Dit is een echte schaduwminner, je vindt ze vaak aan bosranden of open plekken in het bos, er zijn veel soorten in Nederland verwilderd. Het blad is sierlijk ingesneden en de bloemetjes buisvormig. Per trosje verschijnen tot 20(!) witte, roze of blauwroze gespoorde bloemetjes. De bloeitijd is in het voorjaar: maart-april. Hoogte 20 cm.

Het elegante, luchtige, grijszilvere tot groene blad (afhankelijk van de hoeveelheid licht) heeft de uitstraling van een klein varentje. Verrassend verschijnen daar de stengeltjes (25 cm hoog) met ivoorwitte tot citroengele bloemetjes uit. Elk bloemetje heeft een wijnrood lipje. Aan de stand van de bloemetjes dankt het plantje één van de Nederlandse namen: net vogeltjes op een krukje! De soortnaam “ophiocarpa” betekent “slangenvrucht” en duidt op de vruchtjes die na de bloei ontstaan en op kleine slangetjes lijken. Dit schaduwminnertje verwildert gemakkelijk en de oorsprong (Oost Himalaya) garandeert een goede vorstbestendigheid.

Karmijnrode minibloempjes op donkergroen blad, zie hier dit sterke kruipplantje (hoogte 20 cm), dat rand of rotstuin siert. Bij vroege zaai bloeit dit ras al het zelfde jaar. Het is een echte zonminner en groeit op de armste en droogste plekjes!

Af en toe kunnen we aan de echte wilde steenanjers komen: steenrode, speelse minibloemetjes groeien uit een kruipend tapijt van purpergroen anjerblad. Een echte zonminner, groeit op de armste en droogste plekjes! Hoogte 20 cm.

De meeste winters blijft het glanzende, donkergroene, lancetvormige (smalle) blad in een compacte rozet boven de grond (wintergroen). Een echte zonminner met een losse bloeiwijze van oranje met roze bloemetjes (aan de uiteinden fijn behaard). Hoogte 50cm.

Dit vochtminnertje blijft boeien! De ranke stengeltjes (20-50 cm) dragen enkele hangende klokjes in purper-gespikkelde en witte kleur. Ze bloeien in het voorjaar en voelen zich van nature thuis tussen niet al te bossige grassen. Je vindt ze in de natuur vaak langs rivieren.

Eigenaardig, origineel en verrassend! Zo zou je deze leuke borderplant kunnen typeren: de bloemen bestaan uit brons met gele, bolronde bloemharten met onderaan enkele warmhgele bloemblaadjes. Een koddig gezicht en deze zonminner levert ook nog eens een sterke snijbloem! Hoogte 60-90 cm, in de winter niet te nat en enige bescherming bij zeer strenge vorst.

Een zandminner, die tegen zilte omstandigheden kan. Komt langs de kust in West en Zuid Europa voor. Op 20cm hoogte verschijnen subtiele, lichtlila bloemetjes van augustus-oktober

Een uitstervende wildplant: wie herinnert zich nog met Pasen een boeketje Primula’s te hebben geplukt...? De stengeltjes lijken zo uit de wortelrozet te groeien (er zit een korte stengel verborgen). De bloemetjes zijn lichtgeel. Na de bloei ontstaan de zaden, verpakt met een mierenbroodje, waardoor mieren ze verspreiden

Deze zonminner is evenals de bekende stokroos een telg van de kaasjeskruidfamilie. Violetroze bloemen met een wit hartje bloeien in ranke trosjes. Afwijkingen in kleur komen voor: lichter en donkerder... De hoogte is maximaal 1 meter hoog, zowel het blad als de bloem is eetbaar van deze plant! Bijen en vlinders zijn dol op de bloemen, een goede drachtplat dus.

Een eindeloze plant... om de eenvoudige reden, dat deze nooit verplaatst hoeft te worden. Langer dan een mensenleven lang zal de 150-250 cm hoge, gele zonminner je tuin sieren met een eindeloze massa margriet-vormige bloemen! Het is een belangrijke drachtplant voor hommels, bijen en vlinders. Tegenwoordig wordt de plant ook als vezelplant geteeld (zie pdf) voor allerlei toepassingen: dozen, bouwplaten, kleding, papier etc.

Steun de verspreiding van deze prachtige scabiosa-achtige. De plant staat nl. op de rode lijst vanwege sterke afname in de natuur. Zoals alle verwanten is de bloem bolrond met afgeplatte onderkant. De bloei is rijk, van VII-X, op 30-90cm hoogte, in helderblauwe kleur. Geef ze een vochtige, niet te kalkrijke plek. Vlinders zijn er dol op. De Engelse naam herinnert aan een oude sage: de duivel was zo kwaad dat deze plant beschermende en genezende kracht heeft/had, dat hij een hap uit de wortels nam (nu nog zit er vaak een rare bocht in de wortel) en vervolgens op de loop ging…