Een echte eye-catcher door de sensationeel robijnrode bloemkleur! De compacte planten pronken de hele zomer met trossen van deze sierlijke bloemen, gevolgd door heerlijk zoete vruchten. De vruchten zijn middelgroot en hebben een conische vorm.

De hobbytuinder heeft met dit ras een doordragend aardbeiras in handen, die een hoge opbrengst combineert met een heerlijke zoete smaak. Ze produceren vrij grote vruchten gedurende de gehele zomer. De plant heeft bovendien opvallend glanzend en donkergroen blad: werkelijk een aanwinst voor uw siertuin.

Vanaf 2018 zag de eerste telg van deze veelbelovende serie het licht: het teeltdoel was om erg sierlijk met heel lekker te combineren! De dubbelbloemige, diep rozerode bloemetjes zijn de voorbode voor heerlijke, vrij grote en zoete aardbeivruchten. De planten bloeien lang en zijn dus doordragend (een lang oogsttraject).

Bijna lichtgevende telg van deze veelbelovende serie: het teeltdoel was om erg sierlijk met heel lekker te combineren! De dubbelbloemige, sneeuwwitte bloemetjes zijn de voorbode voor heerlijke, vrij grote en zoete aardbeivruchten. De planten bloeien lang en zijn dus doordragend (een lang oogsttraject).

Een van de lekkerste, meest gezonde, maar ook meest onbekende telg van de Physalis-familie. De planten worden maar 40-60 cm hoog, na de bloei ontstaan de lampionnetjes met de zeer aromatische en zoete, oranjegele besjes. De smaak heeft een mix van kaki, meloen en tomaat met een klein bittertje. De Azteken gebruikten deze soort als medicijn, het is opvallend dat dit een van de weinige Pysalissen is waar het geneeskrachtige Labdane diterpenes in wordt aangetroffen. De vruchtjes vallen vanzelf als ze rijp zijn. Onrijp kunnen de vruchtjes worden geroerbakt.

Een bijzonder eetbaar familielid van de bekende oranje lampionplant. De plant wordt ruim 1m hoog, na de bloei ontstaan de lampionnetjes met de aromatische zoete, oranjegele besjes. De smaak heeft een mix van ananas, aardbei en tomaat met een klein bittertje. Oogstbaar als de omhulsels vergelen, daarna vrij lang houdbaar.

Een bijzonder eetbaar familielid van de bekende oranje lampionplant. De plant wordt 50-75cm, na de bloei ontstaan de lampionnetjes met de aromatische zoete, oranjegele besjes. De smaak heeft een mix van ananas, aardbei en tomaat met een klein bittertje. Oogstbaar als de omhulsels vergelen, daarna vrij lang houdbaar. Iets vroeger oogstbaar (eerder rijp) en compacter van vorm dan Physalis peruviana.

Nog nooit geëvenaard! Dit is een zeer fijne, oude, Franse andijvie-variëteit die een losser, golvend binnengebladerte produceert dat uitgroeit ineen typerende hoornvorm. De dikke, boterachtige gele bladeren zijn zeer sappig en lekker, ze hebben die speciale dikke crunch van Italiaanse andijvie, maar met een zoeter smaakje.
Ze zijn, net als alle cichorei-achtigen sterker dan slasoorten. Dit cut-and-come-again type voor de winter doet het goed in koude tunnel of frame. Goed voor een slamix wanneer deze jong wordt geoogst of in de roerbak of stamppot wanneer volwassen geoogst.

Een tropische plant uit droge gebieden, de plant kan ‘s zomers heel goed buiten staan, maar zorg wel voor goede drainage bij veel regen...
Het blad is klein en de onopvallende, groengele bloemen geuren heerlijk. Na de bloei ontstaan vruchtjes, die eruitzien als pinda’s en rozerood kleuren bij rijping.
De zaaddozen bevatten een zoete (tikje zure) witte pulp die rauw wordt gegeten in Mexico, de Filipijnen, Pakistan, Qatar en India als bijgerecht bij verschillende vleesgerechten en als basis voor dranken met suiker en water ('agua de guamúchil'). De zaden zijn trouwens pikzwart.
Alle delen van de planten worden in de traditionele geneeskunst toegepast.

ECO GETEELDE ZADEN! Deze mooie, purpergroene variëteit is zacht van textuur met een zoete smaak. Een goede selectie door jarenlange veredeling ontstaan uit oude rassen, bijna zonder stekels met een bloembasis (uitgegroeid) van ongeveer 10 cm in diameter.

Je ziet ze niet veel, maar voor de hobbyist is deze purperen asperge (intern creme-groen) een smaaktopper! 20% Zoeter en zeker aromatischer dan menig ander ras geeft deze flink groeiende (tetraploïde) sierlijke variëteit vanaf het 3e jaar de eerste oogst. Rauw (in salades) op zijn mooist en kort gekookt of gestoofd blijven ze vlammend purper, langer gekookt worden ze donkergroen.
Tip: bij de teelt van gebleekte (witte) asperge is aspergefolie heel handig! Zie 845005

Dit is net als de aardpeer, de zonnewortel en de Yakon een familielid van de zonnebloem. De plant is winterhard, meerjarig en is zeer bekend bij de Native Americans om zijn voedende en geneeskrachtige eigenschappen. Alle delen van de plant zijn eetbaar, een kleine opsomming:

• de wortels zijn rauw, gekookt of gebakken eetbaar. Hoe langer je ze bakt of kookt, hoe zoeter ze worden. Een oude traditie is om ze 3 dagen op een vuurtje te sudderen! De smaak typeren we als notig, zoet met een balsemaroma. De geroosterde wortel is een koffievervanger.
  
• jonge scheuten, groen of gebleekt, zijn heerlijk als smaakmaker in salades.
  
• ouder blad en bladstelen worden gekookt gegeten, grotere hoeveelheden helpen tegen slapeloosheid!
  
• jonge bloemstengels worden geschild en rauw gegeten als selderij.
  
• het zaad eet je rauw of gekookt. Roosteren en malen en vervolgens kneden tot een cake, die je niet eens hoeft te bakken! Het zaad is rijk aan olie.
  

In de oude Noord-Amerikaanse traditie wordt Balsemwortel als geneeskrachtig kruid gebruikt: maagproblemen, pijn, koorts, ontsteking remmend, etc. Raadpleeg de site van Plants For A Future voor meer info, wij hebben een deel van deze tekst ook van deze website.

Ook al om de sierwaarde is de plant niet te versmaden: warmgele, kleine zonnebloemen aan 20-60 cm lange stengels, gedragen door zeer droogtebestendig, grijs behaard blad.

Nee, dit is NIET die Reuzenberenklauw, waar je flinke huidirritatie van krijgt... alleen als je zeer gevoelig bent voor alle schermbloemigen, kan je last krijgen bij het vastpakken van de stengels. Deze meerjarige soort is 90-180 cm hoog, geeft helderwitte schermbloemen en heeft leuke eigenschappen voor keukengebruik. In de Baltische staten en Rusland worden de net gegroeide stengels (voordat het blad zich ontvouwt) in de zon te drogen gelegd. Op deze stengels vormen zich dan zoete, witte kristallen. De 15-20 cm lange, jonge stengels kunnen gegeten worden en smaken naar een combinatie van zoete komkommer, kokosnoot en mandarijntjes. Oudere stengels kunnen geschild gegeten worden. Bij het schillen moeten dan wel handschoenen gedragen worden om huidirritatie te voorkomen. De grote, aromatische bloemknoppen zijn van mei tot augustus rauw te gebruiken in salades. De zaden zijn erg lekker: de smaak is enigszins vergelijkbaar met die van kardemom, bergamot, citroen en kamfer. Te gebruiken bij koken maar ook gemalen in salades.
Er zijn ook medische toepassingen bekend, zie hiervoor betrouwbare boeken of -websites.
Bijen zijn dol op de bloemen!

