Gewoon uit het “wild” eten wordt gelukkig steeds bekender! Deze inheemse, eetbare plant houdt van een zonnige tot licht beschaduwde plaats. Het jonge, malse blad wordt gegeten in salade of kort in de roerbak of pan als spinazie. De smaak is pittig als radijs met een aromatisch bittertje. Lapsane (de geslachtsnaam) betekent “eetbaar kruid” en werd al beschreven door Marcus Terentius Varro, een Romein die leefde van 116-27 v.Chr. De plant zaait uiteraard gemakkelijk uit, om dit te voorkomen kunnen “doorgeschoten” planten worden verwijderd.

LEKKERNIJ EN GENEESKRACHT UIT AFRIKA!
Er is nog veel te ontdekken over eetbare planten in veel werelddelen, maar zeker in Afrika. Op dit soort werd ik gewezen door een klant en verdere studie in mijn boek “Prota Vegetables” bracht me tot deze samenvatting:
De plant groeit in Midden-Afrika en wordt volop gegeten uit het wild of thuis van enkele planten, die uit het wild gestekt zijn. Het blad is min of meer bitter en (mede daardoor) zeer gezond. Je kan na het zaaien een selectie maken van meer en minder bittere planten, dat doet men in Afrika ook, de minder bittere zijn voor de kinderen om eraan te wennen. In veel landen wordt Bitterblad als groente gegeten, meestal na kort roerbakken als spinazie. In Kameroen is dit bijvoorbeeld een populair gerecht met vlees en/of garnalen, knoflook, uien en pinda’s: het gerecht heet NDOLÉ. Soms worden de bladeren ook rauw gegeten met palmolie en zout gemengd. De jonge twijgen van de plant worden als tandenstoker gebruikt. Heel bekend is het gebruik in traditionele geneeskunst. Allerlei ontstekingen en infecties worden geremd door de werkzame stoffen. Chimpansees gebruiken ze zelfs omdat ze kennelijk beseffen dat dit helend werkt. Genoeg reden om eens aan de slag te gaan met deze bijzondere plant, die je overigens in de winter ruim vorstvrij moet zetten.

Eetbare chrysantensoort met zeer aromatisch blad. Deze variëteit heeft diep ingesneden blad. In Azië al eeuwen zeer populair verovert deze gezonde groente ook Europa! Zowel stengel als blad zijn eetbaar. Met een dressing op basis van sesamolie een aanrader in de salade. Ook na kort roerbakken behoudt de groente voldoende smaak! Meestal wordt geoogst als de plant 30 cm hoog is: de toppen worden gesneden of blad geplukt. Tegenwoordig is ook de teelt als microgroente populair: de planten worden zeer dicht bij elkaar gezaaid en geoogst als ze nauwelijks 10 cm hoog zijn. Laat ook eens wat plantjes doorgroeien voor de rijkbloeiende, geel-witte (en uiteraard eetbare!) ganzenbloemen!

Eetbare chrysantensoort met zeer aromatisch blad. Deze variëteit heeft breed, iets gelobd blad. In Azië al eeuwen zeer populair verovert deze gezonde groente ook Europa! Zowel stengel als blad zijn eetbaar. Met een dressing op basis van sesamolie een aanrader in de salade. Ook na kort roerbakken behoudt de groente voldoende smaak! Meestal wordt geoogst als de plant 30 cm hoog is: de toppen worden gesneden of blad geplukt. Tegenwoordig is ook de teelt als microgroente populair: de planten worden zeer dicht bij elkaar gezaaid en geoogst als ze nauwelijks 10 cm hoog zijn.
Laat ook eens wat plantjes doorgroeien voor de rijkbloeiende, geel-witte (en uiteraard eetbare!) ganzenbloemen!

