Dat heb je met bonen, die uit een oude traditie komen, overal krijgen ze een andere naam en niemand weet de oorsprong meer. Een klimmende boon, die zowel vers (de gehele peul) als droog kan worden geoogst. De peulen zijn vrij plat en breed en ongeveer 12 cm lang, de bonen hebben bij rijping een prachtige kastanjerode tekening rond de navel. Late zaai is mogelijk, dit ras rijpt bij kouder weer nog prima na. De bekende Engelse schrijver Mat Coward is lovend over dit rasje: “One of my most reliable, heavy-yielding and useful garden crops is a type of climbing bean which I originally got a few years ago fro the Heritage Seed Library. I'm not sure whether it gets its name from its fat, round seeds or as a corruption of "pie" as in piebald - the two-tone beans are very attractive. You can eat the young pods whole, as French beans, but that would be a bit of a waste. I let them grow on to near maturity, when the beans are fully formed and coloured and the pods are starting to turn yellow and floppy.
At this state, I shell the beans and freeze them for use in cooked dishes through the winter. They freeze perfectly, retaining their floury, meaty texture. If you don't have a freezer, simply leave the pods on the plants until they are crisp and store the pea beans as dried beans for boiling.”

Lekker ouderwets droogboontje met citroengele kleur. Kookt tot een heerlijk romige soep. Lage plant.

Uit oude Groningse traditie! Deze gele droogboon heeft een zachte schil en is ideaal als soepboon, kookt dus snel tot pap. De zachte bonensmaak combineert met veel soorten kruiden en bouillons, de ideale basis voor een voedzame soep.

Aan de vergetelheid onttrokken! De boontjes groeien in 16 cm lange peulen en kunnen droog of vers worden gepeld. Jonge boontjes kan je als sperziebonen eten. Ronde witte boontjes met rondom het naveltje een ZWARTE tekening in de vorm van een lofprijzende engel of een vogel en omgekeerd zien velen er een soldaatje in! De structuur is zacht en de smaak gaat richting tamme kastanjepurée of een zachte kekererwt. Heerlijk als humus maar ook in de salade! De planten blijven laag: ongeveer 50 cm.

ZIE 045245. Aan de vergetelheid onttrokken! De boontjes groeien in 16 cm lange peulen en kunnen droog of vers worden gepeld. Jonge boontjes kan je als sperziebonen eten. Ronde witte boontjes met rondom het naveltje een rood-bruine tekening in de vorm van een lofprijzende engel of een vogel en omgekeerd zien velen er een soldaatje in! De structuur is zacht en de smaak gaat richting tamme kastanjepurée of een zachte kekererwt. Heerlijk als humus maar ook in de salade! De planten blijven laag: ongeveer 50 cm.

Aan de vergetelheid onttrokken! De boontjes groeien in 12-14 cm lange peulen en kunnen droog of vers worden gepeld. Jonge boontjes kan je als sperziebonen eten. Ronde witte boontjes met rondom het naveltje een rood-bruine tekening in de vorm van een monstrans met hostie. De structuur is zacht en de smaak gaat richting tamme kastanjepurée of een zachte kekererwt. Heerlijk als humus maar ook in de salade! De planten klimmen langs stokken of gaas: 2-3 m hoog.

Dit prachtige, klimmende droogboontje is al minstens 100 jaar bekend in Australië en daar zeer geliefd vanwege smaak en productie. Na enkele testjaren blijkt het ras ook in Nederland een groot succes. Ieders fantasie wordt geprikkeld bij dergelijke gevlekte boontjes. Zo zien velen er de hemelvaart in gesymboliseerd: een persoon (Maria of Jezus) die bijna achter een donkere wolk verdwijnt. De traditie wil, dat de boontjes op hemelvaartsdag worden gezaaid en op Maria hemelvaartsdag (15 augustus) voor het eerst wordt geoogst.
Anderen zien een donkere heuvel met boerderijfiguren: een stal, een koe of een paard, de boer, etc. De boontjes kunnen vers geoogst worden als sperzieboontje. Later ontstaan de rijpe bonen, die geoogst, gedroogd, en afgesloten jarenlang bewaard kunnen worden.

Stamdroogboon (dus laag blijvend). Een zeer smaakvolle droge boon op vroege afrijping geselecteerd. Oorspronkelijk ontwikkeld middels klassieke plantenveredeling in Canada door het Kentville Research Station te Nova Scotia. Goede opbrengst en ook zeer geschikt als soepboon. Attractief!

Stamdroogboon. Een prachtig, historisch ras waarvan de oorspronkelijke beschrijvingen reeds terug gaan tot voor 1880. Afkomstig van een Amerikaanse verzamelaar, eigenlijk onbekend in Noord-Europa, maar doet het bij ons toch erg goed zo bleek uit meerdere jaars beproevingen. De goede smaak, fraaie uiterlijk (creme met wijnrode vlekken) en vrij ronde zaadvorm maken dit ras tot een welkome telg in de Vreeken-familie….