Je wordt niet zomaar en AAS winnaar... All-American Selections zijn de jury opgevallen door speciale eigenschappen. ‘Avalanche’ is de Amerikaanse tegenhanger van ‘Albino’, zij strijden beide om de beste smaak, heerlijk rauw of gekookt en met een goede, zoete, nauwelijks gronderige smaak!

Dit is momenteel de beste kogelkroot of kogelbiet, die we kennen. Extra vroeg oogsten geeft heerlijke mini-bietjes, sappig en zoet... laat je de kroten doorgroeien, dan wordt de heerlijke diepe en zoete smaak wat aardser, maar nog steeds voortreffelijk! Tijdens smaaktesten gooit ‘Boro’ hoge ogen en als bonus blijft de plant zeer gezond en zijn de bieten lang houdbaar. Inwendig zijn de knollen dieprood en heerlijk sappig.

Ronde biet met oranjegele buitenkleur en geel knolvlees.
De zachte, zoete bietensmaak is uniek!

De Golden Detroit is een betrouwbare, aromatische gouden biet met fraai en smakelijk blad. Gele bieten winnen terrein bij tuinders en culinaire genieters vanwege de zoete en mildere smaak. De levendige oranjegele kleur van Golden Detroit is een prachtige aanvulling op salades en maaltijden. Gekookt wordt dit krootje boterbloemgeel en smelt het in je mond. De lichtgroene, goudgeel geaderde bladeren zij jong geoogst goed te combineren in salades en kort gekookt een heerlijke snijbiet.

Prachtige historische Italiaanse variëteit: opmerkelijk zoete, ronde krootjes, die inwendig opvallend gekleurd zijn met witte en roze ringen. Rauw, dun gesneden, blijft de prachtige kleur behouden. Na het koken zijn de knollen wit of lichtrood (dat hangt van de selectie af). Vooral geschikt voor de vroege teelt, april-juni.

Alf Christianson verbeterde deze prachtige historische Italiaanse variëteit. Grotere opbrengst en universele kleuring. Kenmerken blijven: opmerkelijk zoete, ronde krootjes, die inwendig opvallend gekleurd zijn met witte en roze ringen. Rauw, dun gesneden, blijft de prachtige kleur behouden. Na het koken blijft de kleurschakering tamelijk goed in tact. Voor vroege en late teelt geschikt.

(vóór 1935) Een flinke biet, die een enorme opbrengst geeft van langwerpige kroten. Bij doorgroei kan de buitenkant wat minder fraai van kleur worden, maar het gaat om de heerlijke binnenkant: een aromatische, voldoende zoete, rode biet. Jong oogsten geeft een frissere, maar minder “wilde” smaak. Dit ras wordt in stand gehouden binnen de collectie “Eeuwig Moes”. Het loof is roodachtig groen, bij veel zon dieper van kleur, zodat de naam “Zwartblad” te verklaren is. Bij inkuilen in (iets vochtig) grof zand, kunnen de bieten de hele winter gegeten worden.

De naam verklapt het al: dit is (zoals we in Dordrecht zeggen) een reuzenkroot! Lange en vooral dikke kroten met een rozerode kleur. In Engeland een showwinner, vanwege het flinke gewicht van een uitgegroeide biet: 8-10 kg komt voor, in 2009 ligt het record zelfs op 23,1 kg! Maak de grond luchtig en diep los, u kunt ze ook op ruggen telen. Jong oogsten is smullen, maar ook een uitgegroeide reus smaakt fantastisch! Een klant meldde ons: "De Mammouth is bijzonder zoet. Nog zoeter dan een Egyptische platronde vind ik." Culinaire tip: snijd dunne plakjes van deze rood-witgeringde biet en frituur ze tot een heerlijke chips.

Een leuk experiment: teel uw eigen suikerbieten! Een gesnipperde suikerbiet samen koken met rode bietjes of andere aan te zoeten gewassen… We bieden regelmatig verschillende rassen aan, afhankelijk wat we te pakken kunnen krijgen.
SOMS ZIJN DEZE ZADEN MET CHEMISCHE STOFFEN ONTSMET, WE VERMELDEN DAT OP DE VERPAKKING.

Deze vruchtgroente groeit uit tot een vertakte plant van 1 m hoog en draagt talrijke trosjes met blauwe bessen (doorsnee 3-4 cm). Ondanks de gelijkenis met de giftige zwarte nachtschade is deze soort absoluut eetbaar en dus niet giftig! Pluk ze rijp, voor zoete inmaak op taarten en puddingen. Zoetzuur (met suiker, zout en gember) is zeer smakelijk bij vlees en kaas! Ze zijn rijp als ze bijna zwart zijn en dof worden, ze zijn dan optimaal zacht en sappig. Wacht het liefst tot de eerste nachtvorsten er overheen zijn gekomen. Hoewel rauw eten volkomen ongevaarlijk is, kunt u ze beter zoeten of verwerken vanwege de smaak. Overigens kan de wilde Zwarte Nachtschade (onkruid in uw tuin), in gekookte vorm ook worden gegeten. (Afrika)

Sierlijk, klimmend peulgewas voor een zonnig plekje buiten of in de kas. Deze vlinderbloemige bloeit prachtig lilaroze in lange bloemtrossen met purpergroen tot roodpurper blad en wordt als sierplant (eenjarig) enorm gewaardeerd, niet in de minste plaats omdat nog niet veel mensen dit gewasje kennen. Voor de moestuinier: na de bloei groeien korte, felroze peultjes met een aangename zachtzoete smaak, populair in Azië! Jong plukken, kort koken of smoren in bijv. Tarkari (Surinaams gerecht), het roze verandert na koken in groen. De droge boontjes kunnen uiteraard ook worden gekookt, maar het water moet 2x worden ververst vanwege licht toxische eigenschappen. In de tropen wordt het jonge blad door salade en het oudere blad als spinazie gebruikt. De stevige wortels kunnen worden gekookt of gebakken. Multifunctioneel eetbaar!

Sierlijk, klimmend peulgewas voor een zonnig plekje buiten of in de kas. Deze vlinderbloemige bloeit in het mooiste helderwit in lange bloemtrossen met heldergroen blad en wordt als sierplant (eenjarig) enorm gewaardeerd, niet in de minste plaats omdat nog niet veel mensen dit gewasje kennen. Voor de moestuinier: na de bloei groeien korte, frisgroene peultjes met een aangename zachtzoete smaak, populair in Azië! Jong plukken, kort koken of smoren in bijv. Tarkari (Surinaams gerecht). De droge boontjes kunnen uiteraard ook worden gekookt, maar het water moet 2x worden ververst vanwege licht toxische eigenschappen. In de tropen wordt het jonge blad door salade en het oudere blad als spinazie gebruikt. De stevige wortels kunnen worden gekookt of gebakken. Multifunctioneel eetbaar!

