Een professioneel ras klimmende snijbonen, die lange en brede peulen krijgt (24,1 x 2,6 cm). De peulen zijn absoluut draadloos en geven (geteeld in de kas) wel 85% klasse 1. Het ras draagt lang door en geeft in vergelijkende proeven de grootste oogst! In de vollegrond geteeld mag je uiteraard ook een zeer fraaie en grote oogst verwachten.
De zaden zijn ontsmet met Thiram tegen kiemschimmels, het middel wordt niet door de plant opgenomen.

Gele snijbonen zijn echt iets voor Baltische en Mediterane landen. Heerlijk zacht en bestand tegen extreem warme omstandigheden. ‘Goldfield’ en 'Marengo' zijn sterke veredelingen van het traditionele sortiment: zeer goede groeikracht, vroeg oogstbaar met een lang (door)oogsttraject, mooie lange peulen (25 cm) en resistent tegen virusziekten.

Lange rechte snijboon geschikt voor volle grond, en ook speciaal voor de glasteelt. Dit ras blijft lang mals en gezond.

ECO GETEELDE ZADEN! Lange rechte snijboon geschikt voor volle grond, en ook speciaal voor de glasteelt. Dit ras blijft lang mals en gezond.

Een snijboon met interessante kleur en goede smaak, heerlijk zachte textuur. De groene brede peulen hebben sierlijke, rode vlekken, die (zoals bij alle bonen) na het koken verdwijnen tot een diepgroene kleur. De bonen zijn 18 cm lang en ruim 2 cm breed. Deze historische boon is populair in veel Spaanstalige landen. Biologische telers opgelet: helaas konden we deze zaden alleen ontsmet inkopen.

Een echte topper onder de stoksnijbonen! In vergelijkende proeven geeft ‘Algarve’ de vroegste oogst in combinatie met een hoge opbrengst. De malse, gladde snijbonen blijven lang mooi van kleur en worden gemiddeld 25 cm lang. In de professionele teelt is dit ras populair en zeer gewild! Kwekers telen ze in de kas (langs touwtjes) omdat de consument een puntgaaf product vraagt, maar de hobbyist kan ze uiteraard (klimmend langs stokken) voor de buitenteelt gebruiken. Sterk punt van dit ras is de resistentie tegen de Mozaïekvirus. Uiteraard zijn de bonen vrij van draad, behalve bij te lange droogte, maar dan krijgen alle bonen draad…

Een unieke snijboon! De stengels, bloemen en peulen zijn purperrood. Bijzonder fraai en lekker bovendien. Na de kook wordt de gesneden boon gewoon donkergroen, dus geen effect van: "wat de boer nie ken, dah vret ie niet"… Peulen zijn 23x2 cm en wegen ongeveer 27 g per stuk. Mals, draadloos en met zwarte zaden. De snelgroeiende planten geven vrij vroege oogst.

De oude Veense zonder draad bestaat niet meer (te ziek), maar de kenmerken van dit vroege, malse ras zijn wel behouden! Let op, dit oude ras moet wel jong worden geplukt.

Prachtig ras uit Italië, dat het midden houdt tussen een spek- of snijboon. De peulen groeien uit tot 22-25 cm lang en 15 mm breed. De prachtige paarsblauwe kleur gaat samen met sierlijke, lilaroze bloei en verdwijnt na het koken. De smaak wordt in menig Italiaans boek geprezen en de Italiaan is zeer smaakbewust met groenten…! Ze kunnen zowel jong als uitgegroeid geoogst worden: de peul blijft lang mals.

Gele snijbonen zijn echt iets voor Baltische en Mediterane landen. Heerlijk zacht en bestand tegen extreme omstandigheden. In de VS is deze traditie uiteraard voortgezet door toenmalige emigranten en dit extra brede ras circuleert dan ook onder Amerikaanse hobbyisten. Het is een rijkdragende, breedpeulige, botergele stoksnijboon van het klimmende soort.