Dit zeldzame, bijzonder gekleurde boontje kent zijn oorsprong in Zuid-Oost-Europa (onze vindplaats: Rodopen in Bulgarije). Als jonge boon is het een lekkere sperzieboon, uitgerijpt oogst je de prachtige boontjes: wit met een moccakleurig veld en daarin kersrode streepjes… Daarom hebben wij deze naam eraan gegeven. Alleen de kleur al brengt je op culinaire ideëen! Een vrij laat rijpende stokboon: klimmend dus. Uiteindelijk komt deze boon uit Amerika, de gelijkenis met de eveneens late ‘Papa de Rola’ of ‘Dove's Breast’ is treffend. ‘Indian Shield Figure’ of ‘Hidatsa Shield Figure’ is iets afwijkend van kleur en w.s. vroeger oogstbaar.

Een zeer oud, historisch, Nederlands, Gronings ras, geliefd vanwege de fijne witte boontjes. Het zijn klimmende bonen (stokbonen), dat betekent: niet bukken met plukken en een grote oogst. We kunnen jaarlijks maar weinig kopen, dus wees er vroeg bij!
Onze kweker vertelde het volgende mooie verhaal: de bonen heb ik ongeveer in 1970 gekocht op een landbouwbeurs in Warffum. Een oude man maakte me er op attent, hij vertelde me over deze ‘Oldambster Witte’ (spreek uit: ol-dambster). De groene peulen laat je drogen aan de plant tot ze wit zijn. Vervolgens kunnen ze gedopt worden, goed drogen, een weekje in de vriezer (tegen het uitkomen van de eitjes van de bonenkever) en vervolgens koel bewaren. Het is in Groningen een delicatesse en met Nieuwjaarsdag worden ze uit traditie gegeten, verder de hele winter door. (commentaar: Grappig, deze traditie komen we ook tegen in de VS met de Cow Peas, ook een soort droogboon). Deze “Grunninger Dreuge Boon” maken we als volgt klaar: oudejaarsdag in de week zetten, ‘s morgens even afspoelen, tegen 11.00u op een zacht vuur zetten met een stuk spek, verse worst en een droge bink (gepekeld bovenbeen van het varken). Zonder de droge bink moet er wel wat zout bij, samen met een meelderige (=bloemige) aardappel is het een koningsmaal!

Bonen, die minder winderigheid veroorzaken is groot nieuws! Primbonen werden ontwikkeld door de oude Engelse veredelaar Dr. Colin Leakey. In Chili vond hij Manteca bonen, waar de zuigelingen kennelijk geen darmkrampjes van kregen. Hij maakte deze genetisch unieke boon geschikt voor ons klimaat. Een leuk en vooral ook erg lekker crème-groenachtig boontje in een bijna ronde vorm.

Een echt traditioneel Fries ras uit de Friese Wouden (Wâlden). Het ras dreigde uit te sterven, maar o.a. door de activiteiten van de Stichting Wrâldfrucht ligt deze mooie droogboon weer op ons bord! De kleur is violetrood tot donkerbruinrood met rozerode spikkels. De smaak is aangenaam pittig en de boon is na de kook tamelijk stevig. Traditioneel worden de ‘Reade Krobben’ gegeten met uitgebakken gerookt spek en spekvet, soms aangevuld met een lepel azijn. Tegenwoordig worden er bovendien vaak appelmoes en gebakken uien bij geserveerd. Een heel mooi overzicht van moderne en traditionele recepten is te vinden op de website www.waldpyk.com Uiteraard kunnen de bonen ook jong geoogst en als sperziebonen gegeten worden. Een enkel draadje zou de peul wel kunnen hebben. (tekst en foto’s uit www.doedestreekproef.nl) class="desc-group">Droogbonen worden op verschillende manieren geoogst. Sommige rassen zijn met gehele peul ook eetbaar, anderen kunnen alleen vers of (gerijpt) droog gegeten worden. Tip voor het opslaan van droge bonen: om uitkomen van eventuele eitjes van de bonenvlieg te voorkomen plaatst u de goed gedroogde bonen 24 uur in de vriezer.

De rode, Mexicaanse bonen hebben een uitstekende smaak, worden niet melig en worden (afgekoeld) ook in salades gebruikt. Lage plant. Voor 80 planten.