Deze courgette is in Engeland gekweekt, met oog op uiterlijk, smaak en groei. De ovaalvormige vruchten zijn donkergroen met fraaie geelwitte strepen van “kop naar kont”, de smaak is heel goed en de planten dragen vroeg aan compacte planten. Goed te telen op een iets kleinere kweekplek of in grote potten. Courgette oogst je in een jong stadium, rijp geoogst doet deze courgette prima dienst als siervrucht of als eetbare pompoen.

Dat belooft wat: erwten oogsten van een winterharde struik! De struik heeft fraai geveerd blad en vrolijke gele bloemen, waarna de eetbare peultjes en daarin de kleine zaden ontstaan. Zowel de jonge peultjes (kort koken) als het rijpe zaad (tot gaarheid koken) kunnen worden gegeten en doen qua smaak sterk aan erwten denken. De hele plant wordt in de Chinese geneeskunst gebruikt als behandeling tegen borstkanker e.a. toepassingen. Uiteraard is de toepassing geheel voor eigen verantwoordelijkheid! De struik houdt van goed gedraineerde grond en absoluut volle zon. Zonder snoeien groeit de struik flink uit tot een kleine boom van 6 m, snoeien of oppotten kan deze groei goed beperken.

Dit winterbestendige familielid van onze worteltjes bloeit fraai met gele schermbloemen vergelijkbaar met Dille en Venkel. De eetbare bloemen zijn sterk op de vaas! Meng de bloemen (zonder de hoofdstengel) door salade of roerbak ze kort zoals broccoli. De totale hoogte van de (bloeiende) plant is 50-100 cm, de bloei valt in mei-juni. Geef ze een zonnige tot halfbeschaduwde, vochtige plaats. De planten zijn meestal vrij van enige aantasting, de vlinders zijn er dol op. De wortel wordt voor geneeskrachtige werking aangewend, zie internet.

Een bijzondere vrucht uit Vietnam, in de tropen meerjarig, al meteen opvallend door de prachtige bloei, daarna gevolgd door heldere, oranjerode vruchten. Die kleur ontstaat als gevolg van het rijke gehalte aan bètacaroteen en lycopeen. Doordat er vrouwelijke en mannelijke planten ontstaan, kan je het beste 4 of 5 planten door elkaar laten groeien om zeker te zijn van vruchtzetting.
Meestal zijn de vruchten rond of langwerpig, ongeveer 13x10 cm, bedekt met kleine stekels. Bij het rijpen veranderen ze geleidelijk van kleur, van groen naar geel, oranje en uiteindelijk rood. Wacht tot de vruchtjes lekker zacht worden, ze zijn dan op zijn lekkerst, hoewel ze in India juist ook onrijp als groente worden gekookt of geroerbakt.
De smaak is mild van smaak met een bittertje en stevig, geel vruchtvlees, binnenin zitten de eetbare zaadjes in een felrood (eetbaar) zaadmembraan. Dit rode zaadmembraan wordt traditioneel gebruikt om kleefrijst rood te kleuren (meekoken).
Het jonge blad wordt geblancheerd en met chilisaus als snack gegeten, of gewoon in de soep meegekookt. Omdat de plant meerjarig is, kan je ze in grote potten vorstvrij overwinteren of een flink winterdek in de tuin geven.
Het is niet verwonderlijk dat de vrucht veel gebruikt wordt in traditionele geneeskunst, want de vrucht bevat veel gezonde onderdelen, naaste de bètacaroteen en lycopeen noemen we: een hoge concentratie linolzuur (omega-6) en omega-3-vetzuren.
We kunnen nog veel meer toepassingen noemen speur maar eens op internet!

