Een zeer winterharde, knolvormende Lathyrus! Het is zelfs een van de weinige meerjarigen van dit geslacht wiens lila bloemen nog lekker geuren ook!
In heel Europa een inheemse plant.
Aan het draadvormige wortelgestel komen knolvormige, langwerpige verdikkingen voor die al eeuwen lang bekend zijn als voedsel.
De plant wordt 30-100cm lang/hoog: een prima eetbare sierplant! De Franse noemen deze vergeten groenten “Hollandse Muisjes” (!) omdat sinds ± 1783 deze knolletjes vanuit het koele Nederland werden geëxporteerd naar Frankrijk.
Een oud recept: knolletjes 1uur koken, pureren en met melk en kruiden opdienen.
De bloemen, jonge scheuten en zaadpeultjes zijn ook eetbaar.

Vergeten en toch zeer decoratieve, eenjarige groente, terug van weggeweest. Het blad is na 6 - 7 weken als spinazie oogstbaar. Groeit de plant door, dan ontstaan na 1-2 maanden de als aardbeitjes ogende vruchtjes! Het verschil met aardbeispinazie (C. foliosum) is de plaatsing van de vruchtjes, die geconcentreerd aan het einde van de stengel is, vooraf gegaan door wat forser blad dan de aardbeispinazie. Decoratief in gerechten, maar ook als sierplant een verrassing. Gebruik de vruchtjes om sappen te kleuren (in de blender) of als decoratie door salade. Van (sec) alleen de vruchtjes heb je weinig plezier, ze smaken tamelijk neutraal.

Deze cichorei is zowel in Italië alsook in Frankrijk een veel gebruikte groente uit vervlogen tijden. Zoals veel vergeten groente, geniet dit ras een verdiende come-back!
De blondgroene losse kropjes worden op rijtjes gezaaid, het liefst direct op de plaats van bestemming of in perspotjes. Oogsten kan al vanaf heel jong als spinazie, zelfs als microgroente. Voor de gebleekte teelt hebben de planten meer ruimte nodig zodat een goede wortel kan ontstaan. De wortels oogst je in etappes in de herfst en winter, het groene loof snij je eraf (heerlijk als stamppot) en de wortel zet je donker in een emmer of pot met wat tuinaarde. Het gebleekte losse blad kan lang worden geoogst en is heerlijk mals!

Schitterende roosjes op je bord! Deze cichorei is zowel in Italië alsook in Frankrijk een veel gebruikte groente uit vervlogen tijden. Zoals veel vergeten groente, geniet dit ras een verdiende come-back...!
De wijnrode losse kropjes worden op rijtjes gezaaid, het liefst direct op de plaats van bestemming of in perspotjes. Oogsten kan al vanaf heel jong als spinazie, zelfs als microgroente. Voor de gebleekte teelt hebben de planten meer ruimte nodig zodat een goede wortel kan ontstaan. De wortels oogst je in etappes in de herfst en winter, het rode loof snij je eraf (heerlijk als stamppot) en de wortel zet je donker in een emmer of pot met wat tuinaarde. Het gebleekte losse blad kan lang worden geoogst en is heerlijk mals!

De gladde, donkergroene rozetjes hebben een pikant smaakje met het bekende bittertje van roodlof en witlof en de malsheid van andijvie.
Deze cichorei is zowel in Italië alsook in Frankrijk een veel gebruikte groente uit vervlogen tijden. Zoals veel vergeten groente, geniet dit ras een verdiende come-back!
De diepgroene, losse kropjes worden op rijtjes gezaaid, het liefst direct op de plaats van bestemming of in perspotjes. Oogsten kan al vanaf heel jong als spinazie, zelfs als microgroente. Voor de gebleekte teelt hebben de planten meer ruimte nodig zodat een goede wortel kan ontstaan. De wortels oogst je in etappes in de herfst en winter, het groene loof snij je eraf (heerlijk als stamppot) en de wortel zet je donker in een emmer of pot met wat tuinaarde. Het gebleekte losse blad kan lang worden geoogst en is heerlijk mals!

