Meerjarige Eetgewassen

GROTE OPBRENGST, PROFESSIONEEL RAS!
Dit is een nieuwe artisjokhybride van het violetkleurige Romanesco-type. Ze vormen krachtige planten met een middenlate cyclus. De productie is groot: 10-15 bolvormige bloembodems met een geweldig intense, violette kleur. Inwendig heeft het zeer weinig haren en wordt daarom door de consument zeer gewaardeerd. De planten kunnen zeer goed tegen lage temperaturen. De bloemen verschijnen ongeveer 5-6 maanden na het uitplanten.

Een selectie uit de ‘Green Globe’, bijna zonder stekels. Evenals dit oude ras geeft dit ras mooie, ronde bloembodems, die zacht van textuur zijn en lekker zoet. Oogsten bij een diameter van 12 cm is optimaal. De planten blijven compact en kunnen éénjarig geteeld worden.

GROTE OPBRENGST, PROFESSIONEEL RAS!
Dit is een nieuwe artisjokhybride en zeer interessant vanwege zijn vroegheid en productiviteit.
De middelgrote plant produceren 10-20 zachtgroene, bolvormige bloembodems, zeer elegante planten! De “vruchten” hebben zeer kleine stekels in het bovenste deel van de schutbladen, dat is dus erg prettig met eten en geeft minder snijverlies...! De bloemen verschijnen 3-5 maanden na het uitplanten.

Een betrouwbaar oud ras met wijnrode tot purperen bloemschubben.
Het bloemmodel is breder dan bij de rode ‘Romagna’.
Met winterbescherming meerjarig.

Asperges waren zeer populair bij de Romeinen, die de soort in cultuur brachten. Dit oude ras uit Frankrijk benadert goed de rassen uit de Romeinse tijd, ze geven groene of gebleekte asperges (naargelang de teeltmethode) met een paarse gloed. Laat de dubbele hoeveelheid planten opgroeien dan die u nodigt heeft, na enkele jaren verwijdert u de vrouwelijke planten (stamper en besjes). De overgebleven mannelijke planten geven 20 jaar oogst! Vrouwelijke planten geven overigens de dunnere asperges, die tegenwoordig als "wilde asperge" culinair hoog gewaardeerd worden.
Tip: bij de teelt van gebleekte (witte) asperge is aspergefolie heel handig! Zie 845005

Dit moderne ras geeft een hoge opbrengst met een goede smaak. Bloeit mannelijk, daardoor geen groeiremming. Geschikt voor witte en groene teelt.
Tip: bij de teelt van gebleekte (witte) asperge is aspergefolie heel handig! Zie 845005

Dit ras wordt het meest gebruikt voor de “groene” teelt, dus groene asperges, die zonder aanaarden worden geteeld. Uiteraard kunnen ze ook aangeaard worden, om witte asperges te telen.
Tip: bij de teelt van gebleekte (witte) asperge is aspergefolie heel handig! Zie 845005

Ziehier, de eerste 100% mannelijke paarse asperge. Dit komt de opbrengst enorm ten goede! De teelt is in heel Europa mogelijk, zowel in kouder als zeer warm (subtropisch) klimaat. De dikke, intens paarse stengels hebben een bijzonder aroma! Na de jaarlijkse oogst wordt gevolgd door flink hoogopgaande groei. Grote kwekers ploegen een extra rug tegen de planten aan, een hobbykweker kan ook een klimnet liggend langs stokken omhoog trekken.
Tip: bij de teelt van gebleekte (witte) asperge is aspergefolie heel handig! Zie 845005

Je ziet ze niet veel, maar voor de hobbyist is deze purperen asperge (intern creme-groen) een smaaktopper! 20% Zoeter en zeker aromatischer dan menig ander ras geeft deze flink groeiende (tetraploïde) sierlijke variëteit vanaf het 3e jaar de eerste oogst. Rauw (in salades) op zijn mooist en kort gekookt of gestoofd blijven ze vlammend purper, langer gekookt worden ze donkergroen.
Tip: bij de teelt van gebleekte (witte) asperge is aspergefolie heel handig! Zie 845005