In zuidelijk en oostelijk Europa een veel bekendere verschijning: gele snijbonen. Je ziet ze goed hangen. Oogst op tijd, dan zijn ze zeldzaam mals! Uitgerijpt ontstaan zwarte bonen, die bijzonder lekker zijn voor bijv. "zwarte bonensoep".

Deze compacte, (iets rankende) boon werd zelfs al 5000 v.Chr. geteeld! Hoewel voor de ontkieming vocht nodig is, groeit deze boon verder met zeer weinig water tot wasdom. Een ideale woestijnboon dus, teelt in de kas is heel succesvol en in de vollegrond graag op een verhoogd bedje. Wie wel eens in Midden-Amerika en Mexico droogbonen op de markt ziet, kijkt 10 tegen 1 naar Teparybonen... Er bestaat geen andere cultuurgroente, die met zo weinig water toe kan! ‘Black Mitla’ geeft glanzend zwarte bonen (9x5 mm), die gekookt of geroosterd worden. De kooktijd is ongeveer 30 minuten, korter dus dan normaal. De smaak is bijzonder aangenaam en wijkt af van de gewone droogboon, die immers tot het soort Phaseolus vulgaris behoort. Deze unieke soort kent veel traditionele cultuurrassen, die allemaal bij de Indianen gevonden zijn. De naam Tepary-bonen is een Engelse verbastering voor T’pawi = Tohono O’odham voor “het is een boon”.

Deze (nog) zeer zeldzame, Russische tuinboon heeft dieppurperen zaden in verse vorm en bijna zwarte zaden in gedroogde toestand. De planten zijn zeer koubestendig en de smaak is als een smakelijke, traditionele tuinboon. Eet ze vers of na drogen, ook heerlijk als basis voor humus e.d.

MOMENTEEL NIET LEVERBAAR. In Nederland is dit 'Windsor-type' niet zo populair, de korte peulen geven vaak maar 4 bonen. Maar ja, die echte tuinbonensmaak hè? Die vind je vooral in dit type. De bonen zijn zeer groot.

Een oude boon die onze kweker vanaf ± 2000 teelt en gekregen heeft van een oude opa op Heerjansdam. Hij en zijn vader teelden deze tuinboon al w.s. vanaf de 1920s. Onze kweker houdt ze kort (op tijd toppen) ivm luis, de opbrengst is goed (ook nu hij ze in Zweden teelt) en hij plukt ze klein “dan hoef je ze niet dubbel te doppen”, maar verder doorgegroeid worden ze ouderwets groot met gemiddeld 5 bonen in een dop. De tuinboontjes zijn witkokend en goed te bewaren in de diepvries, ook na twee jaar, wel in vacuüm verpakking.
De oude opa heette Cor en werd op de tuin Corretje de Kikker genoemd. Hij is rond 2014 overleden en was over de 90 jaar.

Een wijnrood bloeiende ras, dat al jaren “rondzwerft” in Engelse catalogi. De sierlijkheid van de bloei wordt beloond met middelfijne, groenwitte bonen van uitstekende smaak. Een opvaller in de moestuin, maar misstaat tijdens de bloei ook in de siertuin niet!

Dit ras is uit Letland “gered” voordat de West-Europese rassen het mooie en diverse ras verdoezelden. Kweek dit oorspronkelijke en sterke landras, ze zijn zeer winterhard. Ik hoor graag jullie bevindingen en smaakbeleving!

DE VROEGSTE TUINBOON, DIE WE KENNEN!
‘De Monica’ is een sterk verbeterde variëteit uit 2010, de peulen zijn extra lang (rond de 20 cm) vol met stevig smakende tuinbonen. De planten zijn ziekteresistent en de tuinbonen zijn heel vroeg oogstbaar. Dit ras is heel flexibel: geeft ook goede oogst in Zuid Europa en is bij ons opmerkelijk goed winterbestendig, hoewel ze bijna net zo vroeg zijn als je ze in het vroege voorjaar zaait... De planten worden ongeveer 100-125 cm hoog, bloeien zwart-wit, maar omdat de zaden een witte navel hebben zijn ze niet bruinzadig.

