Deze pikzwarte bonen zijn zowel vers (er komen groene, gespikkelde en paarse peulen voor) als doorgerijpt als zwarte (droog)bonen te eten. De verse peulen zijn opmerkelijk mals met een te verwaarlozen draad. De Cherokee Indianen namen deze boon mee op hun zware mars naar Oklahoma, de zgn. Trail of Tears, een verplichte verhuizing, die duizenden mensenlevens heeft geëist. In 1977 is deze boon door (wijlen) Dr. John Wyche aan Seeds Savers Exchange gegeven. Zijn voorouders namen als Cherokee Indianen deel aan die dodenmars. Deze bonen klimmen (vaak halfhoog) en zijn dus een prachtig symbool bij het zaaien van de “3 zussen”: maïs, pompoenen en bonen. Zie bijvoorbeeld: www.reneesgarden.com class="desc-group">Droogbonen worden op verschillende manieren geoogst. Sommige rassen zijn met gehele peul ook eetbaar, anderen kunnen alleen vers of (gerijpt) droog gegeten worden. Tip voor het opslaan van droge bonen: om uitkomen van eventuele eitjes van de bonenvlieg te voorkomen plaatst u de goed gedroogde bonen 24 uur in de vriezer.

De grootste halloweenpompoen die bestaat. Bolrond, oranje, stevige steel, dus alle eigenschappen van de gewone rassen, maar deze kan 25-100 kg wegen!
De rankende planten geven 2-4 vruchten per plant.

De pompoenen, die uit dit zaad komen zijn verrassende show winnaars: ze worden allemaal zeer groot (als je een beetje je best doet) en verschijnen in oranje, geel, (blauw)grijs of groen. Hoewel het vruchtvlees eetbaar is, zullen het geen smaaktoppers worden.