Een zeer winterharde, knolvormende Lathyrus! Het is zelfs een van de weinige meerjarigen van dit geslacht wiens lila bloemen nog lekker geuren ook!
In heel Europa een inheemse plant.
Aan het draadvormige wortelgestel komen knolvormige, langwerpige verdikkingen voor die al eeuwen lang bekend zijn als voedsel.
De plant wordt 30-100cm lang/hoog: een prima eetbare sierplant! De Franse noemen deze vergeten groenten “Hollandse Muisjes” (!) omdat sinds ± 1783 deze knolletjes vanuit het koele Nederland werden geëxporteerd naar Frankrijk.
Een oud recept: knolletjes 1uur koken, pureren en met melk en kruiden opdienen.
De bloemen, jonge scheuten en zaadpeultjes zijn ook eetbaar.

Een heerlijk maar tegelijk ook berucht knolletje...
Heerlijk: de knolletjes kunnen in het najaar worden geoogst en smaken rauw of in de roerbakschotel heerlijk “nootachtig”. Je kan ze roosteren voor een smakelijke koffie- of chocolademelkvervanger. In Spanje wordt van deze knolletjes de bekende horchata getrokken, een melkkleurige drank met notensmaak. Het knolletje is al eeuwenlang bekend (en in cultuur) in Afrika, Azië en Europa. Ze zijn gevonden bij Egyptische tomben van 2400 v.Chr. en de Zoeloe’s kennen het knolletje als sinds mensenheugenis als hulp voor spijsvertering en verbetering van de ademgeur.
Berucht: De tuinbouw kan enorm last krijgen van de wilde vorm van dit plantje, een rampzalig onkruid in de bollen- en aardappelteelt. Onze variëteit is echter niet rankend en bloeit niet, dus maakt geen zaad. Je hoeft dus niet bang te zijn om tot last te wezen voor de buurman die bollenboer is.

Lang verwacht, gevreesd door de pootaardappelindustrie, maar niet meer te stuiten: professionele aardappels uit zaad! We verkopen al jaren aardappels uit zaad, maar deze zijn voor de professionele markt niet geschikt omdat deze uniformiteit vraagt, d.w.z. de knollen moeten tegelijk oogstbaar zijn en dezelfde (betrouwbare) eigenschappen hebben. Vergelijkbaar dus met de rassen die je in knolvorm koopt. Doordat de kennis van veredeling steeds meer toeneemt is het gelukt om de complexe veelheid van eigenschappen, die binnen elke reguliere aardappel huist, te reduceren, waardoor kruisingen zeer betrouwbare F1 hybriden opbrengen. Het eindproduct wordt aangeduid met TPS = True Potato Seeds. Het staat nog in de kinderschoenen, maar het eerste veelbelovende ras is klaar. De naam is alleen nog niet zo “uitgemendeld” daar moet nog een goed klinkende eindnaam op verzonnen worden. Ik denk (uit de losse pols) aan Sol Gold, waarmee de pioniersfirma Solynta wordt geëerd en het prachtige en smakelijke goudgele knolvlees dit ras typeert.
Nog even de eigenschappen op een rijtje:
De aardappel geeft een grote oogst, kort na de vroege oogsten, de smaak van het vrij vaste, goudgele knolvlees is voortreffelijk en de bewaarbaarheid normaal.

De meeste nakomelingen van dit ras geven blauw knolvlees, enkele witte of rode komen voor. De oogst is middentijds met soms een late plant ertussen. Stevig knolvlees en een goede smaak! Dit ras ontstond uit een kruising, die werd uitgevoerd door Karsten Ellenberg: degene, die het ras ‘Linda’ door het aanwakkeren van een volksbeweging heeft gered van de ondergang.

Geelschillige aardappel, die middentijds oogstbaar is met tamelijk stevig knolvlees en een goede smaak. Een aardappel voor vele doeleinden en voor de kweekfanatiekeling is dit een heel goed kruisbaar ras om mee verder te experimenteren.

Kweker Stefan Griesser. (Blue Eyes x Phureja Dreams)
Deze telg van de Solanum phureja (een ander soort dan de normale aardappel) is allereerst redelijk goed resistent tegen Phytophthora. Het is een vrij goed te bewaren aardappel: vast tot fijn kruimig, knapperig, fris, kortom uniek van smaak! Probeer ze gelijkmatig te telen, nooit laten uitdrogen, zware grond wat verbeteren. Deze lekkernij verdient wat extra aandacht... De ronde knollen zijn rozerood van schil en lichtgeel knolvlees met soms een rode ring. Koks eren dit type met de aanduiding “oeraardappel”, ze bevat een intensieve “wilde” aardappelsmaak en heeft een vrij hoog caroteengehalte! Ze geven een grote oogst.

Een historisch Zwitsers ras, dat uit het bergstadje Bristen afkomstig is. De diepliggende ogen combineert dit ras met wit knolvlees en een lichtbruine, rode of blauwe schil. Gemiddeld vroeg oogstbaar, stevig knolvlees en een ouderwetse “aardse” aardappelsmaak.

Dit ras herken je door zijn onregelmatige vorm en diepe ogen al als een wilde aardappel. Zo kwamen de eerste piepers in Europa! De kleur kan iets variëren van wit naar geel en ongeveer 80% van de planten leveren bloemige aardappels. Let op, ze zijn snel gaar, dus 10 minuten zacht koken, afgieten en na laten garen met gesloten deksel. De resistentie tegen de aardappelziekte (Phytophthora infestans) is opvallend en heeft te maken met de verwantschap met wilde soorten (tuberosum, andigenum en enkele andere, het resultaat is tetraploïd).

Deze fraaie geel-rode aardappel heeft een zeer goed smaak, dat rechtstreeks van wilde aardappels lijkt te komen: amandel- en kastanje-aroma’s. Het romige mondgevoel verraad een zeer fijnkruimige structuur. De meeste zaailingen zullen Phytophthora-resistent zijn. Kook ze ongeschild, dan maakt de aardappel rode afdrukken onder het rode deel van de schil, erg leuk om te zien!

Dit zakje bevat een grote verscheidenheid van soorten uit het TPS sortiment. TPS staat voor True Potato Seed. Deze mix bestaat uit enkele soorten en een mix: Freeka, Blaue Anneliese, Blue Berry, Blaue Bristen en een Pro Specie Rara mengsel. Je zal tuberosum en phureja soorten aantreffen. Met de meest interessante soorten kan je d.m.v. knollen of stekken doorkweken.

We kiezen uit deze rassen er 4 uit: 001020, 001022, 001024, 001026, 001027 en 001028 voor een aantrekkelijke collectie-prijs.

Wie wel eens in bergachtig gebied een wild aardbeitje heeft verorberd kan zich de verrassing van de echte, aromatische aardbeiensmaak vast wel herinneren! Deze goed smakende kleinvruchtige soort (geselecteerd voor ons klimaat) is een welkome aanvulling in een tijd van waterige aardbeien.