De naam geeft al aan, dat dit ras een flinke opbrengst geeft. De peulen zijn slank, waardoor de boontjes al snel zichtbaar zijn. De zoete en zachte smaak zijn ouderwets geliefd.

ECO GETEELDE ZADEN! Een heerlijke cichorei, die zoeter is dan de meeste andere soorten en in onze lage landen al heel lang bij hobbyisten een topper voor de late teelt is! De kroppen houden qua smaak het midden tussen andijvie en spitskool; de teelt is als winterandijvie. Bereiding: (kort) gestoofd of rauw in salades.

Deze vruchtbare hybride behoort tot het Cousa-type, een traditioneel Midden-Oosten type met een hals, iets dikker buikje en een geliefde zoete en notige smaak en fijne textuur. Het leuke van Zephyr is de 2-kleurigheid: geel met een groen buikje.

Deze vruchtbare hybride behoort tot het Cousa-type, een traditioneel Midden-Oosten type met een hals, iets dikker buikje en een geliefde zoete en notige smaak en fijne textuur. Het leuke van Zephyr is de 2-kleurigheid: geel met een groen buikje.

Deze vruchtbare hybride behoort tot het Cousa-type, een traditioneel Midden-Oosten type met een hals, iets dikker buikje en een geliefde zoete en notige smaak en fijne textuur. Het leuke van Zephyr is de 2-kleurigheid: geel met een groen buikje.

Een prachtige oude kapucijner of velderwt. Ze kunnen erg goed tegen de kou en hebben een heerlijke zalvende smaak. Erg lekker zijn ook de gekiemde zaden! Ik kreeg dit ras van Ruurd Walrecht, die me de volgende eigenschappen en historie vertelde:
De ‘Amsterdamse Zoete’ kapucijner heette ook ‘Vroege Hollandse’ kapucijner en is volgens mij de zelfde als de Lathyrusbloemige kapucijner. Voor een kreukerwt is de erwt wat minder gekreukt (maar toch nog zoet genoeg) en heeft een groene onderkleur. Het behoort ook tot de vroegste erwten en daarom denk ik dat een vroege groene doperwt als bijv. de Haarsteegse Aprildopper (dus van het type Saxa) een van de voorouders is. Het ras is echter heel oud want genoemd naar de markt waar het verkocht werd, nl. Amsterdam en dus in het dichtst nabij gelegen tuinbouwgebied geteeld, bijv.Sloterdijk. Ook het hebben van synoniemen wijst op een oude datering. Ik kreeg het zaad van een collega van mijn zus. Die kreeg het van een teler die woonde op een veeneiland bij Kudelstaart. Deze teruggetrokken tuinder had meer oude kwalitatief heel goede rassen. Zijn naam weet ik jammer genoeg niet meer. In Wageningen kwam ik het ras tegen in de boeken van de bibliotheken aldaar. Het is een fijner en langer gewas dan stamkapucijners: ca.120 cm lang. Mooi lilaroze- met paars bloeiend en vrij groot ten opzichte van het fijne gewas. De peulen zijn groen. Van al de lievelingetjes die ik onder mijn tuindersvleugels heb heeft deze een streepje op voor! Tip: zaai dit peulgewas om en om met huttentut (390900) voor een natuurlijke steun.

Verheerlijk nooit het oude om het oude! Maar… dit oude ras uit ca 1890 verdient het om geprezen te worden: zeer grote peulen met hele zachte en zoete kreukerwten. De hoogte is 150 cm en de oogst is enorm. De vele namen verraden, dat dit ras in veel landen is ingeburgerd! Een klant schreef me eens: “De erwt ‘Alderman’ doet het goed: mooi gezond gewas, geen verkeerde peulen en de emelten houden er niet van. Ik heb de ‘Groene Krombek’ er naast staan en die zijn voor meer dan de helft opgevreten, Blauwschokkers vinden ze trouwens ook niet echt lekker daar valt de vreetschade mee. De ‘Alderman’ is een superzacht erwtje en de smaak is zeer goed. O, ja, waar ze nu staan is 14 jaar grasland geweest dus emelten meer dan genoeg...!”

Van een van onze vriendinnen, die oude rassen verzamelt, ontvingen we deze bijzondere erwt uit Letland. De (iets gekreukte) erwtjes (zaden) zijn gemarmerd van kleur, een bijzonder effect! De planten klimmen tot 150 cm hoogte en bloeien prachtig met lila-purperen bloemen. Heerlijke, zoete erwtjes!

DE TOPPER VOOR IN EEN GROTE POT! Een modern ras van Nederlandse bodem (Cebeco) dat qua opbrengst, teeltgemak en ziekteresistentie zeer hoge ogen gooit! Bij dit zogenaamde semi-bladloze ras zijn een deel van de bladeren omgevormd tot ranken. Doordat ze een opener gewas geven treden er minder ziekten op. Tip: zaai 2 rijen op 25 cm uit elkaar zodat ze steun aan elkaar geven (eventueel met een enkele stok hier en daar) en vervolgens weer voldoende afstand (60 cm) tussen de dubbelrijen. De hoogte is 60-75 cm, de opbrengst van de zoete, ronde, middenvroeg rijpe erwtjes is groot! Tip: zaai dit peulgewas om en om met huttentut (390900) voor een natuurlijke steun.

Hij dreigde te verdwijnen, maar het erwtje Dik Trom is weer helemaal terug. Dat zal je niet verrassen als je ze eenmaal hebt geproefd: De Dik Trom erwt is niet alleen verrassend lekker, maar past ook heel goed in een vegetarisch menu: rijk aan eiwitten, ijzer en vitaminen en ook nog eens cholesterolverlagend.
De dikke ronde erwt (hij doet zijn naam eer aan) groeit bij zijn oorsprong in Friesland en uiteraard ook overal elders in ons land. Deze erwt is iets zoeter dan de meeste andere erwten en geeft een iets zoetere smaak aan een echte erwtensoep.
Onze kweker Piet Hoekstra uit St. Jacobiparochie teelt de ‘Dik Trom’ erwten. Deze heeft (samen met de Kollumer Zoete Grauwe Erwt 095000) het streekmerk “Waddengoud”. Beide soorten waren bijna uitgestorven...!
Dik Trom is een groen Erwtenras, dat geselecteerd werd door Ubbo Mansholt, en in 1962 het daglicht zag. Hij was in de jaren 1962- 1980 erg populair was, net als de boeken, maar is daarna geleidelijk het van het toneel verdween. De teelt van droge erwten maakte vanaf de jaren negentig een vrije val van ruim 35.000 hectare in 1988 naar 600 hectare in 2013. Consumenten kozen voor sneller en gemakkelijker voedsel boven verse droge erwten met lange bereidingstijd. Overigens kan je Dik Trom uiteraard ook gewoon vers doppen. Piet Hoekstra uit Sint Jacobiparochie heeft met slechts een handjevol zaden uit de Genenbank in Wageningen weer een bloeiende teelt van de Dik Trom opgezet.
Leuk filmpje: www.facebook.com

Dit is een (semi) bladloze doperwt van het Afila-type. Door de open groei zijn bladloze erwten beter bestand tegen schimmels, de groei is ook steviger dan menig bladtype. In plaats van het blad vormt dit ras hele fraaie vertakte rankjes, die erg lekker zijn en fantastisch garneren! De bloemetjes zijn ook erg lekker, maar let wel op: zonder bloemen geen erwten... Een bijkomend voordeel is, dat je de erwtpeulen gemakkelijk kan oogsten omdat ze duidelijk zichtbaar zijn en zich niet kunnen verstoppen... De planten worden ongeveer 75 cm hoog en je oogst (naast de rankjes) heerlijk zoete erwten, middelgroot, 6-8 per peul.
Alternatief: je kan deze erwt ook als microgroente kweken, na het gewone kiemblad onstaan al snel de rankjes, die je zeer jong kan oogsten.

