Ovaalronde, iets geribde, kleine vruchten (40 g) zoals deze in Afrika bekend en zeer populair zijn. Dit ras is rijp in een glanzende lichtgroene kleur. Het zeer milde aroma (bijna zoet te noemen) past goed in Mediterrane, Europese gerechten. Deze professionele variëteit vormt middenvroeg en zeer veel vruchtjes. De groeikracht van de smalle planten is groter dan traditionele rassen en de planten kunnen in de kas tamelijk dicht bij elkaar geplant worden.

Dit mooie, oude ras (sinds 1964) heeft in de hobbywereld zijn sporen al ruim verdiend! De buitenteelt lukt bijzonder goed en de vrij compacte planten geven een opvallend goede oogst van ovaalronde, lichtgroene vruchten. Deze wegen gemiddeld 300 g en hebben een zeer goede smaak. Laat ze niet te rijp worden, de unieke smaak gaat dan achteruit... De planten zijn opvallend ziektebestendig. Het ras is ontwikkeld door Prof. Elwyn Meader van de universiteit van New Hampshire.

Sterk en oud landras met goede resultaten voor de buitenteelt, hoewel in de kas de oogst aanzienlijk groter is! Geeft halflange, dieppaarse vruchten.

Een overvloed aan kleine, donkerpaarse, ovaalronde vruchten, zo groot als een golfbal (6-10 cm). De planten groeien tamelijk compact (60-70 cm) en zijn dus heel geschikt voor de teelt in een (grote) pot. Zie je het voor je? Een verse aubergine van eigen terras! Je oogst ze al vanaf juli en de smaak is bijzonder goed.

Een tamelijk sterk ras, met goede kansen voor de buiten teelt.
De grote ovaal tot bolronde vruchten zijn donkerpaars, sappig en smakelijk.

ECO GETEELDE ZADEN! Een tamelijk sterk ras, met goede kansen voor de buiten teelt.
De slanke, halflange vruchten zijn donkerpaars, sappig en smakelijk.

Lange slanke aubergines als deze worden in de Surinaamse keuken “Boulanger” genoemd.
Dit ras heeft een bijzondere kleur: wit met lila aders.
Groeien ook goed in een flinke pot in de vensterbank.

Prachtige, ovaalronde, paarse vrucht met witte streepjes. De maat is tussen de 6 en 9cm. Deze smakelijke aubergine kan zowel jong als uitgerijpt geoogst worden. In ons klimaat toch een grote productie! Dit ras is zonder stekeltjes.

Een prachtige ivoorwitte soort in dezelfde langwerpige vorm als de bekende donkerviolette aubergine. Middelgroot (15cm lang en 7cm breed). Vruchtvlees mild van smaak en sneeuwwit. De teelt van dit ras lukt zeer goed in de vollegrond, de opbrengst is enorm.

Binnen het kleurenpalet van de aubergines past natuurlijk ook een effen lichtpaarse variant! De vorm is zoals we in Europa gewend zijn: halflang en iets dik uitlopend. De smaak is mild en bittervrij en de planten geven een grote oogst! In Puerto Rico is deze kleur zeer populair.

Dit favoriete, traditionele, Italiaanse ras geeft een grote oogst aan mild smakelijke vruchten. Het voordeel van de lange, slanke vorm zijnde handzame, ronde schijfjes die je ervan kan snijden. Deze langwerpige vorm hebben Hindoestaanse Surinamers uit India meegenomen en ze worden aldaar “Boulangier” genoemd. Zo geniet deze vrucht op verschillende plekken op aarde een grote populariteit! Jong geoogst zijn ze het lekkerst, uiteindelijk kunnen ze 15 cm lang worden.

Vruchten in eivorm, die na de onrijpe witte kleur, prachtig goudgeel rijpen (voortaan beloven we u gouden eieren...).
Heel leuk in een flinke pot op de vensterbank!

Een typisch tropisch ras met lange, slanke, groene vruchten, dit type wordt in Suriname
“Boulanger” genoemd en is zeer gewild in de Indische of Surinaamse keuken.

De planten van deze fraaie, slanke, witte aubergine blijft tamelijk compact. Hierdoor zal de oogst redelijk vroeg zijn en ook buiten lukken. Probeer ze ook eens in een grote pot te telen! Het beste oogststadium is als de vruchten 8-10 cm lang en 2-3 cm dik zijn.

Je zou ze alleen al voor de sier willen telen, de prachtige, platronde en geribde vruchten pronken in de kas of beschut buiten. Tijdens de bloei zijn vlinders en bijen heel blij! Dit in Nederland ontwikkeld ras wordt hier professioneel in de kas geteeld, maar we kwamen ze ook tegen in Sierra Leone! Het zijn vooral de bewoners van West-Afrika, die deze lichtbittere vruchten op waarde schatten. Verdiep je in de Afrikaanse gerechten en ontdek, dat ook het jonge blad (geroerbakt) wordt gegeten… De vruchten worden meestal gegeten als ze net van groen naar rood verkleuren, dan is de schil nog mals.

Stevige, compacte planten, die dus ideaal zijn voor de teelt in potten! De smaragdkleurige vruchten komen in overvloed, in de vorm van een slank ei, 10 cm lang en 50-80 g in gewicht. Geef ze een zonnige plek en een flinke pot.

