Dit is net als de aardpeer, de zonnewortel en de Yakon een familielid van de zonnebloem. De plant is winterhard, meerjarig en is zeer bekend bij de Native Americans om zijn voedende en geneeskrachtige eigenschappen. Alle delen van de plant zijn eetbaar, een kleine opsomming:

• de wortels zijn rauw, gekookt of gebakken eetbaar. Hoe langer je ze bakt of kookt, hoe zoeter ze worden. Een oude traditie is om ze 3 dagen op een vuurtje te sudderen! De smaak typeren we als notig, zoet met een balsemaroma. De geroosterde wortel is een koffievervanger.
  
• jonge scheuten, groen of gebleekt, zijn heerlijk als smaakmaker in salades.
  
• ouder blad en bladstelen worden gekookt gegeten, grotere hoeveelheden helpen tegen slapeloosheid!
  
• jonge bloemstengels worden geschild en rauw gegeten als selderij.
  
• het zaad eet je rauw of gekookt. Roosteren en malen en vervolgens kneden tot een cake, die je niet eens hoeft te bakken! Het zaad is rijk aan olie.
  

In de oude Noord-Amerikaanse traditie wordt Balsemwortel als geneeskrachtig kruid gebruikt: maagproblemen, pijn, koorts, ontsteking remmend, etc. Raadpleeg de site van Plants For A Future voor meer info, wij hebben een deel van deze tekst ook van deze website.

Ook al om de sierwaarde is de plant niet te versmaden: warmgele, kleine zonnebloemen aan 20-60 cm lange stengels, gedragen door zeer droogtebestendig, grijs behaard blad.

Deze zonnebloem is speciaal gekweekt voor de professionele productie van zonnebloemolie, maar... als sierplant gooit deze soort ook hoge ogen! Verder is het een graag gebruikt ras voor de teelt van jonge scheuten als zonnebloemkiem. Met normale voeding kunnen ze doorgroeien tot 2 m, doe je extra je best dan is 3 m wel mogelijk. Deze variëteit geeft in een veld(je) een hoog "Van Gogh-gehalte"! In zuidelijk Europa (vanaf de lijn midden-Frankrijk) en andere landen rond de Middellandse Zee worden zonnebloemen veel geteeld voor de olie. Dit ras biedt een hoog oliegehalte. Maar: wat dacht je van een alternatieve haag...? Uitgebloeide bloemen gaan hangen en zijn in de herfst een lekkernij voor de vogels, gepelde zaden zijn ook voor ons een gezonde snack!

Welke varieteit is nu groter: de Rus (524470) of de Amerikaan? (Waar heb ik dat meer gehoord…) De belofte van dit ras: de grootste bloemen en een hoogte tot 5m met stengels van armdikte. Proberen dus! Wel de plant verwennen om deze topprestatie te bereiken.

De rijpe kleur van de herfst...: een warm mengsel van gele, roze, bronskleurige en donkerrode tinten (vaak dubbelkleuren), allen met donker hart. Bloemen zijn middelgroot, de plant vertakt zich en wordt 150-200 cm hoog.

Rijkbloeiend en lekker compact, met zijn 60 cm hoogte is deze pollenvrije zonnebloem geschikt voor pot of tuin. De bloem is bescheiden van grootte en warmgeel met een donker hartje.

Zoals de avondzon ons verwent met verrassende kleurovergangen, zo biedt deze zonnebloem een kleurenpalet van bruinrood tot oranje met warmgele strepen in een oneindige variatie van warme tinten. Een hoge, enkelbloemige variëteit met middelgrote bloemen, waardoor deze ook geschikt is voor de snij. Hoogte 180-200 cm.

Op de ideale (snij)hoogte van 160 cm bloeien deze sterke zonnebloemen in heldere tinten lemon (citroengeel), goudgeel en rood. Alle bloemen hebben een (bijna) zwart hart. Een vazenvuller!

Een andere benadering van zonnebloemen: niet te hoog (50-60 cm) behoeft dus geen steun. Zeer vertakkend, (leuk voor een haagje!) Kleine, maar talrijke bloemen. Wat denkt u van zo’n snelle, zonnige afscheiding...?!

Grote, gele bloemen met donker centrum op 40 cm lange stengels, bloeit snel na het zaaien. Deze variëteit maakt snel zijtakjes die weer bloeien. Tip voor potten of bakken: zet ze lekker vol met deze dwergzonnebloem. Bloeitijd mei tot oktober op een zonnige plaats.

Reuzenzonnebloem. Hoogte tot 3 m. Gele bloemen met groot bruin hart.