Een semi-professionele zaaiasperge, ontwikkeld uit de Mary Washington, speciaal voor de groene teelt dus. In de Universiteit van California-Davis is dit ras “gemaakt” en kan tegen grote hitte en droogte. Voor ons klimaat is dit ras ook zeer geschikt, mits op niet te natte grond geteeld.
Tip: bij de teelt van gebleekte (witte) asperge is aspergefolie heel handig! Zie 845005

Zeer geliefd in de Italiaanse keuken zijn deze fijne, extra smakelijke asperges. De "wilde" smaak komt weer helemaal terug op je bord. Dit soort groeit nog steeds aan de kust van de Adriatische Zee en komt dichtbij de smaak van asperges, die zo geprezen werden door Plinius (37-79 na Chr.) We krijgen van april tot de voorraad op is ook planten van de wilde asperge, zie 831150.

Een fraaie distelplant met verrassende toepassingen: eetbaar en genezend. Dat laatste zit al in de (Oudgriekse) naam verstopt, Eryngium betekent: genezing van indigestie en winderigheid!
Allereerst kan je in het voorjaar een donkere emmer boven de plant plaatsen, de jonge scheuten, die gaan groeien zijn heerlijk mals en eetbaar als asperge!
De bleekgroene plant wordt 15-60 cm hoog en vormt diepgaande en eetbare (!) wortelstokken. Ze worden gekookt of gekonfijt. De plant bloeit in juli en augustus met witte of lichtblauwe bloemen in tien tot twintig hoofdjes. Deze hoofdjes zijn ook eetbaar, 1-1,5 cm groot en omgeven door stekelige schutbladen (omwindselbladen).
Binnen de traditionele kruidengeneeskunde is een medicinale werking bekend tegen galstenen, infecties van de urinewegen, huidaandoeningen, hoesten en verstopping.
Deze meerjarige plant groeit het beste op kalkhoudende grond, in de zon.

Leuk verhaal, dat ik las op de website van onze collega Cruydt Hoeck: Op Voorne en Beierland heeft deze plant een bijzondere naam: Onrust. De naam is ontstaan uit een oud gebruik om de plant met een draadje aan de zolder te hangen. Door de opstijgende (warme) lucht gaat de plant draaien of bewegen. Zo lang de plant blijft draaien is er niets aan de hand. Houd de plant echter op met draaien of ging deze stil hangen dan was er een heks in huis. Nee dan liever een beetje Onrust in het huis.

Na enkele jaren geduldige teelt kunnen we sinds 2012 gaan oogsten van deze onbekende en exclusieve groentesoort. De bloemstengels worden rauw in de knop geoogst en klaargemaakt als een heerlijke asperge met een stevige, “wilde” smaak. Maak een productieveldje op een zonnige tot halfbeschaduwde plek, humus- en kalkrijk en oogst ze jarenlang: de planten zijn zeer winterhard. Ze hebben op zijn minst graag wat onderbegroeiing, gras is ook al goed. Vroeger groeide deze telg van de vogelmelkfamilie uitbundig rond de stad Bath in Engeland, maar daar heeft men te gretig geoogst... In de berggebieden van Frankrijk en Spanje (Pyreneeën) tref je ze nog aan en worden aldaar door de bevolking geoogst en op de markt gebracht. De Fransman noemt deze verrukkelijke groente ook wel Asperge des Bois omdat ze in lichte bossen het meest met rust gelaten worden en dus daar nog voorkomen. Als je eens wat bloemen laat doorgroeien, geniet dan van bloemstengel van 40-100 cm hoog, aan het eind gesierd met bloemtrossen van 30-50 cm groot. De stervormige bloemetjes (mei-juli) zijn crèmewit en blijven na de bloei geopend om geleidelijk af te rijpen in fraaie doosvruchten.

