Naast de (bijna) zwarte (Black Barlow) is er nu een andere prachtige, diepe kleur: donker fluweelrood!
Deze dubbelbloemige variëteit heeft kleine sporen en steekt parmantig af tegen het groen.

Een van de allermooiste soorten uit onze inheemse flora. Blauw. Van het blad wordt een gorgeldrankje gemaakt tegen keelpijn.

Reinheid en schoonheid ademt deze zuiverwitte dubbelbloemige akelei met korte spoortjes. De bloemen steken statig boven het bladdek uit. Hoogte 60-75 cm.

Een taai koudebestendig akeleitje met blauwgroen blad. Aan de stevige 60-75 cm lange stengels verschijnen de grappige, 100% dubbele bloemen met zeer korte spoortjes en een heerlijk zachte kleurcombinatie: zachtroze naar wit uitlopend. Deze akelei werd al beschreven door Gerard in 1597 als "zeer dubbel… vele van die kleine bloemetjes nestelen zich in elkaars buik." Plant ze met Damastbloemen en IJslandse Papavers voor een lentegevoel uit romantische tuinen van eeuwen her!

Wie van diepe en donkere kleuren houdt, zwicht zeker voor deze prachtige variëteit. De helderwitte rokken contrasteren fantastisch met de chocoladebruine sporen en bloemblaadjes. Geef ze een halfbeschaduwde, humusrijke plaats en de beloning is ijverige bloei van april-augustus op stevige, 75 cm hoge stengels.

Pittige kleurtje: bloedrode kroonbladeren met korte sporen en enkele kelkbladeren, die dieprood met een wit randje zijn. Hoogte 35cm.

Een veelbelovend nieuw soort uit Japan. De bloemen dragen slanke, lange sporen en zijn diep inktblauw van kleur. De stevige stengels bereiken een hoogte van 60-75 cm.

Een zeer ruim mengsel met akeleien, zowel wat betreft hoeveelheid zaden als soorten. We zijn nog geen boeiender mengsel tegengekomen omdat deze afkomstig is van een grote akeleikwekerij! Hoogte 50-90 cm.

Een flinke ruimtevuller, die een sfeer geeft van indrukwekkende sierlijkheid, ongedwongenheid en natuurbeleving. Eerst ontstaat een basis van grote, puntvormige bladeren. Langzaam bouwt zich de bloeistengel op, die uiteindelijk zich tooit met vele roze distelbloemen. Na de bloei verhardt de distel zich en kan gemakkelijk in de vacht van dieren blijven hangen, waardoor het zaad zich verspreid. De hoogte varieert (afhankelijk van standplaats en grondsoort) van 50-250 cm! George de Mestral heeft zich in de vroege jaren 1940 verdiept in de kliswortel en vond hierdoor geïnspireerd het klittenband uit!

Een zeer mooie en zeldzame Cobralelie afkomstig uit West-China. Wordt slechts 30 cm hoog en is winterhard, mits de grond waterdoorlatend is. De bloemen zijn groen-wit aan de buitenzijde en wit met een roze zweem aan de binnenzijde. Redelijk makkelijk te kweken in de halfschaduw, bij strenge winters een heuveltje erover plaatsen... Knollen maken nieuwe zijknolletjes in de ondergrond.

Het prachtige, palmachtige, diep ingesneden blad groeit aan lange, dunne stelen. De kelkbloemen zijn purper met groenwitte strepen. Na de bloei worden knalrode besvruchten gevormd. Het kan een paar jaar duren voor zaailingen gaan bloeien, eerst wordt een knolvormige wortelstok gevormd. Plant ze op een niet te donkere humusrijke plek. Hoogte 60 cm.

Een geheel winterharde, opvallende tuinplant met een exotische uitstraling. Eerst groeien de frisgroene, bladeren aan lange, dikke purper gevlekte stengels. Het blad is vanuit het centrum verdeelt in 10-20 delen en vormt zich als een parasol rondom de stengel. De bladdelen monden uit in een draadvormig uiteinde. Alleen hiervoor al verdient de plant een plekje in je tuin! Als vervolgens de ranke, bekervormige bloemen ontstaan (hoogte 60-80 cm), dan is het genot compleet: ze zijn groen-wit met bruinpurperen strepen in de lengterichting. Het achterste deel van het schutblad (bloeischede) heeft een overbuigende, lange uitgroeiing waardoor een dakje ontstaat. Het beeld van een ouderwetse preekstoel is compleet! De planten groeien en bloeien waar andere planten het laten afweten, namelijk in de schaduw. Geef ze een plekje met veel humus.