Deze smaaktopper is doordragend en voldoet zeer goed voor de gewone teelt in de vollegrond of in aardbeienbakken (zie 846190). Eigenlijk is dit ras speciaal ontwikkeld om smaak te combineren met professionele jaarrond teelt. In de winter worden ze in hangpotten geteeld met LED-verlichting. Dat kan je als gevorderde hobbyiste ook voor elkaar krijgen, vraag naar onze semi-professionele LED-verlichting! In smaaktesten kwam ‘Delizzimo’ zeer goed uit de bus en had zelfs een streepje voor op het smaakkanon ‘Lambada’.

Deze aardbei uit zaad begint wereldwijd door te breken! Voor kwekers is het gevaar van viruszieke planten nu voorbij en voor de hobbykweker is het zaaien een uitdagend klusje. De vruchten zijn middenrood en smaken zeer goed. Houd de planten goed aan de groei door in droge en warme perioden de grond te mulchen en/of te druppelen. De oogst zal dan zeer lang doorgaan en kan in de kas zelfs worden verlengd.

Dit sterkgroeiende, doordragende ras is speciaal ontwikkeld om de verdamping van de plant onder zomerse omstandigheden goed te doorstaan.
Door de goede productiviteit in combinatie met de aantrekkelijke en stevige vruchten is deze aardbei zeer geschikt voor de professionele- en hobbyteelt in de vollegrond en in bakken.
En wat de smaak betreft? Top handbalster Estavana Polman over 'haar' aardbei: "Het is echt een héérlijke aardbei"

Het oog wil ook wat… De helderroze bloei maakt deze aardbei extra geschikt voor de siertuin! Bij rustige teelt (niet te veel water en kunstmest) geeft de plant heerlijke, vrij grote, rode vruchten. Bij vroege zaai hetzelfde jaar vruchten, anders vanaf het jaar erna.

De zaden van 'Loran' kiemen gelijkmatig en in de opkweek ontwikkelt 'Loran' een compacte plant met opvallend donkergroene bladeren. De eerste bloei van dit doordragende ras is duidelijk vroeger en meer gelijkmatig dan van de andere gezaaide rassen. Nadat de planten in de tuin uitgeplant zijn, blijven de planten ook mooi compact. De vruchten zijn groot en mooi conisch gevormd. De vruchtkleur is mooi donkerrood en ook het vruchtvlees heeft een mooie rode kleur. De smaak en het aroma van 'Loran' komen vrij goed overeen met het ras 'Elan' en is derhalve te omschrijven als zeer goed.

Elke uitloper bloeit en geeft heerlijke, aromatische vruchten.
De mooie en tamelijk groeikrachtige, donkergroenbladige planten geven overvloedig appelbloesem kleurige bloemen en aromatisch fruit gedurende de gehele zomer, goed doordragend dus.
De grote bloemen op lange bloemstelen met een aantrekkelijke appelbloesem bloemkleur maken 'Roman' en 'Gasana' tot een sierlijke potplant, waar je ook nog lekker van kan smullen!

Een echte eye-catcher door de sensationeel robijnrode bloemkleur! De compacte planten pronken de hele zomer met trossen van deze sierlijke bloemen, gevolgd door heerlijk zoete vruchten. De vruchten zijn middelgroot en hebben een conische vorm.

De hobbytuinder heeft met dit ras een doordragend aardbeiras in handen, die een hoge opbrengst combineert met een heerlijke zoete smaak. Ze produceren vrij grote vruchten gedurende de gehele zomer. De plant heeft bovendien opvallend glanzend en donkergroen blad: werkelijk een aanwinst voor uw siertuin.

De zeer smaakvolle aardbeihybride 'Soraya' is een belangrijke uitbreiding van het assortiment voor de professionele- en hobbyteelt.
Dit doordragende ras gedijt zelfs goed onder duurzame LED belichting en produceert hierbij mooie, stevige en goed houdbare vruchten!
Vanuit het gezonde uitgangsmateriaal groeit de plant uit tot een sterk en vitaal gewas onder LED. Ook de vruchten die geproduceerd worden zijn mooi, stevig, uniform én bovenal: heel erg lekker! Het aardbei ras 'Soraya' heeft zich ook reeds in de zomerkasteelt bewezen, het ras is dus geschikt voor jaarrond teelt.
'Soraya' is een meisjesnaam van Perzische oorsprong. 'Soraya' verwijst naar het Zevengesternte en betekent ook wel 'juweel'. Aardbei 'Soraya' schittert dan ook als een juweel in ons assortiment.

Vanaf 2018 zag de eerste telg van deze veelbelovende serie het licht: het teeltdoel was om erg sierlijk met heel lekker te combineren! De dubbelbloemige, diep rozerode bloemetjes zijn de voorbode voor heerlijke, vrij grote en zoete aardbeivruchten. De planten bloeien lang en zijn dus doordragend (een lang oogsttraject).

Bijna lichtgevende telg van deze veelbelovende serie: het teeltdoel was om erg sierlijk met heel lekker te combineren! De dubbelbloemige, sneeuwwitte bloemetjes zijn de voorbode voor heerlijke, vrij grote en zoete aardbeivruchten. De planten bloeien lang en zijn dus doordragend (een lang oogsttraject).

Deze doordrager werd vanwege de sierlijke, donkerroze bloemen nota bene FleuroStar-winnaar! Voor een vruchtplant is dat een doorbraak. Doordragend betekent ook doorbloeiend, dus aan de plant groeien op een bepaald moment de smakelijke, langwerpige vruchten samen met de roze bloei. Doordat de planten uit zaad komen is de kans op ziekten zeer klein.

Dat deze plant niet al veel bekender is...! De opkweek is eenvoudig, de witte bloemetjes (in het najaar) zijn sierlijk en de langzaam rijpende vruchten (duurt een jaar) geeft een prachtige combinatie van bloei en vruchten. De smaak is tropisch en prettig uniek, te veel achter elkaar eten wordt afgeraden i.v.m. maaggisting. Eerst in een pot opkweken, daarna in de kas planten of op een niet te natte plaats in de tuin. De kleine boom is redelijk winterhard, tot -16°C. De groei in Noord-Europa is tamelijk traag: in 5 jaar tot 2 meter, blijft steken op 3 meter hoogte, behalve op zeer beschutte plekken. In de subtropen met voldoende vocht, kan de boom tot maximaal 10 meter hoogte uitgroeien.

Dit is een onbekend familielid van de moerbei en verdient veel meer aandacht! Uit de zaailingen groeien flinke struiken tot kleine bomen, die rode, (uiterlijk) op aardbeien lijkende vruchten gaan dragen. De smaak van de volledig rijpe vruchten is zeer zoet en fris als een watermeloen. Voor vruchtzetting heeft de vrouwelijke plant een mannetje nodig, laat dus enkele planten samen opgroeien in de hoop dat je beide seksen te pakken hebt. Het fruit rijpt in het begin van de winter, wacht dus met plukken totdat er smaak aan zit! Dit mooie avontuur vergt enig geduld, pas na 10 jaar komt er bloei en vruchtzetting. Snoei het boompje jaarlijks, want de bloei en vruchtzetting vindt plaats aan éénjarig hout. Deze bladverliezende (bedoornde) struik of boom is volkomen winterhard in ons klimaat, het eerste jaar enige bescherming geven.

