Wie wel eens in bergachtig gebied een wild aardbeitje heeft verorberd kan zich de verrassing van de echte, aromatische aardbeiensmaak vast wel herinneren! Deze goed smakende kleinvruchtige soort (geselecteerd voor ons klimaat) is een welkome aanvulling in een tijd van waterige aardbeien.

Bij vroege zaai geven de planten het eerste jaar al de aromatische, oorspronkelijke aardbeitjes, met typerende langwerpige vorm. Het mengsel bevat planten. die witte of rode vruchtjes geven, dat had je uit de naam al opgemaakt…

Niet rankende bosaardbei met kleine rode vruchten, die na 1 juli goed op smaak komen.

Het frisse goudgele blad steekt pittig af tegen de kleine rode vruchtjes. Genoeg voor 100 planten.

Dat deze plant niet al veel bekender is...! De opkweek is eenvoudig, de witte bloemetjes (in het najaar) zijn sierlijk en de langzaam rijpende vruchten (duurt een jaar) geeft een prachtige combinatie van bloei en vruchten. De smaak is tropisch en prettig uniek, te veel achter elkaar eten wordt afgeraden i.v.m. maaggisting. Eerst in een pot opkweken, daarna in de kas planten of op een niet te natte plaats in de tuin. De kleine boom is redelijk winterhard, tot -16°C. De groei in Noord-Europa is tamelijk traag: in 5 jaar tot 2 meter, blijft steken op 3 meter hoogte, behalve op zeer beschutte plekken. In de subtropen met voldoende vocht, kan de boom tot maximaal 10 meter hoogte uitgroeien.

Een betrouwbaar oud ras met groene bloemschubben. Met winterbescherming meerjarig.

Een betrouwbaar oud ras met wijnrode tot purperen gloed over de groene bloemschubben. Meestal het eerste jaar oogstbaar, met winterbescherming (bij strenge vorst) zijn de planten meerjarig.

Een betrouwbaar oud ras met wijnrode tot purperen bloemschubben.
Het bloemmodel is breder dan bij de rode ‘Romagna’.
Met winterbescherming meerjarig.

Een kogelronde kroot met dieprode, sappige knollen. Geef ze na opkomst een mulchlaagje om uitdrogen te voorkomen. Natuurmest geven, geen kunstmest.

Oogstbaar: na 35 dagen het jonge blad, na 60 dagen de knollen. Diep donkerrood blad, zelfs bij minder zonnige omstandigheden. Het jonge blad is heerlijk (en mooi) in salades, de uitgedunde planten kunt u dus in de salade gebruiken. Rauw gesneden knolpartjes zijn rood met witte ringen. Veelzijdige combinatie van mooi en lekker!

De smaak is onvergetelijk: zoet, zuur, zacht en tintelend! De planten zijn kruipend, groeien vooral in vochtige, moerasachtige gebieden en zijn zeer winterhard, tot wel -40̊C. Rijpe vruchtjes zijn goudgeel en rijk aan vitamine C. We krijgen de zaden uit Zweden, Lillterrsjö. In Zweden is de braam een delicatesse en verwerken inwoners de bessen tot jam, drank en in kaas. Houd meerdere planten in stand, want er komen mannelijke en vrouwelijke planten voor.

Dit lage kruipplantje is kalkminnend en doet het zelfs bij snijdende, zoute zeewind. De roze lipbloempjes steken eigenwijs uit de bruine bloemhoofdjes en zijn ook bij vlinders en bijen zeer in trek. De bijna ronde tot langwerpige blaadjes zijn heerlijk in de sla of in de soep en al sinds de oudheid in trek! Alle delen van de plant zijn overigens eetbaar, de bladeren goed wassen helpt de iets bittere tannine te verwijderen. Van de bloemen en stengels wordt een olifgroene kleurstof gewonnen. Tenslotte de medicinale toepassingen: die zijn zo talrijk, dat je er (op eigen risico) mee kan experimenteren, kijk maar eens op internet of in geneeskruidenboeken…

Een zeldzaam, groenblijvend, klimmend struikje met vrij grote bladeren en kleine, zeer sierlijke, paarse tot donkerrode bloemen. Hieruit groeien de zeer gezonde, prettig zoetzure, langwerpige vruchtjes die in grote trossen ontstaan. Deze plant groeit in de tropen, kan dus bij ons alleen in de zomer naar buiten. Je vindt ze volop in Z.O. Azië in de bossen, maar als potplant zijn ze nog weinig bekend, het wordt dus tijd om deze bijzondere vruchtplant te gaaan ontdekken en uitproberen!