Stevige, compacte planten, die dus ideaal zijn voor de teelt in potten! De helderpurperen vruchten komen in overvloed, in de vorm van een slank ei, 10 cm lang en 50-80 g in gewicht. Geef ze een zonnige plek en een flinke pot.

Stevige, compacte planten, die dus ideaal zijn voor de teelt in potten! De spierwitte vruchten (rijpend naar geel) komen in overvloed, in de vorm van een slank ei, 10 cm lang en 50-80 g in gewicht. Geef ze een zonnige plek en een flinke pot.

Dat is grappig! Prachtige, bolronde vruchtjes met een diameter van 5cm. Ze zijn zo groen als Kermit de kikker en aan de onderzijde (het bloemeinde) is een witte stervormige tekening. Heerlijk o.a. in de ratatouille.

Lange slanke aubergines als deze worden in de Surinaamse keuken “Boulanger” genoemd.
Dit ras heeft een bijzondere kleur: lila met ivoorwitte aders. Bij warme zomers is de buitenteelt succesvol, mits ervoor wordt gezorgd, dat de grond vochtig blijft. De planten groeien ook goed in een flinke pot op het terras of in de vensterbank.

Heel decoratief (het oog wil ook wat) deze paarsroze vruchten met ivoorwitte strepen. Een niet te stuiten aanwinst... u steelt de show! Een goede kanshebber voor de buitenteelt.

De grootste en dikste Aubergine, die we kennen! Ze kunnen gemakkelijk een doorsnee van 10-15 cm bereiken, het vruchtvlees blijft stevig en (smaak)vol zoals een aubergine zijn moet. Tegenwoordig zijn aubergines zeer geliefd in de vegetarische keuken, zo’n enorme plantaardige gehaktbal (Meatball) is een welkome aanvulling!

Uit Thailand en Zuid-Vietnam komt deze nieuwe “één-happer”, een overvloedige oogst geeft de plant met kleine, ronde vruchtjes van 25-30 g. De kleur is dieppaars met wat lichte streepjes. In de Oosterse keuken worden ze rauw gegeten met een chilisaus (bijv. Nam Prik Pao) of ze worden in kerriesaus geroerbakt. We houden ons aanbevolen voor mooie foto’s van vruchtjes en plant!

Uit Thailand en Zuid-Vietnam komt deze nieuwe “één-happer”, een overvloedige oogst geeft de plant met kleine, ronde vruchtjes van 25-30 g. De kleur is helderwit. Na de oogst de vruchtje zo snel mogelijk in zout water leggen om de heldere kleur te behouden. In de Oosterse keuken worden ze rauw gegeten met een chilisaus (bijv. Nam Prik Pao) of ze worden in kerriesaus geroerbakt. We houden ons aanbevolen voor mooie foto’s van vruchtjes en plant!

Deze aubergine is een zeer goede keus voor de buitenteelt, plant ze in de tuin of in potten, ze worden maar 50-75 cm hoog en dragen veel smakelijke, ovaalronde, donkerpaarse vruchten van 8-12 cm lengte. Het ras is in 1958 ontwikkeld door de Morden Experimantal Farm, Manitoba, Canada.

Een typisch tropisch ras met lange slanke lila (lichtpaarse) vruchten, dit type wordt in Suriname “Boulanger” genoemd en is zeer gewild in de Indische of Surinaamse keuken.

Een typisch (sub)tropisch ras met lange donkerpaarse vruchten, dit type wordt in Suriname “Boulanger” genoemd en is zeer gewild in de Indische of Surinaamse keuken.

Compacte planten voor potten of vollegrond, een topper voor de buitenteelt! Elke plant kan meer dan 20 ovaalronde, eivormige, donkerpaarse vruchten dragen van ongeveer 10 cm lang, gewicht 50-80 gram. Als de eerst vruchtzettingen worden weggenomen stimuleert dat meer bloei en vruchten. Ook leuk voor in een pot!

U raadt het al: zo groot als een pingpongballetje, in zeer lichtgroene kleur. Hele vruchtbare planten geven lange tijd veel vruchtjes! Lijkt uiterlijk op Antroewa, minder bitter.

Deze Indische aubergine heeft de "wilde" smaak in een modern jasje. De compacte planten doen het vrij goed bij ons buiten, teelt in de kas geeft natuurlijk een grotere opbrengst. De vruchtjes zijn ovaalrond, purperrood, vrij klein (4-5 cm lang en 2,5-3 cm breed) en komen in vrij groten getale! In India eet men de vruchtjes in jong stadium zelfs rauw! Typ maar eens "Indian Eggplant" op internet en de vele aanbevelingen vliegen om je oren…

Ongelofelijk! Zo rood als een tomaat zijn deze grote, eivormige aubergines. Een bijzondere afwisseling in het sortiment, afkomstig uit Ethipië. Leuk om in een grote pot te kweken. De vruchten hebben rauw een prettige bonensmaak. Vooralsnog is binnenteelt (kas of vensterbank) aan te raden. De planten 's winters binnen halen, de oogst gaat het volgende jaar nog even door!

Een boeiende, onbekende telg van de auberginefamilie. De stekelige, sierlijke planten geven na de sierlijke blauwe bloei de grappige licht- tot donkergele vruchten in de vorm van een koeienuier! De takken met vruchten zijn zeer populair bij bloemisten, in Azië maakt men complete kunstwerken met deze vruchten! In de homeopathie wordt deze (verder giftige) plant gebruikt, ook wordt geëxperimenteerd met extracten ter bestrijding van insecten. Houdt u het voorlopig maar bij de toepassing als “rare” siervrucht....!

