Van oorsprong komt deze aardbei uit Zuid-Oost-Azië en groeit daar tot op grote hoogte in gebergtes. De plant geeft vrij ronde, witte vruchten met rode pitjes, de kleine vruchten steken boven het blad uit en zullen vrijwel nooit rotten. Het witte vruchtvlees smelt op de tong en heeft vruchttonen van de perzik en abrikoos. Voorzichtig vervoeren!

(± 1940) De vruchten van dit Schotse ras zijn diep donkerrood van binnen en van buiten! Het aroma is adembenemend.

Deze van oorsprong Italiaanse aardbei geeft grote, vrij donkerrode vruchten die enigszins op een framboosaardbei lijken, maar met een vleugje romige bananen smaak!

(± 1955) Dit Belgische ras was zeer populair! De vruchten zijn zeer zoet en de grootste exemplaren zijn prachtig hanekamvormig. Een ideale aardbei voor de hobbyteelt, voor de handel wat minder geschikt omdat ze maar matig bestand zijn tegen het schokken door transport.

(± 1962) Een Frans ras, dat nog steeds bij velen bekend is! De oogst van de grote vruchten is middenlaat en de dieprode smaak herbergt een fijne, zoete smaak!

Een veelbelovende aardbei van de Zwitserse kweker Ernst Niederer. Zijn doel was soorten te kweken geschikt voor de biologische teelt. Deze variëteit geeft lange, halsvormige vruchten, de vruchten zijn mooi helderrood van kleur uit gezonde en vitale planten met een sterke groei. Verwacht een grote oogst van zoete, zeer aromatische en stevige vruchten.

Een veelbelovende aardbei van de Zwitserse kweker Ernst Niederer. Zijn doel was soorten te kweken geschikt voor de biologische teelt. Deze laat oogstbare variëteit geeft zeer aromatische, grote, helderrode vruchten. De planten groeien tamelijk compact.

(1900) Blanc Amélioré, een ronduit Franse benaming die kennelijk toch in Groot-Brittannië is ontstaan. De kruipende planten groeien het liefst op een half beschaduwde plaats. Het is twijfelachtig of de kloon die vandaag de dag in omloop is, identiek is aan het historische ras van rond 1900 vanwege de niet-doordragende groeiwijze; desalniettemin een goed ras met vrij grote, soms zelfs zeer grote, witte vruchten.

Een Duitse vervulling van de ideale aardbeiendroom... de plant groeit gemakkelijk en fors, de vruchten zijn ook groot en worden geroemd vanwege het goede aroma. Meer details over dit ras horen we graag!

(± 1947) Een van de populairste Engelse variëteiten, middentijds oogstbaar. De rode vruchten zijn sappig, zoet en smaakvol. In de zelfplukvelden van Engeland is het nog steeds het meest geteelde ras. De planten zijn gezond, overvloedig en resistent.

'Chaval' is een duinaardbei die zeer geschikt is om als bodembedekker te gebruiken. De vruchten van deze aardbei zijn eetbaar. Het heeft glanzende groene blad.

Deze zoete (Duitse) aardbei werd rond 1925 samen met de iets bekendere aardbei ‘Frau Mieze Schindler’ gekweekt, maar is nooit grootschalig geteeld. Dat is niet helemaal terecht, want hoewel de donkerrode vruchtjes kwetsbaar zijn in het vervoer, zitten deze bomvol zoete en wilde aroma’s, zelfs een tikje smaakvoller dan FMS! Let op: de vruchten vereisen een andere variëteit voor bestuiving, zorg dus altijd voor meerdere rassen aardbeien op je veldje.
Kweker: Professor Schindler uit Dresden-Pillnitz.

Oorspronkelijk komt het soort uit Amerika en wordt al vanaf 1900 in Europa gekweekt. De plant houdt van een hete, vrij droge en kale standplaats. In 2008 is deze variëteit ontdekt (door Klaus Olbricht) in een Domherrengarten in Wurzen. De vruchten zijn minstens twee tot drie keer zo groot als de wilde soorten! Ze zijn licht zoet, vol aroma en smelten op de tong...

