Buckskin is een heerlijk romige, lichtbruine tot warmgele droogboon die veel heeft gereisd: hoewel hij ongetwijfeld zijn reis begon in Mexico, vond hij uiteindelijk zijn weg naar Zweden en werd in de jaren 1800 door Zweedse immigranten naar Buckeye (Montana) gebracht. Soms werd de boon wel 'Yellow Indian Woman' genoemd, het is een krachtig groeiende boon voor het korte seizoen die vele handen vol peulen vormt aan laagblijvende planten.

Buckskin is een betrouwbare hoogproductieve boon gebleken voor Noordelijke klimaten. Deze boon, die vroeg rijpt en gelijkmatig droogt, presteerde goed in proeven met droge-droog-boeren in zowel de Willamette-vallei in Oregon als de Snoqualmie-vallei in de buurt van Seattle, Washington. De peulen houden de bonen goed vast tijdens de oogst en zijn toch gemakkelijk te dorsen. Het is altijd vrolijk om de (dan nog) felgele bonen in de herfst uit de hoop puin te zien zeven.

Er zijn veel bonen om uit te kiezen, maar dit is de boon waar mensen altijd voor terugkomen. Buckskin heeft een vlezige textuur die tegelijk stevig en romig is en zijn vorm behoudt tijdens het koken. Het doet in veel opzichten denken aan een limaboon. Met een op zichzelf staande smaak belichaamt deze boon een rijkdom die maar weinig bonen kunnen evenaren. Geniet gewoon als gekookte bonen met een beetje knoflook, verwerk ze in een hartige succotash, laat ze zwemmen tussen wintergroenten in een stevige soep op koude avonden, of bak ze in traditioneel maïsbrood. Past ook goed bij roomsauzen of gestoomde bladgroenten zoals boerenkool.

Wat een kleur!! Diepgroen met in de herfst een blauwgroene glans, sterk gekrulde bladeren. Deze eetbare decoratie staat mooi in de tuin en is geoogst geschikt voor decoratieve creaties in bloemwerk, pompoenshows etc.

Door hybridisatie is dit ras zeer fijn gekroesd, heeft een volle bladstand en overleeft een pittige vorst.

Wat is boerenkool toch een prachtige plant he? De fijngekroesde bladeren van dit ras groeien aan vrij compacte planten.

Een decoratieve groene boerenkool met veel langwerpige bladeren, die als lange tongen uit de basis van de plant steken. Het gekroesde heeft iets van het vibrerende van de leeuweriktong, vandaar de naam. De planten worden minimaal 1 m hoog en kunnen in het voorjaar doorgroeien, knip de bloemen weg en maak er een meerjarig boompje van!

ECO GETEELDE ZADEN! Wie denkt, dat rode boerenkool geen historie heeft, kan ik uit de droom helpen: Bejo kwam weliswaar rond 1990 met een hybride ras, maar veel ouder is deze tot 180-200 cm hoge blauwgroene boerenkool met licht gekroesd blad. De oorsprong ligt rond Lippstadt in het oude vorstendom Lippe. Met enige zelfspot wordt deze groep grote bladkolen (vanwege de gelijkenis) wel “Lippische Palmen” genoemd. De milde smaak van de sierlijke, vorstbestendige plant wordt beter naarmate de kou er over is geweest. Na het zaaien steeds de gewone groene plantjes scheiden van de roodgroene. Knip in het voorjaar de bloeistengels weg, dan ontstaat een meerjarig boompje!

Een bewust onzuiver gehouden "ras" ontstaan in 1859. Eigenlijk een mengsel van de voorlopers van onze boerenkool. Aan de 60-100 cm hoge stengels groeien gladde of gekrulde, groene of purpergroene bladeren. De winterharde planten geven in en na de winter een overvloed aan eetbare scheuten. Haal de bloeistengels weg en laat de plant een extra jaar doorgroeien: er ontstaat een echt koolboompje!

ECO GETEELDE ZADEN!Een prachtig oud ras, zoals deze nog in de 19e eeuw werd geteeld in Oost-Friesland (Duitsland). De bladeren zijn niet sterk gekroesd, hebben een tikje blauw in het zeer grote, groene blad en kunnen 1 m hoog worden. Bescherm de planten in de winter met acryldoek, dan kan je nog een tijdje (soms jarenlang) dooroogsten. Vanwege de sierlijke vorm, worden ze wel Duitse Palmkool genoemd. Boomkool zou ook een rake naam zijn!

Een oude Engelse kruising van gekrulde boerenkool met de zachte ‘Thousand-headed’ (nr.141200). Het resultaat: frisgroene, iets gekrulde, lange bladeren (lekker opeten) en na de (meestal zeer succesvolle) overwintering kunt u volop de broccoli-achtige scheuten oogsten! De smaak van het blad is zacht en opvallend aromatisch.

Sensatie in de groentetuin en prachtig in de wintertuin! Een boerenkool met een mooie purperrode kleur (groen na de kook). Curly Scarlet kleurt intensiever naarmate het kouder wordt en is in de herfst donkergroen met rode nerven. Dit ras is van het hoge type en geschikt voor herfst- en winterteelt. Het blad wordt ook in de bloemsierkunst gewaardeerd! In het voorjaar kan je de bloeistengels verwijderen en de plant wat snoeien, vaak blijft de plant nog enkele jaren doorgroeien en ontstaat er een boomkool!

Deze aantrekkelijke boerenkool heeft purperen bladeren met heldergroene gekrulde randen en opvallende felroze middennerven. Je plukt deze behoorlijk vorstbestendige boerenkool van onder naar bovenm, zodat de planten lang kunnen doorgroeien. In het voorjaar gaan de planten bloeien, de bloemknoppen zijn ook een delicatesse!