Een meerjarige plant, die aan het eind van het jaar ovalen knolletjes vormt. De smaak is iets zoet nootachtig, eet ze gekookt, gefrituurd of gebakken. Omdat veel leden van dit geslacht giftig zijn (net als veel familieleden van de aardappel) mogen de knollen niet rauw worden gegeten! Verplant en scheur de plant regelmatig, hij misstaat niet in de tuin: witte schermbloemen op 1 m hoogte en vaak aanwezig winterblad.
Er bestaan naast de Kleine Aardkastanjes nog twee andere soorten die ook Aardkastanje worden genoemd, het verschil is duidelijk te zien: Bunium bulbocastanum of Grote Aardkastanje en Conopodium majus, de Franse Aardkastanje vormen beiden maar één, wat grotere knol per plant. Deze twee soorten Aardkastanje mogen wél rauw gegeten worden.

Een origineel gewasje met breed lancetvormig blad en gele bolvormige bloeiwijze. Typering: Pikante smaak en pittig als peper. De blaadjes van deze populaire groente (in Madagaskar en rond de hele Indische Oceaan) zijn bv. geschikt in pittige salades met rucola en korianderblad. Goede tip (uit ervaring!) voor het genezen van chronisch droge ogen (bijv. na een oogoperatie) gebruik de uitgebloeide bloemknoppen en neem daar een héél klein stukje van.
Kauw dit in zijn geheel op, je ogen zijn dagenlang geactiveerd. (Wanneer je een hele knop neemt heb je een aardige overdosis en voor enkele minuten een gevoelloze mond). Half mei voorzaaien en eind juni op 40 cm uitplanten. Koppert heeft dit soort inmiddels ook ontdekt en beschrijft als volgt: Geeft een zeer verrassende smaak die tintelend naar voren komt, peperachtig en pittig. Komt in eerste instantie als jong en groen naar voren, om later over te gaan in prikkelend. Geeft een verrassingselement in amuses. (Bron: www.saisonnier.net)

Een origineel gewasje met breed lancetvormig blad en bolvormige bloeiwijze in grappige 2-kleur: geel met een mahonierood centrum. Typering: Pikante smaak en pittig als peper. De blaadjes van deze populaire groente (in Madagaskar en rond de hele Indische Oceaan) zijn bv. geschikt in pittige salades met rucola en korianderblad. Goede tip (uit ervaring!) voor het genezen van chronisch droge ogen (bijv. na een oogoperatie) gebruik de uitgebloeide bloemknoppen en neem daar een héél klein stukje van.
Kauw dit in zijn geheel op, je ogen zijn dagenlang geactiveerd. (Wanneer je een hele knop neemt heb je een aardige overdosis en voor enkele minuten een gevoelloze mond). Half mei voorzaaien en eind juni op 40 cm uitplanten. Koppert heeft dit soort inmiddels ook ontdekt en beschrijft als volgt: Geeft een zeer verrassende smaak die tintelend naar voren komt, peperachtig en pittig. Komt in eerste instantie als jong en groen naar voren, om later over te gaan in prikkelend. Geeft een verrassingselement in amuses. (Bron: www.saisonnier.net)

Gewoon uit het “wild” eten wordt gelukkig steeds bekender! Deze inheemse, eetbare plant houdt van een zonnige tot licht beschaduwde plaats. Het jonge, malse blad wordt gegeten in salade of kort in de roerbak of pan als spinazie. De smaak is pittig als radijs met een aromatisch bittertje. Lapsane (de geslachtsnaam) betekent “eetbaar kruid” en werd al beschreven door Marcus Terentius Varro, een Romein die leefde van 116-27 v.Chr. De plant zaait uiteraard gemakkelijk uit, om dit te voorkomen kunnen “doorgeschoten” planten worden verwijderd.

Een bijzondere maat heeft deze klimplant uit de tropen. De plant geeft korte, zeer brede, hartvormige vruchten (14 cm lang en 10 cm breed van boven, aflopend naar 7 cm van onderen). De kleur is lichtgroen, de smaak is uitgesproken bitter, maar daarvoor juist enorm gewaardeerd in de Aziatische en Surinaamse keuken (die trucjes heeft om de bitterstof deels te neutraliseren). Ze geven een goede opbrengst van 400 gram per vrucht.

Deze klimplant uit de tropen geeft middenlange, lichtgroene, bittere vruchten met een afmeting van ongeveer 30-35 x 6-5 cm. De huidstructuur is glooiend gebobbeld. Een bekende in de Surinaamse-, Keniase- en Indische keuken.
Deze verbeterde hybride kopen we in China, we horen graag jullie bevindingen.

Deze klimplant uit de tropen geeft middenlange, donkergroene, bittere vruchten met een afmeting van ongeveer 25-30 x 5-6 cm. Een bekende in de Surinaamse-, Keniase- en Indische keuken. Dit rijkdragende ras heeft het uiterlijk van de Keniase Kreilie, met scherp afgetekende bobbels.

Deze klimplant uit de tropen geeft halflange, donkergroene, bittere vruchten met een afmeting van ongeveer 20 x 5cm. Een bekende in de Surinaamse-, Keniase- en Indische keuken. Dit rijkdragende ras heeft een glooiend gebobbelde huid.

Deze klimplant uit de tropen geeft middenlange, donkergroene, bittere vruchten met een afmeting van ongeveer 30 x 5cm. Een bekende in de Surinaamse-, Keniase- en Indische keuken. Dit rijkdragende ras heeft een glooiend gebobbelde huid.

Deze klimplant uit de tropen geeft lange, lichtgroene, bittere vruchten met een afmeting van ongeveer 35-37 x 5-7 cm. Een bekende in de Surinaamse-, Keniase- en Indische keuken. Dit rijkdragende ras heeft een glooiend gebobbelde huid.

Deze klimplant uit de tropen geeft middenlange, lichtgroene, bittere vruchten met een afmeting van ongeveer 25-30 x 5-10 cm. De huidstruktuur is glooiend gebobbeld. Een bekende in de Surinaamse-, Keniase- en Indische keuken.

Deze hard groeiende klimplant geeft kleine, smakelijke vruchtjes in de vorm van een lampion. Oogst ze groen voor consumptie, ze zijn flink zuur en zeer gezond, je vindt genoeg recepten onder de Surinaamse naam van deze vruchtgroente: Sopropo. Dit is de wilde, oorspronkelijke variant uit Afrika, zoals deze als eerste in Europa kwam. In eerste instantie werd de plant aangewend (mischien wel door Boerhaave) voor het behandelen van wonden. Laat ook eens enkele vruchten rijp worden, de oranje kleur is prachtig en als de vruchten openbarsten komen de rode zaden zichtbaar, dit rode schilletje bevat uiteindelijk de bruine zaden.

Deze zeer productieve Amarant, die grote hangende rozerode trossen vormt wordt ruim 1 m hoog en is ook sierlijk voor de tuin of sterk als snijbloem. Het groene blad heeft min of meer (maar zeker sierlijke) rode vlekken.
Het te oogsten zaad is rozerood, de zaadoogst is tamelijk goed: gemiddeld 1,2 kg per 10 m² .

