Een zeer oud, historisch, Nederlands, Gronings ras, geliefd vanwege de fijne witte boontjes. Het zijn klimmende bonen (stokbonen), dat betekent: niet bukken met plukken en een grote oogst. We kunnen jaarlijks maar weinig kopen, dus wees er vroeg bij!
Onze kweker vertelde het volgende mooie verhaal: de bonen heb ik ongeveer in 1970 gekocht op een landbouwbeurs in Warffum. Een oude man maakte me er op attent, hij vertelde me over deze ‘Oldambster Witte’ (spreek uit: ol-dambster). De groene peulen laat je drogen aan de plant tot ze wit zijn. Vervolgens kunnen ze gedopt worden, goed drogen, een weekje in de vriezer (tegen het uitkomen van de eitjes van de bonenkever) en vervolgens koel bewaren. Het is in Groningen een delicatesse en met Nieuwjaarsdag worden ze uit traditie gegeten, verder de hele winter door. (commentaar: Grappig, deze traditie komen we ook tegen in de VS met de Cow Peas, ook een soort droogboon). Deze “Grunninger Dreuge Boon” maken we als volgt klaar: oudejaarsdag in de week zetten, ‘s morgens even afspoelen, tegen 11.00u op een zacht vuur zetten met een stuk spek, verse worst en een droge bink (gepekeld bovenbeen van het varken). Zonder de droge bink moet er wel wat zout bij, samen met een meelderige (=bloemige) aardappel is het een koningsmaal!

(1906) Kweker Charles Moutot. Als je een kweekproduct naar je vrouw noemt moet het wel iets goeds wezen…! (Misschien was ze nogal dik?) Nog steeds roemen de Fransen over deze prachtige grote aardbei, vooral vanwege de voortreffelijke en unieke smaak. De oogst is vroeg tot middelvroeg, de planten groeien krachtig en geven een matige oogst. Dat laatste valt voor de liefhebber in het niet bij de hemelse smaak, alles is ZACHT: zeer zacht vruchtvlees, zachte smaak, zoet- en zuurgehalte zacht en prettig. Vroeger zeer populair als jam-maker, maar ik heb enorm genoten van de vrucht op zich! Vooral de eerste vruchten kunnen echte showwinners zijn van wel 100 gram! (bnkk)

DIT RAS IS WAARSCHIJNLIJK VERLOREN GEGAAN, BESCHOUW DE BESCHRIJVING ALS HISTORISCHE INFORMATIE…
(1895-1898) Johannes Böttner. Een oud ras, dat tot ver in de 20e eeuw in menig Duits moestuintje groeide. Ook professioneel ging dit smakelijke, zoete ras tot rond 1960 nog goed mee! Nu smaak weer belangrijk beleeft het ras een 'come-back'. De middelgrote vruchten geven een redelijke oogst. Geef ze mulch of stro aan de voet om uitdrogen te voorkomen.

(19e eeuw) Zoet en aromatisch, met een eigenzinnige aan ananas herinnerende smaak. De tamelijk kleine, witte, tot lichtroze vruchten hebben helderwit vruchtvlees. Vroeg rijpend en… de vogels blijven er gegarandeerd vanaf!