De echte bij ons inheemse blauwe bosbes groeit in het wild in de bossen en op de hei. Ze houden van humusrijke, zure grond en gefilterd zonlicht. De bessen zijn heerlijk zoet. De maximale hoogte van dit stevig wortelende struikje is 60cm. De roze bloemetjes zijn sierlijk! De geneeskrachtige werking van zowel blad als bes vindt u op www.plantaardigheden.nl

Een heerlijke bosbes uit de bossen van Oost-Canada en Maine (VS) zeer populair bij de bevolking daar om uit het wild te plukken. Geef ze een plekje met zure grond op een halfbeschaduwde plaats. De plant gedijt heel goed waar bossen zijn verbrand, dus regelmatig wat hout-as als bemesting zal ze goed doen!

Een zeer oude, inheemse groente. De forse meerjarige planten geven pijlpuntig blad, die als spinazie wordt gegeten, de totale planthoogte is ongeveer 60 cm. De jonge scheuten worden in het voorjaar als asperge aangeaard en gestoken, dus ook als zodanig gegeten. Je mag de plant in het voorjaar evt. verwijderen als er plantjes zijn uitgezaaid: een verse start!

WAT EEN SMAAKFESTIJN!
In 2008 was de verzamelaar Helton Muniz op het “Projeto Colecionando Frutas” (fruitverzamelingsproject) in het bos van Angatuba (São Paulo) en ontdekte deze soort.
Sindsdien is hij erin geslaagd deze zeldzame soort te kweken en enkele jaren later bereikten de eerste zaden Europa.
De Juã-Açu is gewoonweg geweldig qua smaak. Heel exotisch. Je kan kiwi, abrikoos, achachairu, sinaasappel en passievrucht proeven. Ongelofelijk hoe veelzijdig de smaak van een "Solanum" kan zijn.
Deze Juã-Açu zaden zijn ook interessant voor mensen die deze fruitplant al bezitten.
Je hebt dan weer een plant om te kruisbestuiven (wat vaak een voordeel is). Kweek dus het liefst 2 planten in de buurt van elkaar op.
In Noord-Europa bloeien ze overigens niet in het eerste jaar, maar eerder in het tweede of derde jaar. Vervolgens dragen ze minimaal 6 jaar vrucht. Overwinteren bij minimaal 10 graden (ook al kan het kortstondig -3 verdragen). De plant wordt flink groot met grote bladeren en doorntjes, hij sterft af en komt in het voorjaar weer terug.

Voor liefhebbers van Melde of Quinoa is dit een welkome aanvulling. Dit gewas is al eeuwenlang in cultuur, ook al bij oude volkeren van geheel Amerika, maar van oorsprong in de Eastern Woodlands van Noord-Amerika. Het is een prachtig zomeralternatief voor spinazie, hoe warmer hoe liever zelfs! Kort roerbakken is aan te bevelen, na 30-50 seconden zijn de toxische stoffen verdwenen (net als met bijvoorbeeld sperziebonen). Onrijpe, groene bloemknoppen zijn als broccoli te eten, roerbakken of frituren met beslag. De zaden (glutenvrij!) worden gekookt of gestampt tot meel. Jong blad (groen met rode tinten) of net gekiemde zaden zijn heerlijk mals en kunnen (mits niet te overdadig) heerlijk door de salade worden gemengd. Het hoge Calcium en vitamine A-gehalte maken deze oude groente zeer gezond!

Dit lage kruipplantje is kalkminnend en doet het zelfs bij snijdende, zoute zeewind. De roze lipbloempjes steken eigenwijs uit de bruine bloemhoofdjes en zijn ook bij vlinders en bijen zeer in trek. De bijna ronde tot langwerpige blaadjes zijn heerlijk in de sla of in de soep en al sinds de oudheid in trek! Alle delen van de plant zijn overigens eetbaar, de bladeren goed wassen helpt de iets bittere tannine te verwijderen. Van de bloemen en stengels wordt een olifgroene kleurstof gewonnen. Tenslotte de medicinale toepassingen: die zijn zo talrijk, dat je er (op eigen risico) mee kan experimenteren, kijk maar eens op internet of in geneeskruidenboeken…