De naam “geuraardbei” is niet toevallig. De geur en smaak creëren een ongeëvenaarde compositie. Middelgrote vruchten, met weinig zuur, kortom: gewoon erg lekker!

Een hoogproductieve variëteit met relatief grote, hartvormige, dieprode vruchten met een uitstekende en unieke, aromatische smaak. Deze is pas na 2010 ontdekt als nieuwe variëteit en komt uit Karlsruhe. De inmiddels geliefde soort heeft geschikte bestuivers nodig: mannelijke oftewel tweeslachtige muskusaardbeien (zie ‘Fragaria moschata” op onze website).

(1986) Een ingewikkelde kruising tussen gewone aardbeien (x ananassa) en bosaardbeien (vesca) met als doel grote aardbeien te bekomen met de aantrekkelijke smaak van bosaardbeien. Florika maakt niet veel uitlopers en woekert dus niet. De planten kunnen jaren op dezelfde standplaats blijven staan, in tegenstelling tot de meeste aardbeien. Deze Duitse kruising is door Dr. Rudolf Bauer gekweekt, maar hij heeft het eindresultaat niet kunnen aanschouwen, hij overleed in 1983. De helderrode, kegelvormige vruchten zijn heel goed van smaak, geniet jarenlang van je productieveldje!

Dit oude ras was vroeger vooral bekend in de streek Havelland (rond Spandau, Potsdam, Brandenburg en Rathenow) en is door het beroemde Institut für Obstforschung in Dresden-Pillnitz ontwikkeld. De eerste vruchten zijn heel groot, de latere oogst is ook nog tamelijk grootvruchtig. Oogst ze rijp en geniet van de zoete, aangenaam aromatische smaak. Een ideaal ras voor de hobbykweker!

(1970) Deze zeer vroege aardbeien uit de VS zijn donkerrood en glanzend. De smaak heeft een karakteristiek aroma met zachtzure accenten en subtiel zoet. De vruchten zijn redelijk groot en zeer geschikt om in te vriezen. Heerlijk in desserts en op brood!

Een heerlijke, door-en-door helderrode aardbei met een rijke zoete en wilde smaak. Deze aardbei kent zijn historie in de VS. Heerlijk uit de hand of in jams en desserts! De planten kunnen goed tegen kou en extreme warmte.
De meest actieve Amerikaanse veredelaar rond 1900 was waarschijnlijk Albert Etter uit Californië, die tientallen variëteiten ontwikkelde met behulp van inheemse Fragaria chiloensis-klonen. Zijn meest succesvolle variëteit was 'Ettersburg 80' (1910), die veel werd gekweekt in Californië, Europa, Nieuw-Zeeland en Australië. Hernoemd tot 'Huxley', was de variëteit in Engeland tot in 1953 nog steeds populair.

(1982) Een Canadese topper, die dus ook goed gedijt in koudere klimaten. De planten geven een gezond en stevig gewas zonder al te veel uitlopers en je kan een vrij grote opbrengst verwachten. De helderrode en stevige vruchten hebben een goede, zoete smaak en zijn middentijds oogstbaar. Een hete zomer is geen probleem, ze zijn goed bestand tegen droogte, bij veel regenval opletten dat het water snel zakt, het liefst op verhoogde bedden kweken of in grote potten of bakken.

Een oude, fantastische variëteit uit Rusland! De vruchten zijn diep donkerrood en ook van binnen dieprood gekleurd. De variëteit is erg vroeg, “Rannyaya” betekent vroeg. De smaak doet iedereen versteld staan: een sterk aroma en zeer zoet! De vrij grote vruchten met die geweldige kleur doen de rest…

(2019) Een veelbelovend ras van de Limgroup! De planten groeien fors en gezond en dragen ook bij zeer warm weer, mits er voldoende water gegeven wordt. De vruchten zijn vrij groot en hebben een voortreffelijke smaak. Je kan rekenen op een roodgevulde junimaand!
Voor de professionele kweker geeft dit ras extra mogelijkheden, door gekoelde planten op verschillende tijden op te potten komt de oogst in de kas van zeer vroeg tot zeer laat, ze kunnen goed tegen korte dagen.