Een geheel winterharde, opvallende tuinplant met een exotische uitstraling. Eerst groeien de frisgroene, bladeren aan lange, dikke purper gevlekte stengels. Het fraaie, bonte blad is vanuit het centrum verdeelt in 10-20 delen en vormt zich als een parasol rondom de stengel. De blad-delen monden uit in een draadvormig uiteinde. Alleen hiervoor al verdient de plant een plekje in je tuin! Als vervolgens de ranke, bekervormige bloemen ontstaan (hoogte 60-80 cm), dan is het genot compleet: ze zijn groen-wit met bruinpurperen strepen in de lengterichting. Het achterste deel van het schutblad (bloeischede) heeft een overbuigende, lange uitgroeiing waardoor een dakje ontstaat. Het beeld van een ouderwetse preekstoel is compleet! De planten groeien en bloeien waar andere planten het laten afweten, namelijk in de schaduw. Geef ze een plekje met veel humus.
Uit zaad kan een deel groenbladig zijn en de rest bont.

Een geheel winterharde, opvallende tuinplant met een exotische uitstraling. Eerst groeien de frisgroene, bladeren aan lange stengels. Het blad is vanuit het centrum verdeelt in (meestal) 10 delen en vormt zich als een parasol rondom de stengel. Alleen hiervoor al verdient de plant een plekje in je tuin! Als vervolgens de ranke, bekervormige bloemen ontstaan (hoogte 40-60 cm), dan is het genot compleet: ze zijn groen-wit met zwartpurperen strepen in de lengterichting. Het achterste deel van het schutblad (bloeischede) heeft een overbuigende, lange uitgroeiing waardoor een dakje ontstaat. Het beeld van een ouderwetse preekstoel is compleet! De planten groeien en bloeien waar andere planten het laten afweten, namelijk in de schaduw. Geef ze een plekje met veel humus.

Een opvallende Arisaema! Op 60-70 cm hoogte bloeien de paarsbruine-witgestreepte bloemschedes. De bloeikolven hebben een draadvormige lange sliert, heel spannend... Het driedelige blad wordt enorm groot en vormt soms de schaduw voor de bloemen. De planten zijn goed winterhard en houden van schaduwrijke, vochtige, maar niet nat-blijvende plekken.

Een mooie en wat minder aangeboden Cobralelie afkomstig uit China. De plant wordt ca. 50 cm hoog en is goed winterhard, mits de grond waterdoorlatend is. De bloemen zijn fraai wit met roodbruine strepen. Redelijk makkelijk te kweken in de halfschaduw. Knollen maken nieuwe zijknolletjes in de ondergrond.

Een gemakkelijk te telen, interessante plant, dat van oorsprong in het hooggebergte van Tibet voorkomt. De plant houdt van humusrijke grond en bloeit met fraaie, bekervormige, gele bloemen en donkere binnenkant. Het schutblad groeit bovenaan in een bocht over de opening. Het blad is groot en fraai en de planten zijn geheel winterhard, zorg voor drainerende grond. Het jonge blad is (gekookt) eetbaar.

Eerst groeien de frisgroene, bladeren aan lange stengels. Het blad is vanuit het centrum verdeelt in (meestal) 10 delen en vormt zich als een parasol rondom de stengel. Alleen hiervoor al verdient de plant een plekje in je tuin!
Arisaema formosanum is een zeer variabel geslacht, waarvan de meeste voorkomen in Taiwan. Opvallend is dat alle soorten van geslacht kunnen veranderen: als de planten jong zijn, zijn ze mannelijk, maar als ze ouder worden nemen ze vaak het vrouwelijke geslacht aan. De bloemen zijn ook bijzonder door de diepe kleurencombinatie: dieppaars gestreept en met een lange draadvormige uitgroei aan de bloemschede. De planten groeien en bloeien waar andere planten het laten afweten, namelijk in de schaduw. Geef ze een plekje met veel humus en bescherm de knollen met extra bladdek tegen vorst.

