Rest Groenten A - Z

Interessant plantje met fijngenerfde bladbasis als kervel. Na de zuiverwitte schermbloemetjes ontstaan grappige, kenmerkende, tot 8cm lange vruchtjes in de vorm van een naald of kam (pecten-veneris = venuskam). De zaden worden weggeschoten! De oude Grieken aten ruim 400 v.Chr. de jonge stengeltopjes al als smaakmaker in gerechten, maar ook rauw in salades. Wij gaan dit (in Nederland zeldzaam in het wild groeiende) plantje herontdekken. Ik hoor graag uw bevindingen!

Een zeer gewilde plant, al duizenden jaren in gebruik als voedsel! Deze Noord-Amerikaanse plant ruikt geweldig sterk, dat weerhoudt de liefhebber niet om het blad gewoon rauw te eten. Gekookt, in de roerbakpan of gemengd in koeken is de meest gebruikte manier van gebruik. De jonge scheuten, het blad, de bloemen en het zaad zijn allemaal eetbaar! De Zuni-indianen kenden bijvoorbeeld een bekend gerecht met maïs, Navajo-Spinazie en pepers... Als (geelgroene) kleurstof en medicijn is de plant ook geliefd bij de Native Americans. Als sierplant in de bloementuin is deze Cleome uiteraard zeer goed bruikbaar, de hoogte hangt af van de grondsoort en varieert tussen 30-150 cm. De grote trossen wijnrode tot lilaroze (soms witte) bloemen lijken sterk op die van de sierplant Kattensnor. Tenslotte: bijen en vlinders eten dankbaar uit de bloemen.

Deze meerjarige, inheemse plant uit de Himalaya komt tegenwoordig zelfs in Zuid-Europa voor en geeft (voor de bloei) een zacht blad, dat een heerlijke, wilde spinazie oplevert!
Na de bloei ontstaat zaad, dat gekookt en evt. met melk gemengd een gezonde en caloriearme hongerstiller is. Alle delen van de plant zijn sterk medicinaal, de wortel het meest, op internet vind je vele toepassingen, o.a. op de site van “Plants For A Future”. Nog een grappige toepassing: de as van de verbrande plant wordt gebruikt als poeder voor home-made tandpasta, gemengd met mosterdolie en een snufje zout. Verder gebruiken Nepalezen de twijgen als tandenborstel! In China wordt de plant op grotere schaal gekweekt als spinazie. Ze groeien op halfschaduw- of zonnige plaatsen, in elk geval met voldoende vocht.

Dit is een sierlijke, meerjarige plant, afkomstig uit Zuid-Amerika en af en toe commercieel gekweekt voor zijn bijzondere eetbare vruchten.
De plant vormt grote, behaarde bladeren (groen met paarse zweem) met stekeltjes aan de bladstelen. De flinke groeikracht valt op, zet de plant in de zomer lekker buiten, af en toe snoeien mag wel. Als de plant zijn 2e jaar ingaat (‘s winters binnen houden) dan komen de blauwwitte bloemen met smakelijke (en behaarde) oranje vruchtjes. Smakelijk en exotisch, je maakt er een heerlijke sap van! Deze vrijwel ziektevrije vruchtplant is nauw verwant aan de andere Lulo (190810)

Een flinke boom, ideaal voor een voedselbos of een grote tuin en geschikt voor alle grondsoorten, maar ze houden wel erg van vocht! Dit familielid van de Okkernoot doet het ook heel goed in een grote pot en kan dan als maxi-bonsai gekweekt worden. De heerlijke, eetbare noten lijken qua vorm en groeiwijze veel op pecannoten en zijn heerlijk zoet van smaak! De noten verschijnen in trossen aan de boom, de schil is bruinrood gekleurd. Zodra de schil openbarst zijn de noten zichtbaar en rijp om geplukt te worden, je kan ze rauw of geroosterd eten. Koningsnoten doen hun naam eer aan, het zijn de grootste noten van het Carya-geslacht. Geniet ook van de goudgele herfstkleur voordat de bladeren vallen... Van het hout van deze boom wordt het taaie hickory-hout gemaakt, veel gebruikt voor gereedschap zoals bijlen, hamers etc.