Kreukzadig. Dit extra zoete, fijne doperwtje zal al snel je favoriet kunnen worden! De oogst is fantastisch en de planten hebben (door de geringe hoogte van 60-90 cm) maar weinig steun nodig, we adviseren een laag stukje gaas of klimnet (808200 of
In Engeland won dit (inmiddels zeldzame ras) in 1899 de prestigieuze Award of Merit van de Royal Horticultural Society. Vanaf 1908 zie je dit ras op zaadlijsten in de VS verschijnen en wij halen het daar nu weer vandaan…

Zie hier: een van de weinige doperwten uit het pre-Victoriaanse tijdperk (voor 1837). Ne Plus Ultra is één van de hoogst groeiende erwten, geef ze een stevige steun van minstens 2 m hoog en ruim afstand tussen 2 rijen voor voldoende lichtinval. De naam betekent "niets beter", wie weet, dat dankzij de unieke eigenschappen, die ras de eeuwen heeft overleefd. De krachtige planten vormen grote bladeren en helderwitte bloemen. Uiteindelijk ontstaan een overvloed aan grote peulen (20-25 cm) met elk 8-10 grote erwten, echte showstelers! De smaak is optimaal bij jonge oogst, goed te vergelijken met de volprezen ‘Alderman’, zelfs iets zoeter, maar iets minder complex aroma. Verder uitgerijpte erwten worden meliger en taaier, maar zijn voor een soep of gemengde roerbakschotel nog prima te gebruiken. Het ras krijgt pas laat bij zeer vochtig weer last van meeldauw, de eerste oogsten zijn dan al binnen!

Een ideaal “Klein Duimpje” onder de erwtenfamilie. Ideaal voor potten, verhoogde plantenbedden (square meter gardens) of gewoon voor een klein plekje in de tuin. De planten worden slechts 30-40 cm hoog en geven een rijke oogst aan heerlijke zoete erwtjes. Je verwacht het niet, maar dit trendy rasje stamt al uit de Victoriaanse tijd: 1850! Tip: zaai dit peulgewas om en om met huttentut (390900) voor een natuurlijke steun.

ECO GETEELDE ZADEN! Dit is een vruchtbare, extra zoete (kreuk)erwten, een van de vroegste! Progress is inmiddels een historisch ras, maar nog steeds (in de hobbyteelt) een van de meest geliefde rassen in Engeland en de VS! De grote oogst van donkergroene peulen geven 8-10 erwten, die graag door kinderen rauw gesnoept worden... De planten groeien compact en zijn daarom ook geschikt voor teelt in bakken en potten. Opvallend is de zeer goede ziektebestendigheid!

Tip: zaai dit peulgewas om en om met huttentut (390900) voor een natuurlijke steun.

Geeft goed gevulde, donkergroene, gebogen peulen: 7-8 heerlijk zoete erwtjes per peul. De oogst is vroeg en de planten hebben weinig of geen steun nodig: hoogte 40-50 cm. Dit kreukzadige, oude ras is nog steeds erg geliefd, mede door de behoorlijke schimmelbestendigheid, waardoor ze ook heel goed in juni gezaaid kinnen worden.
Tip: zaai dit peulgewas om en om met huttentut (390900) voor een natuurlijke steun.

De Duitsers zijn dol op dit zeer lage soortje. De hoogte is 40cm, de peulen groeien paarsgewijs en verbergen de ronde, heerlijk zoete erwtjes. Tamelijk vroeg en rijkdragend. Tip: zaai dit peulgewas om en om met huttentut (390900) voor een natuurlijke steun.

Er zijn slechts enkele rassen waarbij alle of een gedeelte van de bladeren omgevormd zijn tot ranken. Markana is zo’n zogenaamd semi-bladloos ras. Doordat ze een opener gewas geven treden er minder ziekten op. Tip: zaai 2 rijen op 25 cm uit elkaar zodat ze steun aan elkaar geven (eventueel met een enkele stok hier en daar) en vervolgens weer voldoende afstand (60 cm) tussen de dubbelrijen. De hoogte is 60-75 cm, de opbrengst van de zoete, vroegrijpe erwtjes is groot! Tip: zaai dit peulgewas om en om met huttentut (390900) voor een natuurlijke steun.

Gele Erwten zijn jarenlang in de vergetelheid geraakt omdat we nu eenmaal groene erwten gewend zijn... Vroeger was de Gele Erwt zeer populair in Zuid-Limburg, tegenwoordig wordt deze veel gezaaid door boeren als “rustgewas” om de grond te verbeteren. Gele Erwten zijn namelijk zeer sterk en ziekteresistent, voor kuilvoer een prachtige vervanger voor geïmporteerde soja... Het verschil met groen erwten is (naast de kleur) de extra gemakkelijke teelt en de frissere en zoetere smaak! De moeite waard om eens uit te proberen...
De planten worden ongeveer 1 meter hoog en hebben niet echt steun nodig. Bij combinatieteelt met Huttentut (390900), staan ze nog steviger.
Kortom een veelzijdig gewas: voor verse consumptie, voor consumptie na droging, als groenbemesting en als dierenvoeder (inclusief de verse of gedroogde stengels en bladeren)
1 kg is voldoende voor 50 m².

Uit oude traditie in veel streken van Nederland, nu nog vooral bekend in Noord-Holland, Friesland en Groningen. Niet te verwarren, maar wel verwant aan de kapucijner. De bruin gemarmerde erwten zijn groot en hoekig van vorm, net rozijnen. De smaak is prettig melig met meer aroma dan de kapucijner. De naam “stam” suggereert, dat de plant compact is, deze grauwe erwten zijn echter halfhoog: 100 cm (zandgrond) tot 150 cm (kleigrond). Tip: zaai dit peulgewas om en om met huttentut (390900) voor een natuurlijke steun.

De subtiele en elegante, citroengele tot geelgroene peultjes van ‘Opal Creek’ zijn een aantrekkelijke blikvanger in de moestuin. Deze opvallende variëteit is de eerste gele suikererwt die beschikbaar is voor tuinders. De robuuste planten (hoogte 180-200 cm) produceren uitstekende opbrengsten van peulen van 7-8 cm met een zoete, frisse erwtensmaak, die heerlijk rauw gegeten kunnen worden of toegevoegd kunnen worden aan roerbakgerechten. Ook de bladeren en scheuten van deze klimplanten zijn eetbaar en hebben een aangenaam zoete smaak.

Een historisch, middelvroeg ras, dat tamelijk laag blijft (50 cm). De oogst van de malse en heerlijk zoete peultjes is groot! Pluk ze met een lengte van 5 cm, dan zijn ze het smakelijkst en nog draadloos. Dit ras is resistent tegen Fusarium oxysporium, een beruchte schimmel. Tip: zaai dit peulgewas om en om met huttentut (390900) voor een natuurlijke steun.

