Deze bladhoudende Agapanthus heeft een fraaie dubbelkleur: wit met een blauwe keel. Hoogte volwassen plant is ongeveer 80 cm. Redelijk winterhard, enige bescherming bij strenge vorst is wel nodig. Opvallend is de lange doorbloei!

Deze bladhoudende Agapanthus is extra compact van groei en bloeit met een hemels(licht)blauwe kleur. Redelijk winterhard, enige bescherming bij strenge vorst is wel nodig.

Een van de best winterharde variëteiten, lekker in de zon op een niet te natte plaats in de tuin. Meerdere planten bij elkaar geeft het beste resultaat en dan ontstaan na enkele jaren de stevige stengels met in halfronde scherm gegroepeerde helderwitte klokbloempjes, aan de basis de lancetvormige dikke bladeren. Bij strenge winters is enig winterdek aan te bevelen.

Deze semi-bladhoudende Agapanthus is werkelijk paars van kleur, tamelijk zeldzaam! De hoogte van een volwassen plant is 50-60 cm, compact dus. Redelijk winterhard, enige bescherming bij strenge vorst is wel nodig.

Deze Agapanthus heeft een mooie dubbelkleur: donkerblauw aan de buitenkant (en in de knop) en lichtblauw van binnen. De hoogte van een volwassen plant is 70 cm. Redelijk winterhard, enige bescherming bij strenge vorst is wel nodig.

Deze bladverliezende Agapanthus heeft een fraaie dubbelkleur: wit met een blauwe keel. De compacte hoogte van een volwassen plant is 70 cm. Beter winterhard dan bladhoudende rassen, enige bescherming bij zeer strenge vorst is wel aan te raden. Opvallend is de lange en uitbundige bloei!

Dit prachtige kamerplantje kan alleen in de zomer lekker naar buiten, maar binnen zal je er extra van genieten! De lancetvormige bladeren groeien uit een (steeds groter wordende) bol, die bovengronds geplant wordt. De trossen met 50-100 groenwitte bloemen per stengel verraden de verwantschap met de Zuiderwindlelie, Vogelmelk en Aspergette. De bloei is in de zomer en gebeurt aan stevige stengels van 70-90 cm lengte.
Aan de basisbol groeien spontaan kleine bolletjes, de krijgen dus gekloonde kindertjes... geef het plantje een lichte plaats, enig zonlicht wordt goed verdragen, wel vochtig houden, anders gaat de bol in rust en laat het blad vallen. Die rustperiode kan in de winter geforceerd worden door de plantje koeler en droger te zetten.
Het plantje is overigens niet eetbaar en zelfs licht giftig of irriterend. De Baviaan eet er graag van, dus de mens kan waarschijnlijk ook op den duur wennen... probeer het maar niet! Het plantje groeit wild in Zuid- en Oost Afrika.

Deze indrukwekkende soort wordt ook wel kortweg Konjak genoemd en is in Japan heel bekend omdat van de knollen een meel en een gel wordt gemaakt dat “konnyaku” wordt genoemd. Voor ons is vooral de spectaculaire bloem en het enorme samengestelde blad interessant! De bloem (die zelf wel 60 cm hoog kan zijn) rijst op tot 150 cm hoogte en het blad wordt zelfs wel 200 cm hoog! Deze enorme omvang bereikt de plant alleen als je ze in de winter in een kasje zet, gewoon in de vollegrond worden ze toch nog ongeveer 100 cm hoog.
De bloemschede is purperrood van kleur met een enorme bloeikolf of knots. Vind je het gek, dat de plant daarom ook wel Penisplant wordt genoemd...?
Haal bij naderende vorst de knollen uit de grond en bewaar ze ruim vorstvrij in iets vochtige cocopeat. De knollen moeten flink groot zijn om te bloeien, wij verkopen jongere knollen, die pas na enkele jaren kunnen bloeien. Deze knollen geven uiteraard wel het sierlijke blad, dat bij gezonde ontwikkeling de knol laat groeien tot bloeigrootte.

Prachtig scharlakenrood met witte rand rond het zwarte hart, enkelbloemig.

Mengsel van enkelbloemige kleuren, de witte met een groen hart, de rest met een zwart tot purper hart.

Violetblauw met donkerpurper tot zwart hart, enkelbloemig.

Lilaroze met zilverachtige glans en (bijna) zwart hart, enkelbloemig.

Helderwit, enkelbloemig met helder, geelgroen hart.

Vrolijk mengsel van witte, rode, roze, lila en blauwe tinten. Dubbelbloemig met zichtbare bloemharten.

Een bijzondere en spectaculaire telg van de lelie-familie uit China en Japan. De plant laat voor de bloei een mooie, hosta- of aronskelkachtige plant zien. Een mooietoef frisgroen blad, niet direct als een lelie herkenbaar. Meestal hetzelfde jaar geeft de plant op 1,5-2,5 m hoogte een uitbarsting van iets naar beneden gerichte, grote trompetvormige bloem: wit met een prachtige wijnrode keel. Bescherm de plant goed ‘s winters of bewaar de bollen vorstvrij. Enkele uren zon per dag is de beste omstandigheid, te veel zon geeft bladverbranding. Plant de bollen ondiep, er mag een klein stukje bol zichtbaar zijn. Zorg dat de ondergrond veel humus bevat!

