Geneeskrachtige Kruiden

De echte bij ons inheemse blauwe bosbes groeit in het wild in de bossen en op de hei. Ze houden van humusrijke, zure grond en gefilterd zonlicht. De bessen zijn heerlijk zoet. De maximale hoogte van dit stevig wortelende struikje is 60cm. De roze bloemetjes zijn sierlijk! De geneeskrachtige werking van zowel blad als bes vindt u op www.plantaardigheden.nl

Een heerlijke bosbes uit de bossen van Oost-Canada en Maine (VS) zeer populair bij de bevolking daar om uit het wild te plukken. Geef ze een plekje met zure grond op een halfbeschaduwde plaats. De plant gedijt heel goed waar bossen zijn verbrand, dus regelmatig wat hout-as als bemesting zal ze goed doen!

Dit lage kruipplantje is kalkminnend en doet het zelfs bij snijdende, zoute zeewind. De roze lipbloempjes steken eigenwijs uit de bruine bloemhoofdjes en zijn ook bij vlinders en bijen zeer in trek. De bijna ronde tot langwerpige blaadjes zijn heerlijk in de sla of in de soep en al sinds de oudheid in trek! Alle delen van de plant zijn overigens eetbaar, de bladeren goed wassen helpt de iets bittere tannine te verwijderen. Van de bloemen en stengels wordt een olifgroene kleurstof gewonnen. Tenslotte de medicinale toepassingen: die zijn zo talrijk, dat je er (op eigen risico) mee kan experimenteren, kijk maar eens op internet of in geneeskruidenboeken…

Een zeldzaam, groenblijvend, klimmend struikje met vrij grote bladeren en kleine, zeer sierlijke, paarse tot donkerrode bloemen. Hieruit groeien de zeer gezonde, prettig zoetzure, langwerpige vruchtjes die in grote trossen ontstaan. Deze plant groeit in de tropen, kan dus bij ons alleen in de zomer naar buiten. Je vindt ze volop in Z.O. Azië in de bossen, maar als potplant zijn ze nog weinig bekend, het wordt dus tijd om deze bijzondere vruchtplant te gaaan ontdekken en uitproberen!

Ideaal als menging in salades: voor een lekkere pittige touch! Op lange zeereizen nam men vroeger een vat gezouten lepelblad mee, het werd gegeten ter voorkoming van scheurbuik. Toen wist men nog niet eens dat het blad extreem veel vitamine C bevat. Geneeskrachtig verhoogt lepelblad de eetlust en bevordert de spijsvertering. Verder wordt gal en lever positief beïnvloed, wat weer verzachtend werkt op jicht en reuma. De meerjarige plant is wintergroen en groeit van oorsprong in brakwatergebieden. Bij teelt met zoet en zout water worden de blaadjes kleiner dan in zoetwatergebieden. (bron: Kruidenencyclopedie door Nico Vermeulen)

Dit familielid van de bekende Fluweelboom geeft in september-oktober eetbare, rozerode vruchten, die vers of gedroogd kunnen worden gegeten. Een leuke toepassing voor een gezond en smakelijk drankje: laat bessen enkele uren in koud water trekken, heerlijk!
De winterharde struik wordt ongeveer 0,5-1 m hoog en wil een zonnig plekje, die goed afwatert . Na de oogst (in de herfst) gaat het blad prachtig rood kleuren. Kweek altijd enkele struiken tegelijk voor een optimale bestuiving. Vruchtjes die in de winter blijven hangen zijn een dankbare voedselbron voor vogels en kleine zoogdieren.