ECO GETEELDE ZADEN! Een historisch, middelvroeg ras, dat tamelijk laag blijft (50 cm). De oogst van de malse en heerlijk zoete peultjes is groot! Pluk ze met een lengte van 5 cm, dan zijn ze het smakelijkst en nog draadloos. Dit ras is resistent tegen Fusarium oxysporium, een beruchte schimmel. Tip: zaai dit peulgewas om en om met huttentut (390900) voor een natuurlijke steun.

Een ideaal “Klein Duimpje” onder de peulfamilie. Ideaal voor potten, verhoogde plantenbedden (square meter gardens) of gewoon voor een klein plekje in de tuin. De planten worden slechts 40-50 cm hoog en geven een rijke oogst aan heerlijke zoete peultjes. Tip: zaai dit peulgewas om en om met huttentut (390300) voor een natuurlijke steun.
Via Ruurd Walrecht kregen we deze mooie, vroege peul. We houden het ras in stand en verpakken kleine zakjes voor onze klanten om deze eventueel ook verder te vermeerderen.
Ruurd schreef mij: Låg Tidig Sockerärt heb ik oorspronkelijk van het CGN (genenbank in Wageningen). Het is een ras van Hammenhög, een Zweeds veredelingsbedrijf vergelijkbaar met dat van Mansholt indertijd. “Låg” omdat het een laag gewas is voor in de koude bak, “Tidig” omdat het een heel tijdig (= vroeg) ras is. Een peultje heet in het Zweeds sockerärt. Dit ras is paarsbloeiend en kan meer koud weer weerstaan dan een witbloeiende. Ik pas het samen met Venlose Bak doperwt in mijn teelplan voor in de bak omdat ze allebei zo laag zijn en niet tegen het glas aankomen. Voor de voor- en tussenteelt van augurken en vroege wortelen zijn ze ook heel geschikt.

Een bijzondere vrucht uit Vietnam, in de tropen meerjarig, al meteen opvallend door de prachtige bloei, daarna gevolgd door heldere, oranjerode vruchten. Die kleur ontstaat als gevolg van het rijke gehalte aan bètacaroteen en lycopeen. Doordat er vrouwelijke en mannelijke planten ontstaan, kan je het beste 4 of 5 planten door elkaar laten groeien om zeker te zijn van vruchtzetting.
Meestal zijn de vruchten rond of langwerpig, ongeveer 13x10 cm, bedekt met kleine stekels. Bij het rijpen veranderen ze geleidelijk van kleur, van groen naar geel, oranje en uiteindelijk rood. Wacht tot de vruchtjes lekker zacht worden, ze zijn dan op zijn lekkerst, hoewel ze in India juist ook onrijp als groente worden gekookt of geroerbakt.
De smaak is mild van smaak met een bittertje en stevig, geel vruchtvlees, binnenin zitten de eetbare zaadjes in een felrood (eetbaar) zaadmembraan. Dit rode zaadmembraan wordt traditioneel gebruikt om kleefrijst rood te kleuren (meekoken).
Het jonge blad wordt geblancheerd en met chilisaus als snack gegeten, of gewoon in de soep meegekookt. Omdat de plant meerjarig is, kan je ze in grote potten vorstvrij overwinteren of een flink winterdek in de tuin geven.
Het is niet verwonderlijk dat de vrucht veel gebruikt wordt in traditionele geneeskunst, want de vrucht bevat veel gezonde onderdelen, naaste de bètacaroteen en lycopeen noemen we: een hoge concentratie linolzuur (omega-6) en omega-3-vetzuren.
We kunnen nog veel meer toepassingen noemen speur maar eens op internet!

Wie kent nog de knolkervel? Sinds de 18e en 19e eeuw een vergeten groente. Korte dikke penwortels met een zachtzoete iets naar kastanjes neigende smaak. Ondanks de naam is er geen verwantschap met de gewone kervel, sterker nog: het blad is iets giftig. Heerlijk met een vleesstoofschotel of in de purée, in Frankrijk zijn deze knollen veel bekender. We bieden de gewone wilde knolkervel aan, die prima knolletjes vormt.

Wie kent nog de knolkervel? Sinds de 18e en 19e eeuw een vergeten groente. Korte dikke penwortels met een zachtzoete iets naar kastanjes neigende smaak. Ondanks de naam is er geen verwantschap met de gewone kervel, sterker nog: het blad is iets giftig. Heerlijk met een vleesstoofschotel of in de purée, in Frankrijk zijn deze knollen veel bekender. We bieden hier een verbeterd Frans ras aan, dat weliswaar duur is, maar een betere en meer gelijkmatige productie geeft dan de wilde variant.

Een uniek witte Aziatische komkommer. Ze smaken geweldig, zijn aantrekkelijk en zeer productief. Verwacht een uniforme opbrengst van zoete, knapperige, bittervrije komkommers met kleine zaadholtes. De lengte varieert van 20-30 cm. Itachi is natuurlijk een topper in de sla, maar voor de Aziatische keuken geldt ook: goed bestand tegen koken en een uitstekende aanvulling op alle roerbakgerechten. Je kan ze in de vollegrond kweken of (voor nog mooiere vruchten: in de kas. De planten zijn Parthenocarp, dus de vrucht ontstaat zonder bevruchting. OPMERKING: Blootstelling aan direct zonlicht kan een lichtgroene kleur veroorzaken. Laat het bladerdak van de plant de vruchten tegen de zon beschermen.

Een sterk ras voor de buitenteelt, matig rankend, in de kas als klimmer te telen. De groene, middenlange, vrij gladde vruchten zijn bittervrij en hebben een zoete, frisse smaak. Gemengd bloeiend, bittervrij en resistent tegen valse en echte meeldauw en diverse virussen. In extra jong stadium zijn de knapperige vruchtjes als augurk of snackkomkommer te oogsten: bij een afmeting van 18x2 cm wegen de vruchtjes 70 g. “Volwassen” vruchten zijn 25x6 cm en wegen 650 kg. Dit ras is iets kleiner en daardoor iets vroeger dan ‘Vantage’ F1 (124005)

In de kasteelt kunnen zich bodemziekten settelen, waardoor het enten van komkommers op een ziektebestendige onderstam de oplossing kan zijn. Voor het enten gebruik je dit ras: 133000 ‘Boule de Siam’. Als hulpmiddel bevelen we je deze entclips aan: 847525 Entclip 2,5 mm.

Een sterk ras voor de buitenteelt, matig rankend, in de kas als klimmer te telen. De groene, middenlange, vrij gladde vruchten zijn bittervrij en hebben een zoete, frisse smaak. Gemengd bloeiend, bittervrij en resistent tegen valse en echte meeldauw en diverse virussen. In extra jong stadium zijn de knapperige vruchtjes als augurk of snackkomkommer te oogsten: bij een afmeting van 18x2 cm wegen de vruchtjes 70 g. “Volwassen” vruchten zijn 34x7 cm en wegen 1 kg.

In de kasteelt kunnen zich bodemziekten settelen, waardoor het enten van komkommers op een ziektebestendige onderstam de oplossing kan zijn. Voor het enten gebruik je dit ras: 133000 ‘Boule de Siam’. Als hulpmiddel bevelen we je deze entclips aan: 847525 Entclip 2,5 mm.

