crèmewitte bloei ontstaan ongeveer 15 cm lange vruchten. Jong plukken geeft de meest malse resultaten.

Een stoere, groene okra, die al vóór 1865 in de VS in cultuur was. De planten groeien flink uit: 2-2½ m in de kas en iets lager in de vollegrond (althans in Nederland, waar de teelt van okra in de vollegrond nog niet zeer succesvol is). Toppen van de planten op 120 cm hoogte geeft uiteindelijk vollere, lagere planten. Daar horen flinke vruchten bij! Hoewel niet elke plant gelijk is, geven ze meestal vruchten tot wel 30 cm lengte! Opvallend voor dit ras is, dat de vruchten mals blijven, ondanks de grootte. Toch is oogsten van 15 cm lange vruchtjes het meest gebruikelijk. De sierlijke gele bloemen en het blad zijn overigens ook eetbaar. (Over)rijpe vruchten geven eetbare zaden.

Een geliefd ras in de VS, al bekend sinds 1950, vermaard vanwege de grote oogst en het lang mals blijven van de vruchten. De planten worden 1-1,5 m hoog en dragen na de fraaie, gele bloei een mooie oogst aan lichtgroene, vrij lange vruchten: 18-22 cm. Je oogst de vruchten in elk stadium, maar in te rijp stadium worden okravruchten taai.

Prachtig, historisch ras uit zuidelijk Texas. De vrij grote, dikke vruchten volgen na een mooie, lichtgele bloei en zijn groen met rode blos. Door de slavernij is de okra in Amerika terecht gekomen, de oorsprong ligt namelijk in Afrika. Wist je dat het blad ook eetbaar is? Jong door de sla en ouder in de wok... Het zaad van overrijpe vruchten zijn geroosterd een koffie-surrogaat.

Deze groene okra is tamelijk vroeg oogstbaar met toch een flinke opbrengst. De vruchtjes zijn wat donkerder groen dan het standaard ras ‘Clemson Spineless’ ze blijven mals tot een lengte van ongeveer 15 cm. De planten vertakken niet enorm, worden ongeveer 120 cm hoog.

Dit prachtige, oude ras kan flink groot worden, wel 150-175 cm hoog, een steun is sterk aan te bevelen. De oogst van zeer lange (20 cm) vruchten, die toch mals blijven, is tamelijk groot! Je kan ze uiteraard altijd kleiner oogsten...
Dit ras wordt ook wel ‘Perkins’ Mammoth Long Pod’ genoemd en werd na jarenlange nauwkeurige selectie in 1899 op de markt gebracht door Mr. M. B. Perkins uit New Jersey.

Deze prachtige, roodgenerfde plant geeft middelgrote, rode vruchten. Een mooie kleurafwisseling voor dezelfde malse smaak. Jong oogsten geeft de lekkerste vruchten. De sierlijke wit met roze bloemen en het rood-groene blad zijn overigens ook eetbaar. (Over)rijpe vruchten geven eetbare zaden.

Een unieke okra, vanwege de zilvergroene kleur van de vruchten. De planten kunnen flink groot worden, tot wel 180 cm hoog. De vruchten zijn ongeveer 15-18 cm lang. Jong geplukt zijn ze het lekkerst! De sierlijke gele bloemen en het blad zijn overigens ook eetbaar. (Over)rijpe vruchten geven eetbare zaden.

Deze inmiddels historische, Israëlische okra heeft een zeer goede smaak en een unieke maat: korte en dubbeldik. Je kan ze jonger oogsten, maar als ze een lengte van 15x3 cm hebben zijn ze maximaal.

Dit ras van Burpee is uitgebreid getest in Noord-Europese kassen en bleek telkens een van de beste qua stevigheid en productie. De planten vertakken gemakkelijk en worde 1-1,5 m hoog. Na de fraaie gele bloei ontstaan de groene okra’s, de optimale oogstlengte is 7-10 cm.

Dit Chinese neefje van de koolfamilie is een echte aanwinst voor een mooie salade: de lilablauwe bloemetjes (als orchideetjes zo mooi) en het jonge blad smaken mild en smakelijk. In de nazomer gezaaid geven de plantjes de hele winter oogst van blaadjes en de daaropvolgende zomer nemen de bloemen het over! Groter blad is goed voor de wok. Het zaad heeft een hoog oliegehalte, veel potentie voor de eetbare olie-industrie. Omvang: 30-60 cm.

Passievruchten hebben een unieke, prettige smaak: zoet en iets bitter. De meest succesvolle en lekkere vruchten groeien aan deze soort (Passiflora edulis). Kweek ze in een kas, die je net vorstvrij kan houden of in een grote pot, die je vorstvrij kan zetten. Ze kunnen niet tegen nachtvorst, maar staan ‘s winters wel graag koel en licht. De fraaie, wit met paarse bloemen zijn zelfbestuivend, dus de vruchtzetting lukt vaak goed!
NOG VEEL MEER PASSIFLORA MET EETBARE PASSIEVRUCHTEN, ZIE ONS HOOFDSTUK "KAMER- EN KUIPPLANTEN"

Deze Italiaanse variëteit produceert al vroeg de felrode vruchten in trossen gemiddeld 2,5-3,5 cm lang. De planten zijn zeer resistent tegen veel voorkomende ziekten: TMV(0), PVY en N. Geniet van de rechtopstaande, compacte en stevige groeiwijze. Daarvoor wordt Etna veel gebruikt als eetbare sierplant in potten en tuinen. In Sicilië wordt dit pepertje om de toegankelijke smaak enorm gewaardeerd.