Een oude Italiaanse salade-lekkernij! Al na enige weken kan begonnen worden met de oogst van de malse, iets bittere blaadjes. Puur of gemengd met andere rauwkost.

De gladde, donkergroene rozetjes hebben een pikant smaakje met het bekende bittertje van roodlof en witlof en de malsheid van andijvie.
Deze cichorei is zowel in Italië alsook in Frankrijk een veel gebruikte groente uit vervlogen tijden. Zoals veel vergeten groente, geniet dit ras een verdiende come-back!
De diepgroene, losse kropjes worden op rijtjes gezaaid, het liefst direct op de plaats van bestemming of in perspotjes. Oogsten kan al vanaf heel jong als spinazie, zelfs als microgroente. Voor de gebleekte teelt hebben de planten meer ruimte nodig zodat een goede wortel kan ontstaan. De wortels oogst je in etappes in de herfst en winter, het groene loof snij je eraf (heerlijk als stamppot) en de wortel zet je donker in een emmer of pot met wat tuinaarde. Het gebleekte losse blad kan lang worden geoogst en is heerlijk mals!

Een prachtige roodlof met lange smalle knalrode, krullende bladeren en dikke, spierwitte nerven. De geoogste kropjes mogen alleen Radicchio di Treviso heten als je ze in beschermde streken in Italië teelt, geef ze dus gerust een andere naam en geniet ervan! Enkele weken voor de oogst kan je de kropjes samenbinden of onder een donkere emmer laten bleken, een traditionele teeltwijze gebeurt als witlof zonder dekgrond, de wortels in een laagje grondwater in een donkere tank.

Ronde grote tot middelgrote, donkerrode kropjes vormen deze kortedagplanten. Zaai dus vanaf half juni voor een goede kropvorming. De kropjes zijn tamelijk los en dus niet zo "slecht-weer-gevoelig". De spierwitte nerven geven een mooi contrast.

Dat belooft wat: erwten oogsten van een winterharde struik! De struik heeft fraai geveerd blad en vrolijke gele bloemen, waarna de eetbare peultjes en daarin de kleine zaden ontstaan. Zowel de jonge peultjes (kort koken) als het rijpe zaad (tot gaarheid koken) kunnen worden gegeten en doen qua smaak sterk aan erwten denken. De hele plant wordt in de Chinese geneeskunst gebruikt als behandeling tegen borstkanker e.a. toepassingen. Uiteraard is de toepassing geheel voor eigen verantwoordelijkheid! De struik houdt van goed gedraineerde grond en absoluut volle zon. Zonder snoeien groeit de struik flink uit tot een kleine boom van 6 m, snoeien of oppotten kan deze groei goed beperken.

De nakomelingen van deze paarse frambozen geven een waaier aan planten waaruit je zelf je lekkerste variëteit kunt selecteren na een paar jaar. De meeste zullen paars terugkomen: heerlijke, sappige vruchten en in de zomer oogstbaar!

De bakermat van deze interessante kamer- en kuipplant ligt langs de Middellandse- Zee. Ginds een kleine boom, hier uitgegroeid tot een flinke volle plant, die ongesnoeid wel 1,5-2m. hoog kan worden. De massa's glimmend groene blaadjes en de feloranje trompetvormige bloemetjes maken de plant tot een opvallende aanrader. Door insectenbestuiving groeien de bloemetjes uit tot heuse granaatappels.

De bakermat van deze interessante kamer- en kuipplant ligt langs de Middellandse Zee. Ginds een kleine struik, hier uitgegroeid tot een compacte, flink volle plant van 50 cm hoog. De massa's glimmend groene blaadjes en de feloranje trompetvormige bloemetjes maken de plant tot een opvallende aanrader. Door insectenbestuiving groeien de bloemetjes uit tot heuse granaatappeltjes. Deze mini-granaatappel is ook heel geliefd bij bonsaikwekers.