Deze unieke, lichtgroene komkommer heeft zo’n dunne schil dat schillen absoluut overbodig is! Even schoonmaken en bijten of snijden maar! De fantastische zoete, aromatische smaak maakt de vruchten extra aantrekkelijk, ze worden ongeveer 18x4 cm en wegen 100 gram. Kweek ze buiten of in de kas.
Voor het enten van komkommers gebruik je dit ras: 133000 ‘Boule de Siam’. Als hulpmiddel bevelen we je deze entclips aan: 847525 Entclip 2,5 mm.

Dit zeldzame lid van de komkommer introduceren we zonder veel kennis over de teelt. Jullie hulp roep ik in om ermee te experimenteren, het resultaat zal een grote beloning voor je zijn! De klimplanten groeien snel en kunnen in de tropen wel 15 m lang worden. Hoe groot dat binnen ons klimaat zal zijn weten we (nog) niet. Mijn idee is om zowel buiten als in een kas te experimenteren, zaai de planten heel vroeg in het voorjaar en laat de eerste teelt in huis plaatsvinden tot het warm genoeg is. Op een zeker moment zal de plant wit of geel gaan bloeien, vooral veel mannelijke bloemen en hopelijk ook snel vrouwelijke bloemen. Die laatste zijn herkenbaar aan het vruchtbeginsel direct achter de bloem. De langwerpige vruchten die daarna volgen zijn onrijp als courgettes te eten, maar ik zou ze eerst eens helemaal rijp laten worden. Per plant is de verrassing welke kleur de glanzende vruchten gaan worden: donkergeel, oranjerood, kastanjebruin, violet, donkerpaars of (bijna) zwart. Snij de vrucht open, lepel de zaden met omringende pulp eruit en geniet van het heerlijk zoete, gele vruchtvlees! Smaakbelevingen zoals een mix tussen meloen, komkommer, banaan en sinaasappel. ‘’ Het kan zijn dat de vruchtzetting laat in het jaar begint, als de dagen korter worden. Ook kan het zijn, dat de planten pas het volgende jaar gaan vruchtzetten. Ik weet niet hoeveel kou de plant kan hebben, maar voor de zekerheid: snoei de plant geheel terug, bouw een tentje van stokken rondom de plant en wikkel er (voordat de vorst komt) noppenfolie en/of acryldoek omheen. We zijn benieuwd naar jullie bevindingen!

ZELDZAAM IN AANBOD!
Dit fijngebouwde familielid van komkommers en pompoenen groeit in het wild in Zuid-Amerika van Nicaragua tot Peru.
Fraai rond tot ovaalrond, helderoranje minikomkommertje, iets kleiner dan een pingpongballetje. Zo mooi en toch eetbaar, zowel rauw als voor inmaak, maar ook in de roerbakschotel. De frisse, zoete komkommersmaak en heerlijke geur zijn een ware ontdekking in je tuin! De plant en de vruchtjes lijken in uiterlijk opvallen veel op de Passievrucht (Maracuja)

Een lekkernij in Oost-Turkije! Daar worden ze Acur (Adjoer) genoemd. Bij eerste aanblik denk je met een komkommertje of augurk van doen te hebben, maar botanisch gezien is dit een meloen! De smaak bewijst dat ook wel: de frisheid van komkommers, maar het zoete tintje van een meloen. De lichtgroene vruchten hebben donkergroene strepen en kunnen jong geoogst (tot 10 cm) in zijn geheel opgeknabbeld worden. In Turkije (Gaziantep) worden de vruchten geoogst op een lengte van 15 cm, het zaad wordt verwijderd en gevuld met gehakt, gepureerde amandelen, een pepertje en groenten. Vervolgens in de oven: mmmm!

Bij eerste aanblik denk je met een komkommer van doen te hebben, maar botanisch gezien is dit een meloen! De smaak bewijst dat ook wel: de frisheid van komkommers, maar het zoete tintje van een meloen. De lichtgroene tot bijna witte vruchten hebben decoratieve ribben in de vruchtlengte, die overigens in de kas wel 100 cm kan bereiken! In elk stadium eetbaar, maar rijp het zoetst.

Een Italiaanse lekkernij (vooral in Apulië, alwaar de stad Lecce ligt), deze donkergroene, iets langwerpige meloenkomkommer! Het vruchtvlees wordt zoeter en zachter naarmate ze afrijpen. Uiteindelijk worden ze oranje geel en zijn dan werkelijk te vergelijken met gewone meloenen. Gewoonlijk worden de vruchten onrijp (zoals komkommers) gegeten en zijn dan prettig fris en iets zoeter dan gewone komkommers.
Teel ze in de kas of op een warm en beschut plekje buiten. Het zou best kunnen zijn, dat deze soort uiteindelijk met de zijderoute uit China is gekomen, daar zijn ze in bepaalde streken ook populair! In lecce wordt dit ras gezien als een echt streekproduct: “prodotto tipici”.

Een Italiaanse lekkernij (vooral in Puglia), deze grote eironde meloenkomkommers! Het vruchtvlees wordt zoeter en zachter naarmate ze afrijpen. Uiteindelijk worden ze oranje geel en zijn dan werkelijk te vergelijken met gewone meloenen. Teel ze in de kas, de teelt vraagt zorg en aandacht! Het zou best kunnen zijn, dat deze soort uiteindelijk met de zijderoute uit China is gekomen, daar zijn ze in bepaalde streken ook populair!

Een opmerkelijk zoete (maar toch frisse!) komkommer met een verrassend uiterlijk: De korte vruchtjes zijn donkergroen met lichtgroene streepjes. Deze moderne kruising, waardoor ook dit type zijn verbeteringen kent is vroeg oogstbaar en productief. Ze smaken het best op een lengte van 10-15 cm. Een goede kanshebber voor de buitenteelt.

Bij eerste aanblik denk je met een komkommer van doen te hebben, maar botanisch gezien is dit een meloen! De smaak bewijst dat ook wel: de frisheid van komkommers, maar het zoete tintje van een meloen. De lichtgroene tot bijna witte vruchten hebben decoratieve ribben in de vruchtlengte, die overigens in de kas wel 80 cm kan bereiken! In elk stadium eetbaar, meestal optimaal op 30 cm, maar rijp het zoetst.
Deze moderne variëteit kan tegen veel weersomstandigheden, dus lijkt ook een kanshebber voor de buitenteelt... een gezonde snack voor de zomer!

Dit oude, mediterrane ras geeft prachtige effen donkergroene vruchten met sierlijke diepe ribben in de vruchtlengte. Een onbekende, maar heerlijke groep meloenen met het uiterlijk en de ‘bite’ van komkommers. Ze hebben meer warmte nodig dan komkommers.Tot 70 cm vruchtlengte! Laat ze dus klimmen in de kas.

Een bijzondere telg van de broccoli, waarvan het blad een opvallend lekkere, zoete broccolismaak heeft! Uiteraard bloeit de plant ook, maar de bloemscheutjes zijn niet zo talrijk, maar wel smakelijk! Oogst het blad jong voor de salademix of laat ze volwassen uitgroeien tot blauwgrijs, gepunt en gegolfd blad (prachtige planten!) voor een heerlijk stamppotje… In Toscane heet dit hutspotje “Ribollita” en is erg populair in de winter. Meer recepten op www.mariquita.com
De kool kan enkele graden vorst verdragen net als boerenkool en palmkool. Ook heel decoratief in een pot!