Sensatie in de groentetuin en prachtig in de wintertuin! Een boerenkool met een mooie purperrode kleur (groen na de kook). Redbor heeft de meeste intense kleur van alle gekleurde boerenkolen, is van het hoge type en geschikt voor herfst- en winterteelt. Het blad wordt ook in de bloemsierkunst gewaardeerd!

ECO GETEELDE ZADEN! Wie denkt, dat rode boerenkool geen historie heeft, kan ik uit de droom helpen: Bejo kwam weliswaar rond 1990 met een hybride ras, maar veel ouder is deze tot 180 cm hoge donkerviolette boerenkool met licht gekroesd blad. De oorsprong ligt waarschijnlijk in Ostfriesland (Duitsland). Met enige zelfspot wordt deze groep grote bladkolen (vanwege de gelijkenis) wel “Duitse Palmen” genoemd. De milde smaak van de sierlijke, vorstbestendige plant wordt beter naarmate de kou er over is geweest. Na het zaaien steeds de gewone groene plantjes scheiden van de roodgroene. Als je de plant wat snoeit en de bloei wegsnoeit zal de plant nog minstens een jaartje extra meegaan!

ECO GETEELDE ZADEN! Een rode boerenkool met oude “roots”: dit is een kruising uit 3 oude Duitse rassen door Ludwig Watschong. Bij de selectie is vooral gelet op zo compact, zo rood en zo vorstbestendig mogelijk. De planten worden ongeveer 80 cm hoog en hebben een lichte kroes. Bij strenge vorst blijft enige bescherming (vliesdoek) aan te bevelen. In Westfalen en Braunschweig werd rode boerenkool op een bepaald moment verdrongen door de groene.

Ontdek de verschillende tinten (en smaken) van rode en groene boerenkool en alle tinten er tussenin. Dit mengsel is een reisje door dit fraaie winterse koollandschap!

Middelhoge planten, die naarmate de winter vordert, fijner gekroesd wordt. Behoorlijk winterhard, kan al vanaf de herfst geoogst worden.

ECO GETEELDE ZADEN! Middelhoge planten, die naarmate de winter vordert, fijner gekroesd wordt. Behoorlijk winterhard, kan al vanaf de herfst geoogst worden.

Een ras uit ongeveer 1816 met los groeiende donkergroene bladeren. De stengel kan in 1 jaar 120 cm hoog worden. Bij milde winters (anders beschermen) gaat de kool jaren mee en groeit langzaam door. Deze kool staat wereldwijd bekend om zijn enorme bladproductie en is dan ook populair als betrouwbare voedselbron voor mens en dier. De eetbeleving is die van een pittige boerenkool, waar deze kool ook aan verwant is. Pluk het blad jong (voor een heerlijk hutspotje) en snoei de plant af en toe: kippen, konijnen, koeien…. ze zijn er dol op!
Deze kool wordt (samen met andere rassen) Tree Collard of Boomkool genoemd, vanwege de goede overwintering en uiteindelijk de stamvorming.

Een bijzondere telg van de broccoli, waarvan het blad een opvallend lekkere, zoete broccolismaak heeft! Uiteraard bloeit de plant ook, maar de bloemscheutjes zijn niet zo talrijk, maar wel smakelijk! Oogst het blad jong voor de salademix of laat ze volwassen uitgroeien tot blauwgrijs, gepunt en gegolfd blad (prachtige planten!) voor een heerlijk stamppotje… In Toscane heet dit hutspotje “Ribollita” en is erg populair in de winter. Meer recepten op www.mariquita.com
De kool kan enkele graden vorst verdragen net als boerenkool en palmkool. Ook heel decoratief in een pot!

Een oude mergkool uit de 19e eeuw, die vanwege de prachtige purperrode kleur helemaal terug van weggeweest is! De flinke planten groeien op een stammetje in 1 jaar tot wel 1 m hoogte! Bij milde winters blijft de plant staan en groeit gewoon weer door! Het blad is smakelijk in een stamppotje en de dikke stengels zijn een lekkernij voor groot- en kleinvee.

Voor de stamppot en als groenbemesting... Rond 1930 is deze kool populair geworden en tijdens de 2e wereldoorlog omarmd als een gemakkelijk groeiend hoofd- of stoppelgewas (uitzaaien tussen de stoppels van het hoofdgewas als nagewas). Destijds (en nog steeds toepasbaar) werd Mergkool gezaaid na aardappelen, erwten of graan. Er wordt door boeren met de precisiezaaimachine gezaaid, maar voorzaaien en uitplanten geeft meer rendement. De planten geven enorm veel blad en forse stengels, die allereerst voor vee een welkome aanvulling van het voer is. Probeer eens een stamppotje te komen van de (jonge) bladeren, helemaal niet verkeerd!

Een sierlijke, los groeiende kool, vrij rond donkergroen blad met helderwitte nerven. Dit ras stond in de Middeleeuwen vaak op tafel. Voor zomer-, herfst- of winterteelt, redelijk winterhard.

Een rariteit in Noord-Europa, maar rond de Middellandse Zee een zeer bekende huiskool. Als bron voor wandelstokken werd deze al vroeg beschreven in de Vendée en vanaf 1827 werd de teelt in Engeland populair. Bij een zachte winter en zeker in zuidelijke landen kan de stam van deze kool uitgroeien tot 6 m hoogte! In ons klimaat groeit de plant in 2 jaar uit tot 2m! Om de lengtegroei te stimuleren moeten van onder af de bladeren worden verwijderd (en gegeten). Voor een heel ander effect: top eens een plant en smul van de boterzachte scheuten, die dan ontstaan. Bekend is de bereiding van traditionele soepen met deze kool, die in Spanje bijvoorbeeld “Caldo Gallego” wordt genoemd.