(1962) Deze aardbei werd gekweekt door de Duitse kweker Oswald Macherauch (waarschijnlijk deze kruising: (Macherauchs Frühernte x Sengana) x Georg Soltwedel. Macherauchs Frühernte x Sengana)). Hij is verwant aan "Sieger" (via Sengana) en is een eersteklas aardbeienras, zowel qua smaak als uiterlijk. Over het algemeen zijn het goed groeiende, gezonde planten met zeer stevige stengels en heerlijke vruchten. Het is een van de rassen (samen met "Sieger", "Mieze Schindler", "Capron Royal" en "Docteur Morere") die mensen met een zuurgevoelige maag vaak goed verdragen. Macherauch zelf schrijft: "Een ras met veel goede eigenschappen. Alleen al de gezondheid van de plant is opvallend. De grote, elegant gevormde vrucht heeft een heerlijk, vol aroma. De hoge vruchtbaarheid in combinatie met de geringe bodem- en klimaateisen maken hem zeer waardevol. Hij is bijzonder geschikt om in te vriezen, omdat hij zijn delicate aroma ook na ontdooiing behoudt." Marieva produceert in het eerste jaar prachtige, grote, zoete vruchten. Deze worden in het tweede jaar van de teelt aanzienlijk kleiner, het jaarlijks verplanten is dus aan te bevelen, of opnieuw beginnen met de uitlopers.
Tekst (iets bewerkt) uit: uromas-erdbeeren.de

(1955) Een echte Franse gourmet aardbei: intens van smaak en aroma! De ware herkomst is onzeker, waarschijnlijk een toevallige zaailing. De kubusvormige vruchten zijn zeer groot, zeker de eerste oogst, de smaak absoluut “très bon”! Deze Franse lieveling is bij hobbyisten nog steeds populair.

Dit historische ras is gekweekt in 1919 en was jarenlang de belangrijkste aardbei in Duitsland en Oostenrijk. De helderrode vruchten rijpen eind juli en hebben een heerlijk aroma. Het ras is zeer sterk en ongevoelig voor ziekten. Mede door de zeer goede productie was dit een topper van de eerste helft 20e eeuw.

(1917) Dit Duitse aardbeienras werd gekweekt door Franz Goeschke uit Köthen. De planten groeien gezond en de vruchten zijn middelgroot. Fijnproevers waarderen het ras om zijn zeer delicate smaak, heerlijk zoet met veel aroma.

(1914) Een soort verkregen uit een biologische kwekerij in Zwitserland. Van oorsprong komt Panther uit Duitsland, maar is vroeger vooral veel in Zwitserland geteeld als commerciële vrucht. De vrij grote vruchten zijn dan ook erg lekker: zoet aromatisch en glanzend donkerrood, de zaden zitten duidelijk verzonken.

Een oud ras uit Oekraïne met donkere, zeer aromatische vruchten, met een vleugje bramensmaak. Een hekkensluiter van het aardbeienseizoen: laat rijpend dus…

(1969) Een doordragende aardbei, ontwikkeld in Wageningen bij het I.V.T., die bekend staat om zijn lange oogstperiode. Rabunda is een opvallend sterk ras en verdraagt goed warmte. De lichtrode vruchten zijn stevig, groot en sappig, met een opvallend fris aroma.

Dit middelvroeg oogstbare ras geeft extreem grote vruchten, zeker als je per tros 1 bloem overlaat.

Dit wilde aardbeitje geeft een flinke opbrengst van witte tot roze vruchtjes met een zeer aangenaam en vol aroma, zoals aardbeitjes in zeer vroegere tijden smaakten! Geef de planten de ruimte, ze zijn goed grondbedekkend en houden van zon tot halfschaduw.