Deze Amarant vormt enorme, vertakte, rechtopgaande bloemtrossen in rozerode kleur en wordt 1-1.5 m hoog. Naast eetbaar is de amarant ook heel sierlijk in de tuin en sterk als snijbloem! Het blad is groen met roze.
Het zaad is zeer donkerbruin tot zwart, de zaadoogst is tamelijk goed: gemiddeld 1,3 kg per 10 m²

Bomvol gezondheid! Deze bijzondere vruchtboom komt o.a. in India voor en de vruchten zitten bomvol gezondheid! De gele vruchtjes zijn ongeveer 3 cm in diameter en smaken rauw iets bitter (vol anti-oxidanten), toch worden ze vers gebruikt, maar ook ingezuurd, als jam, in chutneys en om mee te bakken. Het vitamine C gehalte is bijzonder hoog, logisch dat de vruchtjes ook medicinaal worden ingezet. Binnen het Boeddhisme speelt deze vrucht ook een grote rol in verhalen en als symbool. In de tropen wordt dit een kleine boom, het blad lijkt op een Acacia, bij ons mag de plant uiteindelijk in een flinke pot in de zomer naar buiten en ‘s winters koel binnen, de plant is dan bladverliezend.

Een van de lekkerste, meest gezonde, maar ook meest onbekende telg van de Physalis-familie. De planten worden maar 40-60 cm hoog, na de bloei ontstaan de lampionnetjes met de zeer aromatische en zoete, oranjegele besjes. De smaak heeft een mix van kaki, meloen en tomaat met een klein bittertje. De Azteken gebruikten deze soort als medicijn, het is opvallend dat dit een van de weinige Pysalissen is waar het geneeskrachtige Labdane diterpenes in wordt aangetroffen. De vruchtjes vallen vanzelf als ze rijp zijn. Onrijp kunnen de vruchtjes worden geroerbakt.

Nog nooit geëvenaard! Dit is een zeer fijne, oude, Franse andijvie-variëteit die een losser, golvend binnengebladerte produceert dat uitgroeit ineen typerende hoornvorm. De dikke, boterachtige gele bladeren zijn zeer sappig en lekker, ze hebben die speciale dikke crunch van Italiaanse andijvie, maar met een zoeter smaakje.
Ze zijn, net als alle cichorei-achtigen sterker dan slasoorten. Dit cut-and-come-again type voor de winter doet het goed in koude tunnel of frame. Goed voor een slamix wanneer deze jong wordt geoogst of in de roerbak of stamppot wanneer volwassen geoogst.

ECO GETEELDE ZADEN! Donkergroene kroppen (bij andijvie ook wel "stoelen" genoemd), zeer fijn gekarteld en ingesneden, geel tot crèmewit van binnen. In de laatste weken van de groei kunnen de kroppen samengebonden worden met een raphiastrengetje om het hart extra te bleken. Hoe bleker, hoe zachter de smaak! Teel deze soort op verhoogde bedden, krulandijvie heeft een hekel aan te nat.

Andijvie geeft een lekker knisperige, iets bittere “touch” aan salades. Omdat een krop andijvie vaak wat groot is, geeft deze snel groeiende snijandijvie uitkomst! Natuurlijk ook heerlijk om te stoven of door de stamppot.

Koudebestendige andijvie met fijn ingesneden blad. Een sierraad in de salade met een prettig bitter aroma. Je kan deze andijvie in elk stadium oogsten, geheel uitgegroeid worden ze soms iets dichtgebonden (vroeger met raffia) om het centrum van de krop te bleken en zachter van smaak te maken. Gelukkig past een bittere smaak steeds beter in onze eetgewoonte, er komt vaak veel gezondheid in mee...
Dit Italiaanse ras werd in 1957 geïntroduceerd en is sindsdien nog steeds geliefd bij hobbyist en tuinder.

Ronde, witte of lichtgroene vruchten ter grootte van een tomaat, na de witte kleur rijpen de vruchten naar geel, maar je oogst ze onrijp. De bittere smaak wordt slim benut in Indische of Surinaamse gerechten. Het glanzende blad is bijzonder populair en heet Gboma. Vooral het jonge blad wordt gebruikt om gerechten in te rollen, vervolgens stomen of frituren. In alle landen van midden Afrika (west, midden en oost) is deze “spinazie” geliefd en wordt als bittere lekkernij gegeten. Teelt in kas of beschut buiten.

Dit familielid van de (bottel)roos verdient meer aandacht! Neem nu eens de sierwaarde: prachtige bloesem (lijkt op appelbloesem), stevig donkergroen blad dat in de herfst langdurig rood kleurt, gedrongen groei en schaduw- en vochtbestendig, daardoor geschikt onder bomen of langs de vijver. Na de bloei groeien de zwarte besjes, die voor een heerlijke sap of jam zorgen!

ECO GETEELDE ZADEN! Deze mooie, purpergroene variëteit is zacht van textuur met een zoete smaak. Een goede selectie door jarenlange veredeling ontstaan uit oude rassen, bijna zonder stekels met een bloembasis (uitgegroeid) van ongeveer 10 cm in diameter.

Je ziet ze niet veel, maar voor de hobbyist is deze purperen asperge (intern creme-groen) een smaaktopper! 20% Zoeter en zeker aromatischer dan menig ander ras geeft deze flink groeiende (tetraploïde) sierlijke variëteit vanaf het 3e jaar de eerste oogst. Rauw (in salades) op zijn mooist en kort gekookt of gestoofd blijven ze vlammend purper, langer gekookt worden ze donkergroen.
Tip: bij de teelt van gebleekte (witte) asperge is aspergefolie heel handig! Zie 845005

Zeer geliefd in de Italiaanse keuken zijn deze fijne, extra smakelijke asperges. De "wilde" smaak komt weer helemaal terug op je bord. Dit soort groeit nog steeds aan de kust van de Adriatische Zee en komt dichtbij de smaak van asperges, die zo geprezen werden door Plinius (37-79 na Chr.) We krijgen van april tot de voorraad op is ook planten van de wilde asperge, zie 831150.

Een fraaie distelplant met verrassende toepassingen: eetbaar en genezend. Dat laatste zit al in de (Oudgriekse) naam verstopt, Eryngium betekent: genezing van indigestie en winderigheid!
Allereerst kan je in het voorjaar een donkere emmer boven de plant plaatsen, de jonge scheuten, die gaan groeien zijn heerlijk mals en eetbaar als asperge!
De bleekgroene plant wordt 15-60 cm hoog en vormt diepgaande en eetbare (!) wortelstokken. Ze worden gekookt of gekonfijt. De plant bloeit in juli en augustus met witte of lichtblauwe bloemen in tien tot twintig hoofdjes. Deze hoofdjes zijn ook eetbaar, 1-1,5 cm groot en omgeven door stekelige schutbladen (omwindselbladen).
Binnen de traditionele kruidengeneeskunde is een medicinale werking bekend tegen galstenen, infecties van de urinewegen, huidaandoeningen, hoesten en verstopping.
Deze meerjarige plant groeit het beste op kalkhoudende grond, in de zon.