ZELDZAAM BONENRAS!
Een zeer vruchtbare, klimmende boon, waarvan je de peulen vers kan doppen (als een flageoletboon) of geheel droog kan oogsten. De verse boontjes zijn helderblauw, verwacht 6 boontjes per peul en de droge boontjes worden bijna zwart en zijn dan uiteraard lang te bewaren.
Deze prachtige, roze bloeiende boon is door spontane kruisingen ontstaan op het seedsaver veld van Lisa Bloodnick in Apalachin (Bloodnick Farm). Onze Nederlandse kweker vermeerderde het ras verder voor ons... Na enig experimenteren vond Lisa in 2018 dat het ras zuiver genoeg was. Het was een erg nat jaar en ‘Sacre Bleu’ bleek als enige nauwelijks last te hebben van schimmel, wat een prettige eigenschap is voor een boon, die geheel rijp moet worden geoogst!

De grote peulen (20 cm) dragen een flink aantal bonen. Deze stokoude klimmende variëteit is misschien al vanaf de 17e eeuw in Italië ontwikkeld en in de 18e eeuw in Frankrijk gesetteld. Nog steeds is dit ras zeer geliefd vanwege de verfijnde smaak en de zachte zaadhuid. Jong geoogst is de boon als zachte draadloze sperzieboon bijzonder lekker.

Sorry voor de naam, geachte vrouwelijke klant! Het verhaal achter dit klimmende boontje is, dat het één van de eerste draadloze soorten was, dat scheelde veel tijd met 'doppen'. Tijd besparen werd kennelijk niet als positief ervaren… De boon is vers of gedroogd eetbaar, de witte bonen blijven stevig na het koken.

Grote, witte, platte bonen... Proef de subtropen met deze grote Spaanse bonen. De klimmende planten groeien snel en de bonen rijpen vroeg (90 dagen).

Zoals de naam al verraadt, komen de Tarbais boontjes uit de Franse regio Tarbes. Ze werden vroeger (in navolging van de bewoners van Amerika, waar de boon vandaan komt) ook in Frankrijk samen met maïs geteeld, zodat de bonen een steuntje hadden aan de maïsplant. De naam “maïsboon” was vrij gebruikelijk in die tijd... De toptijd van dit oude ras was eind 19e eeuw, toen er bijna 19.000 ha van geteeld werd! Nu wordt deze droogboon vanwege zijn zeer verfijnde smaak (smelt op de tong...), dunne huid en lichte verteerbaarheid sinds 1986 weer professioneel geteeld voor liefhebbers en betere restaurants, veel Fransen kennen dit ras en kweken deze in eigen tuin.

Dit geldt als een van de mooiste droogbonen, voorzover dit objectief te bepalen is natuurlijk... De gele, slanke zaden zijn allemaal verschillend getekend met prachtige, bruinrode cirkellijnen. Heerlijke, rijke smaak met een mooie zachte textuur.

Milde, smakelijke droge laagblijvende (stam)boon. Traditioneel oud ras uit Vermont in New Engeland (VS). Doet het echter ook heel goed in Nederland/Noord-Europa. Geniet van de bijzondere kleur: zalm tot roze zaden met wijnrode spikkels. Sterke planten met goede opbrengsten. Ook geschikt als soepboon. Dit ras uit oude tijden werd jarenlang door Amerikaanse bedrijven gevoerd als paradepaardje.

Het Wieringer boontje groeide al op Wieringen toen het nog een Zuiderzee-eiland was! Het prachtige droogboontje was eigenlijk zo goed als verdwenen, maar dankzij een naar de VS geëmigreerde Wieringer familie is het boontje weer teruggebracht: dankzij de ijver van Eb de Vries is het boontje weer beschikbaar! Sindsdien wordt dit fijne boontje gekoesterd vanwege uiterlijk: wit met een grote, lichtbruine vlek rond de navel en de smaak: stevig en verfijnd. Het gewas is struikvormig tot middenhoog klimmend (60-150 cm hoog) en geeft een grote oogst. Zeer jong geoogst wedijvert het boontje met menig naaldboontje!

Waar de eerste draadloze boon vandaan komt is in de nevelen der historie gehuld. Zeker is, dat dit draadloze ras al in Noord Amerika bekend was in 1810 en afkomstig van Duitse immigranten. Amerikanen vonden het ontdraden van boontjes kennelijk een typisch huisvrouwenklusje, omdat dit ras weinig tot geen draad heeft ontstond de gekscherende naam "Lazy Housewife"… maar ja, de wasmachine bestond nog niet eens! Overigens geeft de plant een grote oogst aan lange, vlezige bonen, die vers of als droogboon gegeten worden/werden. De droogbonen zullen gemakkelijk stuk koken, rustig laten sudderen dus.

De (ook in het buitenland) beroemde Hollandse witte bonen. Laagblijvend met zalvende smaak.