Dit wijnrood bloeiende ras is een schoonheid voor de tuin en heeft als toegift wijnrode bonen, een originele verschijning op menu en bord! Deze selectie is na jarenlange teelt door ons verbeterd en prijkt sinds seizoen 2009 als zuiver ras op onze sortimentslijst. De bonen zijn middelfijn en worden aanbevolen door de goede smaak!

Oud en populaire Nederlandse ras voor verse eet en inmaak. De zaden houden bij het koken hun frisse, lichtgroene kleur. De smaak is licht en toegankelijk voor kinderen. Tip: tuinbonen zijn jong oogstbaar als sperziebonen, de jonge boontjes zijn ook rauw lekker door de salade!

ECO GETEELDE ZADEN! Een goed producerend ras van het Express Type. Kenmerkend zijn: mooie compacte groei, vrij fijne bonen, 4-5 per peul en een ouderwetse tuinbonensmaak. Deze fijne “bruinkokers” kunnen ook goed worden ingevroren!

Een overheerlijke tuinboon, die de tand des tijds (terecht!) heeft doorstaan: vanaf ongeveer 1830 wordt dit ras al in Engeland gekweekt! Het is een verbetering van de ‘True Windsor’, die maar 2 bonen per peul geeft. De (typerende) iets kromme peulen geven 4-6 zeer grote, groene bonen. Ze kunnen al vroeg worden gezaaid, ondanks kou blijft de groei er in. De smaak en kleur blijven na invriezen zeer goed behouden. In the old days... maakten de Engelsen soep van deze tuinbonen!

Een bijzondere tuinboon, die door Alan Kaupler van Peace Seeds is geselecteerd uit een streekras van Guatamala. De planten bereiken soms de imposante hoogte van 1,8 m en kunnen dus een steuntje gebruiken! De peulen kunnen extra jong in het geheel worden gegeten (lekker mals!) en uitgegroeid uiteraard zoals je het met tuinbonen gewend bent. Door de opvallend gele kleur van de bonen spreken bronnen over een groter gehalte van Dopamine (het “gelukshormoon”), waardoor dit ras extra interessant voor de gezondheid is. Omdat de plant een flinke massa maakt, diep wortelt en stikstof vastlegt in de wortels kan deze na de oogst dienen als groenbemesting: de wortels laten zitten en het bovengrondse deel op de composthoop!

Iets nieuws op je bord met een bijzonder tuinboontje: de compacte planten dragen de peulen rechtop en elke fijne peul verbergt een wonderschoon geheim: 3-4 lichtroze tuinbonen! Kleur en smaak zijn verfijnd.

Een bruinkokend ras (ouderwetse tuinbonensmaak en geschikt voor invriezen) met lange peulen van 30 cm lang. Ze geven een flinke opbrengst van 5-7 bonen per peul. Wit-zwart bloeiend en vrij laat rijpend. Dit is nog een van de weinige rassen met een zwarte navel, vroeger "boerentenen" genoemd omdat de vorm van een teen (dat is immers wel herkenbaar bij tuinbonen) gecombineerd werd met vuile nagels van een boer (die zwarte navel van de boon). Vergeet dit verhaal tijdens de smakelijke maaltijd maar!

Deze (inmiddels historische) tuinboon is in Groningen geselecteerd en genoemd naar de bekende boer, politicus en verzetstrijder uit Ulrum: Sicco Mansholt. Allereerst valt de groei van de plant op, deze is stevig en windbestendig. Vervolgens ontstaan de peulen met vrij fijne tuinbonen. Fijne tuinbonen zijn zeer jong met peul en al een delicatesse!

Een bijzonder fijne en zeer smakelijke tuinboon, die waarschijnlijk door de Romeinen naar Engeland is gebracht en al wordt genoemd en geroemd in de 12e eeuw als lekkernij tijdens feesten rond Martock in Somerset. Overigens was het in die tijd echt overlevingsvoedsel, gemakkelijk te telen en de hele winter bewaarbaar. Het fijnzadige rasje werd van de ondergang gered omdat nog enkelen (waaronder de plaatselijke dominee) ze teelden. De planten blijven lager dan gemiddeld en dragen veel peulen!