Een zeldzaam, groenblijvend, klimmend struikje met vrij grote bladeren en kleine, zeer sierlijke, paarse tot donkerrode bloemen. Hieruit groeien de zeer gezonde, prettig zoetzure, langwerpige vruchtjes die in grote trossen ontstaan. Deze plant groeit in de tropen, kan dus bij ons alleen in de zomer naar buiten. Je vindt ze volop in Z.O. Azië in de bossen, maar als potplant zijn ze nog weinig bekend, het wordt dus tijd om deze bijzondere vruchtplant te gaaan ontdekken en uitproberen!

Een vreemde eend in de zaden-bijt vormt dit familielid van de komkommers (Cucurbitaceae)! Ik introduceer de term “naaktkiemer”, want dit fantastische zaad kiemt in de loop van de winter gewoon (binnen!) uit zijn eigen vrucht, dit is dan ook de enige kiemmethode! Bewaar deze prachtige, grofgestekelde vrucht (er bestaat ook een fijngestekeld ras) dus op een lichte, niet te warme plaats. In de warme kamer mag ook, maar dan moeten de scheuten af en toe gesnoeid worden. Vanaf februari-maart is het beter om de groeiende vruchten in potten te planten (eerder mag ook): geheel onder de grond of op zijn kant, zo dat de uitloper in elk geval net onder de grond is geplant. Water naar behoefte, aarde droog = water geven. Bij mooi weer af en toe met de plant naar buiten is gunstig voor een stevige groei. Uiteindelijk moet de plant (na de vorstperiode dus ongeveer in mei) lekker in de zon naar buiten en uitgeplant worden in de vollegrond. Deze zal aan de klimmende of kruipende ranken in zomer en herfst een enorme oogst geven. Er bestaan ook Chayotes met een gladde schil (060405), deze zijn net zo smakelijk, ze doen het beide goed in ons klimaat, het ene jaar doet de gladde het beter, het andere jaar juist de gestekelde... Over de bereiding van deze Midden-Amerikaanse vrucht vind je veel ideeën op internet. Opvallend is, dat de zachte structuur behouden blijft, je bakt of kookt ze dus niet tot moes. Vergelijk de smaak met die van een sappige aardappel, je kan er dus mee koken, bakken, maar ze kunnen ook rauw gegeten worden met een beetje citroen en wat zeezout...! De gehele plant is overigens eetbaar: bloemen, bladeren, groeischeuten en wortelknollen. De plant vormt mannelijke (10-30 bij elkaar) en vrouwelijke (solitaire) bloemen aan 1 plant, eenslachtig en eenhuizig dus.

BIJ FORSE GROEI WORDEN DE VRUCHTEN ALDOOR ONS OPGEPOT, ZE ZIJN DAN € 1,00 DUURDER.

Een vreemde eend in de zaden-bijt vormt dit familielid van de komkommers (Cucurbitaceae)! Ik introduceer de term “naaktkiemer”, want dit fantastische zaad kiemt in de loop van de winter gewoon uit zijn eigen vrucht, dit is dan ook de enige kiemmethode! Bewaar deze prachtige, vrijwel gladde vrucht dus op een lichte, niet te warme plaats. In de warmte mag ook, maar dan moeten de scheuten af en toe gesnoeid worden. Vanaf februari-maart is het beter om de groeiende vruchten in potten te planten: geheel onder de grond of op zijn kant, zo dat de uitloper in elk geval net onder de grond is geplant. Water naar behoefte, aarde droog = water geven. Bij mooi weer af en toe met de plant naar buiten is gunstig voor een stevige groei. Uiteindelijk moet de plant (na de vorstperiode dus ongeveer in mei) lekker in de zon naar buiten en uitgeplant worden in de vollegrond. Deze zal aan de klimmende of kruipende ranken in zomer en herfst een goede oogst geven. Er bestaan ook Chayotes met een gestekelde schil, deze zijn minstens zo smakelijk en geven ook een goede oogst in ons klimaat, maar de stekels (die bij rustig gebruik niet prikken) zijn wat lastiger. Over de bereiding van deze Midden-Amerikaanse vrucht vind je veel ideeën op internet. Opvallend is, dat de zachte structuur behouden blijft, je bakt of kookt ze dus niet tot moes. Vergelijk de smaak met die van een sappige aardappel, je kan er dus mee koken, bakken, maar ze kunnen ook rauw gegeten worden met een beetje citroen en wat zeezout...! De gehele plant is overigens eetbaar: bloemen, bladeren, groeischeuten en wortelknollen. De plant vormt mannelijke (10-30 bij elkaar) en vrouwelijke (solitaire) bloemen aan 1 plant, eenslachtig en eenhuizig dus.