Een van de snelst groeiende, losse, pittige bladkool, oorspronkelijk afkomstig uit Ethiopië en al lang op kleine schaal bekend in Europa. Vanaf 1957 geïntroduceerd in de VS. De prettige, iets zoete en pittige smaak is een mooie aanvulling in salades en op brood (jong geoogst), maar kan ook geroerbakt of kort gestoofd worden als spinazie (later geoogst).

Een van de vroegste spruiten, om tijdens de eerste koude herfstdagen al te genieten van deze heerlijke wintergroente. Grote oogst van kleine, donkergroene, stevige spruitjes: van augustus-november. De smaak is aangenaam, met voldoende zoete ervaring om kinderen tot mee-eten te verleiden…

Een extra late, professionele, sterke spruitkool met veel ziekteresistenties. Dat is ook wel nodig voor een laat soort, het kan soms zwaar weer zijn! Van januari-maart verschijnen de tamelijk grote, iets zoete spruiten in overvloed.

Rode spruiten hebben ten opzichte van de oude groene rassen een zachtere en iets zoetere smaak.
De planten zijn zeer sierlijk en diep blauwrood van kleur. Rode spruiten zijn ontwikkeld door de oprichter van ons bedrijf: C.N. Vreeken (Kees). ‘Red Ball’ is een kennelijke verbetering van het oude ras ‘Rubine’. Wellicht wat regelmatiger van vorm, de kleur en smaak zijn dezelfde.

Rode spruiten hebben ten opzichte van de oude groene rassen een zachtere en iets zoetere smaak.
De planten zijn zeer sierlijk en diep blauwrood van kleur. Rode spruiten zijn ontwikkeld door de oprichter van ons bedrijf: C.N. Vreeken (Kees).

Een populaire groente, bekend over de hele wereld! Gegeten worden stengel, blad en bloem(knop). Blad en stengel zijn pittig van smaak, de bloemstengel en -knop hebben een fijne zoete smaak. Deze selectie is heel sierlijk vanwege de paarse stengels, gecombineerd met het groene blad en de gele bloemetjes geeft is dat een kleurverrassing! Jong oogsten voor een heerlijke toevoeging aan salades. Dikkere stengels zijn ook na koken een soort aspergevervanger.

Een populaire groente, bekend over de hele wereld! Gegeten worden stengel, blad en bloemknop. Blad en stengel zijn pittig van smaak, de bloemstengel en -knop hebben een fijne zoete smaak. Deze selectie is in de tropen bekend als “70-80 dagen selectie”. Bij ons duurt het iets langer, maar dit is het type, dat vooral in het voorjaar en de zomer wordt geteeld. De bladeren zijn dikker dan het snelle type en komen pas in bloei als de plant goed in het blad zit. Let wel op: zaai ze in perspotten want elke groeiremming heeft het gevaar van bloei in zich.

Een populaire groente, bekend over de hele wereld! Gegeten worden stengel, blad en bloemknop. Blad en stengel zijn pittig van smaak, de bloemstengel en -knop hebben een fijne zoete smaak. Deze snelgroeiende, resistente selectie geldt als de beste en meest betrouwbare voor alle teelten. De bladeren zijn donkergroen met lichtgroene stengels en komen pas in bloei als de plant goed in het blad zit. Let wel op: bij zaaien vóór 1 juli, zaai warm in perspotten want elke groeiremming heeft het gevaar van voortijdige bloei in zich.

Een populaire groente, bekend over de hele wereld! Gegeten worden stengel, blad en bloemknop. Blad en stengel zijn pittig van smaak, de bloemstengel en -knop hebben een fijne zoete smaak. Deze iets trager groeiende selectie geldt als de beste en meest betrouwbare voor alle teelten met een lichte voorkeur voor de herfst- en winterteelt. De bladeren zijn dikker en zwaarder dan alle andere rassen en komen pas in bloei als de plant goed in het blad zit. Ook heerlijk als jong geoogst babyblad. Let wel op: zaai ze bij vroege teelt (vóór 1 juli) in perspotten want elke groeiremming heeft het gevaar van bloei in zich.

Zeer vroeg oogstbaar ras (bij uitzaai in februari al vanaf half juli). Dit zoete type is platrond en derhalve een professionele versie van onze oude, vertrouwde 'Brunswijker'. De vroegheid, gecombineerd met een hoge opbrengst is een unieke eigenschap van dit nieuwe ras!

Een zeer oud eenjarig cultuurgewas uit de Oude Wereld. De witte bloei en het stevige handvormige blad zijn een sieraad in de tuin! Door de diepe worteling wordt de structuur verbeterd, lupine is in staat stikstof uit de lucht te binden en legt stikstof vast in de grond. Verder wordt dit grootzadige soort ook gegeten: roosteren, koken (eerst langdurig voorweken en weekwater weggooien, zie en.wikipedia.org) of pletten tot meel: zeer proteïnerijk! Tremoços is voor de Portugees wat Adamame voor de Japanner is: Lekker snoepen van deze gezouten lupinebonen bij een drankje...
LET OP: ER BESTAAT LUPINE-ALLERGIE, DIE DICHT BIJ NOTENALLERGIE STAAT.

Een zeer favoriete en oeroude bakmaïs waar een prachtig gele maïsmeel van gemalen kan worden! Gelukkig zijn er sinds de 1970-er jaren veel Amerikanen actief geweest om de oude rassen van de ‘Native Americans’ te bewaren en vermeerderen. Nothstine Dent is daar één van, een ras uit Noord-Michigan. De kolven kunnen tot 20 cm lang worden en rijpen vroeg, wat voor ons klimaat het verschil kan maken. De oogst is niet enorm, maar de zoete smaak is genoeg reden om deze te blijven kweken, en het is nog steeds (kwalitatief) een van de beste variëteiten die we aanbieden voor maïsmeel en bloem.

Een zeer oude en sierlijke, oorspronkelijke maïs uit Zuid-Amerika. Oorspronkelijk wit, maar door kruisingen in de 19e eeuw dieprood geteeld. Deze maïs is bijzonder groot, wordt nog steeds gebruikt om mee te koken, meel van te stampen en in zacht stadium zijn de kolven ook als (iets) zoete maïs te eten. De plant groeit krachtig en heeft smal blad en groenrode stengels: zet gerust een rijtje voor de sier neer!

Blauwe zoete maïs is tamelijk ongebruikelijk en leuk om uit te proberen. Dit ras is daarnaast ook compact (1 m hoog) en draagt 3-6 kolven per stengel. Vroeg oogstbaar en heel geschikt voor teelt in de tuin, maar ook heel succesvol in een grote pot! Eet de kolven zo vers mogelijk dan is het zoetgehalte optimaal.

Deze zoete maïs is zeer oogstzeker in ons land en geeft korte, zoete kolfjes met een bijzondere brons-oranje kleur. 5 kolfjes per plant is geen uitzondering, de plant blijft vrij laag 100-125 cm! De oorsprong van dit leuke rasje ligt in de VS, Oregon, waar Alan Kapuler deze in 1987 op de markt bracht. De voorouders van deze maïs zijn ‘Tarahumara Sweet’, ‘Guamas Orange’ en ‘Faro Chilean’.