Een zeer bijzonder, kleurrijk en uniek mengsel van (oude) bonen(land)rassen, cultivars en kruisingen daarvan, uit alle windstreken van de wereld! Uit o.a. Korea, China, Kenia, VS, Zuid-Europa, voormalige Oostblok, enz., enz. Uit de nazaten van honderden kruisingen, zijn voor Noord-West Europa geschikte typen geselecteerd en beproefd. Het betreft dus een zeer unieke en uiterst brede variatie van bonenzaden, waarvan de planten wel goed beproefd zijn en onder de Hollandse omstandigheden geteeld kunnen worden. Ideaal geschikt en leuk om uw eigen favoriete selectie uit te ontwikkelen ! Markeer hiertoe de beste, mooiste of meest unieke planten en ontwikkel zo uw eigen huisselectie! Ongetwijfeld zult u tussen deze collectie ook een aantal typen aantreffen die uiterst geschikt zijn voor gebruik als verse- of sperzieboon. De resterende planten kunt u oogsten en aanwenden voor een dan wel zeer unieke bonensoep! Als “ornament” zijn de zaden –bijvoorbeeld in een glazen fles- een attractieve blikvanger. Kortom: warm aanbevolen.

De naam Yin Yang is niet historisch maar wel raak. Ook de bijnaam "orcabonen" duidt al op het zwart-witte karakter van de droge boontjes, opvallend is het zwarte oog in het witte veld en het witte oog in het zwarte veld… In de zuidelijke VS brengt het eten van dit boontje met nieuwjaar geluk! De niet-klimmende, dus lage bonenplanten geven een flinke oogst van smakelijke droogboontjes.

Na het koken lichtgele, bijna zwavelkleurige droogbonen (vandaar de naam!) met een romige, intense smaak, ze blijven heel na het koken. De kleine bonen zijn vrij rond van vorm. Dit fantastische, historische ras vindt zijn oorsprong in Italië en werd rond 1990 alleen nog rond Loro Ciuffenna (zuidoostelijk van Florence) geteeld. Gelukkig heeft het groeiende bewustzijn voor oude rassen ervoor gezorgd, dat dit ras nu op grotere schaal wordt geteeld in de heuvels langs het Pratomagno gebergte in Noord-Italië. In Italië wordt dit ras op de 100e dag van het jaar gezaaid en heeft daarom de bijnaam “fagiolo del cento”, een andere naam is “burrino” genoemd naar de peervormige, traditionele, gele kaas.

Duivenbonen zijn oeroude bonen, die al in 6000 v. Chr. werden gegeten (wie weet voor hoelang al). We zouden ze dus gerust Adamsbonen kunnen noemen...! De groente kwam in ons land door de Romeinen en heeft de hele Middeleeuwen op zowel mensen- als dierenmenulijst gestaan. Het Cruydt-Boek van Dodoens (1644) noemt de “Kleyne Boonkens” of “Zeeuwsche Boonkens”. Dit kleinste familielid van de tuinboon is zo groot als bruine bonen en vrij rond van vorm. Deze variëteit is lichtbruin van kleur, er bestaan ook witte, donkerrode, groene en zwarte rassen. De smaak is die van een verfijnde tuinboon, maar door de kleine afmeting is het mondgevoel uniek. Menig moderne tuinboon is jaloers op het aroma! Zaai ze flink vroeg: februari-maart, ze kunnen enkele graden vorst verdragen en kunnen i.v.m. vogelvraat (duiven zijn er gek op) het beste voorgezaaid worden of anders 5 cm diep zaaien. De oogst kan vers (veel werk maar erg lekker) of gedroogd plaatsvinden. In Groningen werd vroeger van deze bonen de originele "Mollebonen" klaargemaakt, tegenwoordig gebruikt men daar de grotere paardebonen of tuinbonen voor.

Duivenbonen zijn oeroude bonen, die al in 6000 v. Chr. werden gegeten (wie weet voor hoelang al). We zouden ze dus gerust Adamsbonen kunnen noemen...! De groente kwam in ons land door de Romeinen en heeft de hele Middeleeuwen op zowel mensen- als dierenmenulijst gestaan. Het Cruydt-Boek van Dodoens (1644) noemt de “Kleyne Boonkens” of “Zeeuwsche Boonkens”. Dit kleinste familielid van de tuinboon is zo groot als bruine bonen en vrij rond van vorm. Deze variëteit is violet tot donkerrood van kleur en is een oud Pools ras, dat vanaf 1967 in het westen bekend is. Er bestaan ook lichtbruine, witte, groene en zwarte rassen. De smaak is die van een verfijnde tuinboon, maar door de kleine afmeting is het mondgevoel uniek. Menig moderne tuinboon is jaloers op het aroma! Zaai ze flink vroeg: februari-maart, ze kunnen enkele graden vorst verdragen en kunnen i.v.m. vogelvraat (duiven zijn er gek op) het beste voorgezaaid worden of anders 5 cm diep zaaien. De oogst kan vers (veel werk maar erg lekker) of gedroogd plaatsvinden. In Groningen werd vroeger van deze bonen de originele "Mollebonen" klaargemaakt, tegenwoordig gebruikt men daar de grotere paardebonen of tuinbonen voor.

