Een historisch Zwitsers ras, dat uit het bergstadje Bristen afkomstig is. De diepliggende ogen combineert dit ras met wit knolvlees en een lichtbruine, rode of blauwe schil. Gemiddeld vroeg oogstbaar, stevig knolvlees en een ouderwetse “aardse” aardappelsmaak.

Een fraaie distelplant met verrassende toepassingen: eetbaar en genezend. Dat laatste zit al in de (Oudgriekse) naam verstopt, Eryngium betekent: genezing van indigestie en winderigheid!
Allereerst kan je in het voorjaar een donkere emmer boven de plant plaatsen, de jonge scheuten, die gaan groeien zijn heerlijk mals en eetbaar als asperge!
De bleekgroene plant wordt 15-60 cm hoog en vormt diepgaande en eetbare (!) wortelstokken. Ze worden gekookt of gekonfijt. De plant bloeit in juli en augustus met witte of lichtblauwe bloemen in tien tot twintig hoofdjes. Deze hoofdjes zijn ook eetbaar, 1-1,5 cm groot en omgeven door stekelige schutbladen (omwindselbladen).
Binnen de traditionele kruidengeneeskunde is een medicinale werking bekend tegen galstenen, infecties van de urinewegen, huidaandoeningen, hoesten en verstopping.
Deze meerjarige plant groeit het beste op kalkhoudende grond, in de zon.

Leuk verhaal, dat ik las op de website van onze collega Cruydt Hoeck: Op Voorne en Beierland heeft deze plant een bijzondere naam: Onrust. De naam is ontstaan uit een oud gebruik om de plant met een draadje aan de zolder te hangen. Door de opstijgende (warme) lucht gaat de plant draaien of bewegen. Zo lang de plant blijft draaien is er niets aan de hand. Houd de plant echter op met draaien of ging deze stil hangen dan was er een heks in huis. Nee dan liever een beetje Onrust in het huis.

Een boeiende, onbekende telg van de auberginefamilie. De stekelige, sierlijke planten geven na de sierlijke blauwe bloei de grappige licht- tot donkergele vruchten in de vorm van een koeienuier! De takken met vruchten zijn zeer populair bij bloemisten, in Azië maakt men complete kunstwerken met deze vruchten! In de homeopathie wordt deze (verder giftige) plant gebruikt, ook wordt geëxperimenteerd met extracten ter bestrijding van insecten. Houdt u het voorlopig maar bij de toepassing als “rare” siervrucht....!

Deze vruchtgroente groeit uit tot een vertakte plant van 1 m hoog en draagt talrijke trosjes met blauwe bessen (doorsnee 3-4 cm). Ondanks de gelijkenis met de giftige zwarte nachtschade is deze soort absoluut eetbaar en dus niet giftig! Pluk ze rijp, voor zoete inmaak op taarten en puddingen. Zoetzuur (met suiker, zout en gember) is zeer smakelijk bij vlees en kaas! Ze zijn rijp als ze bijna zwart zijn en dof worden, ze zijn dan optimaal zacht en sappig. Wacht het liefst tot de eerste nachtvorsten er overheen zijn gekomen. Hoewel rauw eten volkomen ongevaarlijk is, kunt u ze beter zoeten of verwerken vanwege de smaak. Overigens kan de wilde Zwarte Nachtschade (onkruid in uw tuin), in gekookte vorm ook worden gegeten. (Afrika)

De donkerblauwe bessen, oorspronkelijk uit Mexico, worden ongeveer 1 cm in diameter. Een Solanum melanocerasum, denk ik, maar dan wel rauw perfect eetbaar. Wat zeg ik? Zoet, met een duidelijke dropsmaak! De makkelijke planten worden 140 cm hoog en breed, en dragen vanaf augustus volop trosjes waar je van kunt snoepen. Gekregen van een vriend met goede connecties in Latijns-Amerikaanse eettuinkringen. Wees niet te gretig met rauw eten, te veel bessen (meer dan 30) per dag lijkt me niet goed, het blijft een Solanum... Uiteraard heerlijk voor jam, dessertsaus e.d.

Nauw verwant aan de gewone blauwe bes (S. melanocerasum). In 1909 gekweekt door Luther Burbank (USA). De bessen zijn naast inmaken tot lekkere jam of vruchtencompote ook zoet genoeg om (iets gezoet) op te eten. We horen graag uw reacties!
Commentaar van een klant: “De resultaten van deze bes: het kiemen vraagt wat aandacht maar in de kas onder glas uiteindelijk gelukt. Daarna groeien de struikjes super snel, enkele in pot en enkele uitgeplant (kleigrond). Resultaat is zo goed als het zelfde als vorig jaar ondanks de natte zomer. De besjes worden snel zwart (zijn meer zwarte dan blauwe bessen) en net niet zoet genoeg om zo te eten maar ik heb er heerlijke jam van gemaakt in combinatie met blauwe bessen. (Alleen maar honing toegevoegd). Ik ga ze volgend jaar zeker weer zaaien!”

Dit oude ras geeft prachtige blauwe zaden met witte spikkels, die later verkleuren naar zwart met lichtbruine spikkels. De lage planten kunnen iets ranken, maar meestal is geen steun nodig. Vervolgens komen de fraaie, lichtlila bloemetjes. Jong geoogst zijn de peulen van deze boon heerlijk als sperzieboon!

ZELDZAAM BONENRAS!
Een zeer vruchtbare, klimmende boon, waarvan je de peulen vers kan doppen (als een flageoletboon) of geheel droog kan oogsten. De verse boontjes zijn helderblauw, verwacht 6 boontjes per peul en de droge boontjes worden bijna zwart en zijn dan uiteraard lang te bewaren.
Deze prachtige, roze bloeiende boon is door spontane kruisingen ontstaan op het seedsaver veld van Lisa Bloodnick in Apalachin (Bloodnick Farm). Onze Nederlandse kweker vermeerderde het ras verder voor ons... Na enig experimenteren vond Lisa in 2018 dat het ras zuiver genoeg was. Het was een erg nat jaar en ‘Sacre Bleu’ bleek als enige nauwelijks last te hebben van schimmel, wat een prettige eigenschap is voor een boon, die geheel rijp moet worden geoogst!

Klimmende spekboon. Een heel rijkdragend ras met lange, ronde, diepblauwe peulen, die na het koken groen worden. Paarsblauwe bonen zijn extra smakelijk en hebben vaak meer aroma dan groene soorten. Alleen natte zomers geven een teleurstellende oogst.

Prachtig ras uit Italië, dat het midden houdt tussen een spek- of snijboon. De peulen groeien uit tot 22-25 cm lang en 15 mm breed. De prachtige paarsblauwe kleur gaat samen met sierlijke, lilaroze bloei en verdwijnt na het koken. De smaak wordt in menig Italiaans boek geprezen en de Italiaan is zeer smaakbewust met groenten…! Ze kunnen zowel jong als uitgegroeid geoogst worden: de peul blijft lang mals.