Deze kleine aubergine trekt uiteraard enorm de aandacht. De maat, kleur en smaak zijn buitengewoon! Laten we maar eens opsommen: lang ovalen vorm (8x3cm). De kleur: van 2 tinten groen, via warmgeel met groene strepen vanuit de steelaanzetting (het mooiste stadium) tot uiteindelijke rijping: 2 tinten oranjegeel. En de smaak: tamelijk sterk met een duidelijk bittertje. De vruchten rijpen tamelijk vroeg, 70-85 dagen na uitplanten. Na oogsten zijn de vruchtjes lang houdbaar.

Zo klein en ozo fijn! De kleinste aubergines, die ik ooit gezien heb komen uit Thailand en zijn heldergroen, zo groot als olijven of druiven! Een wonderlijke, stevige, rijke smaak, die bijvoorbeeld bij roerbakken goed tot zijn recht komt. Rauw eten kan ook, de vruchtjes zijn bitter als olijven en worden in Thailand gemarineerd in curry. Deze Aziatische historische groente (maar nog steeds een hit!) heeft de potentie om door te breken in Europa. De planten zijn fors en geven een enorme opbrengst. Gelukkig groeien de vruchtjes als trosjes bij elkaar, dat vergemakkelijkt het oogsten! De oogst is vrij laat en de teelt moet in de kas.

Langwerpige, maar niet al te dunne vruchten (20 cm lang) in paars met witte strepen. Dit ras is zeer populair in Griekenland en Italië, heeft een fijne textuur, is iets zoet en absoluut bittervrij. Bij ons in de vollegrond draagt dit ras opvallend goed, in de kas uiteraard nog beter. Planten hebben wat stekels en hebben een purperen stengel en bloemen.

Van oorsprong Oost-Afrikaanse soort met latere bron in Turkije. De oranjerode vruchtjes zijn 4-5 cm doorsnee en zijn vrij rond met lichte, groene ribben. De 150 cm hoge planten (kas) dragen zeer rijk! In de Thaise keuken eet men vooral de onrijpe vruchten. Het blad wordt als groente gegeten.

Dit Italiaanse ras geeft ook in ons klimaat veel vruchten, het liefst in de kas, maar buiten komt ook een leuke oogst! De grote geribde vruchten maken een toverbaleffect doos: eerst zijn de vruchten wit, al rijpend verkleuren ze naar violet gestreept tot ze uiteindelijk lichtlila zijn. De smaak is verfijnd en geliefd!

Een historische lekkernij! Dit oude ras geeft bolronde, iets geribde vruchten die via wit naar een diep lavendellila kleur afrijpen. Jong geoogst is de schil het zachtst. Het smakelijke vruchtvlees is compact van textuur. Er bevinden zich weinig zaden in de vruchten. Reken op 8-10 vruchten per plant, buitenteelt heeft goede kansen.

Zeer vruchtbaar gezond gewas. Meeldauw- en mozaïekvirus resistent . Bittervrij. Geeft vruchten zonder bestuiving, professioneel ras.

Er zijn 2 types augurken (qua uiterlijk): glad of gestekeld. Dit is de “gestekelde” augurk, die een extra interessant mondgevoel geeft. Uiteraard zijn het geen scherpe stekels... eerlijk is eerlijk: de oorspronkelijke augurken van vroeger hadden ook al “stekels”! Doordat er geen bevruchting nodig is voor vruchtzetting (parthenocarpie) zal dit ras ook bij moeilijke omstandigheden gewoon blijven produceren. Teel ze klimmend in de kas of kruipend op een (zeer) beschutte plek buiten.

Een professionele augurk, die je in elk stadium kan oogsten voor een “fijne” of grovere maat. Dit augurkje laat zich ook uitstekend als mini-komkommer eten. De planten vertakken gemakkelijk, het kleine blad zorgt voor goede zichtbaarheid van de vruchtjes. Doordat er geen bevruchting nodig is voor vruchtzetting (parthenocarpie) zal dit ras ook bij moeilijke omstandigheden gewoon blijven produceren. Resistent tegen komkommermozaïekvirus en meeldauw.

Een professionele augurk, die je in elk stadium kan oogsten voor een “fijne” of grovere maat. Dit augurkje laat zich ook uitstekend als mini-komkommer eten. De planten vertakken gemakkelijk, het kleine blad zorgt voor goede zichtbaarheid van de vruchtjes. Doordat er geen bevruchting nodig is voor vruchtzetting (parthenocarpie) zal dit ras ook bij moeilijke omstandigheden gewoon blijven produceren. Resistent tegen komkommermozaïekvirus en meeldauw.

ECO GETEELDE ZADEN! Een sterk, wat ouder ras, dat buiten een goede oogst geeft. De vruchten zijn tamelijk glad en bittervrij. Het oogststadium bepaalt de grofheid: wie van fijne, kleine augurken houdt moet dus vroeg oogsten, grotere vruchten kunnen als komkommertje worden gegeten of worden ingemaakt als “zure bom”.

