676475 TRITICUM dicoccum

Deze Emmer is onder andere geteeld in Noord West Fryslan, bij de waddenkust op het terrein van It Fryske Gea. Op deze natuurgebieden in Fryslan worden geen kunstmest en chemicaliën gebruikt, eigenlijk is het Biologisch maar het heeft niet het certificaat.

Emmertarwe, de oervader van harde tarwe (Triticum durum) en khorasantarwe of kamut (Triticum turgidum), is historisch gezien de belangrijkste tarwesoort. Bij vele opgravingen in het Midden-Oosten en in Europa zijn resten van deze tarwesoort gevonden. De gedomesticeerde emmertarwe werd al vanaf 7000 v.Chr. verbouwd in onder meer Egypte. Ook is het een van de planten die ruwweg zo’n 2000-3000 jaar geleden in Nederland werden verbouwd op de zogenaamde raatakkers, ook wel bekend als ‘celtic fields’.

Voor de Tweede Wereldoorlog werd emmertarwe nog verbouwd in Duitsland, in Thüringen en Zuid-Duitsland. In Noord-Beieren, in de omgeving van Coburg, wordt weer emmertarwe verbouwd. Onder andere voor de bereiding van emmerbier. Ook in Nederland komen proefprojecten met emmertarwe voor, zoals in de Haarlemmermeer. Op grotere schaal wordt het alleen nog geteeld in Ethiopië, Turkije en Syrië, waar de soort ook in het wild voorkomt.

Emmertarwe kan 2 meter hoog worden. De oortjes zijn groot en gewimperd. Het tongetje is middelgroot en stompgetand. Het aartje heeft aan het onderste kroonkafje een enkele centimeters lange kafnaald en twee bloempjes. De korrels worden strak door de kafjes omsloten, daarom moet emmertarwe voor het vrijmaken van de korrels gepeld worden. Emmertarwe legert gemakkelijk. De oogst vindt plaats in augustus. De graanvrucht is vrij klein en de opbrengst per hectare laag, maximaal 2.500 kg per hectare.

Vanwege het lage glutengehalte is emmertarwe alleen geschikt voor de broodbereiding met koud rijzen en zuurdesem. Het brood is licht nootachtig van smaak en vochtig. Deze tarwesoort kan ook als smaakstof voor volkorenbrood worden gebruikt. (bron o.a. Wikipedia)