ECO GETEELDE ZADEN!
Dit is een snelgroeiende pompoen, in Nederland gekweekt, die tussen de 20 en 30 cm in doorsnee wordt en 2-4 kg weegt. De huidkleur is oranjegeel met groene strepen, vlekken en stippen. (Als een landkaart verdeeld over de vrucht). Dit soort is middenlang houdbaar (3-4 maanden). Een bijzonderheid zijn de eetbare, zachte zaden (zgn. ‘blote’ zaden, waar het soort de naam (Lady) Godiva aan dankt), die bijvoorbeeld geroosterd of in brood meegebakken kunnen worden gegeten. Heel gezond! In Oostenrijk wordt deze soort gebruikt om een heerlijke olie uit te persen (Ölkürbis). Tenslotte is het vruchtvlees prima voor de soep, over veelzijdigheid gesproken…

Snelgroeiende pompoen, die tussen de 20 en 30 cm in doorsnee wordt en 2-4 kg weegt. De huidkleur is oranjegeel met groene strepen, vlekken en stippen. (Als een landkaart verdeeld over de vrucht). Dit soort is middenlang houdbaar (3-4 maanden). Een bijzonderheid zijn de eetbare, zachte zaden (zgn. ‘blote’ zaden, waar het soort de naam Lady Godiva aan dankt), die bijvoorbeeld geroosterd of in brood meegebakken kunnen worden gegeten. Heel gezond! In Oostenrijk wordt deze soort gebruikt om een heerlijke olie uit te persen (Ölkürbis). Tenslotte is het vruchtvlees prima voor de soep, over veelzijdigheid gesproken…

Een bijzonder pompoentje uit Midden-Amerika. De ovaalronde, feloranje vruchten zijn 8-10cm in diameter en 12-15cm hoog, uniek zijn de scherpe en dikke banen, die van boven naar beneden lopen! We zijn blij weer eens een originele, eetbare partij van dit bijzondere ras te hebben bemachtigd.

Sierlijk en eetbaar! Normaal zijn sierkalebassen niet eetbaar, maar deze fraaie, wrattige vruchten zijn vanuit eetbare pompoenen ontwikkeld en goed te eten. Je kan ze zelfs jong geoogst als courgette nuttigen. Geniet verder van de fraaie, warme kleuren oranje en donkergroen in vele schakeringen, wel of niet met wratten en bobbels. De vruchten zijn vrij groot: 3-5 kg per stuk en rijpen snel aan de plant. De planten zijn iets rankend (vrij compact) en blijven erg gezond door diverse resistenties.

We zijn sinds 2008 aan het experimenteren met deze onbekende groente, die overigens in Scandinavië al langer bekend is: in Zweden werdt deze plant al sinds 1870 op iets grotere schaal verbouwd (voor de sier) en later ontdekt als eetbare plant. De plant staat inmiddels in Zweden bekend onder de naam rankspenat. Rankspinazie is een overblijvende, zeer winterharde klimplant en komt van origine uit de Kaukasus. In de winter trekt de plant zich terug in wortelknollen om in het vroege voorjaar weer uit te lopen. Die uitlopers zijn extra mals en kunnen bij oudere planten tot juni worden kaalgeoogst, daarna de plant laten doorgroeien: ze kunnen wel drie meter hoog worden! De plant wordt vermeerderd door zaden of scheuren, stekken is erg lastig. De plant kan tegen zon (wel met een mulchlaag) maar groeit van nature in de schaduw, maar wel afwaterend.

We zijn het niet meer gewend te eten, maar dit stokoude Europese ras smaakt best goed in bv. stoofschotels en soepen. Het eetbare gedeelte zijn ronde knollen, wit met rode kraag. Een klant schreef ons: "De Rapen ‘De Nancy’ waren inderdaad erg lekker. Ze gewoon als groente gekookt bij een moot zalm met een zelfgemaakte tomatensaus erbij, heerlijk. De smaak van die rapen heeft me verbaast. Eet je natuurlijk nauwelijks in je leven."

Prachtige plant, dat veel eetbare toepassingen kent en als eenjarige of meerjarige (vorstvrij overwinteren) wordt geteeld. We beginnen bij de jonge blaadjes en stengels: deze worden bijvoorbeeld in Senegal heel veel gegeten als kruidige, iets zure variant op spinazie, een smaakmaker in vis- en rijstgerechten. Van de oudere stengels wordt een sterke vezel gemaakt. Na enkele maanden verrassen de planten met fantastische schotelvormige bloemen in wit of roze tinten. Sierlijk maar ook weer eetbaar: eet ze rauw in salades of gebruik ze in zoet bakwerk. Gedroogd wordt van de bloem een populaire thee getrokken, in Noord- en West-Afrika heel bekend (Wonjo of Bissap). Een rode kleurstof, getrokken uit de bloem, wordt veel gebruikt in voedsel. De helderrode, kleverige vruchten zijn sierlijk in bloemwerk, maar ook een belangrijke bron van gezonde drankjes.

DOOR TE MAGERE ZAADPRODUCTIE IS DE KWEKER VOORLOPIG MET DIT RAS GESTOPT.
De ongewone rode bladnerf, samen met de pikante, notige smaak maakt deze wilde rucola tot een welkome aanvulling van een salademix. De eetbare bloemen kan je ook gewoon over de sla sprenkelen!