Duivenbonen zijn oeroude bonen, die al in 6000 v. Chr. werden gegeten (wie weet voor hoelang al). We zouden ze dus gerust Adamsbonen kunnen noemen...! De groente kwam in ons land door de Romeinen en heeft de hele Middeleeuwen op zowel mensen- als dierenmenulijst gestaan. Het Cruydt-Boek van Dodoens (1644) noemt de “Kleyne Boonkens” of “Zeeuwsche Boonkens”. Dit kleinste familielid van de tuinboon is zo groot als bruine bonen en vrij rond van vorm. Deze variëteit is violet tot donkerrood van kleur en is een oud Fins ras, waarvan de oorsprong ons niet bekend is. Er bestaan ook lichtbruine, witte, groene en zwarte rassen. De smaak is die van een verfijnde tuinboon, maar door de kleine afmeting is het mondgevoel uniek. Menig moderne tuinboon is jaloers op het aroma! Zaai ze flink vroeg: februari-maart, ze kunnen enkele graden vorst verdragen en kunnen i.v.m. vogelvraat (duiven zijn er gek op) het beste voorgezaaid worden of anders 5 cm diep zaaien. De oogst kan vers (veel werk maar erg lekker) of gedroogd plaatsvinden. In Groningen werd vroeger van deze bonen de originele "Mollebonen" klaargemaakt, tegenwoordig gebruikt men daar de grotere paardebonen of tuinbonen voor.

Dit familielid van de tuinbonen is wel 3x kleiner dan zijn grote broer, maar met heel veel smaak. Die lekkere bitterheid, waar de ware tuinboonliefhebber dol op is, veroorzaakt door tannine, herbergt dit boontje en maakt deze tot een ware smaakbom!
Door de zeer goede vorstbestendigheid kan je de bonen eigenlijk de hele winter doorzaaien, tenzij we de “pech” hebben van strenge vorst...
Naast voor consumptie worden veldbonen veel geteeld als groenbemester, omdat ze stikstof in de grond kunnen vastleggen.
Boeren gebruiken de gedroogde en vervolgens gemalen bonen als zeer eiwitrijk voer voor koeien. Rond 1990 verdween de teelt van veldbonen als eiwitrijk gewas bijna geheel. Er is echter weer interesse in dit gewas in het kader van vergroening en als teelt van eigen veevoer, deze vervangt dan de sojabonen.
Veldbonen werden voor het eerst geteeld in Midden Azië: Irak en Iran, vermoedelijk in het Bronzen Tijdperk. De bonen worden al een paar duizend jaar in Noord-West Europa geteeld. Pas in de Middeleeuwen ontstonden de grootzadige tuinbonen.
1 kg is voor 75 m²

Ongebruikelijk gebogen boontjes, afkomstig uit Noord-Italië, zeer gewild bij kenners! Pluk ze jong, dan zijn ze op zijn best en bieden een lekkere bonensmaak, zoals die hoort te zijn: sappig, vlezig en aromatisch. De boontjes zijn sierlijk groen gemarmerd, wat overigens na koken verandert in effen groen, de bloei is sierlijk lila met paars.

Een vrij zeldzaam Italiaans ras met een rijke historie! De fijne smaak combineert deze boon met prachtige, groen met paars gestreepte, draadloze peulen. Na de kook verkleuren ze weer tot effengroene bonen… Opvallend zijn de (voor een sperzieboon) zeer brede peulen: 13mm. De zaaiboontjes zijn ook decoratief gekleurd: beige met zwarte streepjes.

Een fijnpeulig, vruchtbaar boontje. Leent zich ook goed voor vroege teelt in de koude kas (zaaien vanaf half april). De boontjes zitten bovenin de plant, dat is makkelijk oogsten. Onze smaakproeven wezen dit ras als één van de beste fijne boontjes aan! Extra voor diepvries.

Waar de eerste draadloze boon vandaan komt is in de nevelen der historie gehuld. Zeker is, dat dit draadloze ras al in Noord Amerika bekend was in 1810 en afkomstig van Duitse immigranten. Amerikanen vonden het ontdraden van boontjes kennelijk een typisch huisvrouwenklusje, omdat dit ras geen draad heeft ontstond de gekscherende naam "Lazy Housewife"… maar ja, de wasmachine bestond nog niet eens! Overigens geeft de plant een grote oogst aan lange, vlezige bonen, die vers of als droogboon gegeten worden/werden.

