Buckskin is een heerlijk romige, lichtbruine tot warmgele droogboon die veel heeft gereisd: hoewel hij ongetwijfeld zijn reis begon in Mexico, vond hij uiteindelijk zijn weg naar Zweden en werd in de jaren 1800 door Zweedse immigranten naar Buckeye (Montana) gebracht. Soms werd de boon wel 'Yellow Indian Woman' genoemd, het is een krachtig groeiende boon voor het korte seizoen die vele handen vol peulen vormt aan laagblijvende planten.

Buckskin is een betrouwbare hoogproductieve boon gebleken voor Noordelijke klimaten. Deze boon, die vroeg rijpt en gelijkmatig droogt, presteerde goed in proeven met droge-droog-boeren in zowel de Willamette-vallei in Oregon als de Snoqualmie-vallei in de buurt van Seattle, Washington. De peulen houden de bonen goed vast tijdens de oogst en zijn toch gemakkelijk te dorsen. Het is altijd vrolijk om de (dan nog) felgele bonen in de herfst uit de hoop puin te zien zeven.

Er zijn veel bonen om uit te kiezen, maar dit is de boon waar mensen altijd voor terugkomen. Buckskin heeft een vlezige textuur die tegelijk stevig en romig is en zijn vorm behoudt tijdens het koken. Het doet in veel opzichten denken aan een limaboon. Met een op zichzelf staande smaak belichaamt deze boon een rijkdom die maar weinig bonen kunnen evenaren. Geniet gewoon als gekookte bonen met een beetje knoflook, verwerk ze in een hartige succotash, laat ze zwemmen tussen wintergroenten in een stevige soep op koude avonden, of bak ze in traditioneel maïsbrood. Past ook goed bij roomsauzen of gestoomde bladgroenten zoals boerenkool.

De knoflookmosterd is zoals de naam al aangeeft een mosterdsoort (uit de koolfamilie) dat zich kenmerkt door de pittige smaak van het blad. In dit geval proef je duidelijk knoflook en mosterd aan deze unieke blaadjes.
Deze wintergroene en vorstbestendige plant komt van origine in Oost-Europa voor en wordt tot 30 cm hoog, bloeiend met (eetbare!) witte bloemetjes.
Geef ze planten ietwat vochtige grond, ze groeien zowel in de halfschaduw als in de volle zon.
De bladeren kunnen rauw en gekookt worden gegeten en bijna het hele jaar geoogst worden. Ze vormen een pittige aanvulling op een salade. In de winter smaken de bladeren wat milder.
In de vroege zomer als de plant met de bloei begint, verliezen de planten het blad voor ongeveer twee maanden. Het wegknippen van de bloeistengels stimuleert het groeien van nieuw blad.

Helemaal uitgegroeid vormt zich een groot amsoi-achtig bladgewas, met een krachtige smaak. De Chinese keuken maakt deze kool ook wel in als zuurkool. Deze bladkool laat zich heerlijk roerbakken met knoflook, paprika, uitjes en een pepertje.... Dit veelgevraagde ras geeft een flinke opbrengst, je kan ze uiteraard ook jong oogsten om door de sla te mengen!

Deze Noord-Amerikaanse plant wordt zeer gewaardeerd door de eiwitrijke, op linzen lijkende zaden, die uit de unieke dikke bundels peulen te schudden zijn. Met de neutrale smaak een kanshebber voor humus (lekker op smaak gemaakt met kruiden en knoflook) of extra lekker als geroosterde en iets gezouten snack.
De planten zijn sierlijk en zien er door het mimosa-achtige, geveerde blad en de witte bloeibolletjes heel exotisch uit! Toch is deze 120 cm hoge plant zeer winterhard, geeft ze een plekje in de zon of halfschaduw en jarenlang zal de trouw blijken. Elk jaar een klein maaltje van een prachtige tuinplant! De buren van de plant profiteren mee van de stikstofbindende mogelijkheid van de wortels. Indianen kenden het geheim van de wortelschors: het bevat een sterk hallucinatieopwekkende stof (DMT) voor het (samen met Peganum harmala) maken van prairiehuasca!

Ideaal voor de teelt in potten, in de tuin of zelfs in de vensterbank. Dit is het ronde pepertje, dat gebruikt wordt als heet inmaakpepertje met kaas of knoflook! Dr. Carolyn Male (van de Sestitofamilie van Troy, New York) introduceerde in 1996 deze prachtige, compacte en rijkdragende pepertjes. De planten dragen clusters van 2 cm ronde vruchten, die van diepgroen naar helderrood rijpen. Ook heerlijk voor inzuren of voor verse salsa.

De compacte planten dragen een overvloed aan vruchten. Deze zijn 5-10cm lang en 2-3cm breed. Groen zijn de vruchten zeer mild, rood rijpend ontstaat iets meer pittigheid. Al met al een prettige peper om geheel te eten. In Japan worden ze gemarineerd in olie met knoflook: heerlijk! De naam dankt de peper aan het rimpelige uiterlijk…

ECO GETEELDE ZADEN!Een prachtig plantje uit Noord-Afrika, groeit bij ons eenjarig. Het basisblad lijkt op veldsla, maar dan dikker. Snij ze jong: smaakt heerlijk knapperig in de sla. De aparte smaak moet even wennen, kort wokken met knoflook is zeker lekker! Sierlijke trosjes met lilaroze bloemetjes (op 20cm hoogte) maken het een mooi tuinplantje.

Een beetje lux, maar enorm lekker: De Noordhollandse rode ui hebben we in een ruime zaadhoeveelheid gevuld (10g), zodat u ze heel jong als rood sla-uitje kunt oogsten. Een frisse uien-smaak in een leuk, opvallend kleurtje! Tip: laat elke 10cm een plantje staan en u heeft eind zomer mooie rode uien. Winterteelt lukt bij niet te strenge winters.

Verandering van kleur doet eten…? Tja, je moet niet te conservatief zijn, maar een wijnrood tot roze uitje ziet er appetijtelijk uit! Oogst ze jong voor een sappig uitje of laat ze doorgroeien tot golfbalgrootte.

Vroeg geoogst is dit een fris en iets pittig smakend, rood sla-uitje. Dit van oorsprong mediterrane ras gedijt hier goed! Laat ze al uitdunnend uitgroeien tot lange, purperrode uien, ook wel sjalot-uien genoemd: het traditionele uiensoort uit Florence, pittig en toch tamelijk zoet!