Leuk verhaal, dat ik las op de website van onze collega Cruydt Hoeck: Op Voorne en Beierland heeft deze plant een bijzondere naam: Onrust. De naam is ontstaan uit een oud gebruik om de plant met een draadje aan de zolder te hangen. Door de opstijgende (warme) lucht gaat de plant draaien of bewegen. Zo lang de plant blijft draaien is er niets aan de hand. Houd de plant echter op met draaien of ging deze stil hangen dan was er een heks in huis. Nee dan liever een beetje Onrust in het huis.

Na enkele jaren geduldige teelt kunnen we sinds 2012 gaan oogsten van deze onbekende en exclusieve groentesoort. De bloemstengels worden rauw in de knop geoogst en klaargemaakt als een heerlijke asperge met een stevige, “wilde” smaak. Maak een productieveldje op een zonnige tot halfbeschaduwde plek, humus- en kalkrijk en oogst ze jarenlang: de planten zijn zeer winterhard. Ze hebben op zijn minst graag wat onderbegroeiing, gras is ook al goed. Vroeger groeide deze telg van de vogelmelkfamilie uitbundig rond de stad Bath in Engeland, maar daar heeft men te gretig geoogst... In de berggebieden van Frankrijk en Spanje (Pyreneeën) tref je ze nog aan en worden aldaar door de bevolking geoogst en op de markt gebracht. De Fransman noemt deze verrukkelijke groente ook wel Asperge des Bois omdat ze in lichte bossen het meest met rust gelaten worden en dus daar nog voorkomen. Als je eens wat bloemen laat doorgroeien, geniet dan van bloemstengel van 40-100 cm hoog, aan het eind gesierd met bloemtrossen van 30-50 cm groot. De stervormige bloemetjes (mei-juli) zijn crèmewit en blijven na de bloei geopend om geleidelijk af te rijpen in fraaie doosvruchten.

Prachtige geribde, middenkleine vruchten (60-70 g) zoals deze in Afrika bekend en zeer populair zijn. Dit ras is rijp in een glanzende lichtgroene kleur. De bittere aroma’s passen goed in de hete keuken en versterken de smaak van het hele gerecht. Deze professionele variëteit vormt vroeg en veel vruchtjes. De groeikracht van de smalle planten is groter dan traditionele rassen en de planten kunnen in de kas tamelijk dicht bij elkaar geplant worden.

Iets geribde, kleine ronde vruchten (30 g) zoals deze in Afrika bekend en zeer populair zijn. Dit ras is rijp in een glanzende lichtgroene kleur. Het milde aroma (iets bitter) past goed in hete en mildere gerechten. Deze professionele variëteit vormt vroeg en zeer veel vruchtjes. De groeikracht van de smalle planten is groter dan traditionele rassen en de planten kunnen in de kas tamelijk dicht bij elkaar geplant worden.

Ovaalronde, iets geribde, kleine vruchten (40 g) zoals deze in Afrika bekend en zeer populair zijn. Dit ras is rijp in een glanzende lichtgroene kleur. Het zeer milde aroma (bijna zoet te noemen) past goed in Mediterrane, Europese gerechten. Deze professionele variëteit vormt middenvroeg en zeer veel vruchtjes. De groeikracht van de smalle planten is groter dan traditionele rassen en de planten kunnen in de kas tamelijk dicht bij elkaar geplant worden.

Dit mooie, oude ras (sinds 1964) heeft in de hobbywereld zijn sporen al ruim verdiend! De buitenteelt lukt bijzonder goed en de vrij compacte planten geven een opvallend goede oogst van ovaalronde, lichtgroene vruchten. Deze wegen gemiddeld 300 g en hebben een zeer goede smaak. Laat ze niet te rijp worden, de unieke smaak gaat dan achteruit... De planten zijn opvallend ziektebestendig. Het ras is ontwikkeld door Prof. Elwyn Meader van de universiteit van New Hampshire.

Lange slanke aubergines als deze worden in de Surinaamse keuken “Boulanger” genoemd.
Dit ras heeft een bijzondere kleur: wit met lila aders.
Groeien ook goed in een flinke pot in de vensterbank.

Prachtige, ovaalronde, paarse vrucht met witte streepjes. De maat is tussen de 6 en 9cm. Deze smakelijke aubergine kan zowel jong als uitgerijpt geoogst worden. In ons klimaat toch een grote productie! Dit ras is zonder stekeltjes.

Een prachtige ivoorwitte soort in dezelfde langwerpige vorm als de bekende donkerviolette aubergine. Middelgroot (15cm lang en 7cm breed). Vruchtvlees mild van smaak en sneeuwwit. De teelt van dit ras lukt zeer goed in de vollegrond, de opbrengst is enorm.

Binnen het kleurenpalet van de aubergines past natuurlijk ook een effen lichtpaarse variant! De vorm is zoals we in Europa gewend zijn: halflang en iets dik uitlopend. De smaak is mild en bittervrij en de planten geven een grote oogst! In Puerto Rico is deze kleur zeer populair.

Dit favoriete, traditionele, Italiaanse ras geeft een grote oogst aan mild smakelijke vruchten. Het voordeel van de lange, slanke vorm zijnde handzame, ronde schijfjes die je ervan kan snijden. Deze langwerpige vorm hebben Hindoestaanse Surinamers uit India meegenomen en ze worden aldaar “Boulangier” genoemd. Zo geniet deze vrucht op verschillende plekken op aarde een grote populariteit! Jong geoogst zijn ze het lekkerst, uiteindelijk kunnen ze 15 cm lang worden.

De planten van deze fraaie, slanke, witte aubergine blijft tamelijk compact. Hierdoor zal de oogst redelijk vroeg zijn en ook buiten lukken. Probeer ze ook eens in een grote pot te telen! Het beste oogststadium is als de vruchten 8-10 cm lang en 2-3 cm dik zijn.

Je zou ze alleen al voor de sier willen telen, de prachtige, platronde en geribde vruchten pronken in de kas of beschut buiten. Tijdens de bloei zijn vlinders en bijen heel blij! Dit in Nederland ontwikkeld ras wordt hier professioneel in de kas geteeld, maar we kwamen ze ook tegen in Sierra Leone! Het zijn vooral de bewoners van West-Afrika, die deze lichtbittere vruchten op waarde schatten. Verdiep je in de Afrikaanse gerechten en ontdek, dat ook het jonge blad (geroerbakt) wordt gegeten… De vruchten worden meestal gegeten als ze net van groen naar rood verkleuren, dan is de schil nog mals.

Lange slanke aubergines als deze worden in de Surinaamse keuken “Boulanger” genoemd.
Dit ras heeft een bijzondere kleur: lila met ivoorwitte aders. Bij warme zomers is de buitenteelt succesvol, mits ervoor wordt gezorgd, dat de grond vochtig blijft. De planten groeien ook goed in een flinke pot op het terras of in de vensterbank.

Heel decoratief (het oog wil ook wat) deze paarsroze vruchten met ivoorwitte strepen. Een niet te stuiten aanwinst... u steelt de show! Een goede kanshebber voor de buitenteelt.