Op 80 cm hoogte groeien boven de fraaie, de handvormige bladeren de groen (meestal wit gestreepte) bloemschedes met een fraai bruin staartje aan de bloeikolf. Na de bloei ontstaan fraaie trossen met rode bessen, die het zaad bevatten. Dit soort is goed winterhard en zaait zich gemakkelijk uit.

Deze bijzondere Arisaema vertelt het plantenverhaal op de meest gracieuze manier...: in het voorjaar verschijnen de groeitoppen als grijsroze, gespikkelde speren uit de grond, al snel barsten deze open en laten de (dan nog) verkreukelde bladeren en bloemen zich zien. Het blad groei uit tot een brede driedelige parasolen, hiermee de kostbare bloemenschat verbergend, maar die kan je langs de zijkant bespieden: de kokervormige bloemen hebben een fraaie opgerolde schede met een diepbruine tot zwarte drager in het draaipunt. De kokers zijn fraaie groen- tot bruinwit gestreept. Een enkele knol brengt minder opvallende, groene bloemen voort. Na de bloei ontstaan uit de bloeikolf dikke trossen met oranjerode bessen, de herfst is begonnen…

Dit is wel een van de hoogste Arisaema’s, op 1-1,5 m hoogte torenen de wit-groen-lila bloemen (meestal) boven het vingervormige blad uit. De bloeikolf (of knots) groeit uit tot een lange staart, die recht omhoog steekt. Geef ze zeer humeuze grond en plant ze gerust 10-20 cm diep voor een stevige groei. Na de bloei ontstaan in de herfst prachtig dikke trossen met rode bessen. Je vindt dit soort in het wild vooral in het Indisch subcontinent.

Dit fraaie Japanse soort maakt grote bekers (vlak boven de grond) en ongeveer tegelijk ontvouwt zich het (niet minder fraaie) blad. De bekers hebben aan de binnenzijde een diep bruinrood dakje, het uitgroeisel van de bloemschede. De bruinrode bloeikolf groeit uit met een decimeters lange sliert, wellicht om insecten extra te lokken. De buitenkant van de bloemschede is gestreept wit met bruinrood... Zet de knollen op een schaduwplek in zeer humeuze grond, extra winterdek geeft een goede kans op overwintering, anders even oppotten en vorstvrij houden.

Grote open gele bloemen op hoge behaarde stengels. Deze van oudsher genees-krachtige plant (helende massageolie, geen intern gebruik) komt veel voor in bergachtige streken.

Een gemakkelijke en goed winterharde aronskelk! Enkele aantrekkelijke eigenschappen: het winterharde, puntvormige, donkergroene blad met lichtgroene marmering verschijnt al in het najaar, de bloei is vrijwel onder het blad, maar als alles in de zomer is afgestorven komt de volgende verrassing: een stengeltje met fel-oranjerode bessen in de nazomer tot in het najaar! Zet ze in de schaduw of langs een bomenrand. De plant is rauw gegeten giftig, maar dat leer je snel, want de tongprikkelingen waarschuwen je al! De wortels daarentegen zijn gekookt een goed eetbare knol.

Dit is een telg van de aronskelkfamilie (Araceae). Het is een vrij zeldzame plant die vooral voorkomt in vruchtbare en vochtige loofbossen. Ook nabij heggen en in de buurt van longkruid en daslook komt de plant voor. Deze overblijvende plant kan 20-40 cm hoog worden. De wortelstok loopt uit in een knolletje met vele zijwortels. De bladeren zijn groot, sierlijk, pijlvormig en soms bruin- en zwartgevlekt. De bloei is een wonder van vernuft: deze verspreidt een lucht van rottend vlees, waar vliegjes op af komen. Wanneer ze op het blad van de bloeiwijze komen, dan glijden ze naar binnen, ze kunnen de bloem dan niet verlaten. De volgende dag echter, is het blad minder glad waardoor ze de bloeiwijze verlaten kunnen en het stuifmeel mee naar buiten nemen. De bloeitijd is van april tot mei, het blad loopt al vroeg in het voorjaar uit. De bessen zijn stralend rood en verschijnen in de herfst als het blad al afgestorven is. De knollen van de plant bevatten veel zetmeel en kunnen gekookt gegeten worden. De plant zelf is giftig in verse toestand en licht giftig als deze gedroogd is. In de fytotherapie wordt de plant gebruikt tegen heesheid, hardnekkig hoesten en keelpijn.
(bewerkt naar Wikipedia)

Een topper voor de schaduw, deze kruipplant met glanzende, donkergroene, niervormige bladeren (5 cm). De bloemetjes zijn onopvallend, purperkleurig. Geef de plant humeuze grond.