Deze reuzenaardbei komt oorspronkelijk uit Roemenië, zoals de naam al doet vermoeden. Je kan enorm grote en heerlijke vruchten verwachten: soms zelfs zo groot als kleine kippeneieren! Om dit te bereiken, moet je wel een beetje je best doen: zet de planten in vruchtbare, humusrijke grond, iets verhoogd tegen wateroverlast, maar voldoende bewaterd zodat de plant nooit droog staat. In grote aardbeienbakken met verse potgrond is een goed alternatief, ook deze bakken mogen nooit droog staan. Komen er tijdens de bloei al uitlopers? Knip deze dan weg om alle energie voor de vruchtzetting te gunnen. Wat een plezier om de grootste aardbei van de buurt te kweken!

Een wilde bosaardbei met zeer donkere vruchten. Ze zijn verleidelijk zoet en zeer aromatisch, de plante vormen veel uitlopers.

(1925) Deze vroege aardbei is afkomstig uit de regio Dijon in Frankrijk (kweker Jules Guyot) en nog steeds zeer populair in Frankrijk en delen van België (Vottem). De middelgrote vruchten zijn felrood, glanzend en kegelvormig. Ze zijn zoet, geurig en aromatisch, het vruchtvlees is roze van kleur.

In Tsjechië zelf wordt deze “Olifantenaardbei” (Sloní jahoda) genoemd, deze vrij vroeg ontwikkelde topper geeft inderdaad gigantisch grote vruchten, heerlijk sappig en (rijp geplukt) met een verrukkelijke smaak! Zoals bij alle extra grote aardbeien moet je een beetje je beste doen om extra reuzen te kweken: vruchtbare grond, vochtig, maar niet te nat en lekker in de zon.

Deze duinaardbei heeft prachtig, bontgekleurd blad: glanzend groen met (bijna) witte omranding. De aromatische vruchtjes zijn uiteraard eetbaar.

(1954/1960) Deze Zwitserse variëteit is zo aromatisch als een wilde aardbei, gecombineerd met de zeer zoete smaak. De vruchten zijn hartvormig, middelgroot en donkerrood van kleur. Het vruchtvlees is zacht en smelt in de mond. Begrijpelijk, dat deze nog graag door hobbyisten geteeld wordt.

Dit originele ras uit Rusland is rond 1980 ontstaan uit kruisingen tussen de soorten ananassa x moschata (Agrarische Universiteit Brjansk). De vruchten zijn opvallend langwerpig, zijn goed bestand tegen transport en hebben wilde en zoete smaken, vol aroma dus! De bloeiende plant ziet er erg mooi uit - het blad is dicht en weelderig en daarboven een boeket grote witte bloemen. Een droge of natte zomer? Dit fraaie ras geeft vruchten tegen de verdrukking in!

Een zeer oude, inheemse groente. De forse meerjarige planten geven pijlpuntig blad, die als spinazie wordt gegeten, de totale planthoogte is ongeveer 60 cm. De jonge scheuten worden in het voorjaar als asperge aangeaard en gestoken, dus ook als zodanig gegeten. Je mag de plant in het voorjaar evt. verwijderen als er plantjes zijn uitgezaaid: een verse start!

Een imposante en sierlijke plant, die ten onrechte wel wordt verward met de berenklauw (Heracleum), de hoogte kan oplopen tot wel 2 m! Een opsomming van alle eetkwaliteiten: Het blad wordt rauw gegeten in salades of kort gekookt de zoete smaak doet wat denken aan zoethout. Jonge stengels en jonge scheuten worden ook gekookt of rauw verwerkt. Stengels moeten worden geschild als bleekselderij. In de zomer kan de buitenste laag van de stengels huidirritatie veroorzaken (niet zo erg als bij de Berenklauw), oogsten met handschoenen dus! Bekend is de toepassing als natuurlijke zoetmaker van taartvruchten en jam. Extra gesuikerd is het een sierlijke lekkernij als snoep of in de verjaardagstaart! Uit de wortels en de zaden wordt een heerlijke, etherische olie verkregen, die vervolgens wordt verwerkt in likeuren zoals Chartreuse. Van alle delen wordt overigens ook thee getrokken. De vele medische toepassingen vind je op internet.