Een van de lekkerste rozenbottels komt van de Hondsroos. Deze wilde roos werd in de antieke geneeskunde gebruikt tegen hondsdolheid, vandaar de naam. Geef ze een zonnige plek op liefst kalkrijke grond, ze bloeien eerst met witte tot lichtroze bloemen, die graag door bijen worden bevlogen. Als je de bottels laat zitten hebben de vogels (koperwieken, kramsvogels e.d.) een lekker hapje in de winter. Een haag van de Rosa canina is zeer diefveilig, de struiken worden flink groot en hebben scherpe dorens.

Echt een rodekool voor de late teelt. Je kan lang wachten met oogsten en na de oogst zijn de kolen op een koele plaats nog maanden houdbaar. Daar is een mooie interne kleur en een vaste structuur heel belangrijk bij. Dit ras is extra sterk tegen de bewaarproblemen zoals roodrot.

Vertrouwd ras uit de echte koolstreek in Noord-Holland, geschikt voor vroege oogst. Goede vaste structuur.

Kolen vast en zwaar. Geschikt voor teelt in de herfst en/of opslag in de winter.

De eerste knolvoet-resistente rodekool! Deze variëteit is voor de zomer- en herfstteelt geschikt. Plant ze wat dichter bij elkaar voor kleinere kooltjes, bij late teelt zijn de kolen goed te bewaren.
Een tevreden klant mailde ons: De rode kool Lodero is mij buitengewoon goed bevallen. Mooie kolen van 2-3 kilo met een fantastische smaak. Ik heb ze 40x40 om en om geplant op stalmest, kali en kalk. Ik heb de nieuwe zaden alweer thuis liggen.

De donkerste rodekool uit het sortiment! Vroeger heette dit ras "Negerkop", echt een naam uit de tijd dat blanke Nederlanders geen zwarte medemensen gewend waren. Terecht is de naam omgedoopt.

Een rodekool om echt trots op te zijn: de kolen groeien heel gemakkelijk, geven een flinke oogst en scheuren niet snel op het veld en hebben dus een lang oogsttraject hebben. Voor vroege- en herfstteelt.

Een topper in de vroege- en overwinterteelt (weeuwen). De wat kleinere kolen smaken fantastisch en de wasachtige bladeren staan nog sierlijk in de tuin ook!

Spectaculaire rodekool voor de zomer- en vroege herfstteelt. In 4 maanden tijd groeit deze kool (mits voldoende bemest) uit tot een recordkool van 1-3 kg! Ideaal voor een flinke pan hachee of een mooie, rode zuurkool. Dit ras is ook geschikt voor weeuwenteelt.
Een klant mailde ons: met de Rode Kool 'Rovite' F1 hebben jullie echt een topper in huis. Ik heb ze 30x40cm uitgeplant, net erover tegen de koolwitjes en wat culterrakorrels en compost erbij. Het resultaat is een prachtige oogst vanaf half augustus van kooltjes van ongeveer 1,5 kilo met een heerlijke zachte smaak. Een aanrader die ik volgend jaar zeker weer in de moestuin wil hebben.

Dit familielid van de bekende Fluweelboom geeft in september-oktober eetbare, rozerode vruchten, die vers of gedroogd kunnen worden gegeten. Een leuke toepassing voor een gezond en smakelijk drankje: laat bessen enkele uren in koud water trekken, heerlijk!
De winterharde struik wordt ongeveer 0,5-1 m hoog en wil een zonnig plekje, die goed afwatert . Na de oogst (in de herfst) gaat het blad prachtig rood kleuren. Kweek altijd enkele struiken tegelijk voor een optimale bestuiving. Vruchtjes die in de winter blijven hangen zijn een dankbare voedselbron voor vogels en kleine zoogdieren.