Uit Thailand en Zuid-Vietnam komt deze nieuwe “één-happer”, een overvloedige oogst geeft de plant met kleine, ronde vruchtjes van 25-30 g. De kleur is dieppaars met wat lichte streepjes. In de Oosterse keuken worden ze rauw gegeten met een chilisaus (bijv. Nam Prik Pao) of ze worden in kerriesaus geroerbakt. We houden ons aanbevolen voor mooie foto’s van vruchtjes en plant!

Uit Thailand en Zuid-Vietnam komt deze nieuwe “één-happer”, een overvloedige oogst geeft de plant met kleine, ronde vruchtjes van 25-30 g. De kleur is helderwit. Na de oogst de vruchtje zo snel mogelijk in zout water leggen om de heldere kleur te behouden. In de Oosterse keuken worden ze rauw gegeten met een chilisaus (bijv. Nam Prik Pao) of ze worden in kerriesaus geroerbakt. We houden ons aanbevolen voor mooie foto’s van vruchtjes en plant!

Deze aubergine is een zeer goede keus voor de buitenteelt, plant ze in de tuin of in potten, ze worden maar 50-75 cm hoog en dragen veel smakelijke, ovaalronde, donkerpaarse vruchten van 8-12 cm lengte. Het ras is in 1958 ontwikkeld door de Morden Experimantal Farm, Manitoba, Canada.

Deze Indische aubergine heeft de "wilde" smaak in een modern jasje. De compacte planten doen het vrij goed bij ons buiten, teelt in de kas geeft natuurlijk een grotere opbrengst. De vruchtjes zijn ovaalrond, purperrood, vrij klein (4-5 cm lang en 2,5-3 cm breed) en komen in vrij groten getale! In India eet men de vruchtjes in jong stadium zelfs rauw! Typ maar eens "Indian Eggplant" op internet en de vele aanbevelingen vliegen om je oren…

Ongelofelijk! Zo rood als een tomaat zijn deze grote, eivormige aubergines. Een bijzondere afwisseling in het sortiment, afkomstig uit Ethipië. Leuk om in een grote pot te kweken. De vruchten hebben rauw een prettige bonensmaak. Vooralsnog is binnenteelt (kas of vensterbank) aan te raden. De planten 's winters binnen halen, de oogst gaat het volgende jaar nog even door!

Een boeiende, onbekende telg van de auberginefamilie. De stekelige, sierlijke planten geven na de sierlijke blauwe bloei de grappige licht- tot donkergele vruchten in de vorm van een koeienuier! De takken met vruchten zijn zeer populair bij bloemisten, in Azië maakt men complete kunstwerken met deze vruchten! In de homeopathie wordt deze (verder giftige) plant gebruikt, ook wordt geëxperimenteerd met extracten ter bestrijding van insecten. Houdt u het voorlopig maar bij de toepassing als “rare” siervrucht....!

Deze kleine aubergine trekt uiteraard enorm de aandacht. De maat, kleur en smaak zijn buitengewoon! Laten we maar eens opsommen: lang ovalen vorm (8x3cm). De kleur: van 2 tinten groen, via warmgeel met groene strepen vanuit de steelaanzetting (het mooiste stadium) tot uiteindelijke rijping: 2 tinten oranjegeel. En de smaak: tamelijk sterk met een duidelijk bittertje. De vruchten rijpen tamelijk vroeg, 70-85 dagen na uitplanten. Na oogsten zijn de vruchtjes lang houdbaar.

Zo klein en ozo fijn! De kleinste aubergines, die ik ooit gezien heb komen uit Thailand en zijn heldergroen, zo groot als olijven of druiven! Een wonderlijke, stevige, rijke smaak, die bijvoorbeeld bij roerbakken goed tot zijn recht komt. Rauw eten kan ook, de vruchtjes zijn bitter als olijven en worden in Thailand gemarineerd in curry. Deze Aziatische historische groente (maar nog steeds een hit!) heeft de potentie om door te breken in Europa. De planten zijn fors en geven een enorme opbrengst. Gelukkig groeien de vruchtjes als trosjes bij elkaar, dat vergemakkelijkt het oogsten! De oogst is vrij laat en de teelt moet in de kas.

Dit is net als de aardpeer, de zonnewortel en de Yakon een familielid van de zonnebloem. De plant is winterhard, meerjarig en is zeer bekend bij de Native Americans om zijn voedende en geneeskrachtige eigenschappen. Alle delen van de plant zijn eetbaar, een kleine opsomming:

• de wortels zijn rauw, gekookt of gebakken eetbaar. Hoe langer je ze bakt of kookt, hoe zoeter ze worden. Een oude traditie is om ze 3 dagen op een vuurtje te sudderen! De smaak typeren we als notig, zoet met een balsemaroma. De geroosterde wortel is een koffievervanger.
  
• jonge scheuten, groen of gebleekt, zijn heerlijk als smaakmaker in salades.
  
• ouder blad en bladstelen worden gekookt gegeten, grotere hoeveelheden helpen tegen slapeloosheid!
  
• jonge bloemstengels worden geschild en rauw gegeten als selderij.
  
• het zaad eet je rauw of gekookt. Roosteren en malen en vervolgens kneden tot een cake, die je niet eens hoeft te bakken! Het zaad is rijk aan olie.
  

In de oude Noord-Amerikaanse traditie wordt Balsemwortel als geneeskrachtig kruid gebruikt: maagproblemen, pijn, koorts, ontsteking remmend, etc. Raadpleeg de site van Plants For A Future voor meer info, wij hebben een deel van deze tekst ook van deze website.

Ook al om de sierwaarde is de plant niet te versmaden: warmgele, kleine zonnebloemen aan 20-60 cm lange stengels, gedragen door zeer droogtebestendig, grijs behaard blad.

Groenbladige, de meest gebruikte variëteit voor de tropische tuinbouw.

Het ras met de donkerste bladeren: hoe meer zon hoe donkerder. De donkerpaarse stengels maakt het plaatje compleet, extra sierlijk voor bloembakken, maar uiteraard net zo lekker!

Donkergroenbladig met paarse gloed en paarse stengels: extra sierlijk!

Nee, dit is NIET die Reuzenberenklauw, waar je flinke huidirritatie van krijgt... alleen als je zeer gevoelig bent voor alle schermbloemigen, kan je last krijgen bij het vastpakken van de stengels. Deze meerjarige soort is 90-180 cm hoog, geeft helderwitte schermbloemen en heeft leuke eigenschappen voor keukengebruik. In de Baltische staten en Rusland worden de net gegroeide stengels (voordat het blad zich ontvouwt) in de zon te drogen gelegd. Op deze stengels vormen zich dan zoete, witte kristallen. De 15-20 cm lange, jonge stengels kunnen gegeten worden en smaken naar een combinatie van zoete komkommer, kokosnoot en mandarijntjes. Oudere stengels kunnen geschild gegeten worden. Bij het schillen moeten dan wel handschoenen gedragen worden om huidirritatie te voorkomen. De grote, aromatische bloemknoppen zijn van mei tot augustus rauw te gebruiken in salades. De zaden zijn erg lekker: de smaak is enigszins vergelijkbaar met die van kardemom, bergamot, citroen en kamfer. Te gebruiken bij koken maar ook gemalen in salades.
Er zijn ook medische toepassingen bekend, zie hiervoor betrouwbare boeken of -websites.
Bijen zijn dol op de bloemen!