In Engeland een topper, vanwege de lange peulen met 6 of 7 groene, grote, sappige tuinbonen. Zeer geschikt om in te vriezen!

Deze paarszadige (gedroogd bijna zwarte) tuinbonen rijpen vroeg en zijn een sieraad op je bord! De vrij lange peulen herbergen 6-7 zaden. Dit prachtige oude Spaanse ras is waarschijnlijk nauw verwant is aan de ‘Black Russian’.

Een moderne, fijne tuinboon, met zeer verfijnde smaak. Ze geven een vroege en grote oogst en zijn daardoor ook nog laat te zaaien. De peulen staan rechtop aan compacte planten: dat is gemakkelijk oogsten! Extra geschikt voor het invriezen.

Kastanjebruine tuinboon: een aardige en smakelijke kleurvariatie! De opbrengst is prima, dankzij de lange peulen. (Genoeg voor 2 rijen van 5 m).

Een zeer productieve, oude, traditionele tuinboon uit de gemeente Solberga in Bohuslän (Zweden), waar hij al honderden jaren wordt verbouwd en een zeer belangrijk hoofdvoedsel is. Linnaeus' leerling Pehr Kalm, die het ras tijdens zijn reis in 1742 beschreef, beschouwde het als de beste tuinboon van die tijd in de hem bekende omgeving. Ze worden geteeld door Lars en Lennart Eliasson in Ödsmåls Västergård in Solberga.

De boon is iets kleiner en fijner dan we tegenwoordig gewend zijn, maar volgens het tijdschrift Trädgården uit 1916 wordt de Bohusländ tuinboon geprezen als "deze overtreffen de boerenbonen die over het algemeen in de tuinen worden geteeld".

Een echte vroege- of wintertuinboon. Wintertuinbonen zaai je dan in oktober-november en ze geven zeer vroeg in de zomer oogst, voordat de luizen ze in de gaten hebben! Normaal in het vroege voorjaar zaaien kan uiteraard ook, de oogst valt dan iets later. Ze geven een grote oogst van lange peulen met lichtgroene bonen.

Voor wie extra vroeg minder belangrijk is dan een zeer grote oogst... Deze selectie uit de Aquadulce geeft extra lange peulen met altijd 7, maar meestal 8 of 9 boontjes in een peul! De bonen zijn groen, middenfijn met een toegankelijke smaak.
Net als de gewone Aquadulce is deze tuinboon geschikt voor de vroege zaai of de winterteelt. Wintertuinbonen zaai je dan in oktober-november en ze geven begin zomer oogst, voordat de luizen ze in de gaten hebben! Normaal in het vroege voorjaar zaaien kan uiteraard ook, de oogst valt dan iets later.

De naam verklapt al iets over de dubbele toepassing van deze unieke tuinboon: naast het bekende “doppen” van de onrijpe zaden is dit ras extra geschikt voor de jonge peuloogst: mange-tout dus! De jonge peulen zijn zeer zacht, mals en heerlijk zoet. Deze opvallend rijkdragende tuinboon geeft nog voldoende peulen om ouderwets te pellen. Het zal je daarbij meteen opvallen, dat de schil erg dun is.

Stevig van onderaf vertakkende planten, ongeveer 30-40 cm hoogte, een dwergtype dus, ideaal voor kleine tuinen en potten. Geeft talrijke peulen van 13-15 cm lengte met een zeer goede smaak. Prachtige bloei, in trossen aan de top van de plant. Een zeer veelzijdige tuinboon, die de hele zomer door te zaaien is en bij late zaai in september-oktober onder tunnels overwintert om een extra vroege oogst te krijgen.