HEEL POPULAIR IN BOEKETTEN!
Een meerjarige plant, die 90 cm hoog wordt. De bloeitijd is juni-augustus. Het lancetvormige blad verraadt een zeer goede droogtebestendigheid en de trosjes met kleine, witte bloemtrosjes verspreiden een honingzoete geur. Het zijn de vruchten, waar de plant zijn populariteit aan dankt. Het lijken wel opgeblazen kastanjevruchten, meerdere aan een steel. Heldergroen van kleur, naar rood verkleurend en iets (zacht) gestekeld zijn ze, uitlopend in een puntje. Na rijping barsten de 5 cm ronde vruchten open en zien we aan draadjes (parachuutjes) de zaden hangen. Deze plant is belangrijk voedsel voor de rupsen van de Monarchvlinder, wie weet komt deze prachtige vlinder meer naar Noord-Europa... Geef de planten‘s winters wat extra bladerdek tegen vorst en u kunt er jaren van genieten!

Een goede winterharde telg van dit boeiende geslacht. De roze tot wijnrode bloeischermen staan op 120 cm lange stengels (bloeitijd juli-augustus) die overigens onder de bloemen vol bezet zijn met lancetvormig blad: een volle bladbasis! Deze sterke snijbloem verrast u met een heerlijke vanillegeur en is in de tuin geliefd bij vlinders, bijen en andere insecten. Geef ze een zonnige, niet te droge plek.

Een matig winterharde plant, die 150 cm hoog wordt. De bloeitijd is juni-augustus. De kleine, witte bloemtrosjes verspreiden een honingzoete geur. Het zijn de vruchten, waar de plant zijn populariteit aan dankt. Het lijken wel opgeblazen kastanjevruchten, meerdere aan een steel. Heldergroen van kleur en iets (zacht) gestekeld zijn ze. Na rijping barsten de 5 cm ronde vruchten open en zien we aan draadjes de zaden hangen. Geef de planten een vorstvrije plek ‘s winters en u kunt er jaren van genieten!

Een zeer veelzijdige plant, alle delen van de plant zijn (met mate) eetbaar. Bijen, vlinders en veel andere nuttige insecten zijn dol op de fraaie bloemen.
De jonge bladscheuten (roerbakken) smaken als asperges, de toppen van de oudere scheuten eet je (kort gestoofd) als spinazie, de bloemknoppen en jonge vruchtjes van 3-4 cm (kort gekookt of in de wok) zijn heerlijk knapperig. De bloemen kan je koken tot een heerlijke siroop. Tijdens hete dagen hoopt zich in de bloemen zoveel nectar op, dat het kristalliseert en als mini-snoepjes kan worden gegeten.
De genezende werking van de plant is al eeuwen bekend bij de Native Americans, bekend is het wortelextract, dat door deskundigen wordt aangewend tegen pleuritis, maar je vindt nog veel meer toepassingen op internet!
De stengels van de afrijpende plant is een populaire vezelleverancier, het pluis in de rijpe vruchten is zacht als zijde en wordt gebruikt als vulling in kussens, vezel voor kleding en... als filter voor olievervuiling in de zee. Er zijn nog veel meer toepassingen, zie bijvoorbeeld de site van pfaf.org
Tenslotte (last-but-not-least) is dit een behoorlijk winterharde, helderoranje bloeiende, zeer sierlijke plant in de tuin. In de winter willen de planten niet nat staan, zorg dus voor goede afwatering. De bloeitijd is in juni-augustus op een hoogte van 70 cm. (Zie ook 329885 Zijdezaligheid)

Typerend voor alle telgen van de Asclepias-familie is het melkachtige plantensap. De fraaie roze meeldaden en stampers worden omgeven door geelgroene bloembladen in een flinke, volle bloemtros. De bloemen zijn zeer populair bij vlinders en andere insecten. Na de bloei ontstaan groene, later zalmkleurige blaasvruchten met zaden aan parachuutjes. De hoogte is 60-90 cm.

