Zaden - Grassen en Granen

Heel soms zie je ze: de echte roze pampasgras! Een zacht roze gloed bepaalt de kleur.

Een erg sierlijke grassoort, dat zich zeer thuisvoelt op warme en (zeer) natte plaatsen. In Nederland is dit fraaie plantje (dat veel weg heeft van de subtropische papyrusplant) ingeburgerd, maar van oorsprong afkomstig uit warmere delen van Amerika.

Dit fraaie grassoort komt in het wild voor in Nederland. De plant woekert niet, maar vormt mooie, ronde pollen. Het gras is zeer decoratief en kan met zijn bloeihoogte van ruim 1 m een mooie zonnige plaats achterin de border krijgen. De plant bloeit met geleidelijk naar geel verkleurende aren van juni-augustus.

Dit meerjarige siergrasje van 30-70 cm hoogte groeit zowel in de zon als in de halfschaduw, vandaar dat je deze ook bossen aantreft. Zure grond is ideaal, het donkergroene blad vormt de basis voor zilverkleurige pluimen, die fraaie herfstkleuren geven. Het geheel vormt een fragiel, wuivend geheel, dat prachtig oplicht in de zon!

Een sterk, eenjarig grassoort, dat op voedzame grond gemakkelijk een plekje verovert. De planten worden ongeveer 1m hoog, hebben breed blad en vormen fraaie bloeiaren, die van groen naar koperbruin verkleuren. De zaden zijn eetbaar als gierst en zijn gemakkelijk te oogsten. Geroosterde zaden vormen een koffie-surrogaat. Het jonge blad is zowel rauw als gekookt eetbaar.

Dit wilde gras komt algemeen voor in Noord-Amerika en Canada en wordt ongeveer 100-150 cm hoog. De knikkende bloeiaren zijn bijzonder sierlijk tot in de winter en de verwantschap met het graan Rogge is duidelijk te zien. In de veredeling van Rogge en Gerst wordt goed gekeken naar de genetische kracht van deze wilde vorm. Wilde Rogge wordt ook graag toegepast op gronden, die weer vruchtbaar gemaakt moeten worden, een veelzijdige pionier, die veel nuttige schimmels aantrekt.
Het zaad kan tot meel worden gemalen en gebruikt worden om brood te bakken. Het is vrij lastig in gebruik, het zaad is namelijk klein en moeilijk te scheiden. Het was een belangrijk voedingsmiddel voor de Paiute (Native Americans) in het zuidwesten van Noord-Amerika. Vee en wilde dieren eten ook graag van dit gras!

Dit Amerikaanse gras ziet er tijdens de bloei (1 m hoog) uit als rogge en gerst, maar deze soort is meerjarig en kan ook heel goed tegen schaduw. Vochtige grond waardeert de plant zeer en geeft naast veel sierwaarde in combinatie met vaste planten ook voedsel en nestmateriaal voor vogels en kleine zoogdieren. De groei is erg gemakkelijk!

Prachtig losse aren, verspreid in een wolk van bijna witte bolletjes (een beetje zoals gipskruid). Dit rijkbloeiende, eenjarige grasje wordt 50 cm hoog.

Compacte, vrij breedbladige grassoort (50cm) met vanaf augustus een overdadige, zeer fijne bloei, die zich weldra purperrood kleurt. Overwintering niet te nat.

Teff is een grasachtige, dat 150x fijner is dan tarwe, maar al sinds 3500 v. Chr. als graan wordt gebruikt! Dat wekt nieuwsgierigheid. Al die eeuwen wordt Teff nog steeds geteeld, verwerkt en gewaardeerd. Na het oogsten van de zaden wordt het, in Ethiopië althans, drie dagen ondergronds gefermenteerd en dan als een soort zuurdeeg tot platte koeken (injera) verwerkt. Men maakt er ook wel pap van en een soort bier. Sinds het begin van de 21e eeuw wordt Teff ook in Nederland verbouwd. Ons “witte” ras is zeer goed aangepast aan het klimaat van Noord-Europa! De halmpjes zijn helderwit van kleur en zeker ook sierlijk in de tuin! Hoewel deze wel gluten bevat, is het geschikt voor mensen met coeliakie (glutenintolerantie), aangezien het niet de schadelijke glutenfractie bevat. Daarnaast bevat teff veel meer langzaam verteerbare, complexe koolhydraten dan andere granen. Hierdoor houd je na het eten van Teff veel langer een "vol gevoel". Ook bevat Teff veel meer ijzer en calcium dan andere graansoorten. Dit maakt het een interessant product voor onder meer veganisten, ouderen en duursporters!
Doordat de korrels zo klein zijn, is het niet mogelijk ze te pellen voordat ze gemalen worden. Teffmeel is dus altijd volkoren meel, wat betekent dat het rijk is aan voedingsvezels. Het gewas wordt ongeveer 50-100 cm lang. De stengels zijn dun, waardoor het gewas makkelijk legert (gaat liggen). De graanvruchten zijn zeer klein (ter grootte van suikerkorrels), maar elke halm draagt er zo veel van dat de plantjes tegen de oogsttijd krom gaan hangen van het gewicht.
Bron: Wikipedia.