Zeldzaam, maar waardevol wit ras uit 1902, geteeld door Luther Hill uit Andover Township (Sussex). Deze historische variëteit geeft 2-5 zijscheuten met elk 2 kolven. Geef elke plant dus de ruimte (40-50 cm). De kolven zijn gebalanceerd zoet, let wel op: historische maïs is slechts 2-3 weken op zijn lekkerst, oogst dus niet te laat. Verder: na het oogsten snel eten, elke dag wachten doet de smaak verminderen. Slechte zomers worden goed doorstaan, een zeer goed ras voor Noord-Europa dus! Wie eenmaal een zoet landras (op het optimale moment) heeft geproefd hoeft geen moderne suikerzoete hybride meer…

Een vroeg rijpend ras met gele en witte korrels. Dit ras is ontstaan uit een kruising tussen het (oude) vroege gele ras ‘Burnell’ met een witte vroege uit de New York's St. Lawrence Valley. Het resultaat is een sterke groeier, goed geschikt voor Noord-Europa, met zoete kolven!

Heerlijk zoete maïs in een originele kleurencombinatie van ivoorwit met donker- en lichtpaarse korrels erin verdeeld. Dit ras is tamelijk resistent tegen diverse schimmels. Bij optimale groei zijn de kolven 17-19 cm lang en hebben 12-14 rijen met korrels.

Een primeur, de eerste rode maar toch zeer zoete maïs. Wilt u de rode kleur na bereiding behouden, bereidt dan de kolven in de magnetron, want na koken worden de kolven bruin.

Maïs met jadegroene kolven zijn een zeldzame bijzonderheid! Daarnaast zijn de planten zeer compact (heuphoogte) en zeer vroeg rijpend. Voor een vroegte record: zaai ze binnen in de laatste week van maart, met een beetje geluk kunnen ze eind april worden uitgeplant en bloeien ze eind mei al! Dit ras heeft door de vroege bloei (ook bij normale teelt) nooit last van beïnvloeding door voedermaïs. “Melkrijp” geoogst verrast naast de prettige zachtzoete smaak vooral de prachtige jadegroene kleur, die bij afrijping overgaat in olijfgroen. Jong blad is vaak decoratief rood gekleurd. Oogsten vanaf juli! Uiteraard is dit ras heel geschikt voor teelt in potten.

Crèmewitte, volle kolven met heerlijke zoete maïs. Een kleur, die niemand verwacht!

De ideale maïs voor (grote) pot en tuin! Sinds 1975 is door één van onze klanten gewerkt aan dit landras om zoetheid en tamelijk compacte groei te combineren. En nog elk jaar wordt het ras verbeterd! Verder is 'Zoete Jan' vroeg oogstbaar en een (voor)jaar met kou en regen deert hem niet! Door de geringe hoogte (150 cm) is teelt in grote potten een goede optie! In de tuin geplant betekent het: meer planten per m2 (30x40 cm), dus meer opbrengst (dit voor de strebers onder ons…) Elke flinke, gele kolf geeft ruim 200 korrels.

Fransen zijn verzot op dit type, die afkomstig is uit Poitou-Charentes, waar dit verfijnde Cantaloup meloentje rond 1920 opdook. De ruwe schil is eruit gekweekt,de grijsblauwe tot lichtgele, gladde schil heeft ondiepe plooien. De smaak en geur van de fijn gestructureerde oranje vlezige vruchten is bijzonder goed, ik las ergens zelfs “goddelijk”...! Als kweker heeft u een streepje voor: de zeer zoete vruchten zijn te dun van schil om te verhandelen. Sommige koks schillen de vrucht.

Een traditionele, Turkse variëteit met ovaalronde vorm, okergele schil met donkergroene vlekken en ruw gerimpelde oppervlakte. Het zoete vruchtvlees is witachtig tot lichtoranje van kleur. De vrucht is ook in iets onrijp stadium een lekkernij en wordt in de Turkse keuken gevuld met bijvoorbeeld vlees, uitjes, amandelen, pijnboompitten, peper, zout en peterselie: Kavun Dolmasi... ziehier een gerecht dat vanaf rond 1300 al bekend was. De vruchten wegen ongeveer 4-5 kg, door de dikke schil is vervoer geen probleem. We hebben dit ras gekozen vanwege de tamelijk goede bestendigheid tegen kou. Toch kan dit ras bij ons beter in de kas geteeld worden.

Perfect voor kleinere tuinen of flinke potten - deze sterke en kleine Cantaloupmeloen vormt een compacte bossige plant. De ronde vruchten hebben een diameter tot 12 cm met dieporanje vruchtvlees en een honingzoete smaak. Elke plant zal 3-4 heerlijke Cantaloupmeloenen produceren. In de kas is de productie uiteraard nog beter, maar de buitenteelt heeft bij dit ras een goede kans!

Zie hier: de Kirkman Meloen uit Zuid-Kirgizië. Joe Simcox ontdekte dit mooie streekras op één van zijn reizen, je kan deze fraaie wintermeloenen heel lang bewaren en ze worden steeds zoeter naarmate de tijd vordert. Het mooie verhaal van Joe lees je hieronder.

De botanische ontdekkingsreiziger Joe Simcox vertelt hoe hij deze geweldige meloen vond:
"Niet ver van de beroemde Zuid-Kirgizische stad Osh ontdekte ik deze prachtige variëteit. Terwijl ik over een smalle weg reed omzoomd door gigantische platanen, ving ik een glimp op van een omheinde veranda die vol stond met meloenen. Ik vroeg mijn chauffeur om even om te keren zodat we het konden navragen.
Toen ik op de poort klopte, antwoordde een kleine jongen. Mijn vertaler-chauffeur, vroeg naar zijn ouders, de kleine jongen rende weg en zijn moeder kwam. Ietwat wantrouwig gluurde ze door de kier in de deur. Mijn chauffeur legde uit dat ik meer wilde weten over de meloenen op de veranda. “O, die meloenen, die kweken we ieder jaar en verkopen ze later als de prijs hoger is.” Ik had het ijs gebroken, de dame riep haar man. Een minuut of twee gingen voorbij en er kwam een viertal de hoek om, deze keer werd de man vergezeld door de kleine jongen en twee tweelingzusjes. Toen hij mijn verhaal hoorde, was de man enthousiast: een Amerikaan was geïnteresseerd in zijn meloenvariëteit, dat fascineerde hem.
Meteen sneed hij een meloen open, “Neem dit maar” zei hij terwijl hij het zojuist afgesneden plakje van het mes liet glijden. Het was een spectaculaire knapperige, sappige zoete meloen, “Deze kun je maanden bewaren.” zei hij tegen mijn chauffeur: ze worden zoeter en zoeter.
Ik vertelde hem dat ik er meerdere zou kopen, maar eerst had ik wat foto's nodig. De tweeling wilden wel poseren en ik zette ze snel op de foto, elk met een meloen in de handen. Tegen de achtergrond van de Plataanbomen kon mijn beeld van de “Kirkman”-meloen niet authentieker zijn. Toen ik naar zaden vroeg, kreeg ik te horen dat hij een paar kg had die hij zou verkopen.
Uit verder gesprek bleek dat hij werkelijk geloofde dat het zaadje pas het beste zou groeien en de zoetste meloenen zou voortbrengen nadat het drie jaar had “gerijpt”. We hebben hem nooit gevraagd of vier jaar nog beter zou zijn...! Vers meloenzaad kan je overigens makkelijk tien jaar bewaren. ”