De stevige ruim 1m hoge stengels, rondom bezet met smalle bladeren (als een lelie), lijken met de gele bloemtrossen in de top wel speren! In mei begint de bloei in kransen: gele stervormige bloemetjes tot 3cm groot HEERLIJK GEUREND! Geef ze een zonnige tot halfbeschaduwde plek.

Frisse zomerbloeiende aster, bloeit met roze, blauwe en witte tinten. De bloemen staan op korte 30 cm lange stengeltjes en elk bloempje laat een vrolijk geel hartje zien. Deze soort heeft nauwelijks last van schimmel.

Een overvloed van hemelsblauwe bloemetjes (met het bekende gele hartje) kan je verwachten van deze langbloeiende aster: van juli tot aan de vorst trouw in bloei! Hoogte 60-90 cm. In Noord-Amerika een geliefde wildplant, die maar liefst 200 varianten kent. Geef ze zon tot halfschaduw, vlinders en insecten bezoeken de bloemetjes graag.

Een ongelofelijke bloeikracht kent deze herfstaster. Op een hoogte van 60-120 cm bloeit een overvloed aan hemelsblauwe bloemetjes met geel hartje. De eerste vorst deert deze plant niet, tegen de vorst in blijft deze standvastig mooi te zijn in de tuin! Ga je met je hand door de plant, dan ervaar je het zachte gevoel, waaraan deze Aster zijn Engelse naam “Smooth Blue Aster” dankt. Geef ze een zonnige plek…

Van oorsprong komt deze plant uit Noord-Oost Amerika (het vroegere Nieuw-Nederland) vanwaar de plant in Noord-Europa inheems is geworden. Deze aster bloeit rijk (op een tamelijk tot zeer zonnige plaats met voldoende water) in tinten roze, wijnrood, wit en blauw. De late zomer en herfst worden volop gekleurd met deze dankbare tuinplant. Bijen en vlinders zijn genieters van de nectar!

Fijn ingesneden blad met daarboven pluimvormige bloemen in heldere witte, roze, lila en rode tinten. Ideaal voor (half)schaduwplaats.

Je zou kunnen zeggen: een verbetering van de gewone A. major (als je van groter houdt): De puntige, wit-groene buitenkrans is extra groot en heeft meer groene contrastkleur. Deze omsluit een bolvormig, meestal roze schermpje van kleine bloemetjes. Het geheel heeft een zachtroze uitstraling. Geef de plant een schaduwrijk plekje, zon verdraagt de plant goed als de voet vochtig blijft door mulch of lage begroeiing. Hoogte 60-80 cm, bloeitijd mei-september.

Wat een subtiel en sierlijk bloemetje! De puntige, wit-groene buitenkrans omsluit een bolvormig, meestal roze schermpje van kleine bloemetjes. Het geheel heeft een zachtroze uitstraling. Geef de plant een schaduwrijk plekje, zon verdraagt de plant goed als de voet vochtig blijft door mulch of lage begroeiing. Hoogte 80-100 cm, bloeitijd mei-september. De planten kunnen geneeskrachtig worden aangewend: maagversterkend en eetlustopwekkend.

Goed in de zon gezet valt deze variëteit op door zijn rechte groeiwijze. Het stevige bladdek (geraniumachtig) stuwt een massa bescheiden gekleurde bloemen omhoog. De diepwijnrode kleur leent zich voor talloze combinaties. Overigens: de planten groeien ook goed in de schaduw en zijn dan iets weelderiger van groei. Bij een zonnige standplaats is mulchen of lage onderbegroeiing noodzakelijk.

Hoogte 10 cm. Zeer populaire randbloem of rotstuinplant. Bloeit vroeg en zeer rijk. De diepblauwe bloemetjes bedekken geheel de plant! Geef ze een goed gedraineerd plekje in de zon of halfschaduw.

Hoogte 15 cm. In tinten paars, roze en violet.

Zie 576000, maar dan karmijnrood.