Prachtig plantje met weegbree-achtig blad en gele vlinderbloemetjes. Het eetbare deel zijn de zich als rupsjes oprollende zaadvruchtjes in een felle groene kleur. Pluk de vruchtjes jong en meng ze door de sla, kort roerbakken mag ook. De smaak is vrij neutraal, maar het sierlijke effect is spectaculair (of vol hilariteit). Eenjarig.

Gelukkig steeds meer bekend: er zijn bloemen, die je kan eten! Leuk als dressing bij salades of drankjes. Dit jaar een uitgekiend mengsel van 15-17 eenjarige soorten, zoals:
Borage, Goudsbloem, Kamille, Korenbloem, Oost-Indische Kers, Dille, Koriander, bloesem Suikererwtjes, bloesem Pronkbonen, Venkel, Kervel, bloesem Radijs, bloesem Gele Mosterd, bloesem Rucola, Courgettebloemen, Margrietjes en Zwarte Mosterd.
Uiteraard hebben alle soorten naast het oogsten van de bloemen ook sierwaarde of oogstmogelijkheid van het blad of de knol.

Wij mengen 10 “wilde” groenten, die in de Nederlandse natuur voorkomen tot een interessant mengsel, waar je bijna jaarrond van kan plukken. Alle 10 soorten zijn als rauwkost te gebruiken, zaai ze in een hoekje, waar je ze lekker kan laten verwilderen. Op deze manier ben je net als de eerste boeren in Europa, 10.000 jaar geleden, zij haalden ook de wilde eetbare planten naar het eigen erf! In dit mengsel zitten: Lepelblad, Look zonder Look, Melde, Monniksbaard, Silenesla, Wilde Rucola, Winterkers, Winterpostelein, Zeebietjes en Zuring.

Een bont mengsel van eetbare, wilde tomaatjes, waaronder de L. pruniformis, columbianum, humboldtii, parvibaccatum, curantiacum, pimpinellefolium e.v.a. Ontdek de oorspronkelijke tomaat!
Teel je vaak op dezelfde plaats je tomaten, bijvoorbeeld in een kas(je)? Dan kunnen zich ziekten in de bodem ontwikkelen, waar onderstammen tegen resistent zijn en waarbij dus enten is aan te bevelen:
voor het enten van tomaten gebruik je dit ras: 291110 Tomaat ‘Landon’. Als hulpmiddel bevelen we je deze entclips aan: 847520 Entclip 1,5 mm.

In Centraal Rusland is deze prachtige ui een bekende verschijning op bord! De bollen zijn 3-6 cm in doorsnee en hebben een goede uiensmaak. Het blad en de (eetbare) bloemen doen er niet voor onder: fris, uiig en aromatisch!

Je teelt ze voor de sier en om van te smullen... De lange bloeistengels van minimaal 1 meter hoog tonen een volle, dieppaarse of spierwitte bloei (naar keuze) in volmaakte bolvorm. We verkopen de oorspronkelijke, wilde vorm, die veel voorkomt in Iran (Hamadan, op 1850 m hoogte). In het Midden-Oosten zijn de bollen erg populair in verschillende gerechten en worden zowel droog als vers gegeten. Na drogen worden ze voor het eten in water geweekt en zijn dan wat milder met fijne zoete tonen. Daarom worden deze sjalotten zowel in deeggerechten (hartig) als ook in yoghurt verwerkt. In de pdf bijlage een oud, traditioneel recept. Geef deze Allium altissimum een zonnige en goed afwaterende plaats. Tijdens de groei voldoende water en humus, in de rustperiode vooral niet te nat.
Deze fraaie sjalotten combineren smakelijk met andere eetbare meerjarigen zoals de Eeuwige Krulkool (831465) en het Eeuwig Moes (831470) daar maakten we ook een aanbieding van, zie 880147.

Een echte beauty uit de tropen, dus voor ons een plant, die alleen in de zomer naar buiten kan. In Azië wordt het een flinke boom, wij kunnen ze prima klein houden door snoeien en door de beperking van de potgrootte. Bovenin de plant ontstaat de verrukkelijke bloei in flinke trossen met lilaroze bloemen, het bloemblad is bij de aanhechting heel smal, wat de bloemen een opmerkelijk ranke uitstraling geeft. In Vietnam wordt het jonge blad als groente gegeten, de bloemen dienen als sierlijke en eetbare garnering van gerechten. Het oudere blad, de vruchten en de wortels worden in de traditionele geneeskunst gebruikt.
In de winter kunnen de planten in de kamer of op een koelere, vorstvrije plaats. Na de winter snoeien en laten wennen aan de buitenomstandigheden vanaf eind mei.

Maak kennis met deze wilde, populaire, eetbare plant met een hoog vitamine C-gehalte en medicinale eigenschappen. Je vindt deze in de kustgebieden van de Canarische Eilanden en Noord-Afrika en staat aldaar bekend om zijn traditionele toepassingen bij het koken, in de volksgeneeskunde en als natuurlijk hulpmiddel voor hand- en mondhygiëne.
De naam zegt het al: de plant kan tegen zeewind en zoutig water, onze kweker heeft de planten met zoetwater laten groeien, ze zijn dan zachter van textuur. De natuurlijke groeiomstandigheden zijn zanderige tot rotsachtige grond. In die “barre” omstandigheid zijn de bladeren stevig en prachtig gekroesd, ze bloeien met gele schermbloemen.
Een wilde plant is altijd aanwezig, dus je snapt dat op de Canarische Eilanden en in de Afrikaanse kustgebieden de waardering groot is voor deze gezonde groente!
De malse stengels en bladeren kunnen rauw gegeten worden en zorgen voor een aangename en verfrissende smaak. De sappige textuur en milde smaak verrijken je maaltijd.
Geef de planten een zonnige plaats, goede drainage en voldoende luchtcirculatie. Enige (nacht)vorst (mits niet te nat!) wordt goede verdragen.