Deze fraaie, wilde plant heeft belangrijke eetbare en medicinale eigenschappen. De planten kunnen tot 1m hoog worden en bloeit in zomer tot vroege herfst met helder lilaroze bloemtrosjes met fraai getekende lipbloempjes. Eetbaar zijn de jonge uitlopers: kook ze als vervanger voor asperge; tip: donker laten groeien om gebleekte scheuten te krijgen. Hoewel de geur niet altijd als prettig wordt ervaren, is de smaak dat zeker wel!
De knollen, die in de herfst worden gevormd, zijn zowel rauw als gekookt een voedzame en aangename lekkernij: mild notig van smaak, vergelijkbaar met het familielid de Crosne. Vermalen, gedroogde knollen kunnen aan broodmeel worden toegevoegd.
Voor gebruik als geneeskrachtig kruid (wondheling, krampstillend en nog veel meer) raden we aan om eerst je goed in te lezen.

De Bhut Jolokia Peper ook wel genoemd de Ghost Pepper (“Spookpeper”) komt uit het Noord-Oosten van India en is waarschijnlijk een van de heetste pepers ooit gemeten door de Scoville schaal. In 2005 gaf een Bhut Jolokia Peper (gemeten in het New Mexico State University Chile Pepper Institute) op de Scoville schaal een uitslag van 1.001.304 SHU! Ter vergelijking een flink hete Tabascosaus meet 2.500-5.000 SHU en één van de heetste andere pepers uit ons sortiment, de Tépin, meet 265.000 SHU. Er zijn naast het (pijnlijk) consumeren van deze hete Jolokia nog veel andere toepassingen bekend in N-O-India: spirituele en geneeskrachtige. De leukste toepassing redt zelfs levens: men smeert er de vensters mee in als reukbommen tegen het bezoek van wilde olifanten! Nog even een waarschuwing tot slot: draag bril en handschoenen bij het snijden en bereiden, wees voorzichtig met consumptie, alleen ervaren peper-eters kunnen ze verdragen en... houd kinderen op afstand!

Deze chocoladebruine peper is een zeldzame variant van de rode hitte-koning uit Assam, net zo (extreem) heet, maar zoeter, voor de fijnproever...
De Bhut Jolokia Peper ook wel genoemd de Ghost Pepper (“Spookpeper”) komt uit het Noord-Oosten van India en is waarschijnlijk een van de heetste pepers ooit gemeten door de Scoville schaal. In 2005 gaf een Bhut Jolokia Peper (gemeten in het New Mexico State University Chile Pepper Institute) op de Scoville schaal een uitslag van 1.001.304 SHU! Ter vergelijking een flink hete Tabascosaus meet 2.500-5.000 SHU en één van de heetste andere pepers uit ons sortiment, de Tépin, meet 265.000 SHU. Er zijn naast het (pijnlijk) consumeren van deze hete Jolokia nog veel andere toepassingen bekend in N-O-India: spirituele en geneeskrachtige. De leukste toepassing redt zelfs levens: men smeert er de vensters mee in als reukbommen tegen het bezoek van wilde olifanten! Nog even een waarschuwing tot slot: draag bril en handschoenen bij het snijden en bereiden, wees voorzichtig met consumptie, alleen ervaren peper-eters kunnen ze verdragen en... houd kinderen op afstand!

Deze wonderschone, perzikkleurige peper is een natuurlijke variant van de rode hitte-koning, net zo (extreem) heet! De Bhut Jolokia Peper ook wel genoemd de Ghost Pepper (“Spookpeper”) komt uit het Noord-Oosten van India en is waarschijnlijk een van de heetste pepers ooit gemeten door de Scoville schaal. In 2005 gaf een Bhut Jolokia Peper (gemeten in het New Mexico State University Chile Pepper Institute) op de Scoville schaal een uitslag van 1.001.304 SHU! Ter vergelijking een flink hete Tabascosaus meet 2.500-5.000 SHU en één van de heetste andere pepers uit ons sortiment, de Tépin, meet 265.000 SHU. Er zijn naast het (pijnlijk) consumeren van deze hete Jolokia nog veel andere toepassingen bekend in N-O-India: spirituele en geneeskrachtige. De leukste toepassing redt zelfs levens: men smeert er de vensters mee in als reukbommen tegen het bezoek van wilde olifanten! Nog even een waarschuwing tot slot: draag bril en handschoenen bij het snijden en bereiden, wees voorzichtig met consumptie, alleen ervaren peper-eters kunnen ze verdragen en... houd kinderen op afstand!