BIJ FORSE GROEI WORDEN DE VRUCHTEN DOOR ONS AL OPGEPOT, ZE ZIJN DAN € 1,00 DUURDER.

De bekende, gezonde, rode bessen, die na koken met veel suiker een heerlijke toevoeging bij yoghurt, ijs e.d. is! Na de oogst lang te bewaren. De plant vormt een wintergroen struikje met smalle blaadjes en kruipt over de grond. Geef ze veel zon, vochtige, liefst zure grond en niet te veel voeding.

Aan de sierlijk bloeiende struik tot kleine boom groeien roodbruine vruchten, 2 cm lanh, ovaal van vorm. In China is deze boom zeer geliefd! De vruchten worden gedroogd als dadels (heerlijk zoet), vers gegeten, gekookt voor pudding, cake of jam… Het poeder van de gedroogde vruchten is de smaakmaker van "Kochujang" een hete sojasaus. Veel gezondmakende en medicinale toepassingen: energiegevend, spieropbouw, leverstimulatie, weerstand, etc. De plant is geheel winterhard in ons land.

Een sierlijke en weinig bekende, tweejarige plant met mooi groengeel blad en kleine bloempjes in schermen: 70-120 cm hoog. De bloei is vrij vroeg, in mei en juni. Goed te combineren in een border, maar doorwaskervel is ook op zijn plaats in een bostuin (kan tegen schaduw) of zelfs een bloemenweide. De bladeren, jonge scheuten en bloemknoppen gebruik je rauw in salades of gekookt in soepen, stoofschotels enz. Extra mals is de groei onder een bleekpot. De wortels eet je gekookt en hebben een zachte selderiesmaak. De plant begint in de herfst te groeien en de bladeren zijn dus vaak beschikbaar gedurende de winter. Ze hebben een vrij sterke, heerlijk kruidige smaak die aan selderie doet denken. Zelfs de zaden zijn eetbaar en worden gebruikt als vervanger voor peper. Deze makkelijke plant groeit in het wild in Europa en Azië en kan goed tegen (eventueel iets zilte) wind.

In Korea, maar ook in China, Japan en Oost-Siberië wordt dit fraaie plantje gekweekt voor de oogst van de dunne, vlezige wortels, die het 2e of 3e jaar ontstaan. De Doraji of Toraji wordt vers of gedroogd (maar altijd eerst verhit) met andere groente en rijst opgediend: Namul. Maar er wordt ook siroop of likeur gemaakt van de Doraji. Vooraf moet je de wortels weken, wassen, inwrijven met grof zeezout en meerdere keren spoelen.
In de Chinese geneeskunde wordt Platycodon grandiflorus veel aangewend, zie hiervoor de vele informatie op internet.
Wat betreft de sierwaarde:
Het is waarlijk een edelsteen onder de tuinbloeiers met opvallende stervormige, hemelsblauwe klokbloemen, die in de knop eerst opzwellen tot schijnbare ballonnetjes. Ze bloeien van juli tot oktober toe ! De plant groeit redelijk compact: 40-50 cm en wordt ook in bakken aangeplant, zelfs als kamerplantje (in de zomer) of als snijbloem is het plantje populair!
Dek de planten in de winter toe met vruchtbare compost, dan groeien ze vruchtbaar, groot en zullen snel kunnen worden geoogst!