ZEER ZELDZAME WIJNRODE REUZENLELIE!
Van een actieve liefhebber hebben we de bijzondere rode vorm van de zeldzaam mooie Reuzenlelie. Deze prachtige lelie komt uit het noorden van Japan, de Koerilen-eilanden en Sakhalin, waar ze groeit in naald-, eiken- en bamboebossen op koele vochtige plekken in de bergen. De dikke stengels worden 70 – 200 cm hoog en groeien vanuit het sierlijke, grote, hartvormige blad. Ze bloeit in juli/augustus met een tros van 2-15 trompetvormige bloemen (12-18 cm groot) in fluweelachtig robijnrode binnenkant en een bijna witte buitenkant. Deze kleur is vooralsnog zeer zeldzaam! De bloemen hebben grote nectarklieren aan de voet van de bloemkroon die veel nectar uitscheiden. Veel hommelsoorten, bijen en vlinders worden daardoor aangetrokken.

HERFSTBLOEIEND. Prachtig soort uit het eiland Cyprus, waar hij groeit in de dennen- en cederbossen van het Kyrenia- en Troodosgebergte. De sterk geurende bloemen die verschijnen in de herfst, zijn wit tot zeer lichtroze met een paarsachtige vlek aan de basis. De rijzige bloemblaadjes met gedraaid uiteinde hebben aan de basis aan weerszijden een duidelijk oortje. (tekst: Wikipedia)

HERFSTBLOEIEND. De bloemen, die lijken op die van Cyclamen hederifolium, komen op het einde van de zomer uit, net iets voor of samen met de bladeren. Bijzonder is dat de bloemsteel zich als een kurkentrekker oprolt vanaf het midden van de steel, in tegenstelling tot de meeste andere soorten waar dat gebeurt vanaf de top van de steel. De bladeren van zijn onderling erg verschillend en vaak mooi gedecoreerd met crèmekleurige, grijze of zilverachtige vlammen en tekeningen. De combinaties zijn hier eindeloos! (tekst: Wikipedia) Geef deze cyclaam een zeer warm plekje in de zomer, eventueel in een kas, anders bloeien ze niet. Wel vochtig houden en in gedraineerde grond met wat naaldbomengrond planten. Bij strenge winters goed beschermen.

HERFSTBLOEIEND. De bloemen, die lijken op die van Cyclamen hederifolium, komen op het einde van de zomer uit, net iets voor of samen met de bladeren. Bijzonder is dat de bloemsteel zich als een kurkentrekker oprolt vanaf het midden van de steel, in tegenstelling tot de meeste andere soorten waar dat gebeurt vanaf de top van de steel. De bladeren van zijn prachtig zilvergroen, vaak met een donkergroene buitenrandje. (tekst: deels van Wikipedia) Geef deze cyclaam een zeer warm plekje in de zomer, eventueel in een kas, anders bloeien ze niet. Wel vochtig houden en in gedraineerde grond met wat naaldbomengrond planten. Bij strenge winters goed beschermen.

HERFSTBLOEIEND. Zeer winterharde tuincyclaam. De bloemen zijn helder wit. Het gemarmerde, klimopvormige blad is een sieraad!

HERFSTBLOEIEND. Zeer winterharde tuincyclaam. De bloemen zijn lichtroze met donkerder onderkant. Het gemarmerde, zilvergrijze, klimopvormige blad is een sieraad!

HERFSTBLOEIEND. Zeer winterharde tuincyclaam. De bloemen zijn wit. Het gemarmerde, zilvergrijze, klimopvormige blad is een sieraad!

HERFSTBLOEIEND. Een winterharde cyclaam houdt van halfschaduw tot zon en vooral niet te vochtig. Deze kleine soort heeft ronde of hartvormige bladeren met lichtgroene of zilvergrijze vlekken. De helderwitte bloeien van september-oktober

WINTERBLOEIEND. Zeer winterhard soort, de beste winterbloeier (eind december - midden april) voor ons klimaat. De bladtekening varieert, de bladeren verschijnen in de herfst en blijven tot het einde van de lente (tenzij zeer strenge vorst ze om zeep helpt) de bloemkleur is midden- tot lichtroze. Af en toe (maar niet standaard) geuren de bloemen. Ze brengen al kleur in de tuin vóór de eerste sneeuwklokjes, lenteklokjes, winterakonieten of krokussen!

WINTERBLOEIEND. Zeer winterhard soort, de beste winterbloeier (eind december - midden april) voor ons klimaat. De bladtekening varieert, de bladeren verschijnen in de herfst en blijven tot het einde van de lente (tenzij zeer strenge vorst ze om zeep helpt) de bloemkleur is helderwit. Af en toe (maar niet standaard) geuren de bloemen. Ze brengen al kleur in de tuin vóór de eerste sneeuwklokjes, lenteklokjes, winterakonieten of krokussen!