Pittige purpervioletten bloei in het voorjaar. Sterke, kruipende meerjarige plant, die van een zonnige en goed vochtdoorlatende grond houdt.

Niet in het minst aantrekkelijk vanwege de hemelsblauwe vlinderbloemen. Een “reuzenlupine” zou je hem kunnen noemen. Op vruchtbare klei (iets beschaduwd) schiet de plant door tot 2 m hoogte! Deze vaste plant (afkomstig uit Noord-Amerika) is een oude bekende voor de indianen. De Mohicanen kenden al de ontstekings- remmende werking. Voor creatieven onder ons: uit het blad wordt een blauwe kleurstof getrokken. Goede snijbloem

Deze goed winterharde plant houdt van zon en niet te veel water. Het vetachtige blad, glanzend-groene blad duidt daar al op. Ik het voorjaar bloeit deze plant met warmgele bloemtrossen op ongeveer 10-20 cm hoogte. Na de bloei ontstaan sierlijke, lange zaaddozen, die roodgroen afrijpen. Een onbekende plant, waar we vast binnenkort meer van gaan zien!

Een bijzonder sierlijk en rank bloemetje. Deze irisachtige houdt van droge- of goed gedraineerde grond en volle zon. Na het lancetvormige blad groeien de 60-75cm hoge stengels uit tot oranje open bloemetjes met 6 bloemblaadjes. De bloedrode stippels op de bloem geven het tijgereffect.

De gewone roze bloeiende cultivar, zeer geliefd vanwege de vroege bloei (april-mei) en de goede bodembedekking. Het grote wintergroene blad is groen tot lichtrood en de bloei: dikke stengels (40-50 cm hoog), trossen met kleine roze, iets hangende klokbloemen. De bloei is uitbundig en “en masse”.

De eerste groei toont al een imposante bladbasis van donkergroene, glanzende, prikkende distelbladeren. Daaruit torenen op 60 cm de vervaarlijk bedoornde stengels met trossen (verhip) gele (!) bloemen. Omdat de meeste distel-achtigen roze zijn, is dit een leuke verrassing. Hoewel dit soort oorspronkelijk uit Zuid-Afrika komt, zijn de planten zeer winterhard in ons klimaat.

De eerste groei toont al een imposante bladbasis van donkergroene, glanzende, prikkende distelbladeren. Daaruit torenen op 60-70 cm de vervaarlijk bedoornde stengels met trossen wit met zachtlila bloemen en een donkerpurper hart. De bloei start in juni en zet dor tot in september! Hoewel dit soort oorspronkelijk uit Zuid-Afrika komt, zijn de planten voldoende winterhard in ons klimaat.

Een struik zaaien.... kan dat? Heel gemakkelijk! Vlinderstruiken worden breed, bloeien met trossen van honderden bloemetjes en trekken echt vele vlinders.
Verpakking bevat violet tinten. (Afhankelijk van beschikbaarheid hebben we ook wel eens de gemengde kleuren.)

Geen romantische naam, maar dit ijverig bloeiend, geel margrietachtig bloemetje verdient een plekje in uw tuin. Lancetvormig blad, bloeit juni tot sept., dus tot diep in de herfst kleur! Hoogte 30-60 cm.

ZELDZAAM IN CULTUUR!
Op een hoogte van 90 cm bloeit deze sterke meerjarige plant maandenlang met naar boven gerichte, kelkvormige, wijnrode bloemetjes. De stengels zijn stevig en de hele plant biedt goed doorzicht omdat deze nauwelijks blaadjes heeft. Dit soort is inheems in het midden van de VS.

U ziet het goed: heide is goed te telen uit een pakje zaad! Roze tinten gemengd, meestal niet hoger dan 30 cm. Van de jonge topjes wordt een gele kleurstof gemaakt.

Opvallend zijn de stevige vlezige stengels met langwerpige trossen stervormige bloemen, licht(hemels)blauw van kleur. Hoogte 80 cm, bloeit in juni. Zet ze lekker vochtig in zon of iets beschaduwd.

Opvallend zijn de stevige vlezige stengels met langwerpige trossen stervormige bloemen, helderwit van kleur. Hoogte 80 cm, bloeit in juni. Zet ze lekker vochtig in zon of iets beschaduwd.

