Dit mooie, oude ras (sinds 1964) heeft in de hobbywereld zijn sporen al ruim verdiend! De buitenteelt lukt bijzonder goed en de vrij compacte planten geven een opvallend goede oogst van ovaalronde, lichtgroene vruchten. Deze wegen gemiddeld 300 g en hebben een zeer goede smaak. Laat ze niet te rijp worden, de unieke smaak gaat dan achteruit... De planten zijn opvallend ziektebestendig. Het ras is ontwikkeld door Prof. Elwyn Meader van de universiteit van New Hampshire.

Lange slanke aubergines als deze worden in de Surinaamse keuken “Boulanger” genoemd.
Dit ras heeft een bijzondere kleur: lila met ivoorwitte aders. Bij warme zomers is de buitenteelt succesvol, mits ervoor wordt gezorgd, dat de grond vochtig blijft. De planten groeien ook goed in een flinke pot op het terras of in de vensterbank.

Dit is momenteel de beste kogelkroot of kogelbiet, die we kennen. Extra vroeg oogsten geeft heerlijke mini-bietjes, sappig en zoet... laat je de kroten doorgroeien, dan wordt de heerlijke diepe en zoete smaak wat aardser, maar nog steeds voortreffelijk! Tijdens smaaktesten gooit ‘Boro’ hoge ogen en als bonus blijft de plant zeer gezond en zijn de bieten lang houdbaar. Inwendig zijn de knollen dieprood en heerlijk sappig.

Deze roodbloeiende pronkbonen zullen je verbazen! De peullengte kan met wat hulp oplopen tot wel 60 cm! Je kweekt deze kampioenkandidaat niet alleen voor een wedstrijd, maar ook omdat de smaak en opbrengst zeer goed is! Doe je wel mee aan een wedstrijd? Zorg dan dat de plant eerst flink kan groeien, mulch de grond en geef water als het droog weer is. Is de plant nog niet bovenaan de stokken maar gaat deze toch bloeien? Pluk die bloemen dan eerst weg. Is de plant groot genoeg, dan mag de bloei komen en de eerste peulvorming ontstaan. Laat aan 1 plant maximaal 5 peulen ontstaan, zodat alle kracht in die vruchtgroei gaat zitten. Zo kan je de kampioen van Nederland (of in elk geval van je omgeving) worden.

Uit oude Friese traditie! Deze crèmegele droogboon is van oorsprong een lage stamboon, maar op een bepaald moment (we weten niet wanneer) ontstonden er spontaan klimmende bonen, daar is ook mee doorgeteeld. Zo heb je per m² meer oogst en doordat de wind vrij door het gewas kan waaien, krijgen stokbonen niet snel te kampen met schimmelziekten. De geoogste bonen hebben een zachte schil en zijn ideaal als soepboon, maar worden ook graag met een stukje spek gegeten. De zachte, romige bonensmaak van de soep wordt traditioneel gecombineerd met veel soorten kruiden en bouillons.

Deze gigantische meloenen kunnen tot 30 kg wegen en zijn een belangrijke voedselbron in het Midden-Oosten. Botanisch is het een watermeloen, maar de vruchten worden als zodanig niet gebruikt omdat het vruchtvlees pectine bevat. Dat geeft wel een ideale toepassing voor aanvulling en verdikking van jam, ook is het vruchtvlees een fijne toevoeging bij Chutneys, Augurken en als plantaardige vervanging van gelatine.
De vruchten zijn na oogsten lang te bewaren op kamertemperatuur. De smaak is prettig zuur als citroen, uiteraard wel eerst koken.
De plant heeft een enorme groeikracht, verwacht gerust ranken tot 10 meter (!) bij een warme zomer kan je een grote oogst verwachten. De zaden zijn groen, in tegenstelling tot de roodzadige ronde “broer” (072200)

Deze Amerikaanse, zeer winterharde, bladverliezende en snelgroeiende struik wordt meestal 3-4 m hoog. Na de (heerlijk geurende!) witte bloei groeien goed smakende, zoetzure, knalrode bessen in volle kluwens, dicht tegen het hout van de takken. De bessen kunnen ongezoet van de plant gegeten worden en smaken ook lekker in bijvoorbeeld salades. Zolang het niet vriest kan je blijven oogsten van de plant, zodoende heb je meestal in december nog bessen, welke plant doet ze dat na! De rest is voor de vogels of voor de sier...
Het bijzondere aan de Eleagnusbes of Olijfwilg is, dat deze stikstof uit de lucht kan opslaan voor slechtere tijden, of als de grond erg arm is...! Geef ze een zonnige tot iets beschaduwde plaats, rijke grond is niet zo geschikt voor deze struiken, het zijn echt pionierplanten die (net als de duindoorn waar ze familie van zijn) zelfs zout en zeer hoge temperatuur goed verdraagt. De bloei draagt bij aan het behoud van de bijenstand: ze zijn er dol op! Plant minimaal 2 struiken voor een goede bestuiving en vruchtzetting.

Gele Erwten zijn jarenlang in de vergetelheid geraakt omdat we nu eenmaal groene erwten gewend zijn... Vroeger was de Gele Erwt zeer populair in Zuid-Limburg, tegenwoordig wordt deze veel gezaaid door boeren als “rustgewas” om de grond te verbeteren. Gele Erwten zijn namelijk zeer sterk en ziekteresistent, voor kuilvoer een prachtige vervanger voor geïmporteerde soja... Het verschil met groen erwten is (naast de kleur) de extra gemakkelijke teelt en de frissere en zoetere smaak! De moeite waard om eens uit te proberen...
De planten worden ongeveer 1 meter hoog en hebben niet echt steun nodig. Bij combinatieteelt met Huttentut (390900), staan ze nog steviger.
Kortom een veelzijdig gewas: voor verse consumptie, voor consumptie na droging, als groenbemesting en als dierenvoeder (inclusief de verse of gedroogde stengels en bladeren)
1 kg is voldoende voor 50 m².

Ronde, witte of lichtgroene vruchten ter grootte van een tomaat, na de witte kleur rijpen de vruchten naar geel, maar je oogst ze onrijp. De bittere smaak wordt slim benut in Indische of Surinaamse gerechten. Het glanzende blad is bijzonder populair en heet Gboma. Vooral het jonge blad wordt gebruikt om gerechten in te rollen, vervolgens stomen of frituren. In alle landen van midden Afrika (west, midden en oost) is deze “spinazie” geliefd en wordt als bittere lekkernij gegeten. Teelt in kas of beschut buiten.

Het leuke (en mooie!) trosje met witroze bloemetje met het iets driehoekige zachte blad wekt al nieuwsgierigheid. De jonge vruchten zijn eetbaar als okra: fijn snijden en in de soep als gezond bindmiddel, zeer jong bij de augurkjes als zuurtje; de rijpe vruchten bevatten eetbare zaden, die je rauw of gekookt kan eten en waar ook een fijne olie uit geperst wordt. Tenslotte kan een zwarte kleurstof gewonnen worden uit de zaadlijsten.
Als dit Mexicaanse kruipplantje zijn rijper wordende, grillige en gespleten vruchtjes laat zien, dan slaat de verbazing toe! Rank en krom als een gemzenhoorn en gedroogd nog griezeliger! De plant doet het ook in een flinke pot, geef ze een warm en vochtig plekje.