Een beresterke boon met een enorme opbrengst. De stevige, 40cm hoge planten met opvallend groot blad, dragen trossen met lange (17cm) ovaalronde bonen (12mm ø). De bonenkleur is groen met purperen spikkels. Het zaaizaad is lichtbruin gespikkeld. Snij de boon in meerdere delen als spekbonen.
De smaak is fantastisch en de boon kan lang worden doorgeplukt.

In Nederland een van de eerste prinsessenboontjes zonder draad. Het "dubbele" duidt op een gevuld, tamelijk dikke peul. Liefhebbers laten er "een boontje in komen"…

ECO GETEELDE ZADEN! In Nederland een van de eerste prinsessenboontjes zonder draad. Het "dubbele" duidt op een gevuld, tamelijk dikke peul. Liefhebbers laten er "een boontje in komen"…

Sinds 1889 in de handel en nog steeds een sterke Oost-Friese en Groningse variëteit. Tamelijk vroeg oogstbaar met een lang oogsttraject. De vrij korte, brede peulen (13 cm lang, 11 mm breed) zijn vlezig en erg lekker. We krijgen allerlei superlatieven door van klanten... Te gebruiken als vers boontje, maar ook als spek- en snijboon. De lichtgroene peulen hebben rode strepen, die na het koken verdwijnen, ze zijn draadloos en witzadig. Vroeger werden de peulen aan een draad geregen en gedroogd voor de winter (zgn. Knipselbonen): Om te drogen de bonen plukken als ze geel beginnen te verkleuren. Vervolgens ontdraden en aan een snoer rijgen en drogen (bijvoorbeeld op zolder, vroeger langs de schoorsteen). Voor het koken de droge hulzen eerst een nacht voorweken. Zo kwam ook een arm gezin gezond de winter door! Een typisch Oost-Friese en Groningse variëteit! Verwant aan dit ras is de ‘Groninger Weekschil’, meer info zie www.knipselbonen.nl

Sinds 1920 geliefd als zeer vroege boon en destijds een verbetering van de 'Zwarte Belgische'. Evenals dat oude ras uit 1839 is 'Koning der Belgen' zwartzadig. Het wordt genoemd als hommage aan Koning Albert I. Door de vroege rijpheid kan deze smakelijke boon nog zeer laat worden gezaaid. Een extra voordeel is de bestendigheid tegen wat koudere weersomstandigheden!

Een oud bruinzadig ras uit 1907 met heerlijk zachte, platte peulen, lichtgroen van kleur. Vroeger was dit een populair ras om te “forceren”, d.w.z. onder glas voorzaaien om snel (in 50 dagen!) oogst te krijgen. Jaarlijks komen we zaden tekort van dit opmerkelijke oudje vanwege de zeer goede (ouderwetse) smaak! Het ras is inmiddels draadloos gemaakt, dat is de enige verbetering, die in de loop van de tijd is “ingekweekt”. Een tip voor de liefhebber van droogbonen: laat eens een paar planten afrijpen, de (lichtbruine) bonen zijn heerlijk!

Een kwekerstriomf, waar ook mijn vader lang aan gewerkt heeft: bonen, die zeer vroeg dragen en waarbij de bonen boven de plant uitsteken. Gemakkelijk oogstbaar en geen last van rotting omdat de peultjes snel aan de wind drogen. De peulen zijn 18-20 cm lang, donkergroen, smakelijk en zeer vruchtbaar!

Voor de liefhebber van een vlezige boon. Brengt veel op. Een verbetering uit de oude 'Dubbele Zonder Draad', kweekwerk van mijn vader: Wim Vreeken.

Een zeer populaire, door Vreeken's Zaden gekweekte boon. De goede eigenschappen zijn: vroege rijping, goede oogst, middelgrof. Goed voor diepvries.

Paarse, glanzende peulen, roze bloei: een sieraad voor huis of pot! Na de kook worden de bonen donkergroen en zijn zeer smakelijk!
Goed voor de diepvries.

ECO GETEELDE ZADEN! Paarse, glanzende peulen, roze bloei: een sieraad voor huis of pot! Na de kook worden de bonen donkergroen en zijn zeer smakelijk!
Goed voor de diepvries.

Een unieke kleur binnen de groep van prinsessen- of slabonen! Het kweekresultaat van een levenslange passie voor de bonenveredeling door wijlen Robert Lobitz (1941-2006): in feite een kruising tussen een paarse slaboon en een kievitsboon. De peulen, die het best kunnen worden omschreven als mat rozerood, zijn 10-12 cm lang, zeer goed van smaak en zonder draad. Lage stambonen, die vrij vroeg oogstbaar zijn.