Deze tamelijk onbekende vrucht heeft zeker potentie om meer onder de aandacht te komen. De planten behoren tot de rozenfamilie en vormen een groenblijvende struik met donkergroene, behaarde bladeren. Het gaat natuurlijk om de eivormige, oranje vruchten met zeer sappig, aromatisch, zoetzuur vruchtvlees, wat enigszins doet denken aan abrikoos, perzik en mango! De vrucht bevat 1-10 afgeplatte, bruine zaden, kunnen uit de hand gegeten worden of worden verwerkt tot fruitsalades, vruchtensappen, compote, consumptie-ijs en jam. In China en Taiwan worden de vruchten ingeblikt. De Loquat kan ook in het Nederlandse en Belgische gematigde zeeklimaat overleven, voor bloei moeten ze ‘s winters opgepot de kas in. De vrucht wordt hier op de markt aangeboden, maar vaak onder de foutieve benaming mispel, wat de vrucht is van Mespilus germanicus, een verwante soort. De plant komt van nature voor in het zuidoosten van China en in Japan waar hij al meer dan 1000 jaar als fruitboom wordt gekweekt. Tegenwoordig wordt de Loquat wereldwijd in de subtropen en tropisch gebergte gekweekt. (tekst bewerkt uit Wikipedia)

Vroeger werd in de lente in molshopen gezocht naar gebleekte paardenbloembladeren, daarom de naam Molsla. Door selectie is dit bladrijke type verkregen, die ook iets minder bitter is dan de wilde paardebloem. Het 1e jaar groeit de plant, na de winter lopen de penwortels weer uit, voor het oogsten van gebleekt blad: bedek de plant in het voorjaar met een rugje grond of met een bleekpot of omgekeerde zwarte emmer, na enkele maanden kan je oogsten. Daarna de plant in het licht laten uitgroeien, de groene (ongebleekte) bladeren zijn ook eetbaar en rond de Middellandse Zee populair in salades (Insalata di Tarassaco), de smaak is wel wat bitterder, maar ze bevatten dan wel meer mineralen en vitaminen, zie de site van Plants For A Future.
De wortel kan je rauw of gekookt eten, deze is stevig en bitter van smaak en doet wat denken aan rapen. De bloemen zijn ook eetbaar, smaken wat bitter, maar met de juiste dressing is dat goed te doen, je kan ze ook toevoegen aan een kruidenthee (eventueel aangevuld met blad en wortel). De bloemknoppen kunnen in het zuur als een soort (grote) kappertjes worden bewaard en later lekker door de sla of over gerechten. Blad en wortel worden overigens ook gebruikt om bier een speciale smaak te geven, bitter bij bitter, dat moet goed gaan! De oudere wortels worden (net als Cichorei 338400) geroosterd als “surrogaat”-koffie.

Er zijn veel medische toepassingen bekend van de paardenbloem, voor wie Engels kan lezen, even een opsomming:
The dandelion is a commonly used herbal remedy. It is especially effective and valuable as a diuretic because it contains high levels of potassium salts and therefore can replace the potassium that is lost from the body when diuretics are used. All parts of the plant, but especially the root, are slightly aperient, cholagogue, depurative, strongly diuretic, hepatic, laxative, stomachic and tonic. The root is also experimentally cholagogue, hypoglycaemic and a weak antibiotic against yeast infections. The dried root has a weaker action. The roots can be used fresh or dried and should be harvested in the autumn when 2 years old. The leaves are harvested in the spring when the plant is in flower and can be dried for later use. A tea can be made from the leaves or, more commonly, from the roots. The plant is used internally in the treatment of gall bladder and urinary disorders, gallstones, jaundice, cirrhosis, dyspepsia with constipation, oedema associated with high blood pressure and heart weakness, chronic joint and skin complaints, gout, eczema and acne. The plant has an antibacterial action, inhibiting the growth of Staphylococcus aureus, Pneumococci, Meningococci, Bacillus dysenteriae, B. typhi, C. diphtheriae, Proteus etc. The latex contained in the plant sap can be used to remove corns, warts and verrucae. The latex has a specific action on inflammations of the gall bladder and is also believed to remove stones in the liver. A tea made from the leaves is laxative. The German Commission E Monographs, a therapeutic guide to herbal medicine, approve Taraxacum officinale for dyspepsia, urnary tract infections, liver and gallbladder complaints, appetite loss. (Bron: www.pfaf.org)

