Rest eetbare planten

In Centraal Rusland is deze prachtige ui een bekende verschijning op bord! De bollen zijn 3-6 cm in doorsnee en hebben een goede uiensmaak. Het blad en de (eetbare) bloemen doen er niet voor onder: fris, uiig en aromatisch!

SALAMBLAD WORDT MEER GEVRAAGD DAN AANGEBODEN. REKEN OP EEN LANGE WACHTTIJD.
Uit Bali namen we wat stekjes mee en na enkele jaren ijverig kweken kunnen we nu af en toe planten aanbieden. Salamblad wordt meestal in gedroogde vorm gebruikt en wordt ook wel "Indonesische Laurier" genoemd. De smaak is citroenachtig en zeer aromatisch. Het kan bijvoorbeeld gebruikt worden in stoofschotels en bij het op smaak brengen van seroendeng. In combinatie met Laos (Galangawortel) geeft het de specifieke smaak aan Indonesische groentengerechten zoals Sajur Lodeh en Sajur Buncis. Het blad wordt ook vaak in combinatie met citroengras (sereh) gebruikt.

Fantastisch bloeiende salie, in tinten roze en rood met mogelijke tussenkleuren. De bloemen zijn zeer geliefd vanwege de lichtzoete smaak met cassisnuance (kers). Het blad is tamelijk bitter, maar na melkinfuus (bijvoorbeeld voor de bereiding van ijs) verdwijnt deze bitterheid en maakt plaats voor een kruidige saliesmaak. Goed winterhard, mits niet te nat.

Salie is inmiddels een zeer bekende verschijning in de keuken. Deze extra sierlijke soort heeft paarsgrijs blad met mooie blauwe lipbloemen, die zeer geliefd zijn door bijen. De planten geuren heerlijk , heerlijk geurende planten zijn meerjarig en winterhard. Jong blad en de bloemen kan je rauw eten: heerlijk in salades. Salie is ruim toepasbaar in sauzen, bij vlees en vis, in saliekoekjes en saliemeel. Er kan een medicinale thee van worden getrokken tegen bijv. ontstoken tandvlees (spoelen en uitspugen), veel andere medicinale toepassingen op o.a. de pfaf-website. Over het gebit gesproken: met het oudere blad kan je heel goed je tanden poetsen!

Een salie uit de oude Indiaanse traditie. Vele ceremonies bevatten witte salie als ingrediënt. De bossige planten vormen stevige stengels met poederig grijsgroen blad ("wit"). Bijen e.a. insecten zijn gek op de bloei! Verder gebruik: voor huidwassing, natuurlijke deo en als kruidige thee. Zaad te vinden onder nummer 359050.

ELK JAAR BEPERKT LEVERBAAR VANAF APRIL. Dit familielid van de bekende Oregano (wilde marjolein) en Majoraan (eenjarige marjolein) is bijzonder fraai! De ronde blaadjes volgen elkaar zo snel dat ze elkaar overlappen en het meest opvallend is de overvloed aan roze tot lila bloemetjes, die tussen een reeks groenroze schutblaadjes te voorschijn komen: net hopbellen. Dat al dit moois ook nog een zeer oude kruidenhistorie heeft verbaast niet als we beseffen, dat deze plant oorspronkelijk uit Santorini komt, een eiland met een beschaving van minstens 5000 jaar oud immers, hoewel een vulkaanuitbarsting 1500 v. Chr. het einde inluidde van de toenmalige cultuur! Heerlijk fris en kruidig zijn de blaadjes door de salade, heel bekend is de toepassing als smaakmaker in sausen voor de pasta, maar ook als smaakversterker in Vermout. Uiteraard zijn vele genezende en helende effecten toegeschreven aan dit kruid, voel u vrij om het uit te proberen!

Een van de populairste geneeskrachtige planten in India! De plant groeit kruipend met slanke stengels en smal blad. Een echte tropische plant, die in een grote pot groeit of in de tuin, maar dan stekken of oppotten in de nazomer. Bij het oogsten ruik je al meteen de aromatische wortels: het doel van de teelt. De wortel wordt net als bij de echte Sarsaparilla gebruikt tegen ontstekingen en je maakt er een lekkere drank van: het ‘root beer’... Het medicijn Sariva, Sugandi e.v.a. wordt van de wortels gemaakt en is al duizenden jaren bij de Indische bevolking bekend.

LEVERBAAR VAN DECEMBER TOT DE VOORRAAD OP IS. Een bizar gevormde bloem, doordat de broedbolletjes snel uitlopen. Deze selectie uit de wilde Slangenlook geeft “bloemen”, die bestaan kronkelig vergroeide stengeltjes. De stelen staan stevig op 100-120 cm hoogte, waardoor de bloemen zich prima lenen voor de vaas. Bloeitijd: juni-juli. De bollen en de bloemen zijn eetbaar, vergelijk de smaak van de bol met een milde knoflook!

