Rest eetbare planten

Deze soort is de belangrijkste bron van onze mentholsnoepjes! Althans de Japanse variëteit uit deze smakelijke wilde mint. De vrij milde smaak past bij veel gerechten en geeft een zachte muntthee. Geef de planten een vochtig plekje, ze zijn niet bang voor natte voeten.

Op een afstand geeft de bloeiende bergsteentijm de indruk van echte tijm: zacht lila en een gezoem van bijen en hommels! Dichtbij valt de frisse muntgeur op, die ongeëvenaard is: een vleugje tijm en kamfer zijn duidelijk merkbaar! Het bonte blad is sierlijk groen met witte en gele vlekken en de bloei van de duizenden lipbloemen kan tot diep in de herfst doorgaan als de uitgebloeide plant direct wordt teruggeknipt. De smaak is pikant en muntachtig, zowel blad als bloem is eetbaar in salades, in vlees- en visgerechten, aardappels, kruidenboter etc. Geef de planten een zonnige plaats, goede drainage en enige bescherming in de winter.

In de (Indonesische) tropen is dit een grote palm, wij moeten de plant dus (uiteindelijk) in een flinke pot telen. De bloei en vruchten ontstaan na vele jaren groei net onder de bladkruin.
In het Verre Oosten wordt de onrijpe noot veel gekauwd. In Indonesië noemt men het: het kauwen van de "Sirih-Pinang". De noot wordt in kleine brokjes gehakt en ingepakt in een stuk betelblad (niet van de betelpalm maar van de betelpeper (zie 831230)) en vermengd met wat ongebluste kalk, kruidnagel en pruimtabak . Het gecombineerd gebruik met kalk versterkt het effect van de betelnoot doordat de stof areciline omgezet wordt in de werkzame stof arecaidine. De kalk is, afhankelijk van wat de omgeving te bieden heeft, afkomstig van kalkrotsen, koraal, zeeschelpen of slakkenhuisjes. Er ontstaat bij menging een rode pasta die bij het kauwen het speeksel vuurrood kleurt. Bij chronisch gebruik verkleuren de tanden rood. Na het kauwen worden de dan smakeloos geworden resten uitgespuugd. Dit zorgt voor kleine rode spuugplekken op de grond. Omdat dit een onsmakelijk gezicht is, is het kauwen van betel verboden op sommige openbare plekken. Om de bittere smaak te verfijnen wordt, afhankelijk van regio, budget of beschikbaarheid het "betelhapje" nog voorzien van soms wel tientallen andere ingrediënten (honing, vruchten, gemalen noten, pepermunt, salmiak, zoethout en extracten van planten). Vaak claimt de verkoper dat ook dit de werking zal versterken.
Het te bereiken effect van deze vruchten: Gaat het hongergevoel tegen en heeft een licht euforische en opwekkende werking. Bijwerkingen: misselijkheid, buikloop, verhoogde hartslag, irritatie van de slijmvliezen, gebitschade, bij chronisch gebruik verhoogde kans op gezwellen aan de mond en slijmvliezen, verhoogde kans op orofarynx carcinoom. Let dus op: alles met mate...! (bewerkte tekst uit Wikipedia)

De geur van munt, roosjes en andere kruiden mengen zich tot een mysterieuze odeur… Ik teelde deze al als tiener en maakte er een prachtige bonsai van door voortdurend te snoeien. Gebruik de plant (naast de frisse eetbaarheid) als beschermer tegen muggen! Het iets gekrulde, groen-met-witte blad tooit zich in de zomer met roze-witte bloemen!

Een sierlijke en smakelijke geranium! De plant groeit breed uit met kort behaard, grijsgroen blad: net een fluwelen kussen! De lichtroze bloemetjes zijn slank, subtiel en verschijnen in flinke trossen. Deze Zuid-Afrikaanse plant houdt (ondanks de beharing) van veel vocht. Geef ze zon tot halfschaduw en verbaas je over deze beauty... Meng wat fijngeknipt blad door cakes, desserts e.d. of maak er een frisse thee van. Uitwendig wordt het blad gebruikt voor verzachting van de (zon)verbrande huid. Van het blad wordt een heerlijk geurende olie gemaakt, je kan zelf beleven hoelang de geur actief is door wat blad te mengen in een geurpotpourri.