Een van de vele eetbare zuringsoorten, populair vanwege het gezonde extra zuurtje in de smaak. Het blad blijft vrij klein en is smal langwerpig en pijlvormig. Jong oogsten geeft de lekkerste kwaliteit, dan zijn enkele fijngesneden blaadjes door de sla een interessante smaakversterker! Dit soort bevat Vitamine A, B, C, D, K, E en 8-12% carotenoïden. De vuurvlinder gebruikt deze zuring als waardplant. Alle delen van de plant zijn overigens eetbaar.

De lancetvormige bladeren groeien in een volmaakt rozet in een diepkoperen tot bronzen kleur. Weer zo'n eetbare schoonheid!

Joseph Simcox, de ‘Botanical Explorer’, en zijn team reizen al jaren de wereld rond op zoek naar eetbare wilde planten. Enkele meloenen, meloenkomkommers en pompoenen komen maar één keer in de handel bij ons, we bieden ze in een unieke combi aan van 3 zeldzame soorten.
Wil je meer weten over Simcox? We verkopen een uniek boek van hem, zie 812138.

Deze variëteit heeft een sterke, zoete smaak met een tintje citroen, anijs en zoethout. Perfect voor salades, pesto en tomatengerechten in de Italiaanse of Thaise keuken. De compacte planten zijn sierlijk met het glanzende, groen met purperen blad vaak getand en ongeveer 5 cm lang. De eetbare bloemen kunnen (als ze jong bloeien) beter steeds geplukt worden om een goede bladgroei te bevorderen.

Valeriaan is een veelzijdige plant: veel eetbare delen, geneeskrachtig en geestverruimend. Wees voorzichtig met het gebruik en bereid je ook voor op een gemakkelijke, flinke groei van deze winterharde plant. De zaden zijn eetbaar, van de bladeren en wortels wordt een belangrijke olie gemaakt, dat ijs en bakgerechten van een kruidige smaak voorziet.
Gedroogde wortels worden gebruikt voor een preparaat dat het bekende rustgevende effect geeft, lees je goed in over de beperkingen: gevaarlijk voor leverpatiënten en kans op verslaving, etc.
De planten kunnen woekeren, dus omringen met anti-worteldoek of planten in een grote kuip verdient aanbeveling. Ze worden ongeveer 1 m hoog met fraai geveerd blad en lichtroze bloemen in een schermvorm.

Van het Vlozaad of Psyllium kan het blad in de salade gegeten worden. Verder is het een plantaardig voedingsadditief dat tamelijk recent in de voedingsindustrie opgedoken is. De plant is afkomstig uit Iran en Indië. Psyllium peulen bevatten hele kleine zaadjes, die ook psyllium genoemd worden. De peulen leveren een voedingsvezel die vaak aan brood, maar ook aan andere producten toegevoegd wordt. De peul bevat tevens glycosiden en gom waarvan de voedingsindustrie gels maakt die als dikkingsmiddel en structuurverbeteraar gebruikt worden.
De vezel lijkt op vezels zoals we die uit bv. Zemelen of havermout kennen, maar de hoeveelheid water die ze kunnen opslorpen is veel hoger. Elke 100 gram psyllium-peul bevat 71 gram wateroplosbare vezel; een gelijke hoeveelheid havermout bevat maar 5 gram vezel. En psylliumvezel kan tot tien keer zijn eigen volume aan water opnemen!
Het is nog maar heel recent dat de wetenschap de unieke eigenschappen van deze vezels ontdekt heeft. Ze worden namelijk door je spijsverteringssysteem niet afgebroken en daardoor hebben ze totaal geen voedingswaarde.
Maar psyllium zou ook het cholesterolniveau van het bloed doen dalen. De FDA in de USA staat dan ook toe dat psyllium-bevattende producten een "gezond" label gebruiken, daar waar dat voor de meeste andere producten strikt verboden is. Er moet wel bij vermeld worden dat het effect slechts optreedt in combinatie met gezonde voedingsgewoonten, zoals niet te veel verzadigde vetten eten.
De combinatie van een gezond dieet met psyllium, kan je totale cholesterol niveau met 4% en je LDL-cholesterolniveau met 7% doen dalen. De vezels verminderen de absorptie van cholesterol en galzuren in de darmen en dat doet de cholesterolniveaus dalen.
Veel vezels in je voeding zijn gezond. Veel groenten en fruit leveren goede vezels, maar blijkbaar heeft psyllium nog iets meer te bieden omdat deze vezels in water oplosbaar zijn.
Bron (iets bewerkt): objectief.be

Isabgol (Psyllium) wordt verkregen uit het zaad van de plant. De eetbare isabgol wordt verkregen door een maalproces. Het bovenste laagje van de zaden wordt gezuiverd door ziften en wannen. De schil bestaat uit pure voedingsvezels die grotendeels uit hemicellulose bestaan. Ze fungeren als spons in het darmkanaal, omdat ze water en afvalstoffen in de darmen absorberen. Zo wordt een zachte lijvige massa gevormd die sneller door de colon gaat (en vermijdt dat potentieel giftige afvalstoffen zich afzetten in de colon).
Samenvattend:

• Hoge absorptie van water voor een beter effect
  
• Verlaagt het cholesterolgehalte in het bloed
  
• Zuivert de darmen van toxische bestanddelen met pure lichaamsfuncties
  
• Niet verslavend
  
• 100% natuurlijk plantaardig product
  

Een stukje geschiedenis: in Ayurveda (holistisch systeem van geneeskunde uit India) worden de gomachtige zaden gebruikt als laxerend, verzachtend en bloedstelpend middel, vooral bij chronische dikkedarmontsteking. In de moderne geneeskunde wordt de plant gebruikt als mild laxeermiddel en soms ook als aanvullende behandeling bij infecties van de urinewegen en bij ontstekingen van het genito-urinaire kanaal. Het vermindert de ontsteking van slijmvliezen van het darmkanaal.
Nog enkele (pseudo)wetenschappelijke kreten over de voedingswaarde:
Psyllium-vliezen zijn een doeltreffend bulkvormend laxeermiddel. Het bevat plantaardige gom, vaste vette olie en eiwithoudende materie in grote hoeveelheden. Het psyllium-vezel is een gelvormende hydrofiele muciloïde die in water wordt opgelost… Isabgol heeft een merkwaardig effect op het gastro-intestinaal systeem. Het is een natuurlijk gezonde vezel die niet in de darm wordt geabsorbeerd. Het heeft geen gekende interacties met andere medicijnen en werkt niet in op de absorptie van vitaminen en mineralen.
Isabgol wordt internationaal toegejuicht als het beste middel tegen constipatie zonder enige bijwerkingen. Dr. K.M. Nadkarni's Indische Materia Medica vermeldt dat isapgula-zaden worden gebruikt bij slijmvliesontsteking, chronische dysenterie, intestinale vloed, diarree, ontsteking van blaas, urinekanaal en nieren, ontsteking en functiestoornissen van de spijsverteringsorganen en bij koorts..
Bron: (iets bewerkt): www.lingy.net

Dit is een heemplant, dus uitstekend voor verwildering. De basis wordt gevormd door fijne in kransen groeiende, eetbare blaadjes, gevolgd door gele, fijne bloemetjes in flinke trosjes. Deze verspreiden een heerlijk zoete geur! Hierom werden de gedroogde bloemen vroeger tussen de lakens gelegd om vlooien te verdrijven. De bloemen worden veel toegepast als veelzijdige verfplant in voedsel en kleding, maar ook om in kaas het stremsel van de wei te scheiden (coaguleren). Tenslotte kunnen de zaden ook geroosterd worden tot een koffievervanger en de bloemtoppen geven een prettig, bitter drankje.

Wie in de (sub)tropen loopt en deze plant onderweg tegenkomt moet niet denken een eetbare noot aan te treffen en dus een handjevol op te eten (echt gebeurd met mijn collega). Het gevolg is een enorme purgeersessie, plat gezegd: je gaat zwaar aan de schijterij.
In feite is dit een giftige struik die behoort tot de familie van de wolfsmelkachtigen (Euphorbiaceae). De zaden van de plant leveren jatropha-olie, die als biobrandstof gebruikt kan worden. De struik wordt in de vollegrond 5-8 m hoog en heeft vrij groot, klimopvormig blad. De vruchten van de plant heeft zaden die 20-40% olie kan bevatten, geschikt voor de productie van biodiesel.
Vol verwachting werden er plantages met deze plant aangelegd. De plant kan tegen droge grond en leek daardoor niet direct een concurrent van voedselaanplant. De lage olieprijzen heeft echter veel investeringen de grond ingeboord en veel plantages staan nu op het punt failliet te geraken. Daar komt bij dat de opbrengst op arme grond tegenvalt, dus er moet wel degelijk geïrrigeerd en bemest worden.
De plant werd in het verleden voor medicinale toepassingen gebruikt. De Nederlandse naam is afgeleid van purgeren, wat een synoniem is van laxeren. Vroeger werd van de plant een laxeermiddel gemaakt, maar door de hoge giftigheid wordt dat nu niet meer gedaan.
De plant kan ook worden gebruikt om vis mee te vergiftigen. Het gif zit in de wortels, vooral verse kleine wortels werken goed. Het gif is dan ongevaarlijk voor de mens, dus vissen die hiermee gevangen worden, zijn eetbaar.
Er zal vast in de komende tijd een nuttige toepassing gevonden worden voor deze boeiende plant. Voorlopig verkopen we deze zaden vooral om ermee kennis te maken! Kweek de plant in een pot, want vorst verdraagt deze niet, maar je kan deze wel koel overwinteren.

Een gewas, dat na diepgaande studies en experimenten door de Universiteit in Wageningen als een veelbelovende aaltjesbestrijder van het aardappelcysteaaltje uit de bus komt! Het diepwortelende gewas scheidt een stof af, die de nematoden naar zich toelokt. Deze kunnen zich vervolgens niet vermeerderen en sterven af. Voorzaaien geeft het hoogste rendement. Voor meer informatie, zie de toegevoegde pdf op deze site.
Zaaihoeveelheid 100g voor 300 m².
De eetbare vruchtjes heten Litchitomaat, zie188000.