ECO GETEELDE ZADEN! Oud en beproefd ras, dat opvalt door de vroege oogstbaarheid. De groene peulen zijn van gemiddelde lengte (12-13 cm), goed vlezig en gevuld en uiteraard draadloos. De smaak is sappig en smakelijk. Geschikt voor warme en koude klimaten.

ECO GETEELDE ZADEN! Middelfijn boontje met een grote oogst van donkergroene, glanzende, vrij lange boontjes. De smaak is voortreffelijk en blijft goed behouden na diepvriezen.

Dit zwartzadige bonenras vormt vrij lange, slanke, ronde peulen van zeer goede smaak. Zowel jong als iets dikker geplukt zijn ze optimaal, een aanrader!

3 mooie soorten, apart verpakt: a. Borlotto, 30 zaden - b. Contender, 30 zaden - c. Golden Wax Roquencourt, gele, 50 zaden

Een variatie op de aloude Romano boon, de smaak is superieur! Flinke afmeting: 15x2cm en een zeer hoge opbrengst. De witte bloemetjes en daarna de vruchtzetting vindt vrij hoog in de plant plaats, de bonen groeien dus tamelijk recht. Vroeg oogsten geeft de lekkerste malsheid en smaak!

Een verbetering van de aloude Romano boon en zelfs gezonder dan de bekende Admires, de smaak is superieur! Flinke afmeting: 16x2cm en een zeer hoge opbrengst. De witte bloemetjes en daarna de vruchtzetting vindt vrij hoog in de plant plaats, de bonen groeien dus tamelijk recht. Vroeg oogsten geeft de lekkerste malsheid en smaak!
Nassau is de nieuwste, verbeterde variëteit met extra gezonde groei en optimale opbrengst.

Een van de sierlijkste snijbonen in ons sortiment! Het frisse lichtgroene blad valt als eerste op. Na de vruchtzetting zullen de malse, 17 mm brede peulen zeker verbazen: geelgroen met purperen strepen en vlekken. Vers geoogst een heerlijk malse 18 cm lange boon, die meestal gesneden wordt. De peul is draadloos. Uitrijpen kan ook, de peulkleur wordt nog feller en tenslotte worden de beige-paarsgevlekte zaden zichtbaar.

Prachtig, deze dieppaarse, lage snijboon! Alles aan dit ras is de moeite van het opnoemen waard: 1) glanzende, bruine zaden, 2) gezonde, robuuste planten, met donkerpaarse stengels, 3) sierlijke bloemen in een combinatie van licht- en donkerlila 4) 12-13 cm lange, afgeplatte peulen in (al genoemde) dieppaarse kleur.
De platte vorm is herkenbaar als snijboon, maar de peulen mogen natuurlijk ook grover gesneden worden, ze zijn er mals genoeg voor. Na de kook veranderen paarsen bonen altijd in diepgroen: het “tovereffect”, leuk om naar te kijken! In de zaadwereld wordt dit een Romano boon genoemd.

Deze Romanobonen, of lage (stam)snijbonen zoals wij ze noemen, zijn goudgeel van kleur en heerlijk zacht van smaak! De peulen zijn 10-14 cm lang en de stevige planten houden ze goed vrij van de grond. We leveren een wit- of zwartzadig ras dat bij normale zomers goed gedijt in ons klimaat.

Klimmende spekboon. Een heel rijkdragend ras met lange, ronde, diepblauwe peulen, die na het koken groen worden. Paarsblauwe bonen zijn extra smakelijk en hebben vaak meer aroma dan groene soorten. Alleen natte zomers geven een teleurstellende oogst.

Klimmende, vlezige spekboon uit 1923. Wat een kilo's brengt dit oude ras op! De peulen zijn 15cm lang, groen en (vanaf 1950) draadloos. De smaak is tamelijk zoet, niet melig maar fris en krokant.

Deze boon wordt (zeer jong) als gehele peul, maar meestal gedopt gegeten. De peulvorm is breed en kort. De kleur is opvallend roodbruin gevlekt, in rijp stadium geel met felrode vlekken, populair bij bloemisten! De bonen zijn crèmegeel met felrode tekening. Populair in Zuid-Europa en steeds bekender in onze keuken.

Heerlijk mals en van onderaf aan al boontjes te oogsten! Een van onze Belgische kwekers mengt en kruist de nieuwere types groene, paarse, rode en gele (boter) slaboontjes met als doel: malsheid en hoge productie! Wel regelmatig oogsten om de planten aan de bloei te houden…

Een moderne topper: de boon met de volmaakte vorm! Middenlange, goed gevulde en zeer vlezige boon: 9-11 mm dik en 18-20 cm lang. Oogsten wordt vergemakkelijkt door de opvallend grote trossen, ze dragen lang door. De sterke groeikracht zorgt voor een vitaal gewas, ook als het weer even tegen zit. Deze absoluut draadloze boon is resistent tegen virus 1 en kan ook goed in de kas geteeld worden. Opvallend is de zwarte zaadkleur, de mooie lila bloei en vrij donkergroene peulen en de zeer goede smaak!