Bekend als winterplantje vanwege de sierlijke besjes. Niet veel mensen kennen de vele toepassingen van dit Noord-Amerikaanse plantje! De besjes kunnen zowel rauw als gekookt worden gegeten en hebben een heldere, pittige smaak; na de vorst verbetert de smaak. Het jonge blad wordt rauw gegeten en heeft een prettige bite. Heel populair is de heerlijke thee, die van het blad wordt getrokken, na het fermenteren van het rode blad ontstaat een sterke thee. Voor de Indianen was dit plantje heel belangrijk als pijnstiller, ontstekingsremmer en stimuleringsmiddel. De olie, die uit dit plantje wordt getrokken bevat dezelfde stoffen als aspirine. Niet geschikt voor mensen met een allergie voor salicylaten.

Deze bijzondere, medicinale boom heeft in de hindoe-religie een speciale betekenis tijdens Dasherafeest (Dussehra). De plant vormt (in de pot geteeld) een struikje, dat in de zomer buiten kan staan en bij ons in de winter naar binnen moet, maar een nachtvorstje doorstaan ze wel. De grappige blaadjes worden door een spleet verdeeld in 2 ronde bolletjes. De spierwitte bloemetjes komen in trosjes en zijn wonderschoon! Na de bloei vormen langwerpige grijsgroene peultjes.
De bladeren, bloemen, jonge peultjes en zaden zijn eetbaar en worden in de traditionele geneeskunst toegepast.

Alf Christianson verbeterde deze prachtige historische Italiaanse variëteit. Grotere opbrengst en universele kleuring. Kenmerken blijven: opmerkelijk zoete, ronde krootjes, die inwendig opvallend gekleurd zijn met witte en roze ringen. Rauw, dun gesneden, blijft de prachtige kleur behouden. Na het koken blijft de kleurschakering tamelijk goed in tact. Voor vroege en late teelt geschikt.

Deze kroot combineert een handige, langwerpige vorm met een hoge opbrengst en een voortreffelijke smaak! Ideaal voor koks: geeft mooie, gelijke schaafplakken.

Een oud Europees ras met veel mogelijkheden! Het frisgroene blad kan worden geplukt in de salade, de ronde tot iets lange knollen kunnen enorm groot worden zonder aan smaak in te boeten. In vochtig zand is deze kroot de beste (na Red Crapadine) om te bewaren.

Een zeer geliefde, langwerpige Kroot of Rode Biet met een rijke geschiedenis!
MacGregor's Favourite is een 19e-eeuwse Schotse variëteit met een dubbele reden om ze te kweken: zijn mooie, donkerrode, zachte bladeren zijn (jong geplukt) een lekkere, gezonde en fraaie toevoeging in de salade en de lange, kegelvormige wortels zijn (mits gelijkmatig gekweekt) heerlijk van smaak, aards, zoet en aromatisch. Als sierplant misstaat deze biet dus niet, je groentetuin mag immers ook fraai eruit zien?

De naam verklapt het al: dit is (zoals we in Dordrecht zeggen) een reuzenkroot! Lange en vooral dikke kroten met een rozerode kleur. In Engeland een showwinner, vanwege het flinke gewicht van een uitgegroeide biet: 8-10 kg komt voor, in 2009 ligt het record zelfs op 23,1 kg! Maak de grond luchtig en diep los, u kunt ze ook op ruggen telen. Jong oogsten is smullen, maar ook een uitgegroeide reus smaakt fantastisch! Een klant meldde ons: "De Mammouth is bijzonder zoet. Nog zoeter dan een Egyptische platronde vind ik." Culinaire tip: snijd dunne plakjes van deze rood-witgeringde biet en frituur ze tot een heerlijke chips.

Engeland is het land van de groentenshows. Daarbij gaat het om mooi en er zijn ook wedstrijden voor de zwaarste, de langste, de grootste enz. Deze ultralange kroot is een uitdaging om te telen. Fanatieke telers kweken ze in hoge buizen, zodat lengtes van 100 cm bereikt worden! Bij normale teelt, losse voedzame grond en voldoende vocht zijn lengtes van 40 cm geen uitzondering. De smaak is bijzonder goed!

Een leuk experiment: teel uw eigen suikerbieten! Een gesnipperde suikerbiet samen koken met rode bietjes of andere aan te zoeten gewassen… We bieden regelmatig verschillende rassen aan, afhankelijk wat we te pakken kunnen krijgen.
SOMS ZIJN DEZE ZADEN MET CHEMISCHE STOFFEN ONTSMET, WE VERMELDEN DAT OP DE VERPAKKING.

LEKKERNIJ EN GENEESKRACHT UIT AFRIKA!
Er is nog veel te ontdekken over eetbare planten in veel werelddelen, maar zeker in Afrika. Op dit soort werd ik gewezen door een klant en verdere studie in mijn boek “Prota Vegetables” bracht me tot deze samenvatting:
De plant groeit in Midden-Afrika en wordt volop gegeten uit het wild of thuis van enkele planten, die uit het wild gestekt zijn. Het blad is min of meer bitter en (mede daardoor) zeer gezond. Je kan na het zaaien een selectie maken van meer en minder bittere planten, dat doet men in Afrika ook, de minder bittere zijn voor de kinderen om eraan te wennen. In veel landen wordt Bitterblad als groente gegeten, meestal na kort roerbakken als spinazie. In Kameroen is dit bijvoorbeeld een populair gerecht met vlees en/of garnalen, knoflook, uien en pinda’s: het gerecht heet NDOLÉ. Soms worden de bladeren ook rauw gegeten met palmolie en zout gemengd. De jonge twijgen van de plant worden als tandenstoker gebruikt. Heel bekend is het gebruik in traditionele geneeskunst. Allerlei ontstekingen en infecties worden geremd door de werkzame stoffen. Chimpansees gebruiken ze zelfs omdat ze kennelijk beseffen dat dit helend werkt. Genoeg reden om eens aan de slag te gaan met deze bijzondere plant, die je overigens in de winter ruim vorstvrij moet zetten.

Steeds meer beseffen we dat de natuur om ons heen ook veel eetbaars te bieden heeft. Als ik met vrienden ergens wandel en zo her en der blaadjes in mijn mond stop oogst dat nog veel verbazing, maar we zijn grotendeels onze kennis daarover ontgroeid. Deze plant, die officieel Echt Bitterkruid heet, is heel lekker pittig als toevoeging in gemengde salade. Het versterkt bijvoorbeeld de smaak van rucola. Zaai gewoon regelmatig een pot vol en knippen maar! Even kort roerbakken met wat vruchtgroenten, zoals paprika en tomaat is ook een toepassing. Tenslotte: de bijen vliegen graag op de gele lintbloemen.

