In Centraal Rusland is deze prachtige ui een bekende verschijning op bord! De bollen zijn 3-6 cm in doorsnee en hebben een goede uiensmaak. Het blad en de (eetbare) bloemen doen er niet voor onder: fris, uiig en aromatisch!

Sierlijk en eetbaar uitje, de opbouw lijkt op een de knoflook-bieslook, de bloei is zachtlila, hoogte 50 cm. Zowel de knoppen, de bloemen, het blad en de bolletjes zijn eetbaar, opvallend is het prettige knoflookaroma. De plant komt elk jaar terug, geef ze een vochtige, zonnige plaats.

Je teelt ze voor de sier en om van te smullen... De lange bloeistengels van minimaal 1 meter hoog tonen een volle, dieppaarse of spierwitte bloei (naar keuze) in volmaakte bolvorm. We verkopen de oorspronkelijke, wilde vorm, die veel voorkomt in Iran (Hamadan, op 1850 m hoogte). In het Midden-Oosten zijn de bollen erg populair in verschillende gerechten en worden zowel droog als vers gegeten. Na drogen worden ze voor het eten in water geweekt en zijn dan wat milder met fijne zoete tonen. Daarom worden deze sjalotten zowel in deeggerechten (hartig) als ook in yoghurt verwerkt. In de pdf bijlage een oud, traditioneel recept. Geef deze Allium altissimum een zonnige en goed afwaterende plaats. Tijdens de groei voldoende water en humus, in de rustperiode vooral niet te nat.
Deze fraaie sjalotten combineren smakelijk met andere eetbare meerjarigen zoals de Eeuwige Krulkool (831465) en het Eeuwig Moes (831470) daar maakten we ook een aanbieding van, zie 880147.

Hoe sierlijk ook lekker kan zijn ontdekten de Native Americans (Indianen) al eeuwen geleden. De Salish-, Nez Perce-, Shoshone-, Paiutes-, Cree- en Blackfoot-stammen roosterden of kookten de bolletjes van deze fraaie Camassia. Rauw smaken ze mild, maar met een iets taaie textuur, waar je van houden moet. De heerlijk zoete, notige smaak is het resultaat van de echte slow-cook! De Indianen maakten een grondoven: graaf een gat in de grond, bekleed dat met (liefst platte) stenen en bouw er een flink vuur in. Zodra het vuur gaat smeulen, kunnen de bolletjes in een afgesloten oude pan op de stenen gelegd worden, de kuil dichtgooien met aarde en 2 dagen laten smeulen. Een van de moderne methodes: gebruik een stoompan en laat de bolletjes 36 uur rustig stomen. Houd het waterniveau in de gaten, na 12-24 uur komt er al een heerlijk zoete melassegeur uit de pan! In een oven op 220̊C, gedurende 12 uur is ook een goede optie. Als de witte (schoongemaakte) bolletjes via beige naar bruin verkleuren is het Slowfoodproject gelukt, de inuline is omgezet naar fructose: een beetje zout er op en smullen maar, je blijft er van eten, ook heel populair bij kinderen! Zie ook arcadianabe.blogspot.nl en honest-food.net
De bolletjes zijn volkomen winterhard en geven licht- tot donkerblauwe, stervormige bloemetjes aan 30-90 cm lange stengels. Ze voelen zich thuis in elke grondsoort.