Verfplanten

Wie wel eens in bergachtig gebied een wild aardbeitje heeft verorberd kan zich de verrassing van de echte, aromatische aardbeiensmaak vast wel herinneren! Deze goed smakende kleinvruchtige soort (geselecteerd voor ons klimaat) is een welkome aanvulling in een tijd van waterige aardbeien.

Bij vroege zaai geven de planten het eerste jaar al de aromatische, oorspronkelijke aardbeitjes, met typerende langwerpige vorm. Het mengsel bevat planten. die witte of rode vruchtjes geven, dat had je uit de naam al opgemaakt…

Niet rankende bosaardbei met kleine rode vruchten, die na 1 juli goed op smaak komen.

Het frisse goudgele blad steekt pittig af tegen de kleine rode vruchtjes. Genoeg voor 100 planten.

Dat deze plant niet al veel bekender is...! De opkweek is eenvoudig, de witte bloemetjes (in het najaar) zijn sierlijk en de langzaam rijpende vruchten (duurt een jaar) geeft een prachtige combinatie van bloei en vruchten. De smaak is tropisch en prettig uniek, te veel achter elkaar eten wordt afgeraden i.v.m. maaggisting. Eerst in een pot opkweken, daarna in de kas planten of op een niet te natte plaats in de tuin. De kleine boom is redelijk winterhard, tot -16°C. De groei in Noord-Europa is tamelijk traag: in 5 jaar tot 2 meter, blijft steken op 3 meter hoogte, behalve op zeer beschutte plekken. In de subtropen met voldoende vocht, kan de boom tot maximaal 10 meter hoogte uitgroeien.

Een betrouwbaar oud ras met groene bloemschubben. Met winterbescherming meerjarig.

Een betrouwbaar oud ras met wijnrode tot purperen gloed over de groene bloemschubben. Meestal het eerste jaar oogstbaar, met winterbescherming (bij strenge vorst) zijn de planten meerjarig.

Een betrouwbaar oud ras met wijnrode tot purperen bloemschubben.
Het bloemmodel is breder dan bij de rode ‘Romagna’.
Met winterbescherming meerjarig.

Een kogelronde kroot met dieprode, sappige knollen. Geef ze na opkomst een mulchlaagje om uitdrogen te voorkomen. Natuurmest geven, geen kunstmest.

Oogstbaar: na 35 dagen het jonge blad, na 60 dagen de knollen. Diep donkerrood blad, zelfs bij minder zonnige omstandigheden. Het jonge blad is heerlijk (en mooi) in salades, de uitgedunde planten kunt u dus in de salade gebruiken. Rauw gesneden knolpartjes zijn rood met witte ringen. Veelzijdige combinatie van mooi en lekker!

De smaak is onvergetelijk: zoet, zuur, zacht en tintelend! De planten zijn kruipend, groeien vooral in vochtige, moerasachtige gebieden en zijn zeer winterhard, tot wel -40̊C. Rijpe vruchtjes zijn goudgeel en rijk aan vitamine C. We krijgen de zaden uit Zweden, Lillterrsjö. In Zweden is de braam een delicatesse en verwerken inwoners de bessen tot jam, drank en in kaas. Houd meerdere planten in stand, want er komen mannelijke en vrouwelijke planten voor.

Dit lage kruipplantje is kalkminnend en doet het zelfs bij snijdende, zoute zeewind. De roze lipbloempjes steken eigenwijs uit de bruine bloemhoofdjes en zijn ook bij vlinders en bijen zeer in trek. De bijna ronde tot langwerpige blaadjes zijn heerlijk in de sla of in de soep en al sinds de oudheid in trek! Alle delen van de plant zijn overigens eetbaar, de bladeren goed wassen helpt de iets bittere tannine te verwijderen. Van de bloemen en stengels wordt een olifgroene kleurstof gewonnen. Tenslotte de medicinale toepassingen: die zijn zo talrijk, dat je er (op eigen risico) mee kan experimenteren, kijk maar eens op internet of in geneeskruidenboeken…

Een zeldzaam, groenblijvend, klimmend struikje met vrij grote bladeren en kleine, zeer sierlijke, paarse tot donkerrode bloemen. Hieruit groeien de zeer gezonde, prettig zoetzure, langwerpige vruchtjes die in grote trossen ontstaan. Deze plant groeit in de tropen, kan dus bij ons alleen in de zomer naar buiten. Je vindt ze volop in Z.O. Azië in de bossen, maar als potplant zijn ze nog weinig bekend, het wordt dus tijd om deze bijzondere vruchtplant te gaaan ontdekken en uitproberen!

Een oude Italiaanse salade-lekkernij! Al na enige weken kan begonnen worden met de oogst van de malse, iets bittere blaadjes. Puur of gemengd met andere rauwkost.

De gladde, donkergroene rozetjes hebben een pikant smaakje met het bekende bittertje van roodlof en witlof en de malsheid van andijvie.
Deze cichorei is zowel in Italië alsook in Frankrijk een veel gebruikte groente uit vervlogen tijden. Zoals veel vergeten groente, geniet dit ras een verdiende come-back!
De diepgroene, losse kropjes worden op rijtjes gezaaid, het liefst direct op de plaats van bestemming of in perspotjes. Oogsten kan al vanaf heel jong als spinazie, zelfs als microgroente. Voor de gebleekte teelt hebben de planten meer ruimte nodig zodat een goede wortel kan ontstaan. De wortels oogst je in etappes in de herfst en winter, het groene loof snij je eraf (heerlijk als stamppot) en de wortel zet je donker in een emmer of pot met wat tuinaarde. Het gebleekte losse blad kan lang worden geoogst en is heerlijk mals!

Een prachtige roodlof met lange smalle knalrode, krullende bladeren en dikke, spierwitte nerven. De geoogste kropjes mogen alleen Radicchio di Treviso heten als je ze in beschermde streken in Italië teelt, geef ze dus gerust een andere naam en geniet ervan! Enkele weken voor de oogst kan je de kropjes samenbinden of onder een donkere emmer laten bleken, een traditionele teeltwijze gebeurt als witlof zonder dekgrond, de wortels in een laagje grondwater in een donkere tank.