Een sterk, wat ouder ras, dat buiten een goede oogst geeft. De vruchten zijn tamelijk glad en bittervrij. Het oogststadium bepaalt de grofheid: wie van fijne, kleine augurken houdt moet dus vroeg oogsten, grotere vruchten kunnen als komkommertje worden gegeten of worden ingemaakt als “zure bom”.

Een historisch rasje, vanaf 1880 in Frankrijk geteeld uit de West Indian Gherkin (zie 132200), die daarvoor de enige kleine inmaakkomkommer was. Vroeg oogsten, geeft een lekker knapperig vruchtje.

Dit is net als de aardpeer, de zonnewortel en de Yakon een familielid van de zonnebloem. De plant is winterhard, meerjarig en is zeer bekend bij de Native Americans om zijn voedende en geneeskrachtige eigenschappen. Alle delen van de plant zijn eetbaar, een kleine opsomming:

• de wortels zijn rauw, gekookt of gebakken eetbaar. Hoe langer je ze bakt of kookt, hoe zoeter ze worden. Een oude traditie is om ze 3 dagen op een vuurtje te sudderen! De smaak typeren we als notig, zoet met een balsemaroma. De geroosterde wortel is een koffievervanger.
  
• jonge scheuten, groen of gebleekt, zijn heerlijk als smaakmaker in salades.
  
• ouder blad en bladstelen worden gekookt gegeten, grotere hoeveelheden helpen tegen slapeloosheid!
  
• jonge bloemstengels worden geschild en rauw gegeten als selderij.
  
• het zaad eet je rauw of gekookt. Roosteren en malen en vervolgens kneden tot een cake, die je niet eens hoeft te bakken! Het zaad is rijk aan olie.
  

In de oude Noord-Amerikaanse traditie wordt Balsemwortel als geneeskrachtig kruid gebruikt: maagproblemen, pijn, koorts, ontsteking remmend, etc. Raadpleeg de site van Plants For A Future voor meer info, wij hebben een deel van deze tekst ook van deze website.

Ook al om de sierwaarde is de plant niet te versmaden: warmgele, kleine zonnebloemen aan 20-60 cm lange stengels, gedragen door zeer droogtebestendig, grijs behaard blad.

Groenbladige, de meest gebruikte variëteit voor de tropische tuinbouw.

Het ras met de donkerste bladeren: hoe meer zon hoe donkerder. De donkerpaarse stengels maakt het plaatje compleet, extra sierlijk voor bloembakken, maar uiteraard net zo lekker!

Donkergroenbladig met paarse gloed en paarse stengels: extra sierlijk!

Nee, dit is NIET die Reuzenberenklauw, waar je flinke huidirritatie van krijgt... alleen als je zeer gevoelig bent voor alle schermbloemigen, kan je last krijgen bij het vastpakken van de stengels. Deze meerjarige soort is 90-180 cm hoog, geeft helderwitte schermbloemen en heeft leuke eigenschappen voor keukengebruik. In de Baltische staten en Rusland worden de net gegroeide stengels (voordat het blad zich ontvouwt) in de zon te drogen gelegd. Op deze stengels vormen zich dan zoete, witte kristallen. De 15-20 cm lange, jonge stengels kunnen gegeten worden en smaken naar een combinatie van zoete komkommer, kokosnoot en mandarijntjes. Oudere stengels kunnen geschild gegeten worden. Bij het schillen moeten dan wel handschoenen gedragen worden om huidirritatie te voorkomen. De grote, aromatische bloemknoppen zijn van mei tot augustus rauw te gebruiken in salades. De zaden zijn erg lekker: de smaak is enigszins vergelijkbaar met die van kardemom, bergamot, citroen en kamfer. Te gebruiken bij koken maar ook gemalen in salades.
Er zijn ook medische toepassingen bekend, zie hiervoor betrouwbare boeken of -websites.
Bijen zijn dol op de bloemen!

Bekend als winterplantje vanwege de sierlijke besjes. Niet veel mensen kennen de vele toepassingen van dit Noord-Amerikaanse plantje! De besjes kunnen zowel rauw als gekookt worden gegeten en hebben een heldere, pittige smaak; na de vorst verbetert de smaak. Het jonge blad wordt rauw gegeten en heeft een prettige bite. Heel populair is de heerlijke thee, die van het blad wordt getrokken, na het fermenteren van het rode blad ontstaat een sterke thee. Voor de Indianen was dit plantje heel belangrijk als pijnstiller, ontstekingsremmer en stimuleringsmiddel. De olie, die uit dit plantje wordt getrokken bevat dezelfde stoffen als aspirine. Niet geschikt voor mensen met een allergie voor salicylaten.

Deze bijzondere, medicinale boom heeft in de hindoe-religie een speciale betekenis tijdens Dasherafeest (Dussehra). De plant vormt (in de pot geteeld) een struikje, dat in de zomer buiten kan staan en bij ons in de winter naar binnen moet, maar een nachtvorstje doorstaan ze wel. De grappige blaadjes worden door een spleet verdeeld in 2 ronde bolletjes. De spierwitte bloemetjes komen in trosjes en zijn wonderschoon! Na de bloei vormen langwerpige grijsgroene peultjes.
De bladeren, bloemen, jonge peultjes en zaden zijn eetbaar en worden in de traditionele geneeskunst toegepast.

ECO GETEELDE ZADEN! Een kogelronde kroot met dieprode, sappige knollen. Geef ze na opkomst een mulch-laagje om uitdrogen te voorkomen. In elk stadium oogstbaar, maar wel voor de winter.