Deze paarse peper is een natuurlijke variant van de rode hitte-koning, net zo (extreem) heet en rijpt uiteindelijk naar dieprood! De Bhut Jolokia Peper ook wel genoemd de Ghost Pepper (“Spookpeper”) komt uit het Noord-Oosten van India en is waarschijnlijk een van de heetste pepers ooit gemeten door de Scoville schaal. In 2005 gaf een Bhut Jolokia Peper (gemeten in het New Mexico State University Chile Pepper Institute) op de Scoville schaal een uitslag van 1.001.304 SHU! Ter vergelijking een flink hete Tabascosaus meet 2.500-5.000 SHU en één van de heetste andere pepers uit ons sortiment, de Tépin, meet 265.000 SHU. Er zijn naast het (pijnlijk) consumeren van deze hete Jolokia nog veel andere toepassingen bekend in N-O-India: spirituele en geneeskrachtige. De leukste toepassing redt zelfs levens: men smeert er de vensters mee in als reukbommen tegen het bezoek van wilde olifanten! Nog even een waarschuwing tot slot: draag bril en handschoenen bij het snijden en bereiden, wees voorzichtig met consumptie, alleen ervaren peper-eters kunnen ze verdragen en… houd kinderen op afstand!

Deze gele peper is een natuurlijke variant van de rode hitte-koning, net zo (extreem) heet en met een fruitige smaak, voor de fijnproever...
De Bhut Jolokia Peper ook wel genoemd de Ghost Pepper (“Spookpeper”) komt uit het Noord-Oosten van India en is waarschijnlijk een van de heetste pepers ooit gemeten door de Scoville schaal. In 2005 gaf een Bhut Jolokia Peper (gemeten in het New Mexico State University Chile Pepper Institute) op de Scoville schaal een uitslag van 1.001.304 SHU! Ter vergelijking een flink hete Tabascosaus meet 2.500-5.000 SHU en één van de heetste andere pepers uit ons sortiment, de Tépin, meet 265.000 SHU. Er zijn naast het (pijnlijk) consumeren van deze hete Jolokia nog veel andere toepassingen bekend in N-O-India: spirituele en geneeskrachtige. De leukste toepassing redt zelfs levens: men smeert er de vensters mee in als reukbommen tegen het bezoek van wilde olifanten! Nog even een waarschuwing tot slot: draag bril en handschoenen bij het snijden en bereiden, wees voorzichtig met consumptie, alleen ervaren peper-eters kunnen ze verdragen en... houd kinderen op afstand!

Elk Caraïbisch eiland heeft een eigen topper op pepergebied, zeker de Habanero-types (of Ajoema, zoals in Suriname genoemd) zijn in dit gebied zeer populair. Dit ras uit Jamaica is groot, iets langwerpig en kenmerkend ingedeukt. De aroma’s zijn zeer geliefd, de pepers zijn niet topheet.

Dit populaire ras uit Bolivia geeft een grote oogst van aromatische, behoorlijk hete en dikwandige vruchtjes, de kleur is warmgeel. In de kas kunnen ze wel 150 cm hoog worden, hoewel snoeien ook goed mogelijk is.

Een kleintje onder de pepers, zo groot als een knikker. De naam Biquinho is Portugees voor klein bekje. Met wat fantasie zie je er een vogelbekje in of een omgekeerde druppel. De gele vruchtjes zijn slechts een tikkeltje heet, maar hebben wel een duidelijke 'rokerige' smaak. Ideaal voor zoetzure marinades en sauzen. Ook prima bij de barbecue en voor het inmaken met bijvoorbeeld augurken. De plant wordt ongeveer 75 cm hoog en heeft behoefte aan de warmte van een kas of folietunnel.