Deze geranium is speciaal geselecteerd vanwege de hoge concentratie aromatische, etherische oliën.

Wat een geur! De vrij losgroeiende geranium verspreidt bij aanraking van het lichtgroene blad een zoete rozengeur, ongelofelijk... de bloei is de bonus: kleine trosjes met zachtroze bloemetjes. Je blijft snuffelen aan deze plant! Gebruik het gedroogde blad als een geurbron en potpourri’s en voeg gerucht wat bloemen of blaadjes toe aan je thee, likeur, mocktail of cocktail.

Deze echte (of wilde) kattenkruid dankt zijn naam aan de aantrekkelijke, aromatische geur, die ook bij poezen magnetische aantrekkingskracht heeft. Zet de planten op een zonnige, niet te natte plaats. Het netelachtige blad is witviltig aan de onderzijde. De sierlijke bloei is in trosjes met lipbloemetjes: wit met paarse vlekjes. Het blad helpt geneeskrachtig bij kramp, koorts, maag- en darmklachten en is rustgevend. Zeer geschikt voor kinderen!

Krachtige munt met donkergroene, glanzende blaadjes, rode steeltjes en een zoete,
citrusachtige, mandarijngeur en smaak. Heerlijk voor warme en koude dranken.

Zeer aromatische, gele, zeer hete peper. Typerend voor deze zeer populaire, Surinaamse variëteit is de blokvormige, gekreukelde vorm. Voor de insider: ze lijken op de gele Adjuma, maar groter, meer gedeukt en nog smakelijker! De geur, die uit je gerecht komt is niet te evenaren….

Deze vrij recent gekweekte rabarber groeit gemakkelijk en gezond op tot een rechtopgaande, sterke plant. De rode, tot roodbruine stengels zitten vol “stengelvlees” en bieden een lichtgekleurde, aromatische en milde rabarbermoes.

Het Labradorviooltje groeit heel makkelijk in zon of schaduw en zaait zich snel uit. De plantjes blijven compact en starten al vroeg in het voorjaar met groeien en bloeien. Op elke grond, rijk of arm, rul of vol stenen... ze zullen het er doen! De jonge paarsgroene blaadjes, bloemknoppen en helderblauwe bloemetjes zijn lekker en sierlijk door de salade. Ouder blad kan door de soep en heeft een verdikkend (bindend) effect, ze kunnen vers of gedroogd in elke thee!

Van Zeeland tot aan de Wadden is dit eenjarige plantje een bekende verschijning, maar ook heel leuk om zelf te telen! Een plant, die beter tegen zout water kan kennen we niet, voor een smakelijk resultaat teel je dit makkelijke plantje dus het beste in een afgeschermd plekje (in potten of een door folie begrensd plekje in de tuin) waar je af en toe zout water kan geven. Wie in brak gebied woont, hoeft uiteraard geen maatregelen te nemen. Overigens groeit de plant met zoet water ook uitstekend en heeft zelfs tijdens het zaai- en opkweekproces liefst niet te veel zout. De vertakkende vlezige stengeltjes worden donkergroen geoogst en rauw gegeten in salades, op brood of kort gekookt. Een vruchtbaar stukje grond zorgt voor de mooiste vertakte planten.

Pijlvormige bladeren strekken zich hemelwaarts. Dieprode hoofdnerf en zijnerven suggereren een actieve bloedbaan... U begrijpt het al: we zijn helemaal enthousiast over dit diamantje voor uw tuin! De jonge blaadjes zijn decoratief en lekker door de salade: aromatisch met een licht “bittertje”. Ouder blad fijn snijden en kort wokken.