LEVERBAAR VAN MEI - SEPTEMBER ZOLANG DE VOORRAAD STREKT. Een zeer winterharde, knolvormende Lathyrus! Het is zelfs een van de weinige meerjarigen van dit geslacht wiens lila bloemen nog lekker geuren ook!
In heel Europa een inheemse plant.
Aan het draadvormige wortelgestel komen knolvormige, langwerpige verdikkingen voor die al eeuwen lang bekend zijn als voedsel.
De plant wordt 30-100cm lang/hoog: een prima eetbare sierplant! De Franse noemen deze vergeten groenten “Hollandse Muisjes” (!) omdat sinds ± 1783 deze knolletjes vanuit het koele Nederland werden geëxporteerd naar Frankrijk.
Een oud recept: knolletjes 1uur koken, pureren en met melk en kruiden opdienen.
De bloemen, jonge scheuten en zaadpeultjes zijn ook eetbaar.

Opperdoezer Ronde is een aardappelras dat uitsluitend rondom het Noord-Hollandse dorp Opperdoes wordt verbouwd. Het ras gedijt uitsluitend op de wat hoger gelegen zavelrijke gronden in deze streek van Noord-Holland. In Opperdoes werden vanaf 1860 voornamelijk negenwekers verbouwd, een snelgroeiende aardappel, die al vroeg in het seizoen gerooid kan worden. Deze negenwekers werden gekruist met uit zaadbollen gekweekte variaties van de plant, door de Andijkse tuinder J. Sluis. Het resultaat werd aanvankelijk de sluis genoemd. Door veredeling van deze aardappel ontstond de Opperdoezer Ronde. Het is een vastkokende consumptieaardappel met een gele schil. Officieel is de omschrijving: “een geel/wit vlezige, iets onregelmatige gevormde, ovaalronde, diepogige knol met een vrij laag zetmeelgehalte”. Om deze reden wordt de Opperdoezer Ronde door kenners als delicatesse gezien. De aardappel bevat veel vitamines en hoogwaardige eiwitten. Doordat de aardappel vastkokend is, is deze zowel geschikt voor koken als bakken. Vanwege de uiterst kwetsbare dunne schil wordt de aardappel door de telers met de hand gerooid. De eerste aardappelen kunnen al in mei worden gerooid, als deze in plastic tunnels groeien. Aardappels in een kas kunnen zelfs al in april worden gerooid. De hele oogst is in ieder geval voor eind september uit de grond, wat de Opperdoezer Ronde een vroege aardappel maakt. De Opperdoezer Ronde is een beschermde oorsprongsbenaming. (Bron: Wikipedia)

Wij verkopen dit ras in de beste CONSUMPTIEKWALITEIT.
Het is GEEN officieel pootgoed en (mocht je buiten onze verantwoordelijkheid deze aardappels planten i.p.v. opeten) de geoogste aardappel mag je officieel niet “Opperdoezer Ronde” meer noemen.

Een meerjarige plant, die aan het eind van het jaar langwerpige knolletjes vormt. De smaak is iets zoet nootachtig, eet ze gekookt, gefrituurd of gebakken. Omdat veel leden van dit geslacht giftig zijn (net als veel familieleden van de aardappel) mogen de knollen niet rauw worden gegeten! Verplant en scheur de plant regelmatig, hij misstaat niet in de tuin: witte schermbloemen op 1 m hoogte en vaak aanwezig winterblad. Geef ze een zonnig, lekker vochtig plekje.

Vrij bolronde, gladde, witte knollen, zo groot als een grote aardappel. Je kan een flinke oogst verwachten!

Crèmegele schil en wit knolvlees. Deze aardperen geven een hoge opbrengst. Stabiele vochtige grond geeft de meest gave knollen, sterke weerswisselingen zorgen soms voor knobbelige uitgroei. LET OP: ZODRA DE KNOLLEN ARRIVEREN, METEEN PLANTEN. ZE ZIJN BEPERKT HOUDBAAR BOVEN DE GROND!

Geel-witte aardpeer die in augustus/september bloeit en vroeg afrijpt. Oogstbaar vanaf tweede helft oktober. Hoogte ongeveer 2 meter. De oogst is niet zo heel groot maar de knollen zijn dat wel. De grote knollen zijn daarbij langwerpig en niet zo grillig van vorm, dus perfect om mee te kokkerellen. Deze variëteit vormt weinig lange uitlopers met kleine knolletjes, geen woekeraar dus. Gigant bloeit gegarandeerd elk jaar vanaf juli of augustus.
LET OP: ZODRA DE KNOLLEN ARRIVEREN, METEEN PLANTEN. ZE ZIJN BEPERKT HOUDBAAR BOVEN DE GROND!

Geel-witte aardpeer die in augustus/september bloeit en vroeg afrijpt. Oogstbaar vanaf tweede helft oktober. Hoogte 1,80 - 2 meter. De oogst is heel behoorlijk en de plant blijft onder de grond mooi compact en vormt vooral grote (en dus weinig kleine) knollen, geen woekeraar dus. De knollen zijn vrij rond van vorm. Topstar bloeit gegarandeerd elk jaa vanaf juli of augustus.
LET OP: ZODRA DE KNOLLEN ARRIVEREN, METEEN PLANTEN. ZE ZIJN BEPERKT HOUDBAAR BOVEN DE GROND!