De eerste F1 hybride, dus kwekerskwaliteit! Langwerpige kroten worden gewaardeerd vanwege een hoge opbrengst en een voortreffelijke smaak! Ideaal voor koks: geeft mooie, gelijke schaafplakken. ‘Alto’ is dieprood en gelijkmatig gevormd, onderling groeien de planten gelijkmatig in een zelfde tempo. De kop van de wortel steekt trots boven de grond uit en kan worden aangeaard voor een betere vorstbescherming.

Helder witte, ronde knollen. De smaak is aangenaam zoet, ook als de plant langer groeit. Het blad is frisgroen gebobbeld.

Je wordt niet zomaar en AAS winnaar... All-American Selections zijn de jury opgevallen door speciale eigenschappen. ‘Avalanche’ is de Amerikaanse tegenhanger van ‘Albino’, zij strijden beide om de beste smaak, heerlijk rauw of gekookt en met een goede, zoete, nauwelijks gronderige smaak!

Een kogelronde kroot met dieprode, sappige knollen. Geef ze na opkomst een mulchlaagje om uitdrogen te voorkomen. Natuurmest geven, geen kunstmest.

Dit is momenteel de beste kogelkroot of kogelbiet, die we kennen. Extra vroeg oogsten geeft heerlijke mini-bietjes, sappig en zoet... laat je de kroten doorgroeien, dan wordt de heerlijke diepe en zoete smaak wat aardser, maar nog steeds voortreffelijk! Tijdens smaaktesten gooit ‘Boro’ hoge ogen en als bonus blijft de plant zeer gezond en zijn de bieten lang houdbaar. Inwendig zijn de knollen dieprood en heerlijk sappig.

Oogstbaar: na 35 dagen het jonge blad, na 60 dagen de knollen. Diep donkerrood blad, zelfs bij minder zonnige omstandigheden. Het jonge blad is heerlijk (en mooi) in salades, de uitgedunde planten kunt u dus in de salade gebruiken. Rauw gesneden knolpartjes zijn rood met witte ringen. Veelzijdige combinatie van mooi en lekker!

Ronde biet met oranjegele buitenkleur en geel knolvlees.
De zachte, zoete bietensmaak is uniek!

De Golden Detroit is een betrouwbare, aromatische gouden biet met fraai en smakelijk blad. Gele bieten winnen terrein bij tuinders en culinaire genieters vanwege de zoete en mildere smaak. De levendige oranjegele kleur van Golden Detroit is een prachtige aanvulling op salades en maaltijden. Gekookt wordt dit krootje boterbloemgeel en smelt het in je mond. De lichtgroene, goudgeel geaderde bladeren zij jong geoogst goed te combineren in salades en kort gekookt een heerlijke snijbiet.

Oud ras uit 1905 (of eerder) met lange wortels met uitstekende smaak en unieke textuur. Nog steeds is dit “oudje” qua smaak sterk concurrerend met moderne rassen. Intern is de kleur dieprood. De wortels zijn stevig en taps van vorm en het blad zit stevig verankerd, waardoor ze vrij gemakkelijk geoogst kunnen worden. Het groene blad kan na de oogst lekker als spinazie gegeten worden.

Prachtige historische Italiaanse variëteit: opmerkelijk zoete, ronde krootjes, die inwendig opvallend gekleurd zijn met witte en roze ringen. Rauw, dun gesneden, blijft de prachtige kleur behouden. Na het koken zijn de knollen wit of lichtrood (dat hangt van de selectie af). Vooral geschikt voor de vroege teelt, april-juni.

Alf Christianson verbeterde deze prachtige historische Italiaanse variëteit. Grotere opbrengst en universele kleuring. Kenmerken blijven: opmerkelijk zoete, ronde krootjes, die inwendig opvallend gekleurd zijn met witte en roze ringen. Rauw, dun gesneden, blijft de prachtige kleur behouden. Na het koken blijft de kleurschakering tamelijk goed in tact. Voor vroege en late teelt geschikt.

(vóór 1935) Een flinke biet, die een enorme opbrengst geeft van langwerpige kroten. Bij doorgroei kan de buitenkant wat minder fraai van kleur worden, maar het gaat om de heerlijke binnenkant: een aromatische, voldoende zoete, rode biet. Jong oogsten geeft een frissere, maar minder “wilde” smaak. Dit ras wordt in stand gehouden binnen de collectie “Eeuwig Moes”. Het loof is roodachtig groen, bij veel zon dieper van kleur, zodat de naam “Zwartblad” te verklaren is. Bij inkuilen in (iets vochtig) grof zand, kunnen de bieten de hele winter gegeten worden.

In 1880 ontstond door kweekwerk uit een Duitse variëteit dit Amerikaanse ras. De platronde, kleine, dieprode bietjes gelden nog steeds als een van de vroegst oogstbare, gecombineerd met een zeer goede smaak. De knolletjes groeien bijna geheel boven de grond en zijn dus gemakkelijk oogstbaar. Niet vorstbestendig!

Zeer vroeg, platrond van vorm, zacht en smakelijk. Dieprode kleur.

Deze kroot combineert een handige, langwerpige vorm met een hoge opbrengst en een voortreffelijke smaak! Ideaal voor koks: geeft mooie, gelijke schaafplakken.