Deze hybride kruising is de meest gevraagde en beroemde smeerwortel. Het is de enige smeerwortel, die niet uitzaait en niet woekert! Bijzonder rijk aan proteïnen, het jonge blad is eetbaar. Beroemd is de plant bij biologische tuinders vanwege de verrijkende toevoeging aan compost, basis van rijke vloeibare mest (smeerwortel-thee) en rijke mulch.

Soms snap je niet waarom een plant niet veel bekender is! Neem nu deze wonderlijke, winterharde struik: het blad is glanzend groen, zoals de laurierkers en vanaf juni tot in de herfst is er de exotische bloei: bruinrood in de vorm van een magnolia of protea… De geur van de bloemen is fantastisch: zoet als kaneel of meloenen, een geur, die ook vrijkomt bij het snijden van jonge twijgen. De oudere takken kunnen worden geschild voor een zeer goede vervanger van kaneel. De struik groeit langzaam en bloeit het rijkst op een zonnige plaats. De uiteindelijke hoogte is ruim 2 m, maar snoeien is mogelijk. Geef ze rijke, vochthoudende grond: een aanwinst! Sinds 1726 is deze uit Noord-Amerika afkomstige, bijzondere struik al in cultuur in Europa.

Een van de bekendste voorbodes van ons voorjaar wordt ingeleid door het wilde plantje Speenkruid. Geliefd en verfoeid, maar met ongekende eigenschappen! Plant ze niet in een keurige tuin, want dit is een woekeraar, maar in een flinke pot zal Speenkruid jarenlang zich keurig gedragen... Het jonge blad is fris in de salade en iets ouder blad moet verhit worden en laat zich dus lekker roerbakken als spinazie. De knolletjes kunnen ook in de roerbakpan! De bloemknoppen zijn een goede vervanger voor kappertjes! Een schaduwplekje is geen probleem, geniet in het voorjaar van de boterbloemgele bloemetjes... Speenkruid behoort tot de ranonkelfamilie.

ELK JAAR VANAF MEI, JUNI LEVERBAAR TOT DE VOORRAAD OP IS.
Steevast het middelpunt van verwondering, dit eenjarige plantje uit N.O.-Paraguay. Wie op het blad kauwt merkt het al: een prettige natuurlijke zoetheid, die je nergens anders naturel aantreft! Lekker om tussendoor van te snoepen, of in de koffie, thee of gerechten als rodekool en rabarber. Omdat het plantje bij ons niet bloeit kunt u hem wel eens een jaartje binnen laten overwinteren.

In je ontdekkingstocht door eetbaar plantenland mag natuurlijk de grootste suikerleverancier ter wereld niet ontbreken: suikerriet. De planten groeien in de tropen wel tot 6 m hoogte met 5 cm dikke stengels, die vol zoetigheid zitten! Bij ons is vanwege de vorstgevoeligheid alleen teelt in (grote) potten mogelijk. ‘s Zomers buiten en in de herfst naar binnen op een lichte, niet te warme plaats. Na 1 jaar kan af en toe een dikkere stengel worden geoogst: lekker kauwen, een natuurlijk snoepje!
Suikerriet komt van oorsprong uit Indonesië en is van daaruit eerst over tropisch Azië verspreid. Alexander de Grote nam de plant mee naar Griekenland, verbaasd over dit “riet dat honing maakt zonder bijen”... Later hebben vooral de Arabieren de teelt verspreid, waarna de Europeanen deze naar Midden- en Zuid-Amerika brachten. Helaas kwam er in de 17e-19e eeuw veel slavenwerk bij kijken.

Een oude groente, die nog maar zelden wordt geteeld. Het is een meerjarige plant met een bundel zeer zoete wortels van ongeveer 1 cm doorsnee. De plant zelf kan 150 cm hoog worden en is gemakkelijk te telen in voedselrijke, vochtige grond. U maakt ze net zo klaar als schorseneren. Met deze groente halen we weer oude historie in huis. Suikerwortel was mogelijk al bij de Romeinen bekend en is in elk geval rond 1546 (opnieuw?) in Europa geïntroduceerd. Zoetigheid was lux in die tijd, dus het behoorde tot de koningsmalen. In de 18e eeuw verdwijnt het gewas (bijna) in de vergetelheid.

Een sierlijke plant met vlezige stengels, zachte bladeren en roze bloemen. De plant groeit gemakkelijk in de warmte, en pronkt de hele zomer in je tuin! Oogst de jonge stengels, de bloemen en bladeren (in kleine hoeveelheden) voor de sla of voor een korte roerbaksessie: heerlijk fris en vol mineralen en vitaminen! De plant komt waarschijnlijk uit Afrika en is van daaruit in Midden- en Zuid-Amerika terecht gekomen. De gezonde eigenschappen hebben deze plant de bijnaam Blad-Ginseng bezorgd.