Prachtig roodgevlamde knollen (Refla = Red Flame), die o.h.a. ovaalrond van vorm zijn, vrij dik, dus ideaal voor de horeca! Ze geven een grote opbrengst, zorg voor voldoende vocht en mulch tijds droge periodes om een rustige doorgroei en dus gave knollen te krijgen. LET OP: ZODRA DE KNOLLEN ARRIVEREN, METEEN PLANTEN. ZE ZIJN BEPERKT HOUDBAAR BOVEN DE GROND!

Opvallend bij dit lichtschillige ras is de gelijkmatige cilindervorm, waardoor dit ras ideaal is om chips van te snijden.

Een Zwitsers ras met licht schil en zeer grote knollen, je kan dus een grote oogst verwachten! De knollen ontwikkelen tot wat verder van de plant. De smaak is zeer aangenaam.

Van een van onze verzamelaars in Duitsland: prachtige witschillige knollen, die van oorsprong uit Denemarken komen! Dit ras geeft een grote oogst van vrij gladde, dikke knollen. De boterzachte textuur is opvallend en erg lekker! Een aantrekkelijke aanwinst, voor kwekers ook extra interessant omdat de knollen dichtbij de plant groeien. Zorg voor voldoende vocht en mulch tijds droge periodes om een rustige doorgroei en dus gave knollen te krijgen. LET OP: ZODRA DE KNOLLEN ARRIVEREN, METEEN PLANTEN. ZE ZIJN BEPERKT HOUDBAAR BOVEN DE GROND!

De knollen zijn langwerpig, ongeveer 15 cm lang en hebben een fraaie, wijnrode schil. Na het koken laat de schil gemakkelijk los, dus in de schil koken...
Op kleigrond geteeld, met altijd voldoende water, zijn de knollen veel ronder en hebben slechts een blosje rood.

Geel-witte aardpeer die laat in het jaar bloeit, sommige jaren halen ze de bloei niet eens… Dat komt overigens de oogst ten goede, want die is groot! De knollen zitten mooi dicht bij de moederknol, wat handig is met oogsten, zeker als je op ruggen teelt. Een van onze Duitse plantenvriendinnen hielp ons aan dit vruchtbare ras. Een aanrader met vrij onregelmatig gevormde knollen!
LET OP: ZODRA DE KNOLLEN ARRIVEREN, METEEN PLANTEN. ZE ZIJN BEPERKT HOUDBAAR BOVEN DE GROND!

Bijzonder gevormde knollen: als een champignon, smal beginnend en met een verdikt en rond uiteinde. Gekookt doet de smaak aan artisjokken denken en gebakken nadert het aroma de schorseneren! De schil is rozerood.

Roodschillig pootgoed, geeft gladde, dikke knollen. De kwaliteit van deze aardperen wordt in de horeca zeer gewaardeerd! Ze geven een grote opbrengst, zorg voor voldoende vocht en mulch tijds droge periodes om een rustige doorgroei en dus gave knollen te krijgen. LET OP: ZODRA DE KNOLLEN ARRIVEREN, METEEN PLANTEN. ZE ZIJN BEPERKT HOUDBAAR BOVEN DE GROND!

Een hele mooie Zweedse aardpeer met een flinke opbrengst, vergelijkbaar met Fleuron d’Anjou, maar dan ronder van vorm, zoals de Refla. De planten groeien flink groot en zetten laat knollen, evenals Refla en Fleuron. De kollen zijn lilaroze van kleur.
LET OP: ZODRA DE KNOLLEN ARRIVEREN, METEEN PLANTEN. ZE ZIJN BEPERKT HOUDBAAR BOVEN DE GROND!

De naam betekent “rode knots”, wat iets zegt over de prachtige rozerode kleur van de schil en de dik uitlopende vorm. De knollen zijn vrij glad, lang en de robuuste planten geven een hoge opbrengst.

Alles is fijn aan dit ras: de knollen zijn slank en glad, licht van kleur met een rood vlekje. De smaak is bijzonder fijn en zachtromig, en gastronomische lekkernij!
LET OP: ZODRA DE KNOLLEN ARRIVEREN, METEEN PLANTEN. ZE ZIJN BEPERKT HOUDBAAR BOVEN DE GROND!

LEVERBAAR ALS PLANT VANAF APRIL ZOLANG DE VOORRAAD STREKT. Deze aardperen geven een hoge opbrengst. Stabiele vochtige grond geeft de meest gave knollen, sterke weerswisselingen zorgen soms voor knobbelige uitgroei.

COMPACTE GROEI! Dat is een fijne ontwikkeling voor kwekers die de traditionele aardperen te hoog vinden. In plaats van ruim 2 meter wordt dit ras maar 60 cm hoog en breed vertakkend. De oogst van smakelijke, roodschillige kollen is opmerkelijk groot, de planten bloeien (sporadisch) met gele bloemen in de late herfst.

LEVERBAAR ALS PLANT VANAF APRIL ZOLANG DE VOORRAAD STREKT. Deze aardperen geven een hoge opbrengst. Stabiele vochtige grond geeft de meest gave knollen, sterke weerswisselingen zorgen soms voor knobbelige uitgroei.

We leveren een keus uit zoveel mogelijk verschillende van onze toprassen.