ECO GETEELDE ZADEN! Een moderne topper: de boon met de volmaakte vorm! Middenlange, goed gevulde en zeer vlezige boon: 9-11 mm dik en 18-20 cm lang. Oogsten wordt vergemakkelijkt door de opvallend grote trossen, ze dragen lang door. De sterke groeikracht zorgt voor een vitaal gewas, ook als het weer even tegen zit. Deze absoluut draadloze boon is resistent tegen virus 1 en kan ook goed in de kas geteeld worden. Opvallend is de zwarte zaadkleur, de mooie lila bloei en vrij donkergroene peulen en de zeer goede smaak!

Dit zeer oude, klimmende bonenras staat al sinds ongeveer 1930 in catalogi en is nog steeds zeer geliefd vanwege de voortreffelijke smaak en prima oogst! Jong geoogst smul je van het lekker sperzieboontje, meestal draadloos (nieuw voor die tijd!) en met al snel een klein boontje in de peul. Afgerijpt oogst je een heerlijk (bijna) rond en wit boontje, dat zacht en zalvend smelt op de tong…

Tamelijk vroeg en rijkdragend, ronde en vlezige bonen, dat noemden we vroeger een “dubbele boon” of vlezige boon. Dit ras is ook voor latere teelt heel geschikt en (mits op tijd geplukt) zeer aan te bevelen voor diepvries.

Limburgse naam voor een traditioneel rasje, dat al enkele generaties in Buggenum wordt geteeld. Het klimmende boontje geeft boontjes zo zacht als peultjes! De ronde zaden zijn al snel in de peul zichtbaar, pluk ze jong (om de dag controleren). Laat u ze iets langer hangen: geen probleem, maar ze moeten dan wel ontdraad worden.

Dit historische, Belgische ras is rond 1930 ontstaan. Je proeft dan ook echt de smaak van vroeger! De boontjes zijn een beetje plat en er ontstaat al vrij vroeg een boontje. De smaak van dit rijkdragende ras is heerlijk mals en zacht!

Dit type bonen kennen we hier niet meer: halfklimmend. Toch komt dit smakelijke ras oorspronkelijk uit Duitsland en is in de 18e en 19e eeuw zeker ook in Nederland bekend geweest. De stichters van de Dutch Fork Section (South Carolina) brachten de bonen mee tussen 1730 en 1770. Deze rijke historie wordt gelukkig ook vertaald in een bijzonder goede smaak, zoals we deze nog af en toe aantreffen. De bonen ranken minder sterk dan de meeste stokbonen, een hoogte van 1-1,5m is doorsnee: ideaal voor gebruik van de combinatieteelt “de drie gezusters” (maïs, bonen en pompoenen) om deze in de maïs te laten klimmen. Het gaas van de erwten is dus ook hoog genoeg. Uiteraard zal er bij zo’n historische boon een (gemakkelijk te verwijderen) draad aanwezig zijn, draadloze bonen kwamen pas in de 20e eeuw. Tot slot een Engelstalige aanbeveling, die ik niet onvermeld wil laten: “This is a tender, slender-podded pole type with succulent white seeds. It boasts terrific yields of old-fashioned, rich "beany" beans that taste and smell terrific.”

Voor de fijnproevers hebben we via Richarda Koeleman weer een partijtje van dit oude ras kunnen bemachtigen. De langere Rentegevers en Mechelse Tros zijn broertjes van deze historische boon. Ze zijn wat fijner en heel lekker! Richarda vertelde me: “Ik heb ze van mijn vader gekregen, die vanaf zijn 10e in groentekwekerijen heeft gewerkt en later zelf een bloemenkwekerij had. Hij had ooit meerdere soorten staan (ook voor de moestuin deed hij alles in het groot waardoor de hele familie kon meegenieten), o.a. ook de Rentegevers. Die produceerden meer en hadden veel langere bonen. Maar toen hij de moestuin moest verkleinen van mijn moeder heeft hij van alles de lekkerste soorten gehouden en zo is de ‘Non Plus Ultra’ dus in onze familie gebleven...”

De naam geeft al aan, dat dit ras een flinke opbrengst geeft. De peulen zijn slank, waardoor de boontjes al snel zichtbaar zijn. De zoete en zachte smaak zijn ouderwets geliefd.

Deze zeldzame, klimmende bonenvariëteit geeft malse, lichtgroene slabonen. Iets breed van vorm, sommigen zien er een kleine snijboon in. De zaden, die ook heerlijk zijn als droogbonen, zijn bijna zwart met bruine en crèmewitte spikkels.