Al in 1654 werd dit ras genoemd door de Duitse botanicus Michael Titus. Toen al een bestaand ras dus en inmiddels tamelijk zeldzaam. Het eerste dat opvalt zijn de pikzwarte zaden, die uit de rijpe peulen te oogsten zijn en in dat stadium een heerlijke en sierlijke droogboon vormen. De verse pronkbonen zijn ook niet te versmaden en groeien na bestuiving van de sierlijke, oranjerode bloemen. Oogst ze jong voor een malse en smakelijke snijboon.

Deze pronkboon is uniek in zijn soort: paarse peulen! Een bijzonder opvallende verschijning na de sierlijke, oranjerode bloei. Laat je de peulen iets afrijpen dan zijn de bonen helder roze en kunnen vers gedopt worden. Helemaal afgerijpt worden de zaden lilaroze met zwarte vlekken en spikkels. Deze bijzondere pronkboon is klimmend.