Een van de belangrijkste tropische knolgewassen omdat de plant zowel vocht als droogte aankan en jarenlang oogst geeft in een klein tuintje. Bij ons is het een fraaie kamerplant, waar op den duur uiteraard ook een knol aan groeit. ‘s Zomers lekker naar buiten in het zonnetje...
Van oorsprong groeit de plant in Brazilië, waar deze al minstens 5000 jaar op het menselijk menu staat. Na 1600 kwam de plant naar Afrika en Azië. Naast de knol wordt ook het jonge blad als spinazie gegeten.
Het neutraal smakende product, dat van de Cassavewortel wordt gemaakt heet Tapioca. Het is zetmeelrijk en wordt gebruikt bij het koken, als bindmiddel in voedsel en als bindmiddel voor geneesmiddeltabletten. Tapiocabloem is glutenvrij en daardoor geschikt voor mensen met coeliakie. Tapioca wordt in Nederland ook vaak als varkensvoer gebruikt. Tenslotte is het meel een belangrijk bestanddeel van kroepoek.
WE LEVEREN VANAF APRIL HOUTSTEKKEN EN LATER PLANTEN.

VAN MEI-SEPTEMBER ALLEEN OPGEPOT TE KOOP. Bijzonder en exclusief zijn de pootknolletjes van deze verfijnde groente! Sinds 1882 in Engeland bekend, geroemd om zijn prettige, nootachtige smaak. Volwassen knolletjes zijn 5 cm lang en aan beide zijden smal toelopend met ongeveer 6 insnoeringen. In ons klimaat geheel winterhard.

Bijzonder en exclusief zijn de pootknolletjes van deze verfijnde groente! Sinds 1882 in Engeland bekend, geroemd om zijn prettige, nootachtige smaak. Volwassen knolletjes zijn 5 cm lang en aan beide zijden smal toelopend met ongeveer 6 insnoeringen. In ons klimaat geheel winterhard.

De knollen van deze sierlijke plant worden al meer dan 3500 jaar gegeten door de oorspronkelijke bevolking (bijvoorbeeld de Inca’s) en is een belangrijke (gemakkelijk verteerbare) zetmeelbron. Met het meel wordt van alles gebakken, koekjes uit Colombia zijn in toenemende mate populair. In Vietnam zijn de noodles van de Achira erg geliefd! De jonge knollen zijn gekookt of gebakken een lekkernij, een goede concurrent van de aardappel. Bij langdurig bereiden komen de suikers vrij en worden ze echt zoet. Jonge scheuten zijn een lekkernij als groente. Zelfs de zaden zijn eetbaar!
Deze wilde Canna vinden we van oorsprong aan de subtropische kust en in koele dalen van Zuid-Amerika, maar zijn inmiddels over de hele wereld verspreid inclusief Australië. Er moet voldoende vocht aanwezig zijn, maar wel gedraineerd. Zet ze een beetje uit de wind, om het blad heel te houden. De knollen kunnen een beetje vorst hebben en met sneeuwdek wordt zelfs een pittige winter doorstaan. Als wij de knollen hebben geoogst bedekken we ze in laagjes met cocopeat, zetten ze net vorstvrij en houden ze iets vochtig. In maart kan je ze binnen weer aan de groei brengen en vanaf mei mogen ze naar buiten, let op nachtvorst!

LEVERBAAR VANAF NOVEMBER TOT DE VOORRAAD OP IS. Eindelijk een aardappel, die niet ziek wordt en nog winterhard is ook!
De indianen van Noord-Amerika wisten dit gewas op waarde te schatten en het is onbegrijpelijk dat deze sterke plant niet al veel bekender is in Nederland!
De klimplant heeft met zijn puntige gedeelde blad en de fantastische bloei een sierwaarde, die de in moestuin zeer welkom is! De lathyrus-achtige bloemen geuren heerlijk zoet en hebben een iets gedraaide vorm met een diepe kleurcombinatie: kastanjebruin, rood, oudroze en creme zijn verenigd in 1 bloem, ze staan aan dichte trossen. De geur leidt tot interessante discussies: zoet, kruidig en chocolade maar er zijn ook mensen die de geur niet waarderen. De late bloei (augustus-september) leidt niet tot zaadvorming maar is een mooie hekkensluiter van het bloeiseizoen. Vanaf november (het 2e of 3e jaar) mag het wonder worden opgegraven en zijn de knolletjes te rooien. Deze groeien als een ketting aan een lange navel en zijn na enkele jaren groei de moeite van het rooien waard. Om te uitbundige groei te voorkomen kan in grote kuipen worden geteeld. Goed vochtig houden en regelmatig bemesten! De smaak? Als een aardappel, dus koken, bakken, frituren, genieten.…
Apios bevat een protease-remmer die volledig afgebroken wordt tijdens het verhitten. Het is dus zelfs niet nodig om het kookvocht weg te gieten, hoewel men in Bolivia dit wel doet, daar kkokt men de Apios in melk. Mijn kweker vertelt: “We eten ze al jaren als de perfecte vervanger van tamme kastanjes, bij de spruitjes of als “kastanjepuree”!

VANAF JANUARI WORDEN DE BOLLETJES OPGEPOT.
Het fraaie grijze klaverblad is in de lengte gevouwen. De lichtroze bloemetjes (met witte hartjes) knallen eruit. Ze houden van goed gedraineerde grond en groeien in het wild in het Andesgebergte (Patagonië e.o.) van Chili en Argentinië. De rijke bloei is van mei-augustus op 10 cm hoogte.
De culinaire wereld is gek op dit gewasje: sierlijk en smakelijk is immers de ideale mix om gerechten een extra touch te geven! Zowel de blaadjes als de tere bloemen hebben een lichte fris-zure smaak. De oorspronkelijke bewoners van Zuid-Amerika aten van deze Oxalis vooral de conische knolletjes.