Een flinke boom, ideaal voor een voedselbos of een grote tuin en geschikt voor alle grondsoorten, maar ze houden wel erg van vocht! Dit familielid van de Okkernoot doet het ook heel goed in een grote pot en kan dan als maxi-bonsai gekweekt worden. De heerlijke, eetbare noten lijken qua vorm en groeiwijze veel op pecannoten en zijn heerlijk zoet van smaak! De noten verschijnen in trossen aan de boom, de schil is bruinrood gekleurd. Zodra de schil openbarst zijn de noten zichtbaar en rijp om geplukt te worden, je kan ze rauw of geroosterd eten. Ondanks de naam, zijn de noten absoluut niet bitter, ze zijn wat kleiner dan de Koningsnoot. Geniet ook van de goudgele herfstkleur voordat de bladeren vallen... Van het hout van deze boom wordt het taaie hickory-hout gemaakt, veel gebruikt voor gereedschap zoals bijlen, hamers etc.

Dit familielid van de komkommerkruid is in de zoektocht naar eetbare planten “boven komen drijven” hoewel de Schotten, IJslanders en Groenlanders deze plant al eeuwen langs de kusten vinden en eten. Koppert Cress heeft in ons land het “laatste duwtje” gegeven voor de huidige populariteit in de culinaire wereld. De knapperige, ziltige smaak komt natuurlijk het best tot stand langs de kust op zilte grond, maar landinwaarts blijft de smaak heerlijk zacht: als oesters, ansjovis of champignons... De plant, die kruipend slechts 20 cm hoog wordt, is zeer winterhard en bloeit prachtig (VI-VIII) met blauwe bloemetjes, die ook eetbaar zijn. Het matgrijze blad is een sieraad op uw bord. Zelfs de wortel is (ws gekookt of geroerbakt) eetbaar, volgens traditie bij de Inuit (Groenlandse Eskimo’s). Geef de plant een zonnige, goed gedraineerde plek en houd de slakken in de gaten.

Een ideale Okra voor de teelt in potten, de planten worden ongeveer 75-100 cm hoog! De malse, smakelijke vruchten worden 7-9 cm lang, je kan een grote en vroege oogst verwachten. Bij milde, minder warme zomers is het helpend om de plant in de kas te kweken of de plant met koudere dagen even binnen zetten. Okra is een koukleum en kan flinke hitte goed aan.

Vooral eetbaar zijn de groene, vrij korte, iets langwerpige vruchten. De sierlijke gele bloemen en het blad zijn overigens ook eetbaar. De plant is erg decoratief! Teel ze bij voorkeur in de kas, maar als ze in een grote pot staan mogen ze in de hoogzomer lekker naar buiten. Planten worden tot 1-1,5m hoog. Oogst de vruchten onrijp, het puntje moet met een knakje afbreken. Heel of gesneden kort koken. Op internet zijn talloze, exotische gerechten beschikbaar. Vergeten op tijd te oogsten? (Over)rijpe vruchten geven eetbare zaden.

Deze prachtige, roodgenerfde plant geeft middelgrote, rode vruchten. De planten geven een grote oogst, dit is een extra goed en professioneel ras. Een mooie kleurafwisseling voor dezelfde malse smaak. Jong oogsten geeft de lekkerste vruchten. De sierlijke wit met roze bloemen en het rood-groene blad zijn overigens ook eetbaar. (Over)rijpe vruchten geven eetbare zaden.

Het standaard-ras, van waaruit veel andere rassen zijn ontstaan. De groeikrachtige planten worden ongeveer 1,5-2 m hoog en na de crèmewitte bloei ontstaan ongeveer 15 cm lange vruchten. Jong plukken geeft de meest malse resultaten.