De knoflookmosterd is zoals de naam al aangeeft een mosterdsoort (uit de koolfamilie) dat zich kenmerkt door de pittige smaak van het blad. In dit geval proef je duidelijk knoflook en mosterd aan deze unieke blaadjes.
Deze wintergroene en vorstbestendige plant komt van origine in Oost-Europa voor en wordt tot 30 cm hoog, bloeiend met (eetbare!) witte bloemetjes.
Geef ze planten ietwat vochtige grond, ze groeien zowel in de halfschaduw als in de volle zon.
De bladeren kunnen rauw en gekookt worden gegeten en bijna het hele jaar geoogst worden. Ze vormen een pittige aanvulling op een salade. In de winter smaken de bladeren wat milder.
In de vroege zomer als de plant met de bloei begint, verliezen de planten het blad voor ongeveer twee maanden. Het wegknippen van de bloeistengels stimuleert het groeien van nieuw blad.

Dikke ovale vruchten met stekels aan de buitenschil, in eetbare toestand geelgroen van kleur (10x15cm). Het zeer sappige vruchtvlees smaakt naar komkommer. U eet ze zo: in tweeën snijden, vruchtvlees uitlepelen, beetje zout en citroensap erbij, tomatenschijfjes.. heerlijk! Het klimmende of kruipende gewas is zowel in de kas, als beschut buiten te telen. Vruchten blijven maanden goed.
Bittervrij, lang, groen, vruchtbaar. Verdraagt goed nachtelijke afkoeling. De echte professioneel geteelde komkommer.

Amsoi of Bladmosterd ‘Golden Frills' heeft fijn ingesneden blaadjes met een frisse lichtgroene kleur en een pittige smaak. De blaadjes kunnen zowel in jong als volwassen stadium gegeten worden.
In de Himalaya regio wordt amsoi of bladmosterd al meer dan 5000 jaar geteeld en gegeten. Ook in vele andere landen vormt deze bladkool onderdeel van het dagelijkse maal en kan het net als spinazie en andere bladgroenten worden bereid.
Deze groenten is goed winterhard. Zaaien in de (na)zomer maakt dat je deze in de herfst en winter kunt eten. In de voorzomer gezaaid schieten de planten makkelijk door, maar geven dan mooie, eetbare gele bloemen.

Amsoi of Bladmosterd ‘Purple Frills’ heeft fijn ingesneden blaadjes met een mooie dieppaarse kleur en een pittige smaak. De blaadjes kunnen zowel in jong als volwassen stadium gegeten worden.
In de Himalaya regio wordt amsoi of bladmosterd al meer dan 5000 jaar geteeld en gegeten. Ook in vele andere landen vormt deze bladkool onderdeel van het dagelijkse maal en kan het net als spinazie en andere bladgroenten worden bereid.
Deze groenten is goed winterhard. Zaaien in de (na)zomer maakt dat je deze in de herfst en winter kunt eten. In de voorzomer gezaaid schieten de planten makkelijk door, maar geven dan mooie, eetbare gele bloemen.

Wat een kleur!! Diepgroen met in de herfst een blauwgroene glans, sterk gekrulde bladeren. Deze eetbare decoratie staat mooi in de tuin en is geoogst geschikt voor decoratieve creaties in bloemwerk, pompoenshows etc.

Een bewust onzuiver gehouden "ras" ontstaan in 1859. Eigenlijk een mengsel van de voorlopers van onze boerenkool. Aan de 60-100 cm hoge stengels groeien gladde of gekrulde, groene of purpergroene bladeren. De winterharde planten geven in en na de winter een overvloed aan eetbare scheuten. Haal de bloeistengels weg en laat de plant een extra jaar doorgroeien: er ontstaat een echt koolboompje!

Deze zilte plant komt in ons land in het wild voor op kwelders, waar het zoute water af en toe overheen gaat. Het is niet de echte Lamsoor (Limonium vulgare) maar wel de enige eetbare “Lamsoor”! Het jonge blad is eetbaar in de salade of kort geroerbakt. Teel ze bij voorkeur op brakke grond of maak je eigen zoute plantenbak. Het 2e jaar gaat de plant rijk bloeien met witte of lichtblauwe asterbloemetjes, de bijen zijn er gek op!