Witte molsla is afkomstig uit Japan en heeft naast een prachtige bladproductie ook nog eens een fraaie bloei: wie heeft ooit wel eens witte paardebloemen gezien immers...? De naam molsla dankt deze plant aan de bleekmethode in het vroege voorjaar: een beetje losse grond over de planten (of een zwarte emmer omgekeerd er overheen) en de eerste groei is mals en gebleekt. Maar de prachtige bladeren kunnen ook ongebleekt rauw of gekookt gegeten worden. Ze hebben een nogal bittere smaak en zijn zeer goed voor het spijsverteringssysteem. De wortels worden gekookt gegeten. De zeldzame bloemen eet je rauw of gekookt en de bloemknoppen zijn heerlijk in beignets. Van de hele plant wordt (vers of in gedroogde vorm) thee gemaakt. De wortels worden gedroogd en gebrand om koffie te vervangen.

Een flinke boom, ideaal voor een voedselbos of een grote tuin en geschikt voor alle grondsoorten, maar ze houden wel erg van vocht! Dit familielid van de Okkernoot doet het ook heel goed in een grote pot en kan dan als maxi-bonsai gekweekt worden. De heerlijke, eetbare noten lijken qua vorm en groeiwijze veel op pecannoten en zijn heerlijk zoet van smaak! De noten verschijnen in trossen aan de boom, de schil is bruinrood gekleurd. Zodra de schil openbarst zijn de noten zichtbaar en rijp om geplukt te worden, je kan ze rauw of geroosterd eten. Koningsnoten doen hun naam eer aan, het zijn de grootste noten van het Carya-geslacht. Geniet ook van de goudgele herfstkleur voordat de bladeren vallen... Van het hout van deze boom wordt het taaie hickory-hout gemaakt, veel gebruikt voor gereedschap zoals bijlen, hamers etc.

Een flinke boom, ideaal voor een voedselbos of een grote tuin en geschikt voor alle grondsoorten, maar ze houden wel erg van vocht! Dit familielid van de Okkernoot doet het ook heel goed in een grote pot en kan dan als maxi-bonsai gekweekt worden. De heerlijke, eetbare noten lijken qua vorm en groeiwijze veel op pecannoten en zijn heerlijk zoet van smaak! De noten verschijnen in trossen aan de boom, de schil is bruinrood gekleurd. Zodra de schil openbarst zijn de noten zichtbaar en rijp om geplukt te worden, je kan ze rauw of geroosterd eten. Ondanks de naam, zijn de noten absoluut niet bitter, ze zijn wat kleiner dan de Koningsnoot. Geniet ook van de goudgele herfstkleur voordat de bladeren vallen... Van het hout van deze boom wordt het taaie hickory-hout gemaakt, veel gebruikt voor gereedschap zoals bijlen, hamers etc.

Een ideaal kruipend, wintergroen heestertje. Ze verdragen halfschaduw, dus goed voor de bosrand (hertenbestendig). De gele bloemtrosjes trekken bijen en vlinders. Na de bloei ontstaan de prachtige blauwe bessen met een dof waslaagje. Na 2x nachtvorst worden de bessen zoeter en kunnen worden geoogst voor bijv. appel-mahonia jam of wijn. Bescherm dat deel van de bessen, die u wilt eten met een netje tegen vogelvraat. In de herfst en winter kleurt het blad in prachtige bronzen tinten.

Hoe komt het toch dat bruine vruchten meteen het woord “chocolade” ontlokken? Tja, deze grappige, kleine paprikaatjes zullen wel voor bonbons doorgaan! Een welkome aanvulling in het kleurenpalet.

Een Hungarian Wax-type met lichtgele, spitse vruchten, rijk vruchtdragend ook bij koelere zomers. Is ook buiten op een beschutte plaats op humusrijke, voedzame grond succesvol.

Hier wordt je heel gelukkig van: de lekkerste paprikaatjes in een heel divers mengsel. Misschien groeit er wel een paprika met een kleur en vorm, die je nog nooit gezien hebt! Elk individueel vruchtje is aromatisch en zoet, de planten zijn ook voor buiten voldoende productief.