Op 60 cm hoogte bloeien de fraaie, helderwitte, klokvormige bloemen. Bijen zijn er dol op, geef ze een plekje in de zon of halfschaduw, ze houden van humusrijke, vochthoudende, maar goed drainerende grond. Het jonge blad is lekker in een gemengde salade en de bloemen zijn ook eetbaar: een fijne smaak, prettige textuur en een tikkeltje zoet.

De bijzonderheid zit in de details! De lichtblauwe, hangende klokjes (aan 10-40 cm lange stengels) hebben aan de uiteinde en de binnenzijde van de kelk een fijne beharing. Ze bloeien van juni-augustus. Je vindt dit zeldzame plantje in Noorwegen, de Alpen en de Karpaten: typisch een plantje dat door het terugtrekkende ijs na de ijstijd tevoorschijn kon komen.

Bloemen in de vorm van een klokje. Vormt mooie, ronde pollen. Hoogte 35 cm.

Witte bloemen in de vorm van een klokje, als ze verder open komen tot een sterretje.
Vormt mooie, ronde pollen, niet te lang overwinteren.

De violetblauwe klokbloemen staan als een ronde kluwen boven aan de stengels. Hoogte 50 cm, bloeit juni-augustus, zeer sterke snijbloem.

Stevige stengels (120 cm hoog) en middelgrote, trechtervormige bloemen vormen deze sterke borderplant. De kleur, die van oorsprong melkwit is, heeft men in de loop van de jaren uitgebreid met blauwe en lila tinten.

Een massa bloemen, qua vorm tussen ster- en klokvorm, in een helderwitte kleur. Enige steun is wijs bij hoge Campanula’s (90 cm). Zet ze zonnig.

Een massa bloemen, qua vorm tussen ster- en klokvorm, in een metallic-achtig violetblauw. Enige steun is wijs bij hoge Campanula’s (90cm). Zet ze zonnig.

Een unieke, zeer zeldzame plant, afkomstig van het Kaukasus-gebergte. De welvende stengels dragen naast smalle, hartvormige blaadjes over de gehele lengte klokvormige bloemen. De kleur is wit met roze aders; de lange bloeitijd maakt dit soort een welkome aanwinst. Hoogte 40 cm

Van de inheemse klokjes is dit een hele mooie! Lilablauwe 2-3 cm grote, zeer elegant gepunte klokjes op sterk vertakte, tot 30-60 cm hoge stengels. In de natuur zeldzaam en beschermd.

Lange stengels (hoogte 80cm) vol hangende klokvormige, hemelsblauwe bloemen.

Charmant en zeldzaam is deze halfhoge klokjesbloem (40-60 cm). De grote hangende, klokvormige bloemen zijn purperrood aan de buitenzijde en rood of paars gespikkeld aan de binnenzijde. Een bloem, die u (dit keer) “onder de rok” mag kijken! Geef de plant een vochtig plekje in de zon of halfschaduw.

Elegante plant, die de laatste jaren veel in romantische tuinen wordt aangeplant. Bloeit met meerdere kaarsrechte, lange stengels, die massaal bedekt zijn met witte of lichtblauwe (stervormige) klokjesbloemen. Buiten is de hoogte 100 cm. Voor een speciaal effect laat u hem een poosje in de kas opgroeien (in grote pot van 25 cm) de plant krijgt dan de spectaculaire hoogte van wel 200 cm! Meestal tweejarig geteeld.

Met haar blauwe belletjes de bekendste van onze inheemse klokjessoorten. Gelukkig komt deze Campanula steeds meer voor in ons land... Voor bijen en andere insecten is dit fraaie bloemetje een erg belangrijke nectarleverancier. De hoogte varieert van 10-50 cm, het plantje houdt van lichte, droge grond, liefst tussen niet te hoog gras. De blaadjes zijn eetbaar, maar een flink maaltje zal je er niet van eten…

Hangende, langwerpige klokken in wit met roze kleur, 40-60 cm hoog. De bloei van deze sterke Campanula is vrij vroeg: mei-juni

Sterke campanula, 80 cm hoog met behoorlijk grote trompetklokjes in zuiver witte kleur. Geef ze zon en voedzame grond.