Deze vruchtgroente groeit uit tot een vertakte plant van 1 m hoog en draagt talrijke trosjes met blauwe bessen (doorsnee 3-4 cm). Ondanks de gelijkenis met de giftige zwarte nachtschade is deze soort absoluut eetbaar en dus niet giftig! Pluk ze rijp, voor zoete inmaak op taarten en puddingen. Zoetzuur (met suiker, zout en gember) is zeer smakelijk bij vlees en kaas! Ze zijn rijp als ze bijna zwart zijn en dof worden, ze zijn dan optimaal zacht en sappig. Wacht het liefst tot de eerste nachtvorsten er overheen zijn gekomen. Hoewel rauw eten volkomen ongevaarlijk is, kunt u ze beter zoeten of verwerken vanwege de smaak. Overigens kan de wilde Zwarte Nachtschade (onkruid in uw tuin), in gekookte vorm ook worden gegeten. (Afrika)

Nauw verwant aan de gewone blauwe bes (S. melanocerasum). In 1909 gekweekt door Luther Burbank (USA). De bessen zijn naast inmaken tot lekkere jam of vruchtencompote ook zoet genoeg om (iets gezoet) op te eten. We horen graag uw reacties!
Commentaar van een klant: “De resultaten van deze bes: het kiemen vraagt wat aandacht maar in de kas onder glas uiteindelijk gelukt. Daarna groeien de struikjes super snel, enkele in pot en enkele uitgeplant (kleigrond). Resultaat is zo goed als het zelfde als vorig jaar ondanks de natte zomer. De besjes worden snel zwart (zijn meer zwarte dan blauwe bessen) en net niet zoet genoeg om zo te eten maar ik heb er heerlijke jam van gemaakt in combinatie met blauwe bessen. (Alleen maar honing toegevoegd). Ik ga ze volgend jaar zeker weer zaaien!”

Dit familielid van de Pinksterbloem lijkt ook behoorlijk op zijn broertje... Deze soort is meer aangepast aan de schaduw en vermeerdert ook gemakkelijk ondergronds. Geniet van de lila bloemtrosjes, die in het voorjaar bloeien op 40-50 cm hoogte. Het blad heeft een heerlijke, scherpe smaak en kan rauw door de salade, de worteltjes zijn subtieler van smaak en een zeldzame aanrader voor koks!

De zachtste boterbonen zijn de zwartzadige rassen, waar dit ras er één van is. Deze selectie uit de oude Mont d'Or heeft iets platte peulen met een zeer zachte, verfijnde smaak. Het enige nadeel: zwartzadige rassen zijn iets zwakker bij een regenachtige, koude zomer. Maar die komen steeds minder voor…

Envi is een van de beste klimmende Kousenband-selecties voor professioneel gebruik! De donkergroene, lange bonen meten 60-70 cm lengte zijn zeer ziekteresistent! Een extra belangrijke eigenschap van dit ras is, dat deze vroeg vruchten maakt omdat deze daglengteneutraal is.
Kousenband is bijzonder populair in tropische landen! Niet in het minst omdat de plant tegen veel warmte kan. Bij ons lukt de teelt redelijk buiten, maar je hebt een zonnige zomer nodig, in de kas gaat het beter. Kousenband is heerlijk in allerlei wok-gerechten, ze worden in stukjes van ongeveer 5 cm gesneden. De zaden zijn bruinrood met een wit naveltje.

Deze groene, lange Kousenband (60-70 cm) is bijzonder populair in tropische landen! Niet in het minst omdat de plant tegen veel warmte kan. Bij ons lukt de teelt redelijk buiten, maar je hebt een zonnige zomer nodig, in de kas gaat het beter. De peulzetting is vrij laat omdat het een korte-dag-plant is. Kousenband is heerlijk in allerlei wok-gerechten, ze worden in stukjes van ongeveer 5 cm gesneden. We verkopen een bruin-rood-zadig en zwartzadig ras, de voorkeur is per klant verschillend. Dit is de bruin-rood-zadige, een klimmende plant!

Deze groene, lange Kousenband (60-70 cm) is bijzonder populair in tropische landen! Niet in het minst omdat de plant tegen veel warmte kan. Bij ons lukt de teelt redelijk buiten, maar je hebt een zonnige zomer nodig, in de kas gaat het beter. De peulzetting is vrij laat omdat het een korte-dag-plant is. Kousenband is heerlijk in allerlei wok-gerechten, ze worden in stukjes van ongeveer 5 cm gesneden. We verkopen een bruin-rood-zadig en zwartzadig ras, de voorkeur is per klant verschillend. Dit is de zwartzadige, een klimmende plant!

Dit familielid van de kousenband moet zeer jong geplukt worden om ze met peul-en-al te kunnen eten. Beroemd en geliefd zijn vooral de droogboontjes, die uit de rijpe peulen te oogsten zijn, onrijp (dus groen) oogsten van de zaden kan uiteraard ook, is veel meer werk, maar de smaak is subliem. Ze hebben sowieso een heel eigen smaak en staan in kookboeken bekend als zwartoogboontjes. De bite is stevig en minder melig dan zijn broertje de droogboon, die van een ander geslacht afkomstig is. Van oorsprong is het eten van Black Eyed Peas een Italiaanse traditie die waarschijnlijk in Amerika is gekomen door de Italianen. Nu geeft het geluk in de VS om ze op 1 januari te eten...
Deze oogboontjes komen als een van de weinigen uit de zgn. Oude Wereld, de oorsprong ligt in Afrika en Azië, de oude Grieken en Romeinen aten ze al en in de Middeleeuwen werden ze op grote schaal geteeld.
Uiteraard zijn er weer veel berichten dat dit de gezondste boon is die er bestaat... o.a. door een hoog gehalte Vitamine A en B, goede vezels, Kalium en Proteïnen.

Deze zaden zijn behandeld tegen kiemschimmels

Vreemd dat in ons land de limaboon nauwelijks is doorgedrongen. Aan de smaak ligt het niet: deze lage struikbonen kunnen jong geplukt worden en zijn dan zacht als peultjes met een pittige smaak. Zie internet voor talloze recepten. Doorgegroeid ontstaan de vele peulen met (onrijp) rozerode of (rijp) bruin gevlekte droogboontjes, die uitstekend van smaak zijn: notig met een boterzachte textuur. Ze groeien ook heel goed (binnen en buiten) in potten, de witte bloemetjes geuren heerlijk en lokken vlinders. Tip voor het koken van de droge bonen: eerst 12 uur voorweken (niet te warm), vervolgens minimaal 45 minuten koken, geen zout vooraf en regelmatig schuim spatelen (i.v.m. bitterstoffen).

Een onbekende, maar smakelijke bonengroep in ons land, de naaste familie is kousenband. In de loop van de jaren zal zeker meer aandacht komen omdat de smaak uitgesproken aromatisch en het mondgevoel heerlijk krokant is. Eet ze heel jong groen als peultjes, (dit ras heeft lang houdbare peultjes) in een later stadium onrijp gedopt (als erwten), tenslotte kan het kastanjebruine boontje droog worden geoogst, houdt wel rekening met tamelijk lange kooktijden… In de tropen is deze boon een belangrijk gewas: zeer droogteresistent en ook bestand tegen schaduw, waardoor deze in combinatie met maïs of suikerriet wordt verbouwd.