Wie kent nog de knolkervel? Sinds de 18e en 19e eeuw een vergeten groente. Korte dikke penwortels met een zachtzoete iets naar kastanjes neigende smaak. Ondanks de naam is er geen verwantschap met de gewone kervel, sterker nog: het blad is iets giftig. Heerlijk met een vleesstoofschotel of in de purée, in Frankrijk zijn deze knollen veel bekender. We bieden de gewone wilde knolkervel aan, die prima knolletjes vormt.

Wie kent nog de knolkervel? Sinds de 18e en 19e eeuw een vergeten groente. Korte dikke penwortels met een zachtzoete iets naar kastanjes neigende smaak. Ondanks de naam is er geen verwantschap met de gewone kervel, sterker nog: het blad is iets giftig. Heerlijk met een vleesstoofschotel of in de purée, in Frankrijk zijn deze knollen veel bekender. We bieden hier een verbeterd Frans ras aan, dat weliswaar duur is, maar een betere en meer gelijkmatige productie geeft dan de wilde variant.

Dit oude zeer smakelijke ras wordt gelukkig nog door liefhebbers (lees “doorzetters”) geteeld! Het is een laat rijpend ras met grote vruchten (1,5 tot 2,5 kg). De vruchten zijn iets hoogrond, niet gemoot en hebben in het rijpe stadium een licht net op de schil. Bij rijping kleurt de schil van wit naar okergeel. Het vruchtvlees is groen van kleur en erg smakelijk (hoog suikergehalte). De planten groeien matig sterk tot sterk. Er worden verhoudingsgewijs weinig vrouwelijke bloemen gevormd. De vruchtzetting en het uitgroeien van de vruchten verlopen bij dit ras vrij moeizaam. Door veroudering en soms het afsterven van het gewas komt een tweede zetting vaak niet tot stand. Al met al is 'Witte Suiker' een ras voor de lekkerbek, die genoegen neemt met een kleine oogst. Vroeger werd 'Witte Suiker' wel incidenteel geteeld in de Nederlandse professionele tuinbouw en kwamen er wel wat vruchten van dit ras op de markt. Omdat de commerciële teelt van meloenen in Nederland nagenoeg verdwenen is en dit ras in de buitenlandse commerciële teelten geen betekenis heeft, zult u derhalve geen 'Witte Suiker' meer aantreffen bij de gespecialiseerde groenten- en fruitzaak: een (bijna) vergeten groente dus! (tekst deels uit www.fruitlent.nl) class="desc-group">Wintermeloen (Inodorus groep) Na de oogst rijpende meloen, die lang bewaard kan worden. De vorm is rond tot (lang)ovaal, de schil is vrij glad, soms iets geplooid en/of geribd. De schilkleur varieert per ras van wit, geel tot zwartgeel gestreept. Het vruchtvlees is stevig en zoet in de kleuren wit, geel of oranje.

Vooral eetbaar zijn de groene, vrij korte, iets langwerpige vruchten. De sierlijke gele bloemen en het blad zijn overigens ook eetbaar. De plant is erg decoratief! Teel ze bij voorkeur in de kas, maar als ze in een grote pot staan mogen ze in de hoogzomer lekker naar buiten. Planten worden tot 1-1,5m hoog. Oogst de vruchten onrijp, het puntje moet met een knakje afbreken. Heel of gesneden kort koken. Op internet zijn talloze, exotische gerechten beschikbaar. Vergeten op tijd te oogsten? (Over)rijpe vruchten geven eetbare zaden.

LEVERBAAR VAN MEI - SEPTEMBER ZOLANG DE VOORRAAD STREKT. Een zeer winterharde, knolvormende Lathyrus! Het is zelfs een van de weinige meerjarigen van dit geslacht wiens lila bloemen nog lekker geuren ook!
In heel Europa een inheemse plant.
Aan het draadvormige wortelgestel komen knolvormige, langwerpige verdikkingen voor die al eeuwen lang bekend zijn als voedsel.
De plant wordt 30-100cm lang/hoog: een prima eetbare sierplant! De Franse noemen deze vergeten groenten “Hollandse Muisjes” (!) omdat sinds ± 1783 deze knolletjes vanuit het koele Nederland werden geëxporteerd naar Frankrijk.
Een oud recept: knolletjes 1uur koken, pureren en met melk en kruiden opdienen.
De bloemen, jonge scheuten en zaadpeultjes zijn ook eetbaar.