Sterke campanula, 80 cm hoog met behoorlijk grote trompetklokjes in lichtvioletblauwe kleur. Geef ze zon tot halfschaduw en voedzame grond.

De eerste jaren groeit deze klimplant tot bloeibare volwassenheid. Hij slingert en hecht zich evt. tot grote hoogte. Het grote geveerde blad is op zich al een sieraad. Uiteindelijk wordt uw geduld beloond: eind juli komen de trossen met oranjerode (tropisch aandoende) trompetbloemen.

Dit is de iets kleinere broer van de Himalaya-gigant C. giganteum. De hoogte van deze prachtige lelie bouwt zich op van 70-200 cm naarmate de plant zich beter en langer settelt. De ideale groeiplek is tussen bomen of struiken, veel schaduw en humus aan de voet en een zonnetje op de kop. Het meest spectaculair zijn de grote, trompetvormige, groen-witte bloemen met roodbruine vlekjes in de keel. Er kunnen 2-15 bloemen per stengel ontstaan en deze geuren heerlijk en trekken massa’s hommels, bijen en vlinders! Het grote, fraaie blad neigt naar hartvormig.

Van een actieve liefhebber hebben we de bijzondere rode vorm van de zeldzaam mooie Reuzenlelie. Deze prachtige lelie komt uit het noorden van Japan, de Koerilen-eilanden en Sakhalin, waar ze groeit in naald-, eiken- en bamboebossen op koele vochtige plekken in de bergen. De dikke stengels worden 70 – 200 cm hoog en groeien vanuit het sierlijke, grote, hartvormige blad. Ze bloeit in juli/augustus met een tros van 2-15 trompetvormige bloemen (12-18 cm groot) in fluweelachtig robijnrode binnenkant en een bijna witte buitenkant. Deze kleur is vooralsnog zeer zeldzaam! De bloemen hebben grote nectarklieren aan de voet van de bloemkroon die veel nectar uitscheiden. Veel hommelsoorten, bijen en vlinders worden daardoor aangetrokken.

Een bijzondere en spectaculaire telg van de lelie-familie uit China en Japan. De plant laat de eerste jaren “alleen” een mooie, hosta of aronskelk achtige plant zien. De variëteit yunnanensis wordt wel gezien als de absolute “King” van deze soort, vanwege het diepgroene blad (purperbrons in aanleg) en de dieprode nerven en stengel. Na enkele jaren geeft de plant op 1,5-2,5m hoogte een uitbarsting van iets naar beneden gerichte, grote trompetvormige bloem: wit met een prachtige wijnrode keel. Bescherm de plant goed ‘s winters of bewaar de bollen vorstvrij. Enkele uren zon per dag is de beste omstandigheid, te veel zon geeft bladverbranding. Onze foto’s laten meestal de gewone C. giganteum zien!

In Nederland komt deze paarse distel voor in de kustprovincies, hoe zanderiger, hoe zeldzamer. De hoogte varieert (afhankelijk van de vruchtbaarheid of concurrentie) van 30-200 cm. Hoe zouter de plek, hoe ruiger de plant! De bloemhoofdjes knikken (vandaar de naam) en kijken je daardoor grappig mensachtig aan…! Hommels, vlinders, maar ook Putters en mieren zijn regelmatige bezoekers van deze sierlijke, ruige tweejarige plant. Het merg van de stengels is (gekookt) eetbaar als asperges en heeft een aangename smaak!

Een adembenemende alpenbloem bij uitstek! De witzilveren, platte distelbloem (doorsnee ± 5 cm) knisperen in de wind. Alle delen van de plant zijn eetbaar, maar vooral de bloembodem, die op dezelfde manier geoogst en gegeten wordt als de artisjok. Hoogte 30 cm.

Als dat geen vlinderlokker is! De 120-150 cm hoge plant krijgt bovenin sierlijke blauwe bloemetjes, die de vorm van het Blauwtje (een blauw vlindertje) zeer dicht naderen! Compleet met de lange stampers als voelsprieten. De plant kan aan een rek opgebonden worden tot een klimplantje, regelmatig snoeien verjongt de plant. De planten sterven in de winter af, maar de wortels lopen trouw uit in het voorjaar. Geef ze een plekje in de volle zon, het blad heeft een vreemde aromatische geur!