Dit historische en in Italië zeer geliefde landras is een reus onder de paprika’s: ze kunnen tot 25 cm lang worden en zijn dan bovenaan 6 cm breed, iets toelopend naar het uiteinde. Geef de planten een zonnige en beschutte plaats of in de kas en de beloning is een heerlijk aromatische en zoete oogst van rode vruchten. Uiteraard kunnen ze ook groen geoogst worden en hebben dan een iets pittiger smaak.

Een Hongaarse, populaire lekkernij! Deze blokvormige, lichtgele paprika heeft 3-4 kamers, is redelijk dikwandig en smaakt zacht aromatisch en tamelijk zoet. De opbrengst is in de vollegrond opvallend goed en in de kas uiteraard optimaal. Helemaal nagerijpt worden de vruchten oranjerood. (De afbeelding toont 5-hokkige vruchten, maak daar in gedachte 3-4 hokken of kamers van en het plaatje klopt)

Mediterane bolronde minipaprika in de vorm van een (kleine) vleestomaat! Al vanaf het midden van de 19e eeuw ontstond deze soort uit de matig hete pimento peper. Het resultaat is een lekker zoet, knapperig paprikaatje met een leuke vorm. Ook ideaal voor de potteelt dus! „Liefdesappel” is de eerste Nederlandse benaming voor „Tomaat”.

Een hete Turkse peper met lange, zeer dunne vruchten. Bij uitstek geschikt voor de teelt in potten op het terras, balkon of vensterbank. De plant is zeer decoratief door de mooie vruchten en wordt niet hoger dan 50 cm. De vruchten kunnen wel 15-20 cm lang worden, maar zijn niet breder dan 1 cm. In juli-augustus kunnen er zomaar 50 pepers aan een plant hangen. Prima toepasbaar in hete gerechten. Invriezen of zelf sambal maken is uiteraard ook een optie. De plant is binnen goed door de winter te krijgen (koele plek voor een zonnig raam, spaarzaam water geven, eventueel snoeien en goed controleren op vooral spint). De beloning is een extra vroege oogst in het jaar erop. In de Turkse traditie worden de pepers GROEN geoogst, ze rijpen rood na en zijn dan wat zoeter.

De meest populaire Turkse saladepeper, niet te mild, niet te heet. Heerlijk om te vullen of rauw door de salade te mengen. 20 cm lang en boven 4 cm breed.

Zeer goede opbrengst, we kiezen goede selecties. Alle Cayennepepers zijn goed heet en de rode langwerpige vruchten van deze peper is een van de heetste onder de rode soorten.

Kleine, tamelijk hete pepertjes, ongeveer 6 cm. Van breed naar smal toelopend. De vruchtjes rijpen van groen naar rood en zijn dunner van schil dan de Jalapeno en is daardoor meer geschikt voor verwerking in de salsa.

Een heel populair Mexicaans chilipepertje met zeer glad huidje en (meestal) matig hete smaak. Ze worden vers gebruikt, in de salsa of gerookt en gedroogd. Afmeting 5x2cm, de rijping is van groen naar rood.

Ideaal voor de teelt in potten, in de tuin of zelfs in de vensterbank. Dit is het ronde pepertje, dat gebruikt wordt als heet inmaakpepertje met kaas of knoflook! Dr. Carolyn Male (van de Sestitofamilie van Troy, New York) introduceerde in 1996 deze prachtige, compacte en rijkdragende pepertjes. De planten dragen clusters van 2 cm ronde vruchten, die van diepgroen naar helderrood rijpen. Ook heerlijk voor inzuren of voor verse salsa.

De oorsprong van deze 6 cm lange Chilipepertjes ligt in de vruchtbare gebieden in en rond Puebla en Hidalgo in Mexico. Ze zijn aldaar zeer populair in de salsa, niet in de minste plaats omdat ze wel 3x zo heet zijn als de bekende Jalapeño en Fresno (10.000-22.000 op de Scovilleschaal). De kleur is van groen naar rood. De echte pepereter kan ze rauw beoordelen: knapperig en helder van smaak.