Nog nooit geëvenaard! Dit is een zeer fijne, oude, Franse andijvie-variëteit die een losser, golvend binnengebladerte produceert dat uitgroeit ineen typerende hoornvorm. De dikke, boterachtige gele bladeren zijn zeer sappig en lekker, ze hebben die speciale dikke crunch van Italiaanse andijvie, maar met een zoeter smaakje.
Ze zijn, net als alle cichorei-achtigen sterker dan slasoorten. Dit cut-and-come-again type voor de winter doet het goed in koude tunnel of frame. Goed voor een slamix wanneer deze jong wordt geoogst of in de roerbak of stamppot wanneer volwassen geoogst.

Een fraaie distelplant met verrassende toepassingen: eetbaar en genezend. Dat laatste zit al in de (Oudgriekse) naam verstopt, Eryngium betekent: genezing van indigestie en winderigheid!
Allereerst kan je in het voorjaar een donkere emmer boven de plant plaatsen, de jonge scheuten, die gaan groeien zijn heerlijk mals en eetbaar als asperge!
De bleekgroene plant wordt 15-60 cm hoog en vormt diepgaande en eetbare (!) wortelstokken. Ze worden gekookt of gekonfijt. De plant bloeit in juli en augustus met witte of lichtblauwe bloemen in tien tot twintig hoofdjes. Deze hoofdjes zijn ook eetbaar, 1-1,5 cm groot en omgeven door stekelige schutbladen (omwindselbladen).
Binnen de traditionele kruidengeneeskunde is een medicinale werking bekend tegen galstenen, infecties van de urinewegen, huidaandoeningen, hoesten en verstopping.
Deze meerjarige plant groeit het beste op kalkhoudende grond, in de zon.

Leuk verhaal, dat ik las op de website van onze collega Cruydt Hoeck: Op Voorne en Beierland heeft deze plant een bijzondere naam: Onrust. De naam is ontstaan uit een oud gebruik om de plant met een draadje aan de zolder te hangen. Door de opstijgende (warme) lucht gaat de plant draaien of bewegen. Zo lang de plant blijft draaien is er niets aan de hand. Houd de plant echter op met draaien of ging deze stil hangen dan was er een heks in huis. Nee dan liever een beetje Onrust in het huis.

Een tamelijk sterk ras, met goede kansen voor de buiten teelt.
De grote ovaal tot bolronde vruchten zijn donkerpaars, sappig en smakelijk.

Dit favoriete, traditionele, Italiaanse ras geeft een grote oogst aan mild smakelijke vruchten. Het voordeel van de lange, slanke vorm zijnde handzame, ronde schijfjes die je ervan kan snijden. Deze langwerpige vorm hebben Hindoestaanse Surinamers uit India meegenomen en ze worden aldaar “Boulangier” genoemd. Zo geniet deze vrucht op verschillende plekken op aarde een grote populariteit! Jong geoogst zijn ze het lekkerst, uiteindelijk kunnen ze 15 cm lang worden.

Nee, dit is NIET die Reuzenberenklauw, waar je flinke huidirritatie van krijgt... alleen als je zeer gevoelig bent voor alle schermbloemigen, kan je last krijgen bij het vastpakken van de stengels. Deze meerjarige soort is 90-180 cm hoog, geeft helderwitte schermbloemen en heeft leuke eigenschappen voor keukengebruik. In de Baltische staten en Rusland worden de net gegroeide stengels (voordat het blad zich ontvouwt) in de zon te drogen gelegd. Op deze stengels vormen zich dan zoete, witte kristallen. De 15-20 cm lange, jonge stengels kunnen gegeten worden en smaken naar een combinatie van zoete komkommer, kokosnoot en mandarijntjes. Oudere stengels kunnen geschild gegeten worden. Bij het schillen moeten dan wel handschoenen gedragen worden om huidirritatie te voorkomen. De grote, aromatische bloemknoppen zijn van mei tot augustus rauw te gebruiken in salades. De zaden zijn erg lekker: de smaak is enigszins vergelijkbaar met die van kardemom, bergamot, citroen en kamfer. Te gebruiken bij koken maar ook gemalen in salades.
Er zijn ook medische toepassingen bekend, zie hiervoor betrouwbare boeken of -websites.
Bijen zijn dol op de bloemen!

Dit is de eerst klimmende (stok)boon, die zulke fijne boontjes geeft , dat je ze niet kan onderscheiden van fijne lage (stam)bonen! En door de klimmende groei pluk je per m2 wel 5 maal meer oogst en de planten zijn minder gevoelig voor ziekten. Kortom een Franse ‘Triomphe’ die zich weliswaar vertaalt in een hoge prijs, maar dat haal je er in kweekvreugde dubbel en dwars uit.
De fijne boontjes zijn uiteraard zonder draad, vrij donkergroen en 16-18 cm lang. Ideaal en zeer smakelijk om in te vriezen. De zaaiboontjes zijn zwart en de bloei is helder violet.

Dit oude, Italiaanse ras is vroeg, betrouwbaar en sterk en geeft een overvloed aan snijbonen tot 20 cm lengte. Het zaad is lichtbruin van kleur, wat oude roots verraadt: een Roma-type. De smaak is zeer goed, zoals een snijboon moet zijn. Ze zijn niet allemaal kaarsrecht, dus voor de professionele teelt in Nederland niet geschikt, maar de smaak is des te beter!

Deze cichorei is zowel in Italië alsook in Frankrijk een veel gebruikte groente uit vervlogen tijden. Zoals veel vergeten groente, geniet dit ras een verdiende come-back!
De blondgroene losse kropjes worden op rijtjes gezaaid, het liefst direct op de plaats van bestemming of in perspotjes. Oogsten kan al vanaf heel jong als spinazie, zelfs als microgroente. Voor de gebleekte teelt hebben de planten meer ruimte nodig zodat een goede wortel kan ontstaan. De wortels oogst je in etappes in de herfst en winter, het groene loof snij je eraf (heerlijk als stamppot) en de wortel zet je donker in een emmer of pot met wat tuinaarde. Het gebleekte losse blad kan lang worden geoogst en is heerlijk mals!

Schitterende roosjes op je bord! Deze cichorei is zowel in Italië alsook in Frankrijk een veel gebruikte groente uit vervlogen tijden. Zoals veel vergeten groente, geniet dit ras een verdiende come-back...!
De wijnrode losse kropjes worden op rijtjes gezaaid, het liefst direct op de plaats van bestemming of in perspotjes. Oogsten kan al vanaf heel jong als spinazie, zelfs als microgroente. Voor de gebleekte teelt hebben de planten meer ruimte nodig zodat een goede wortel kan ontstaan. De wortels oogst je in etappes in de herfst en winter, het rode loof snij je eraf (heerlijk als stamppot) en de wortel zet je donker in een emmer of pot met wat tuinaarde. Het gebleekte losse blad kan lang worden geoogst en is heerlijk mals!

Italië staat bekend om de vele Cichorei-soorten die er gecultiveerd zijn. Wij kennen hier deze lichtgroene versie van de Radicchio (Roodlof) nauwelijks, maar rond de Middellandse Zee wordt er in herfst en winter van gesmuld: ronde, malse kroppen (tot 800g!) met een beetje zoet en een beetje bitter, heerlijk in de sla, vergelijkbaar met ijssla, maar veel meer aroma! Onder een tunneltje (maar door de bestendigheid tegen flink wat kou ook buiten) heb je de hele winter oogst. Inwendig zijn de nerven spierwit.