Gladde, cilindrische knollen met een zeer goede smaak. Ideaal om veel gelijke schijfjes te kunnen snijden! In de zomer goed mulchen en/of vochtig houden, dit ras is overigens goed bestand tegen doorschieten, verkurken of zacht worden.

Een oud Europees ras met veel mogelijkheden! Het frisgroene blad kan worden geplukt in de salade, de ronde tot iets lange knollen kunnen enorm groot worden zonder aan smaak in te boeten. In vochtig zand is deze kroot de beste (na Red Crapadine) om te bewaren.

Een zeer geliefde, langwerpige Kroot of Rode Biet met een rijke geschiedenis!
MacGregor's Favourite is een 19e-eeuwse Schotse variëteit met een dubbele reden om ze te kweken: zijn mooie, donkerrode, zachte bladeren zijn (jong geplukt) een lekkere, gezonde en fraaie toevoeging in de salade en de lange, kegelvormige wortels zijn (mits gelijkmatig gekweekt) heerlijk van smaak, aards, zoet en aromatisch. Als sierplant misstaat deze biet dus niet, je groentetuin mag immers ook fraai eruit zien?

De naam verklapt het al: dit is (zoals we in Dordrecht zeggen) een reuzenkroot! Lange en vooral dikke kroten met een rozerode kleur. In Engeland een showwinner, vanwege het flinke gewicht van een uitgegroeide biet: 8-10 kg komt voor, in 2009 ligt het record zelfs op 23,1 kg! Maak de grond luchtig en diep los, u kunt ze ook op ruggen telen. Jong oogsten is smullen, maar ook een uitgegroeide reus smaakt fantastisch! Een klant meldde ons: "De Mammouth is bijzonder zoet. Nog zoeter dan een Egyptische platronde vind ik." Culinaire tip: snijd dunne plakjes van deze rood-witgeringde biet en frituur ze tot een heerlijke chips.

Engeland is het land van de groentenshows. Daarbij gaat het om mooi en er zijn ook wedstrijden voor de zwaarste, de langste, de grootste enz. Deze ultralange kroot is een uitdaging om te telen. Fanatieke telers kweken ze in hoge buizen, zodat lengtes van 100 cm bereikt worden! Bij normale teelt, losse voedzame grond en voldoende vocht zijn lengtes van 40 cm geen uitzondering. De smaak is bijzonder goed!

Een kogelrond type van hoge kwaliteit. Het ras is monogerm (éénkiemig), er komt dus maar 1 plantje uit 1 zaadje, dat betekent minder werk met uitdunnen! Oogst eens een maaltje zeer vroeg: verrukkelijke babykrootjes!

Dit kogelronde bietje is dieprood en erg goed van smaak. Het ras is monogerm (éénkiemig), er komt dus maar 1 plantje uit 1 zaadje, dat betekent minder werk met uitdunnen! (Normaal bietenzaad bevat meerdere kiemen, er komen dus altijd meer plantjes dicht bij elkaar). Oogst eens een maaltje zeer vroeg: verrukkelijke babykrootjes!

Een ras dat zeker in 1650 al bekend was, maar zelfs zijn oorsprong kan hebben in het oude Griekenland van 320 v Chr. De schil is schilferig en ruw als een boomstam met een zwartrode kleur. Een ideale sterke kroot om in zand in te kuilen voor winterberging.

Prachtige goudgele bietjes, die goed op kleur blijven na het koken en (voor een gele biet) een goede kieming geven. Het blad is heldergroen, de smaak van de bieten zacht, zoet en aromatisch.

Een collectie verpakking met 3 kleurtjes kroten (apart verpakt): witte, gele, roodwitte of rode. De smaak van alle soorten is lekker zoet (geen kunstmest geven) en rauw geraspt geven de 3 kleurtjes een bijzonder effect in salades!

Uit opgravingen is komen vast te staan dat al in 2000 v. Chr. (toen de bronstijd net begon) het bietenblad in de Oude Wereld werd gegeten en geofferd. De plant groeit wild langs oceanen en zeeën, maar de teelt lukt ook prima op de klei. Het dikke blad tijdig oogsten voor een zeer gezonde salade (vitamine A, C en vele mineralen) en geniet van de frisse, knapperige “bite”!

Een leuk experiment: teel uw eigen suikerbieten! Een gesnipperde suikerbiet samen koken met rode bietjes of andere aan te zoeten gewassen… We bieden regelmatig verschillende rassen aan, afhankelijk wat we te pakken kunnen krijgen.
SOMS ZIJN DEZE ZADEN MET CHEMISCHE STOFFEN ONTSMET, WE VERMELDEN DAT OP DE VERPAKKING.

Vanuit Afrika, door de slavernij in o.a. Suriname, een zeer populaire groente. Het blad wordt gesmoord (zie vele Surinaamse of Afrikaanse kookboeken). De plant groeit het beste onder een tunnel of in een kas, u kunt steeds nieuw blad blijven plukken.