De compacte planten (60-80 cm) vormen decoratief donkergroen tot paars blad aan paarse stengels en steeltjes. De druppelvormige vruchtjes starten bijna zwart en blauwpaars en rijpen via oranje naar rood. Al deze kleuren vind je dus aan de planten, dat geeft een fraai gezicht! De smaak wordt zeer gewaardeerd door de ware peperliefhebber, het is een kruising tussen Braziliaanse Biquinho (zeer mild) en Chupetinho pepers (heet). Ze zijn middenheet, ongeveer 10.000 SHU

Fraaie vruchtjes, 5-6 cm lang, in de vorm een kerstpegel...! Dit Boliviaanse ras wordt 80-100 cm hoog en rijpt van geelgroen, via oranje naar rood. De vruchtjes hebben een fijne naar citrus neigende smaak en zijn flink heet: SHU 50.000

Sierlijk, eetbaar en medicinaal! Inmiddels is de plant in de hele tropen bekend, in India en Oost- tot Zuid-Afrika wordt de plant druk gebruikt: het jonge blad, de jonge scheuten en soms de bloemen worden verwerkt in roerbak-, stoof- of soepgerechten. De smaak is stevig en wordt vaak met melk of zure room verzacht. In India wordt deze sterke smaak gebruikt juist gebruikt in kerrie. De zaden zijn een vervanging voor mosterd, maar op het water gegooid komen de vissen boven drijven..! Van het blad wordt een versterkend en regulerend middel getrokken en de wortel wordt als pijnstiller gebruikt. Laat je al die toepassingen aan je voorbij gaan, dan blijft een mooie plant over met vingervormig blad en een subtiele, witte bloemtrossen, een familielid van de kattensnor. Hoogte 60-100 cm.

Een echte beauty uit de tropen, dus voor ons een plant, die alleen in de zomer naar buiten kan. In Azië wordt het een flinke boom, wij kunnen ze prima klein houden door snoeien en door de beperking van de potgrootte. Bovenin de plant ontstaat de verrukkelijke bloei in flinke trossen met lilaroze bloemen, het bloemblad is bij de aanhechting heel smal, wat de bloemen een opmerkelijk ranke uitstraling geeft. In Vietnam wordt het jonge blad als groente gegeten, de bloemen dienen als sierlijke en eetbare garnering van gerechten. Het oudere blad, de vruchten en de wortels worden in de traditionele geneeskunst gebruikt.
In de winter kunnen de planten in de kamer of op een koelere, vorstvrije plaats. Na de winter snoeien en laten wennen aan de buitenomstandigheden vanaf eind mei.

Dit hele bekende wilde blommeke kan in vochtige omstandigheden gemakkelijk 2 m hoog worden. Bij ons in de Biesbosch zoemen de bijen van blijdschap om al die nectar, die de lichtroze bloemen produceren op te snoepen. De bloemen bloeien in lange staarten van onder naar boven, als de plant bovenaan nog bloeit, dan heeft deze onderaan al zaad gevormd. We hoeven niet bang te zijn dat deze fantastische plant ooit uitsterft...
De bloemen, bladeren, wortels en stengels zijn allemaal eetbaar. Eet de jonge bladeren rauw of gekookt, zeer jonge scheuten zouden goed een dunne asperge kunnen vervangen. Stengels zou ik altijd gekookt gebruiken en het liefst even schillen, ze binden je soep en zijn licht laxerend. De bloemen eet je in de knop en rauw in salades. Van de gedroogde bladeren maak je een (iets) zoete thee, die in Rusland “Kaporie-thee” wordt genoemd.
Binnen de fytotherapie is het kruid vooral bekend als huismiddeltje tegen kleine darmproblemen, uitwendig gebruik tegen ontstekingen en pijnverzachting.

