Geneeskrachtige Kruiden

Deze paarse peper is een natuurlijke variant van de rode hitte-koning, net zo (extreem) heet en rijpt uiteindelijk naar dieprood! De Bhut Jolokia Peper ook wel genoemd de Ghost Pepper (“Spookpeper”) komt uit het Noord-Oosten van India en is waarschijnlijk een van de heetste pepers ooit gemeten door de Scoville schaal. In 2005 gaf een Bhut Jolokia Peper (gemeten in het New Mexico State University Chile Pepper Institute) op de Scoville schaal een uitslag van 1.001.304 SHU! Ter vergelijking een flink hete Tabascosaus meet 2.500-5.000 SHU en één van de heetste andere pepers uit ons sortiment, de Tépin, meet 265.000 SHU. Er zijn naast het (pijnlijk) consumeren van deze hete Jolokia nog veel andere toepassingen bekend in N-O-India: spirituele en geneeskrachtige. De leukste toepassing redt zelfs levens: men smeert er de vensters mee in als reukbommen tegen het bezoek van wilde olifanten! Nog even een waarschuwing tot slot: draag bril en handschoenen bij het snijden en bereiden, wees voorzichtig met consumptie, alleen ervaren peper-eters kunnen ze verdragen en… houd kinderen op afstand!

Deze gele peper is een natuurlijke variant van de rode hitte-koning, net zo (extreem) heet en met een fruitige smaak, voor de fijnproever...
De Bhut Jolokia Peper ook wel genoemd de Ghost Pepper (“Spookpeper”) komt uit het Noord-Oosten van India en is waarschijnlijk een van de heetste pepers ooit gemeten door de Scoville schaal. In 2005 gaf een Bhut Jolokia Peper (gemeten in het New Mexico State University Chile Pepper Institute) op de Scoville schaal een uitslag van 1.001.304 SHU! Ter vergelijking een flink hete Tabascosaus meet 2.500-5.000 SHU en één van de heetste andere pepers uit ons sortiment, de Tépin, meet 265.000 SHU. Er zijn naast het (pijnlijk) consumeren van deze hete Jolokia nog veel andere toepassingen bekend in N-O-India: spirituele en geneeskrachtige. De leukste toepassing redt zelfs levens: men smeert er de vensters mee in als reukbommen tegen het bezoek van wilde olifanten! Nog even een waarschuwing tot slot: draag bril en handschoenen bij het snijden en bereiden, wees voorzichtig met consumptie, alleen ervaren peper-eters kunnen ze verdragen en... houd kinderen op afstand!

Elk Caraïbisch eiland heeft een eigen topper op pepergebied, zeker de Habanero-types (of Ajoema, zoals in Suriname genoemd) zijn in dit gebied zeer populair. Dit ras uit Jamaica is groot, iets langwerpig en kenmerkend ingedeukt. De aroma’s zijn zeer geliefd, de pepers zijn niet topheet.

Dit populaire ras uit Bolivia geeft een grote oogst van aromatische, behoorlijk hete en dikwandige vruchtjes, de kleur is warmgeel. In de kas kunnen ze wel 150 cm hoog worden, hoewel snoeien ook goed mogelijk is.

Een kleintje onder de pepers, zo groot als een knikker. De naam Biquinho is Portugees voor klein bekje. Met wat fantasie zie je er een vogelbekje in of een omgekeerde druppel. De gele vruchtjes zijn slechts een tikkeltje heet, maar hebben wel een duidelijke 'rokerige' smaak. Ideaal voor zoetzure marinades en sauzen. Ook prima bij de barbecue en voor het inmaken met bijvoorbeeld augurken. De plant wordt ongeveer 75 cm hoog en heeft behoefte aan de warmte van een kas of folietunnel.

De compacte planten (60-80 cm) vormen decoratief donkergroen tot paars blad aan paarse stengels en steeltjes. De druppelvormige vruchtjes starten bijna zwart en blauwpaars en rijpen via oranje naar rood. Al deze kleuren vind je dus aan de planten, dat geeft een fraai gezicht! De smaak wordt zeer gewaardeerd door de ware peperliefhebber, het is een kruising tussen Braziliaanse Biquinho (zeer mild) en Chupetinho pepers (heet). Ze zijn middenheet, ongeveer 10.000 SHU

Fraaie vruchtjes, 5-6 cm lang, in de vorm een kerstpegel...! Dit Boliviaanse ras wordt 80-100 cm hoog en rijpt van geelgroen, via oranje naar rood. De vruchtjes hebben een fijne naar citrus neigende smaak en zijn flink heet: SHU 50.000

Sierlijk, eetbaar en medicinaal! Inmiddels is de plant in de hele tropen bekend, in India en Oost- tot Zuid-Afrika wordt de plant druk gebruikt: het jonge blad, de jonge scheuten en soms de bloemen worden verwerkt in roerbak-, stoof- of soepgerechten. De smaak is stevig en wordt vaak met melk of zure room verzacht. In India wordt deze sterke smaak gebruikt juist gebruikt in kerrie. De zaden zijn een vervanging voor mosterd, maar op het water gegooid komen de vissen boven drijven..! Van het blad wordt een versterkend en regulerend middel getrokken en de wortel wordt als pijnstiller gebruikt. Laat je al die toepassingen aan je voorbij gaan, dan blijft een mooie plant over met vingervormig blad en een subtiele, witte bloemtrossen, een familielid van de kattensnor. Hoogte 60-100 cm.

Een echte beauty uit de tropen, dus voor ons een plant, die alleen in de zomer naar buiten kan. In Azië wordt het een flinke boom, wij kunnen ze prima klein houden door snoeien en door de beperking van de potgrootte. Bovenin de plant ontstaat de verrukkelijke bloei in flinke trossen met lilaroze bloemen, het bloemblad is bij de aanhechting heel smal, wat de bloemen een opmerkelijk ranke uitstraling geeft. In Vietnam wordt het jonge blad als groente gegeten, de bloemen dienen als sierlijke en eetbare garnering van gerechten. Het oudere blad, de vruchten en de wortels worden in de traditionele geneeskunst gebruikt.
In de winter kunnen de planten in de kamer of op een koelere, vorstvrije plaats. Na de winter snoeien en laten wennen aan de buitenomstandigheden vanaf eind mei.

Dit hele bekende wilde blommeke kan in vochtige omstandigheden gemakkelijk 2 m hoog worden. Bij ons in de Biesbosch zoemen de bijen van blijdschap om al die nectar, die de lichtroze bloemen produceren op te snoepen. De bloemen bloeien in lange staarten van onder naar boven, als de plant bovenaan nog bloeit, dan heeft deze onderaan al zaad gevormd. We hoeven niet bang te zijn dat deze fantastische plant ooit uitsterft...
De bloemen, bladeren, wortels en stengels zijn allemaal eetbaar. Eet de jonge bladeren rauw of gekookt, zeer jonge scheuten zouden goed een dunne asperge kunnen vervangen. Stengels zou ik altijd gekookt gebruiken en het liefst even schillen, ze binden je soep en zijn licht laxerend. De bloemen eet je in de knop en rauw in salades. Van de gedroogde bladeren maak je een (iets) zoete thee, die in Rusland “Kaporie-thee” wordt genoemd.
Binnen de fytotherapie is het kruid vooral bekend als huismiddeltje tegen kleine darmproblemen, uitwendig gebruik tegen ontstekingen en pijnverzachting.