LEKKERNIJ EN GENEESKRACHT UIT AFRIKA!
Er is nog veel te ontdekken over eetbare planten in veel werelddelen, maar zeker in Afrika. Op dit soort werd ik gewezen door een klant en verdere studie in mijn boek “Prota Vegetables” bracht me tot deze samenvatting:
De plant groeit in Midden-Afrika en wordt volop gegeten uit het wild of thuis van enkele planten, die uit het wild gestekt zijn. Het blad is min of meer bitter en (mede daardoor) zeer gezond. Je kan na het zaaien een selectie maken van meer en minder bittere planten, dat doet men in Afrika ook, de minder bittere zijn voor de kinderen om eraan te wennen. In veel landen wordt Bitterblad als groente gegeten, meestal na kort roerbakken als spinazie. In Kameroen is dit bijvoorbeeld een populair gerecht met vlees en/of garnalen, knoflook, uien en pinda’s: het gerecht heet NDOLÉ. Soms worden de bladeren ook rauw gegeten met palmolie en zout gemengd. De jonge twijgen van de plant worden als tandenstoker gebruikt. Heel bekend is het gebruik in traditionele geneeskunst. Allerlei ontstekingen en infecties worden geremd door de werkzame stoffen. Chimpansees gebruiken ze zelfs omdat ze kennelijk beseffen dat dit helend werkt. Genoeg reden om eens aan de slag te gaan met deze bijzondere plant, die je overigens in de winter ruim vorstvrij moet zetten.

Steeds meer beseffen we dat de natuur om ons heen ook veel eetbaars te bieden heeft. Als ik met vrienden ergens wandel en zo her en der blaadjes in mijn mond stop oogst dat nog veel verbazing, maar we zijn grotendeels onze kennis daarover ontgroeid. Deze plant, die officieel Echt Bitterkruid heet, is heel lekker pittig als toevoeging in gemengde salade. Het versterkt bijvoorbeeld de smaak van rucola. Zaai gewoon regelmatig een pot vol en knippen maar! Even kort roerbakken met wat vruchtgroenten, zoals paprika en tomaat is ook een toepassing. Tenslotte: de bijen vliegen graag op de gele lintbloemen.

Deze vruchtgroente groeit uit tot een vertakte plant van 1 m hoog en draagt talrijke trosjes met blauwe bessen (doorsnee 3-4 cm). Ondanks de gelijkenis met de giftige zwarte nachtschade is deze soort absoluut eetbaar en dus niet giftig! Pluk ze rijp, voor zoete inmaak op taarten en puddingen. Zoetzuur (met suiker, zout en gember) is zeer smakelijk bij vlees en kaas! Ze zijn rijp als ze bijna zwart zijn en dof worden, ze zijn dan optimaal zacht en sappig. Wacht het liefst tot de eerste nachtvorsten er overheen zijn gekomen. Hoewel rauw eten volkomen ongevaarlijk is, kunt u ze beter zoeten of verwerken vanwege de smaak. Overigens kan de wilde Zwarte Nachtschade (onkruid in uw tuin), in gekookte vorm ook worden gegeten. (Afrika)

De donkerblauwe bessen, oorspronkelijk uit Mexico, worden ongeveer 1 cm in diameter. Een Solanum melanocerasum, denk ik, maar dan wel rauw perfect eetbaar. Wat zeg ik? Zoet, met een duidelijke dropsmaak! De makkelijke planten worden 140 cm hoog en breed, en dragen vanaf augustus volop trosjes waar je van kunt snoepen. Gekregen van een vriend met goede connecties in Latijns-Amerikaanse eettuinkringen. Wees niet te gretig met rauw eten, te veel bessen (meer dan 30) per dag lijkt me niet goed, het blijft een Solanum... Uiteraard heerlijk voor jam, dessertsaus e.d.

Nauw verwant aan de gewone blauwe bes (S. melanocerasum). In 1909 gekweekt door Luther Burbank (USA). De bessen zijn naast inmaken tot lekkere jam of vruchtencompote ook zoet genoeg om (iets gezoet) op te eten. We horen graag uw reacties!
Commentaar van een klant: “De resultaten van deze bes: het kiemen vraagt wat aandacht maar in de kas onder glas uiteindelijk gelukt. Daarna groeien de struikjes super snel, enkele in pot en enkele uitgeplant (kleigrond). Resultaat is zo goed als het zelfde als vorig jaar ondanks de natte zomer. De besjes worden snel zwart (zijn meer zwarte dan blauwe bessen) en net niet zoet genoeg om zo te eten maar ik heb er heerlijke jam van gemaakt in combinatie met blauwe bessen. (Alleen maar honing toegevoegd). Ik ga ze volgend jaar zeker weer zaaien!”

Net als rucola is dit een familielid van de grote koolfamilie. De plantjes groeien in het wild, maar een kweekplekje is een werkelijk feest: op 20-50 cm hoogte bloeien ze uitbundig met witte bloemtrosjes. Als eenmaal de hartvormige vruchtjes ontstaan, dan zie je gelijkenis met het Herderstasje. Boerenkers heeft rechtopstaande, hartvormige vruchtjes, bij het Herderstasje zijn het hangende vruchtjes. Zorg voor vruchtbare grond en voldoende water zodat de plant niet te snel gaat bloeien, de blaadjes zijn vooral lekker voordat de bloei begint, daarna worden ze te bitter. Je eet ze rauw of gekookt (in bijvoorbeeld soepen), de smaak is zeer aromatisch met een fijn bittertje, heerlijk als menging door salades. De uitgebloeide stengels (vol vruchtjes) zijn heel sierlijk als snijbloem en zeer in trek! En dan de zaden... die kan je lekker laten kiemen als spruitgroente of met de vijzel tot poeder vermalen en door de sla mengen (mosterdvervanger). Industrieel is het zaad tot olie te persen en is misschien bruikbaar als biobrandstof.