Een hele bekende, tropische vruchtboom. Alle delen van de boom worden medicinaal gebruikt. Op internet staan alle toepassingen: indrukwekkend! Het blad is tamelijk groot, glanzend, lancetvormig. De witte bloemen komen rechtstreeks uit stam of takken. Daaruit groeien imposante vruchten (tot 30 cm lang), lichtgroen en bezet met decoratieve stekels. Het wittige vruchtvlees is sappig en zuur: heerlijk in bijv. ijs en frisdranken. Of de plant (bij ons een kamerplant, die ‘s zomers naar buiten mag) hier vruchten draagt is me niet bekend, maar het avontuur is de moeite waard!

Prachtige, flinke plant (80 cm) met flinke grijsgroene bladeren. De bijna bolvormige bloemtrossen zijn licht lilaroze en groeien uit tot langwerpige, parkietvormige (dus grappige) vruchtjes. Als de vruchtjes rijp zijn komen de donkerbruine zaden aan pluizige parachuutjes tevoorschijn.
Veel delen van de planten zijn eetbaar: de bloemknoppen kan je rauw of gekookt eten en smaken naar erwtjes, heerlijk in de soep. Jonge scheuten en bladeren worden gekookt gegeten en doen aan asperges denken, “Indianen”-stammen aten deze rauw. Jonge vruchtjes zijn zeer smakelijk en kunnen ook rauw of gekookt gegeten worden. De bloemen worden gekookt tot een zoete siroop, ze kunnen ook rauw gegeten worden, de zaden trouwens ook. Het plantensap is de basis voor een plantaardige kauwgom.
Het plantensap en de wortels worden gebruikt in natuurlijke geneeskunst...
Vergeet ook niet de vele insecten (bijen, vlinders etc) die dol zijn op de bloemen! Wat een topplant!

Zie ook 347770 en 575250.
Een zeer veelzijdige plant, alle delen van de plant zijn (met mate) eetbaar. Bijen, vlinders en veel andere nuttige insecten zijn dol op de fraaie bloemen.
De jonge bladscheuten (roerbakken) smaken als asperges, de toppen van de oudere scheuten eet je (kort gestoofd) als spinazie, de bloemknoppen en jonge vruchtjes van 3-4 cm (kort gekookt of in de wok) zijn heerlijk knapperig. De bloemen kan je koken tot een heerlijke siroop. Tijdens hete dagen hoopt zich in de bloemen zoveel nectar op, dat het kristalliseert en als mini-snoepjes kan worden gegeten.
De genezende werking van de plant is al eeuwen bekend bij de Native Americans, bekend is het wortelextract, dat door deskundigen wordt aangewend tegen pleuritis, maar je vindt nog veel meer toepassingen op internet!
De stengels van de afrijpende plant is een populaire vezelleverancier, het pluis in de rijpe vruchten is zacht als zijde en wordt gebruikt als vulling in kussens, vezel vor kleding en... als filter voor olievervuiling in de zee. Er zijn nog veel meer toepassingen, zie bijvoorbeeld de site van pfaf.org
Tenslotte (last-but-not-least) is dit een behoorlijk winterharde, rijk bloeiende, zeer sierlijke plant in de tuin. Onze kweker laat ieder jaar van de mooiste kleuren en de beste takken de bloemen laten staan om er zaad van te plukken. Zo ben je verzekerd van de kleuren oranje, rood en geel. In de winter willen de planten niet nat staan, zorg dus voor goede afwatering. De bloeitijd is in juni-augustus op een hoogte van 70 cm.

Het lancetvormige blad is groot en groeit massaal, 50 cm er bovenuit steken de aartjes vol met roze bloemetjes. Aan de wortel dankt de plant zijn griezelige naam, deze is nl. dik cilindrisch en slangachtig gebogen. Deze wortel bevat grote hoeveelheden looistoffen en enig antrachinon. Geneeskrachtig bij mond- en keelonstekingen. Geef deze meerjarige plant een vochtig plekje.