Een stoere, groene okra, die al vóór 1865 in de VS in cultuur was. De planten groeien flink uit: 2-2½ m in de kas en iets lager in de vollegrond (althans in Nederland, waar de teelt van okra in de vollegrond nog niet zeer succesvol is). Toppen van de planten op 120 cm hoogte geeft uiteindelijk vollere, lagere planten. Daar horen flinke vruchten bij! Hoewel niet elke plant gelijk is, geven ze meestal vruchten tot wel 30 cm lengte! Opvallend voor dit ras is, dat de vruchten mals blijven, ondanks de grootte. Toch is oogsten van 15 cm lange vruchtjes het meest gebruikelijk. De sierlijke gele bloemen en het blad zijn overigens ook eetbaar. (Over)rijpe vruchten geven eetbare zaden.

Een geliefd ras in de VS, al bekend sinds 1950, vermaard vanwege de grote oogst en het lang mals blijven van de vruchten. De planten worden 1-1,5 m hoog en dragen na de fraaie, gele bloei een mooie oogst aan lichtgroene, vrij lange vruchten: 18-22 cm. Je oogst de vruchten in elk stadium, maar in te rijp stadium worden okravruchten taai.

Prachtig, historisch ras uit zuidelijk Texas. De vrij grote, dikke vruchten volgen na een mooie, lichtgele bloei en zijn groen met rode blos. Door de slavernij is de okra in Amerika terecht gekomen, de oorsprong ligt namelijk in Afrika. Wist je dat het blad ook eetbaar is? Jong door de sla en ouder in de wok... Het zaad van overrijpe vruchten zijn geroosterd een koffie-surrogaat.

Deze groene okra is tamelijk vroeg oogstbaar met toch een flinke opbrengst. De vruchtjes zijn wat donkerder groen dan het standaard ras ‘Clemson Spineless’ ze blijven mals tot een lengte van ongeveer 15 cm. De planten vertakken niet enorm, worden ongeveer 120 cm hoog.

Dit prachtige, oude ras kan flink groot worden, wel 150-175 cm hoog, een steun is sterk aan te bevelen. De oogst van zeer lange (20 cm) vruchten, die toch mals blijven, is tamelijk groot! Je kan ze uiteraard altijd kleiner oogsten...
Dit ras wordt ook wel ‘Perkins’ Mammoth Long Pod’ genoemd en werd na jarenlange nauwkeurige selectie in 1899 op de markt gebracht door Mr. M. B. Perkins uit New Jersey.

Deze prachtige, roodgenerfde plant geeft middelgrote, rode vruchten. Een mooie kleurafwisseling voor dezelfde malse smaak. Jong oogsten geeft de lekkerste vruchten. De sierlijke wit met roze bloemen en het rood-groene blad zijn overigens ook eetbaar. (Over)rijpe vruchten geven eetbare zaden.

Een unieke okra, vanwege de zilvergroene kleur van de vruchten. De planten kunnen flink groot worden, tot wel 180 cm hoog. De vruchten zijn ongeveer 15-18 cm lang. Jong geplukt zijn ze het lekkerst! De sierlijke gele bloemen en het blad zijn overigens ook eetbaar. (Over)rijpe vruchten geven eetbare zaden.

Deze inmiddels historische, Israëlische okra heeft een zeer goede smaak en een unieke maat: korte en dubbeldik. Je kan ze jonger oogsten, maar als ze een lengte van 15x3 cm hebben zijn ze maximaal.

Dit ras van Burpee is uitgebreid getest in Noord-Europese kassen en bleek telkens een van de beste qua stevigheid en productie. De planten vertakken gemakkelijk en worde 1-1,5 m hoog. Na de fraaie gele bloei ontstaan de groene okra’s, de optimale oogstlengte is 7-10 cm.