Dit familielid van de Pinksterbloem lijkt ook behoorlijk op zijn broertje... Deze soort is meer aangepast aan de schaduw en vermeerdert ook gemakkelijk ondergronds. Geniet van de lila bloemtrosjes, die in het voorjaar bloeien op 40-50 cm hoogte. Het blad heeft een heerlijke, scherpe smaak en kan rauw door de salade, de worteltjes zijn subtieler van smaak en een zeldzame aanrader voor koks!

Een van de fijnste, korte (niet klimmende) boontjes. Dit is de variëteit die wordt gebruikt om in te blikken. Door de goede smaak zijn ze na invriezen of inmaken nog steeds zeer aantrekkelijk!

Een witzadige, rijkdragende selectie met 16-18 cm lange, slanke peulen. Meestal draadloos en boterzacht. Dit ziekteresistente ras kan lang worden doorgeplukt.

De zachtste boterbonen zijn de zwartzadige rassen, waar dit ras er één van is. Deze selectie uit de oude Mont d'Or heeft iets platte peulen met een zeer zachte, verfijnde smaak. Het enige nadeel: zwartzadige rassen zijn iets zwakker bij een regenachtige, koude zomer. Maar die komen steeds minder voor…

Mooie, fijne, gele boterboontjes, maar dan groeiend aan de stok, klimmend dus! Sunshine wordt vrij lang, 18 cm, is mooi rond en vlezig en heeft een fijne, zachte bonensmaak. Het is ook nog eens een zeer ziektebestendig ras!

Envi is een van de beste klimmende Kousenband-selecties voor professioneel gebruik! De donkergroene, lange bonen meten 60-70 cm lengte zijn zeer ziekteresistent! Een extra belangrijke eigenschap van dit ras is, dat deze vroeg vruchten maakt omdat deze daglengteneutraal is.
Kousenband is bijzonder populair in tropische landen! Niet in het minst omdat de plant tegen veel warmte kan. Bij ons lukt de teelt redelijk buiten, maar je hebt een zonnige zomer nodig, in de kas gaat het beter. Kousenband is heerlijk in allerlei wok-gerechten, ze worden in stukjes van ongeveer 5 cm gesneden. De zaden zijn bruinrood met een wit naveltje.

Terug van weggeweest: de niet klimmende kousenband, zowaar geen algemene verschijning! Dit roodzadige ras vormt flinke planten (50 cm hoog) en bloeit sierlijk blauwpurper. Per bloemtros ontstaan 2-4 slanke bonen van ca 30 cm lang. Virusresistent, heeft bij uitzaai in juni een goede kans in de vollegrond.

Deze groene, lange Kousenband (60-70 cm) is bijzonder populair in tropische landen! Niet in het minst omdat de plant tegen veel warmte kan. Bij ons lukt de teelt redelijk buiten, maar je hebt een zonnige zomer nodig, in de kas gaat het beter. De peulzetting is vrij laat omdat het een korte-dag-plant is. Kousenband is heerlijk in allerlei wok-gerechten, ze worden in stukjes van ongeveer 5 cm gesneden. We verkopen een bruin-rood-zadig en zwartzadig ras, de voorkeur is per klant verschillend. Dit is de bruin-rood-zadige, een klimmende plant!

Deze groene, lange Kousenband (60-70 cm) is bijzonder populair in tropische landen! Niet in het minst omdat de plant tegen veel warmte kan. Bij ons lukt de teelt redelijk buiten, maar je hebt een zonnige zomer nodig, in de kas gaat het beter. De peulzetting is vrij laat omdat het een korte-dag-plant is. Kousenband is heerlijk in allerlei wok-gerechten, ze worden in stukjes van ongeveer 5 cm gesneden. We verkopen een bruin-rood-zadig en zwartzadig ras, de voorkeur is per klant verschillend. Dit is de zwartzadige, een klimmende plant!

Dit familielid van de kousenband moet zeer jong geplukt worden om ze met peul-en-al te kunnen eten. Beroemd en geliefd zijn vooral de droogboontjes, die uit de rijpe peulen te oogsten zijn, onrijp (dus groen) oogsten van de zaden kan uiteraard ook, is veel meer werk, maar de smaak is subliem. Ze hebben sowieso een heel eigen smaak en staan in kookboeken bekend als zwartoogboontjes. De bite is stevig en minder melig dan zijn broertje de droogboon, die van een ander geslacht afkomstig is. Van oorsprong is het eten van Black Eyed Peas een Italiaanse traditie die waarschijnlijk in Amerika is gekomen door de Italianen. Nu geeft het geluk in de VS om ze op 1 januari te eten...
Deze oogboontjes komen als een van de weinigen uit de zgn. Oude Wereld, de oorsprong ligt in Afrika en Azië, de oude Grieken en Romeinen aten ze al en in de Middeleeuwen werden ze op grote schaal geteeld.
Uiteraard zijn er weer veel berichten dat dit de gezondste boon is die er bestaat... o.a. door een hoog gehalte Vitamine A en B, goede vezels, Kalium en Proteïnen.

Deze zaden zijn behandeld tegen kiemschimmels

De eerste purperkleurige echte kousenband. Peulen groeien tot een lengte van 40-50 cm en verkleuren tijdens het koken naar groen.