Een prachtige (maar zeer giftige!) plant met een zeer oude historie. Het grote glanzend groene blad groeit in een rozet. De bloemen komen net boven het blad uit, de spitse bloembladen hebben een stervorm en wit met violette nerven in het centrum. Na de bloei ontstaan de donkergele (eerst groene) bessen. In de Middeleeuwen geloofde men dat de dikke wortels bijzondere eigenschappen hadden. Ze zijn onregelmatig gevormd en met enige fantasie zie je er een mannetje in; het zgn. 'Alruinmannetje'. In die tijd was de “signatuurleer” algemeen erkend: een gelijkenis verbond de plant met het afgebeelde deel van het menselijk lichaam, in dit geval dus het gehele lichaam. Vanwege langdurige hallucinaties bij lichte dosering werd de plant veel in magie en hekserij gebruikt.

Winterharde plant, bittere smaakmaker, ook geneeskrachtig (spaarzaam gebruiken!) Beroemd is de absintlikeur, die een poosje verboden is geweest en daardoor zeer gewild!

In Afrika is dit zonder twijfel de oudste en bekendste medicinale plant!
Bekend is de Wilde-Als-Brandy, die rust-gevend en pijnstillend is. Trek thee van deze plant tegen verkoudheid en griep (niet langer dan 7-10 dagen achtereen).
Veel toegepast wordt het extract tegen b.v. luis, de hallucinerende eigenschappen nopen tot voorzichtigheid bij roken! Ontdek ook de bijzonder sierlijke eigenschappen van deze 1-2m hoge, fijn generfde, groengrijze plant, die niet onderdoet voor de A. annua (505500). Een originele haag, die bij aanraking geweldig geurt!

Een veelzijdig en geheimzinnig kruid! Indianen (sorry: Native Americans) geloven dat de plant paranormale begaafdheden verbetert, de Ojibwa stam gebruik(t)en de plant derhalve in religieuze ceremonies. De likeur vermout is een gedistilleerde wijn die op smaak wordt gebracht met Artemisia. Verder is aangetoond, dat het extract van het blad en de stengel van deze soort remmend en zelfs dodend werkt op de schimmel Phytophthora, de veroorzaker van de aardappelziekte in aardappels en tomaten (zie www.redalyc.org). Geef de plant een zonnige, goed gedraineerde grond, de plant is dan meerjarig. Met de thee wordt in oude Indiaanse tradities veel in- en uitwendige ziekten en ontstekingen bedwongen. Grappige toepassing is het heerlijk kruidig geurende blad als deo, bijvoorbeeld bij zweetvoeten!

Het zaad, de gele bloemetjes en het varenachtige blad hebben een heerlijke, kamferachtige geur... dit maakt de plant al heel aantrekkelijk! Een beetje van de gedroogde plant door je kussen geeft een rustgevend effect. Maar voordat we gaan oogsten, eerst de plant zelf: deze groeit wel tot 2 meter hoog en is een prachtige éénjarige afscheiding voor een veranderlijke tuin. Al eeuwenlang is in China de geneeskrachtige werking bekend: koortsverlagend en bacteriedodend. Het Artemisinine-gen, dat in deze plant wordt gevonden blijkt veelbelovend voor de medicatie tegen malaria te zijn. Ook zijn er veelbelovende onderzoeken bekend met positieve uitslagen tegen kanker. We verwijzen naar externe bronnen op internet, gebruik op eigen verantwoordelijkheid. De blaadjes kunnen overigens ook als pittige bittermaker door salades.

Frisse mint- of muntsoort met een duidelijke appelgeur! Het blad is behaard en heeft een wollige touch. De bloei is wit. Een heerlijke mint voor thee en frisse gerechten.