Een ouderwets grof type, met uitgesproken (ouderwetse) tuinbonensmaak. Door de lichtbruine verkleuring na koken die typerend is voor pittige tuinbonen wordt dit oude ras gerangschikt onder de zgn. ‘bruinkokers’. Nog donkerder, dus roodbruine tuinbonen vindt u elders in ons sortiment. Dit type leent zich goed voor diepvriezen en is tamelijk vroeg oogstbaar. De naam "witkiem" dankt het ras aan de witte navel (dit in tegenstelling tot de Leidse Hangers)

Dit is een verbetering van het ouderwetse, grove type, met uitgesproken (ouderwetse) tuinbonensmaak. Door de lichtbruine verkleuring na koken die typerend is voor pittige tuinbonen wordt dit oude ras gerangschikt onder de zgn. ‘bruinkokers’. Nog donkerder, dus roodbruine tuinbonen vindt u elders in ons sortiment. Dit type leent zich goed voor diepvriezen en is 10 dagen vroeger oogstbaar dan de originele witkiem. De naam "witkiem" dankt het ras overigens aan de witte navel (dit in tegenstelling tot de Leidse Hangers)

Deze bonensoort is nauwelijks bekend bij ons (word je al nieuwsgierig?) en wordt in Centraal- en Zuid- Indië geteeld. Allereerst vallen de prachtige, grote, donkerrode zaden op. Ze zijn ongeveer in de vorm van een tuinboon. Eerst komt er een enorme groeispurt van de fraaie, hard groeiende klimplant en in de nazomer ontstaan uit de wonderschone, lila bloemen de enorme peulen van 25-30 cm lang en 2 cm breed. Deze kunnen jong geoogst met peul en al worden gegeten, rijper of geheel rijp eet je de zaden. Wel een poosje koken, zoals je dat bij droogbonen gewend bent. In een verwarmde kas kan de plant overwinteren, dus de teelt in een flinke kuip geeft jarenlang plezier!

Deze tropische boon wordt ook wel Jackboon genoemd (door het sprookje Jack and the Beanstalk) en is vooral bekend in Brazilië. De spierwitte zaden hebben een langwerpige, grijszwarte navel, wat kenmerkend is voor dit geslacht. Eerst komt er een enorme groeispurt van de fraaie, hard groeiende klimplant en in de nazomer ontstaan uit de wonderschone, lila bloemen de enorme peulen van 25-30 cm lang en 2 cm breed. Deze kunnen jong geoogst met peul en al worden gegeten, rijper of geheel rijp eet je de zaden. Wel een poosje koken, zoals je dat bij droogbonen gewend bent. In een verwarmde kas kan de plant overwinteren, dus de teelt in een flinke kuip geeft jarenlang plezier!

Het korte, soms iets rankende gewas krijgt na de prachtige zwart met rode kielbloemen, peultjes met 4 “vleugels” in de lengterichting: laat ze niet langer dan 3 cm worden. Kort stoven en serveren met een klontje boter.... heerlijk! Bloeit lang door en draagt tot diep in de herfst

Deze klimmende vleugelboon is in de tropen heel populair (inheems in Nieuw Guinea) en groeit bij ons het beste in de kas. Jong geoogst zijn de 4-kantige, gevleugelde peultjes heerlijk mals, zacht en zoet. De boontjes ontstaan vrij laat in het seizoen, als de dagen rond de 12 uur lang zijn, we hebben dus een goede oktobermaand nodig. Alle delen van de plant zijn overigens eetbaar:
1) Het jonge blad is lekker in de wok als spinazie
2) De zeer lichtblauwe bloemen zijn eetbaar en worden bijvoorbeeld gebruikt om rijst te kleuren
3) De wortels zijn zeer rijk aan proteïne en hebben een notig aroma
4) Uiteindelijk (maar dat halen we in Nederland niet altijd) kunnen we de droge zaden als soja verwerken, maar ook branden voor een bijzondere surrogaatkoffie!
Opvallend is de zeer actieve opslag van stikstof uit de lucht, dus een nateelt van bladgroente is zeer succesvol.